Teatr Dionizosa w Atenach jest prototypem nowoczesnych teatrów. To tutaj narodziła się szczególna sztuka, która jest dziś bardzo popularna. A sprzęt, akustyka strony zostały po raz pierwszy przetestowane w Hellas. Konstrukcja przetrwała do dnia dzisiejszego zniszczona. Ale współcześni architekci przeprowadzili żmudną renowację, a teraz turyści mogą podziwiać wyjątkowy zabytek. Wizyta na stronie pozwala zanurzyć się w starożytnej Grecji, zrozumieć zwyczaje i zwyczaje mieszkańców Aten.
Historia budowy
Polis w IV wieku pne rządzony przez oświeconą głowę - Pizystratusa. Jednym z jego ulubionych bogów był Dionizos. Ten olimpijczyk patronował zabawie, produkcji wina, rozrywce. A Pizystratus kazał zbudować na jego cześć ołtarz, w którym znajdował się posąg Dionizosa. Początkowo był wykonany z drewna, później zastąpiono go wizerunkiem boga z kości i ozdobionego złotem. Ofiara ku czci Dionizosa jest niemożliwa bez tańca i śpiewu.
Dlatego obok ołtarza urządzono niewielki obszar do celebracji. To ona stała się początkiem teatru Dionizosa. Materiałem wyjściowym dla witryny jest drewno. Następnie scena została wykonana z kamienia. Była to innowacja tamtych czasów: kamienne konstrukcje służyły dłużej. Teatr stał się bardzo popularny: na jego peronach prezentowane były dzieła ulubionych autorów: Eurypidesa, Ajschylosa, Arystofanesa, Sofoklesa.
A wizyta na stronie była publiczna: każdy mieszkaniec mógł obejrzeć przedstawienie za darmo. Na przedstawienia nadawały się tylko dni specjalne: Dionizje Małe lub Dionizje Wielkie. W tych dniach nikt nie pracował: mieszkańcy Aten uczestniczyli w ofierze wesołemu bogu i oglądali przedstawienia na jego cześć. Przez resztę czasu teatr był zamknięty.
Architektura
Renowacja architektury jest dość prosta: miejsce to było szczególnie popularne wśród Ateńczyków, dlatego często było opisywane w dokumentach.
Główne cechy konstrukcji:
- Poniżej był etap. Początkowo był drewniany, potem niszczał i został zastąpiony kamiennym.
- Fotele uniosły się jak amfiteatr i dotarły do samego Akropolu. Wykuto je również z kamienia, zastępując oryginalne drewniane. Pojemność widowni była imponująca: 17 000 zwiedzających mogło jednocześnie oglądać spektakle. (W tym czasie w Atenach mieszkało nieco ponad 40 000 osób).
- W Teatrze Dionizosa nie było dachu, więc przedstawienia odbywały się pod gołym niebem. Komedie czy tragedie trwały 8-10 godzin, naturalne światło nie wystarczało i zastąpiono je pochodniami.
- Rozprzestrzenianie się walk gladiatorów w I wieku wymagało zmian w architekturze. Aby chronić publiczność, wykonano wysoką marmurową stronę, na której umieszczono metalową kratę.
- W II wieku zmieniła się orkiestra: cesarz Neron nakazał uzupełnić ją o wizerunki obrazów z mitów i elementów stiukowych.
Pierwszy rząd 67 miejsc dla wybitnych gości nie jest dobrze zachowany. Ale niektóre krzesła mają wytłoczone inskrypcje z nazwiskami zwiedzających.
Osobliwości
Teatr służył nie tylko jako miejsce poświęceń dla Dionizosa i późniejszej rozrywki. Autorzy dramatów i komedii rywalizowali ze sobą o najlepszą produkcję. Wszystkie wyniki zostały zapisane na didaskalach, a następnie przekazane do archiwum. Następnie występy zostały zastąpione walkami gladiatorów. Ale popularność tetra Dionizosa nie zmniejszyła się: było wystarczająco dużo osób, które chciały dostać się na przedstawienie.
Miejsca dla widzów
Siedzenia dla widzów otaczały scenę półokręgiem. Aby siedzący z tyłu również widzieli, co dzieje się na scenie, kolejne rzędy górowały nad poprzednimi. W każdym rzędzie było 67 marmurowych siedzeń, a rzędów było 64. Niestety nowoczesny Teatr ma tylko 20 rzędów. Miejsca w rzędach 1-2 przeznaczone były dla wybitnych zwiedzających. Aby krzesło nie zostało przypadkowo zajęte, wybito na nim nazwisko gościa.
Honorowe miejsce cesarza Hadriana znajdowało się w 2. rzędzie. A Nero wolał nie siedzieć w sali, ale występować na scenie. Kiedy płacono za uczęszczanie do teatru, rząd przyznał ubogim obywatelom specjalną dotację na udział w wakacjach. Osadnicy otrzymali również prawo przychodzenia na przedstawienia. Widzowie zajęli swoje miejsca z wyprzedzeniem: często dochodziło do prawdziwych bitew o prawo do zajęcia miejsca.
Organizacja uroczystości
Aby akcja na tak dużą skalę miała miejsce, konieczne były wysiłki różnych osób:
- Obowiązki księży zostały przypisane członkom rządu. Wybrano komisję - archontów. Komisja ta dysponowała częścią państwowych pieniędzy przeznaczonych na przygotowanie uroczystości i pełniła rolę cenzora. Archonci zostali wybrani na sześć miesięcy, aż do następnego Dionizjusza.
- Archonci wybrali 10 khoregów (reżyserów sztuk). Horeg musi być zamożnym Grekiem, bo wszystkie główne wydatki na produkcję (wykonanie ozdób i masek, szycie kostiumów) zostały zwrócone z jego własnych środków. Jeśli chór zatrudniał dodatkowych aktorów, musiał sam płacić za ich usługi.
- Autorzy przedstawili swoje prace archontowi. Jednocześnie zupełnie obojętne było, czy autor był poetą, czy matematykiem, najważniejsze było napisanie ciekawej sztuki. Archon wybrał tych godnych, a na koniec konkursu wyłonił zwycięzców.
- Przedstawieniu towarzyszył chór. Opłacał ją kupiec z własnych środków.
- Publiczność gwałtownie zareagowała na występ: gwizdała, oklaskiwała, kopała. Ten wyraz emocji był do przyjęcia.
Co ciekawe, każdy utwór był pokazywany tylko raz. Repertuar Dionizego śledzili wszyscy mieszkańcy polis, dlatego odpowiedzialność autorów i archontów była wielka.
Miejsce Zgromadzenia Ludowego
Ateny to demokratyczne miasto. A we wszystkich ważnych punktach odbywały się kościoły, spotkania obywateli. Przed otwarciem Teatru Dionizosa do tych wydarzeń wykorzystano wzgórze Pnyx. Ale teatr pomieścił więcej ludzi i miał lepszą akustykę, więc zaczęto tam organizować eklezja. W spotkaniach mogli uczestniczyć tylko godni zaufania obywatele płci męskiej, którzy ukończyli 20 lat. Były czarne listy osób nierzetelnych: wpisane tam nie otrzymywały przepustki – specjalnej tablicy. Zgodność obywateli z czarną listą była ściśle kontrolowana. Aby kościoły odniosły sukces, najpierw składano ofiary na ołtarzu Olimpijczykom, a przybyli Grecy modlili się o łaskę.
Orkiestra, skeny, dekoracje
Teatr Dionizosa to złożona technicznie konstrukcja:
- Na środku sceny znajdowała się orkiestra (lub orkiestra). Podczas spektaklu stanął na nim chór, muzycy i aktorzy.
- Ale uczestnicy spektaklu potrzebowali miejsca do zmiany: tak pojawiły się skeny. Początkowo były to drewniane namioty przyczepione do orkiestry. Następnie zbudowano je z marmuru pariańskiego. Powstały także skórki poprawiające akustykę.
- Do frontowej elewacji skenu przymocowano ozdoby. Malowano je farbami na płótnie lub deskach. Sofokles jako pierwszy wykorzystał scenerię do przekazania treści sztuki.
Wszystkie innowacje, które pojawiły się w Atenach, są aktywnie wykorzystywane w nowoczesnym teatrze.
Jak wyglądały spektakle teatralne?
Przedstawienia teatralne były wyjątkowe:
- We wszystkich przedstawieniach było nie więcej niż 3 aktorów, a pierwsze przedstawienia wykonywała jedna osoba.
- Główne i drugorzędne role zostały określone przez losowanie.
- Podczas spektaklu aktorzy zakładają na twarze maski, odpowiadające epizodowi. Aby zmienić maskę, trzeba było poświęcić minimum czasu: odwrócić się lub usiąść, a następnie szybko wrócić do pierwotnej pozycji.
- Wszystkie role, nawet kobiece, wykonywali mężczyźni.
- Wszystkie uwagi aktorów chórzyści powtarzali, aby wzmocnić brzmienie.
Przedstawienia trwały długo: do godziny 10, a aktorzy musieli bezbłędnie grać role.Jednocześnie musieli nie tylko ekspresyjnie recytować poezję, ale także śpiewać.
Teatr Dionizosa dzisiaj
Po szerzeniu się chrześcijaństwa w Grecji teatr popadł w ruinę. Źle się zawalił. Ale rząd regularnie przeznacza środki z budżetu państwa na odbudowę konstrukcji. Zrekonstruowano 20 rzędów z 64. W teatrze nadal odbywają się przedstawienia. Bilety należy zakupić z wyprzedzeniem. Przez resztę czasu dostęp do obiektu dla turystów jest ograniczony. Ale kompleks jest doskonale widoczny z tarasu widokowego Muzeum Akropolu.
Godziny otwarcia i ceny biletów
Możesz odwiedzić Teatr Dionizosa podczas corocznego Festiwalu w Atenach. Kursuje od czerwca do września. Odwiedzający przywożeni są tu specjalnymi autobusami. Możesz obejrzeć strukturę bez wchodzenia do środka, kupując bilet na zwiedzanie kompleksu Akropolu. Bilet kosztuje 12 euro, obywatele Unii Europejskiej korzystają ze zniżki. Wejście na Akropolu dla turystów jest dozwolone od wpół do ósmej rano do wpół do ósmej wieczorem.
Gdzie się znajduje i jak się tam dostać?
Najwygodniej dostać się na Akropolu metrem. Powinieneś wysiąść na stacji "Akropol".
