Adres: Wielka Brytania, Londyn, w historycznej części miasta, nad brzegiem Tamizy
Data założenia: 1066 rok
Współrzędne: 51 ° 30'29,3 "N 0 ° 04'33,9" W
Zawartość:
Krótki opis
Na lewym brzegu majestatycznej Tamizy stoi Tower of London, budynek, który od samego początku przeszedł do historii nie tylko w Anglii, ale w całej Europie.
Widok twierdzy z lotu ptaka
Prawdopodobnie z tego powodu Wieża jest jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc w stolicy Mglistego Albionu. Słuszne byłoby oczywiście stwierdzenie, że ta posępna budowla architektoniczna jest symbolem całej Wielkiej Brytanii. Wieża stała się jednak symbolem jednego z najpotężniejszych krajów w całym Starym Świecie nie tyle ze względu na styl, w jakim została zbudowana ponad 900 lat temu, ale ze względu na ponurą (a czasem nie taką) historię .
Faktem jest, że nawet planując podróż do Londynu, patrząc na zdjęcie Wieży, zapoznając się z jej przeszłością, nagle zaczynasz rozumieć, że ta konstrukcja architektoniczna spełniała kilka funkcji jednocześnie. Mówiąc najprościej, Tower of London, przypominająca swoim kształtem fortecę, była nie tylko fortyfikacją, ale także złowieszczym więzieniem, miejscem wykonywania wyroków śmierci, skarbnicą wartości państwowych, ogromnym arsenałem i gigantycznym warsztatem gdzie bito monety. To prawda, że to nie wszystkie funkcje, które zostały przypisane budynek Tower of London: w swojej długiej historii udało mu się odwiedzić główną rezydencję królów, obserwatorium, w którym astronomowie obserwowali ruch ciał kosmicznych, a nawet zoo.
Widok twierdzy z Tamizy
Chyba na całej naszej ogromnej planecie trudno znaleźć drugie takie miejsce, które służyło do tylu celów jednocześnie. Nawiasem mówiąc, Wieża, którą w tej chwili może zobaczyć współczesny podróżnik, to rezydencja przedstawicieli rodziny królewskiej, muzeum i zwykły budynek mieszkalny z apartamentami. Gwoli sprawiedliwości zaznaczamy, że nie ma tam zbyt wielu mieszkań, w większości mieszkają w nich strażnicy z rodzinami i innymi pracownikami muzeum. Po całym wyliczeniu funkcji przypisanych Tower of London w określonych odstępach czasu, chciałbym jeszcze raz wyjaśnić, że ten konkretny budynek jest oficjalnie uważany za główny symbol całej Wielkiej Brytanii. To cała Wielka Brytania, a nie jej stolica, ma kilka własnych „wizytówek”. Chociaż budynek Tower nadal można bezpiecznie przypisać co najmniej pięciu najważniejszym i interesującym zabytkom Londynu.
Co roku ponad dwa i pół miliona turystów odwiedza Wieżę. I chociaż pałace Westminster i Buckingham wyglądają znacznie bardziej spektakularnie zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz, to właśnie w Wieży można zobaczyć to, czego nie ma nigdzie indziej w Wielkiej Brytanii. Oprócz legendarnych czarnych kruków fortecy, na których zdecydowanie warto zatrzymać się nieco niżej, w wieży znajduje się korona monarchów (!) i największy na świecie diament.
Widok na Wieżę Środkową (prawe, wejście główne) i Wieżę Byward
Największy na świecie diament, jak przystało, ma swoją nazwę – Cullinan I. Pierwszy nie dlatego, że jest największy i równy szlifie, ale dlatego, że jest najwyższej jakości, jak lubią mawiać jubilerzy, „czysta woda”. Takich skarbów, których nawet najbardziej renomowani historycy sztuki i jubilerzy nie będą w stanie wycenić w kategoriach pieniężnych, władze brytyjskie postanowiły umieścić w najbardziej rozpoznawalnej twierdzy kraju – Wielkiej Wieży Londynu.
Tower of London - historia powstania
Jeśli dokładnie przestudiujesz wszystkie zachowane dokumenty i kroniki, możesz łatwo wyciągnąć pewien wniosek, że Tower of London została zbudowana na rozkaz budzącego grozę króla Wilhelma I... Oprócz swojego okrucieństwa Wilhelm I był znakomitym strategiem: rozumiał, że w zdobytym mieście i okolicy trzeba w jak najkrótszym czasie wybudować ogromną liczbę fortyfikacji, aby zastraszyć pokonanych Anglosasów. . Twierdze powinny być nie tylko ponure, ale także naprawdę nie do zdobycia. Nic dziwnego, że rozkazy bezkompromisowego króla w tamtych czasach były wykonywane w rekordowym czasie.
Widok na bastion Mount Legg
Wielkie i małe forty wokół współczesnego Londynu zbudowano tylko niezliczoną ilość. Jednak Wieża stała się największą i najbardziej przerażającą fortecą w tamtych czasach. Zamiast drewnianej budowli obronnej, którą można było spalić w ciągu zaledwie kilku godzin, a którą zbudowano, jak powiedzieliby teraz, „żeby zaćmić oczy”, pojawiła się jak na tamte czasy gigantyczna forteca. Jego kształt niemal przypominał kwadrat, prawie... Długość murów wynosiła 32x36 metrów, ale wysokość obwarowań wynosiła nieco ponad 30 metrów. Monarcha i jego rodzina mieszkali za bronionymi murami Tower of London, ale okoliczności były takie, że w związku z szybką ekspansją Londynu twierdza znajdowała się w miejscu, w którym mieszkała większość żebraków. Król nie lubił tej okolicy i przeniósł się do luksusowego Pałacu Westminsterskiego. Nie wpłynęło to jednak na znaczenie i strategicznie ważne przeznaczenie Wieży.
W tej chwili w wielu zasobach internetowych można znaleźć informacje, że po wybudowaniu Wieży ludzie otrzymali przydomek „Biała Wieża”. W tej definicji jest tylko ziarno prawdy: Wieża za króla Wilhelma I została zbudowana z szarego kamienia i nie była biała.
Widok na bastion Mednaya Gora
Co więcej, jego biała wieża, która pierwotnie była jedyną konstrukcją Wieży, nie była. Tower of London został pomalowany na biało za panowania nowego króla. To właśnie ten monarcha był uciskany przez ponurą Wieżę i postanowił ją uatrakcyjnić. Dopiero od tego czasu fortecę zaczęto nazywać Białą Wieżą. Inny legendarny król Ryszard, nazywany „Lwie Serce”, nakazał jednocześnie dołączyć kilka wysokich wież do istniejącej fortecy i wznieść dwa dodatkowe masywne mury forteczne.
Ponadto za jego panowania Wieżę otaczała najgłębsza fosa. Według współczesnych ekspertów to właśnie Ryszard Lwie Serce uczynił Wieżę najpotężniejszą i najbardziej nie do zdobycia fortyfikacją w ówczesnej Europie..
Gdy monarchowie przenieśli się do Pałacu Westminsterskiego, zbudowanego na bagnach, wieża stała się więzieniem. Oczywiście nie było to zwykłe więzienie: nie było w nim drobnych złodziei i innych przestępców. Tylko najbardziej wpływowi ludzie w Europie odbywali wyroki w Wieży pod niezawodną ochroną za pustymi ścianami. Ich lista jest ogromna, ale zdecydowanie należy zauważyć, że w fortecy przetrzymywani byli królowie Francji, książęta, władcy Szkocji, kapłani ekskomunikowani za poglądy z kościoła oraz inni przedstawiciele arystokracji. Aby zrozumieć znaczenie więzienia-fortecy Tower, należy wymienić przynajmniej kilku jego więźniów: króla Szkocji Jakuba, króla Francji Jana II, Waltera Raleigha i innych.
Biała Wieża
W tamtych czasach sądy nie zajmowały się długo sprawami więźniów politycznych, a wielu z nich zostało wrzuconych do lochów Wieży po prostu z rozkazu króla. Książę Orleanu spędził 25 lat w więzieniu w ogromnej twierdzy, cudem udało mu się przeżyć dzięki temu, że przedstawiciele legendarnej dynastii zapłacili ogromny okup. Nawiasem mówiąc, Charles d'Orléans żył długo i szczęśliwie po uwolnieniu w Blois i był nawet uważany za głównego patrona wszystkich europejskich poetów i pisarzy.
Niestety, nie wszyscy mieli tyle szczęścia, co książę Orleanu: wielu w Tower of London zostało straconych. Kaci i sędziowie, którzy wydawali im rozkazy, nie patrzyli ani na sytuację, ani na wiek nieszczęśników.Na terenie twierdzy Edward V pożegnał się z życiem, który żył na tym świecie przez 12 lat. Młodszy brat Edwarda V, Henryk VI i inne nie mniej znane osoby nie uniknął smutnego losu. Wspomniany już Walter Raleigh, znany powszechnie jako odkrywca, dramaturg i utalentowany poeta, spędził w Wieży 13 lat. W tym czasie udało mu się nawet napisać słynne dzieło zatytułowane „Historia świata”. Po uwolnieniu nie cieszył się długo życiem, ponownie został aresztowany i wtrącony do Wieży. Niestety, po raz drugi nie udało mu się wydostać z więzienia-fortecy: na terenie Tower of London Walter Raleigh został stracony za swoje poglądy polityczne.
Koszary Waterloo, skarbiec Korony Brytyjskiej
Wieża to złowieszcze miejsce
Po reformacji wieża stała się jeszcze bardziej niesławna. Tym, którzy nie znają historii, wyjaśnijmy, że Reformacja to cały szereg wydarzeń mających na celu pełną zgodność wiary (oczywiście katolickiej) z Biblią. Niestety, to właśnie ta korespondencja pod wieloma względami nie miała nic wspólnego z Biblią. To właśnie reformacja wyznaczyła początek Świętej Inkwizycji.
Szczególnie okrutny był król Henryk VIII, który generalnie uznał, że jest głową katolickiego Kościoła Anglii i zerwał wszelkie więzi z Kościołem rzymskokatolickim. Z tymi, którzy nie zgadzali się z decyzją monarchy, nie stanęli na ceremonii, po straszliwych torturach odcięto im głowy. Henryk VIII przeszedł do historii jako najbardziej krwiożerczy król: rozstrzeliwał nie tylko przeciwników politycznych i religijnych: na oczach tłumu torturowali na śmierć, a potem nawet ścięli głowy jego żonom. Ich wina była tylko jedna: nie mogli urodzić monarchy syna. Wystarczy sobie wyobrazić, że kat odciął głowę w Wieży piątej (!) żonie Henryka. Urodził się jednak syn szalonego monarchy, który całkowicie odziedziczył po ojcu wszystkie swoje cechy, z godną pozazdroszczenia regularnością urządzał publiczne egzekucje na wzgórzu w pobliżu Wieży. To prawda, że zmarł już sześć lat po wstąpieniu na tron.
Muzeum Fizylierów
W uczciwości zauważamy, że na terenie samego więzienia-fortecy stracono tylko pięć osób, które zostały „ułaskawione” i nie zaczęły publicznie zabijać. Wszyscy pozostali więźniowie zginęli na oczach tłumu na Tower Hill. Egzekucja więźnia Tower of London odbyła się w następujący sposób: odcięli mu głowę i położyli ją na palu, który umocowano na moście.
Bezgłowe ciało zostało przewiezione do Wieży i pochowane w jednej z wielu piwnic twierdzy. Współcześni archeolodzy znaleźli nieco ponad 1500 bezgłowych szkieletów w podziemiach fortyfikacji, która wcześniej była rezydencją monarchów. Wykopaliska wciąż trwają… a ile szczątków zostanie jeszcze znalezionych, można się tylko domyślać. Ostatnia egzekucja w Tower of London odbyła się już w 1941 roku, kiedy został tam zastrzelony mężczyzna oskarżony o szpiegostwo. na korzyść faszysty
Oprócz tego, że Wieża była więzieniem, Henryk VIII zaadaptował ją na skarb państwa. Gdzie indziej można przechowywać kosztowności, jeśli nie w najbardziej niedostępnym, a zarazem najstraszniejszym miejscu w Anglii? W Tower of London więźniowie byli przetrzymywani w piwnicach, a złoto przechowywano w innych pomieszczeniach. Część lokali została przekazana rzemieślnikom, którzy wybili srebrne monety dla Henryka VIII. Nawiasem mówiąc, srebra na monety nie wydobywano w kopalniach, po prostu zabrano je ze zniszczonych klasztorów rzymskokatolickich: wykorzystano wszystko - krzyże i ramy ikon oraz inkrustowane elementy dekoracyjne świątyń.
Dom królowej
Tower of London – koniec koszmarów
Wszystkie okropności zakończyły się w Wieży wraz z dojściem do władzy króla Jana Lacklanda, tego samego monarchy, który podpisał „Kartę Wolności” w Pałacu Westminsterskim i położył podwaliny pod parlamentarną monarchię konstytucyjną w Anglii. John Landless wykorzystywał Wieżę do rozrywki (z pewnością nie tak jak Henryk VIII i jego syn). Monarcha, który oddał część władzy parlamentowi, zamienił Wieżę w zoo! Nawiasem mówiąc, przed panowaniem Jana Bezlandii na terenie twierdzy trzymano zwierzęta, ale to ten król rozszerzył kolekcję przedstawicieli fauny, a królowa Elżbieta I pozwoliła zwykłym ludziom obserwować życie drapieżników i roślinożerców. Zoo na terenie Tower of London istniało do 1830 roku!
Tower of London - przewodnik turystyczny
Nowoczesna Wieża, jak wspomniano na samym początku materiału, jest ciekawym muzeum. Niektóre eksponaty zachwycają, inne wywołują mimowolne dreszcze. Staje się to szczególnie przerażające dla wrażliwych ludzi w pobliżu kamienia i siekiery. Ten kamień, na którym ludzie byli pozbawieni głów, ludzie skazywani na śmierć.
Nowe komory zbrojowni
Podróżnika, którego ścieżki prowadziły do Tower of London, powitają przedstawiciele straży pałacowej. Nawiasem mówiąc, istnieje od 1475 roku. To jej przedstawiciele wprowadzili oskarżonego do Wieży przez bramę, którą nazwano „Bramą Zdrajców”. Teraz przedstawiciele Strażników Wieży nie wyróżniają się agresywnością, chociaż zawsze są w pogotowiu: pamiętaj, że twierdza zawiera koronę Anglii, największy diament na świecie i ogromną ilość skarbów. Skarby te obejmują berło ozdobione drogocennymi kamieniami i innymi regaliami, wykonanymi głównie z metali szlachetnych.
Oprócz tego, że Straż Wieży chroni bezcenne zabytki, niektórzy jej przedstawiciele mogą poprowadzić ekscytującą wycieczkę po twierdzy, więzieniu, zoo, mennicy, obserwatorium i muzeum. Zrobienie zdjęcia Wieży, a nawet schwytanie się obok budzącego grozę strażnika, to marzenie setek tysięcy turystów. Tak poza tym, wszyscy strażnicy Tower w Londynie nazywani są „beefeaters”, co można dosłownie przetłumaczyć na rosyjski jako „mięsożercy”... Ten przydomek przypisano im już w XV wieku: Anglicy głodowali, a strażnicy, którzy pilnowali ważnych więźniów i skarbu państwa, zawsze byli karmieni. I to nie tylko nakarmione: na śniadanie, lunch i kolację każdy członek Straży Wieży otrzymywał ogromny kawałek mięsa (niedostępny luksus dla zwykłego obywatela w tych mrocznych i trudnych czasach). Przedstawiciele Straży Wieży, którzy zmarli z powodu choroby lub starości, do dziś są pochowani w podziemiach kaplicy. W samych piwnicach znaleziono półtora tysiąca szkieletów bez czaszek.
Widok na wieżę Beauchamp
Oprócz bezcennych skarbów, przedstawicieli Straży Wieży, turysta będzie mógł osobiście zobaczyć i zapoznać się z innymi „beefeaterami”, jednak skrzydlatymi. Ci, którzy znają historię nie tylko Wieży, ale całej Wielkiej Brytanii, zapewne już zrozumieli, że mówimy o ptakach. Tylko nie o zwykłych ptakach, ale o wronach. Wrony z Wieży są symbolem, a dla kraju są niczym innym jak cenną koroną i berłem. Od czasów tortur i egzekucji ci przedstawiciele ptaków zakochali się w Wieży: zawsze mieli okazję wydziobać oczy odciętej głowie. Ptak jest pospolity, a nawet denerwujący i szkodliwy. Ale w pewnym momencie pojawiła się legenda, że gdy tylko wrony opuszczą Wieżę, władza monarchów upadnie na zawsze i cała Wielka Brytania pogrąży się w otchłani. Nawet za panowania Karola II wydano dekret, że na terenie Wieży powinno zawsze mieszkać sześć (!) Kruków. Prawdopodobnie jest w tym jakiś mistycyzm: według ezoteryków kruk jest przewodnikiem po nieziemskim mrocznym świecie i chyba nie ma potrzeby mówić o liczbie 6. Każdy doskonale wie, z czym i z kim jest związany. Niemniej jednak w Londynie pobożnie wierzą w legendę i trzymają w Wieży sześć czarnych kruków. Aby nagle nie odleciały, ich skrzydła są podcięte. Czy jest w tym jakiś sens, trudno powiedzieć: inteligentny ptak, a wrony uważane są za najinteligentniejsze ze wszystkich ptaków, raczej nie opuści miejsca, w którym codziennie dają jej 200 gram świeżej cielęciny, a raz tydzień "rozpieszczać" królikami.Każdy kruk ma swoje imię i rodowód! To prawda, że domki dla ptaków w Tower of London to nie sześć, ale siedem. W siódmym domu mieszka młody nienazwany kruk (na wszelki wypadek). „Przypadki” jeszcze się nie wydarzyły: dzięki doskonałemu odżywianiu i pielęgnacji wrony z Tower żyją ponad 200 lat!
Wewnętrzny dziedziniec twierdzy
W Białej Wieży interaktywne muzeum zaprasza podróżnika do osobistego doświadczenia, jak rycerz czuł się podczas pojedynku. Ponadto muzeum prezentuje ogromną liczbę eksponatów z różnych epok i rzucających światło na mroczną historię Wieży – głównego symbolu Wielkiej Brytanii. Po zwiedzeniu wszystkich lokali zdecydowanie powinieneś odwiedzić Tower Hill, samo wzgórze, na którym wykonywano wyroki śmierci. Na łące wybudowano zespół pamiątkowy, to poduszka umieszczona na szklanym okrągłym podium. Jest lekko przygnieciona, jakby ktoś na niej leżał. Jak można się domyślić, symbolizuje to osoby, które tutaj odcięto. Nawiasem mówiąc, obok tej poduszki znajduje się kamień, na którym wyryte są imiona straconych monarchów i data ich śmierci. Niesamowite i piękne miejsce jednocześnie. Może strach i piękno to pojęcia nie do pogodzenia, ale na Tower Hill, jakkolwiek dziwnie i strasznie może to zabrzmieć, zaczynasz rozumieć, że śmierć, nawet po wiekach, stała się piękna.
Śmierć i Wieża są jak synonimy: stały się nierozłączne. Z tego powodu Wieża jest domem dla ogromnej liczby duchów. Wiele z ich pojawień zostało zarejestrowanych przez renomowanych naukowców.... Istnieje nawet ogromna kolekcja fotografii duchów z Wieży, zrobionych głównie aparatami cyfrowymi.
Fragment starożytnego rzymskiego muru
Jeśli spróbujesz porozmawiać z jakimkolwiek przedstawicielem Straży Wieży o duchach, możesz od razu natknąć się na „pustą ścianę nieporozumień”. Okazuje się, że wszyscy strażnicy bez wyjątku znają duchy, z których wiele jest agresywnych. Strażnicy boją się nawet pamiętać o spotkaniach z nimi, by nie narazić się ponownie na gniew niewinnego zamordowanego.
Pomimo tych wszystkich okropności, Tower of London odwiedza co roku ponad 2,5 miliona osób, według statystyk. Z tego powodu lepiej przyjść wcześnie rano do głównego symbolu Wielkiej Brytanii, wtedy jakoś można dostać się do eksponatów muzeum i zrobić zdjęcie dziedzińca, który w średniowieczu był przesiąknięty krwią. Po południu w Wieży dosłownie nie można się odwrócić. Szczególnie dużo ludzi gromadzi się w twierdzy więziennej 31 października w Halloween. Legendy o duchach nawiedzają młodych ludzi, którzy próbują zrobić jak najwięcej zdjęć Wieży, aby złapać ducha w obiektyw.
Jeśli turysta chce zwiedzać Wieżę nie w ramach grupy wycieczkowej, ale na własną rękę, najlepiej, żeby skorzystał z metra. Korki na Wieży są ogromne, a wejście do twierdzy-skarbca jest płatne. Stacja metra, na której musisz wysiąść, nazywa się „Tower Hill”. Aby odwiedzić muzeum i główną atrakcję Foggy Albion, będziesz musiał zapłacić 11,5 funta.
Studenci i dzieci również nie są wpuszczani na teren muzeum bezpłatnie: „bilet dla nastolatków” kosztuje 8,75 £, a bilet „dziecięcy” kosztuje 7,5 £. Od początku marca do Halloween Wieża jest otwarta od 9:00 do 17:00 i zamykana o 16:00 przez resztę roku. Nawiasem mówiąc, wiele osób twierdzi, że ten tryb działania Wieży wiąże się z nadejściem zmierzchu. Gdy za oknami fortecy robi się ciemno, w jej murach nie powinno już być turystów, bo to właśnie w tym czasie duchy stają się mistrzami ponurej struktury architektonicznej.
