W Wenecji znajduje się muzeum, w którym prezentowane są obrazy artystów z początku XX wieku. Kolekcja jest niewielka, zaledwie 300 płócien, ale jest powszechnie znana. Ludzie z całego świata przyjeżdżają, aby podziwiać dzieła znanych mistrzów.
Historia
Muzeum mieści się w pałacu należącym dawniej do rodziny Venier dei Leoni, starożytnej i szlacheckiej rodziny. Został zbudowany przez Lorenzo Boschetti, utalentowanego architekta, w latach 50-tych XYIII wieku. Budynek nie jest ogromny, ma tylko jedno piętro, ale przyciąga wyrazistymi liniami i wdziękiem. Nowym właścicielem pałacu została w 1948 roku Amerykanka Peggy (Margaret) Guggenheim, znana filantropka i właścicielka galerii. Urodziła się w 1898 roku w rodzinie potentata Benjamina Guggenheima. W 1912 roku zginął we wraku niesławnego Titanica podczas jego dziewiczego i ostatniego rejsu. Po śmierci ojca dziewczyna zostaje zamożną dziedziczką. Do czasu osiągnięcia pełnoletności wychowuje się w rodzinie swojego wuja Solomona Guggenheima, przemysłowca i konesera sztuki.
Peggy, po otrzymaniu kolosalnego spadku, trafia do stolicy Francji, gdzie obraca się w środowisku bohemy artystów, pisarzy i poetów. Od tego czasu zaczęła nabywać obrazy uznanych mistrzów i zupełnie nieznanych artystów, bezbłędnie określając ich talent. Następnie ceny za ich pracę wzrosły dziesiątki i setki razy. Madame Guggenheim od ćwierćwiecza nabywa obrazy, przenosząc się z Europy do Ameryki iz powrotem. Na kilka dni przed wkroczeniem wojsk Hitlera do Paryża kupiła obrazy od ludzi, którzy w tym niespokojnym czasie chcieli szybko opuścić stolicę i potrzebowali pieniędzy. Guggenhai ukrył bezcenne płótna na przedmieściach Paryża z przyjaciółmi i wyjechał do Ameryki.
Po zakończeniu wojny kobieta wróciła do ukochanej Europy i zamieszkała w Wenecji. Tutaj nabyła Pałac Venier, w którym umieściła swoją kolekcję. Guggenhai mieszkał w tym niesamowitym mieście przez 30 lat i przez te wszystkie lata dom był otwarty dla bezpłatnych wizyt raz w tygodniu, każdy odwiedzający mógł obejrzeć obrazy. Gdy zmarł właściciel pałacu, dwa lata później zorganizowano w nim muzeum.
Co zobaczyć
Galeria, która do dziś jest jedną z najczęściej odwiedzanych we Włoszech, należy do Fundacji Guggenheima. Ludzie przychodzą przede wszystkim na obrazy, ale nie sposób nie podziwiać samego pałacu, którego wdzięk nie pozostawia obojętnym. Jego fasada wykonana jest ze śnieżnobiałego kamienia. Przed centralną częścią budynku znajduje się niewielki taras, z którego otwiera się nieopisany widok na Canal Grande. Niskie schody prowadzą do głównego wejścia.
Kolekcja mieści się w kilku pomieszczeniach połączonych galerią. Najpierw zwiedzający wchodzi do małego sklepu, w którym sprzedawane są pamiątki – pocztówki z wizerunkiem właściciela galerii oraz obrazy, monografie, albumy i książki w kilku językach. W sąsiednim budynku znajduje się wejście do muzeum – kasa biletowa i pomieszczenia magazynowe, jeśli zwiedzający ma przy sobie duże rzeczy. Po zakupie biletów wstępu ludzie wchodzą do Ogrodu Rzeźby Nashera, otwartego w 1951 roku.
Niewielka część kolekcji znajduje się w ogrodzie, a w jednym z odległych miejsc pochowany jest sam Guggenheim, obok znajduje się nagrobek, na którym wyryte są imiona ulubionych psów rasy Lhasa Apso. Na terenie znajduje się altana i wystawy rzeźbiarskie oraz instalacje Karo, Moore'a i innych mistrzów. Pracownicy muzeum często organizują wszelkiego rodzaju wystawy i promocje, na które wstęp jest bezpłatny. Ponadto w pałacu znajduje się bogata biblioteka zawierająca książki artystyczne, monografie i eseje.
Opis kolekcji
Na wystawie prezentowane są płótna mistrzów, z których część gospodyni znała osobiście. Prace wykonano w nurtach modnych na początku ubiegłego wieku - modernizmie, surrealizmie, futuryzmie i kubizmie. Są to artyści Giorgi, Dali, Kandinsky, Picasso Leger i inni. W 1997 roku do kolekcji Guggenheima dodano 26 prac z kolekcji Gianniego Matiolli, wykonane przez włoskich futurystów – Carrę, Boccioniego, Russolo, Sseveriniego. Dla wygody zwiedzających, w każdej sali pałacu prezentuje eksponaty, zjednoczone stylistycznymi kierunkami. W sali surrealizmu można zobaczyć płótna Picassa, Dalego, aw sali abstrakcjonizmu zwiedzający podziwiają arcydzieła Chagalla czy Kandinsky'ego, Malewicza czy Pollocka. Następne pomieszczenie zajmują Braque, Picasso, Leger, pracujący w kubizmie.
Najlepsze prace to:
- Pablo Picasso - „Na plaży” (1937), „Warsztat” (1928)
- Kazimierz Malewicz - bez tytułu (1916)
- Gino Severini - „Morze”, „Młodzi tancerze” (1911)
- Salvador Dali - „Narodziny płynnych pragnień” (1932)
- Marc Chagall - Deszcz (1911)
- Jackson Pollock - Kobieta w świetle księżyca (1942)
- Jojo de Chirico - Czerwona Wieża (1913)
Na wystawie znajdują się grafiki, szkice i szkice artystów. To niewielka część obrazów, które można oglądać w muzeum. Ponadto rzeźby związane z kulturą etniczną mogą zainteresować amatorów. Są to drewniane maski i figurki Indian amerykańskich i aborygenów z Oceanii. Warto wiedzieć, że kolekcja składa się wyłącznie z prawdziwych, sprawdzonych dzieł sztuki. Dziś wystawę odwiedza ponad 400 tys. osób rocznie.
Godziny otwarcia i ceny biletów
Muzeum czynne jest codziennie od 10:00 do 18:00. Dzień wolny to wtorek.
- Cena biletu - 15 euro
- Dla osób powyżej 65 roku życia - 13 euro
- dla studentów - 9 euro
- dla dzieci poniżej 10 roku życia wstęp jest bezpłatny
Wystawę można obejrzeć zamawiając indywidualną wizytę z przewodnikiem.
Gdzie się znajduje i jak się tam dostać
Muzeum znajduje się w Wenecji (Włochy) na Canale Grande w Pałacu Venier dei Leoni. Wygodniej jest się tam dostać tramwajem wodnym lub taksówką rzeczną do przystanku Accademia Bridge. Muzeum powstało dzięki patronce i kolekcjonerce Peggy Guggenheim, zawsze cieszy się dużym zainteresowaniem. Galeria była wielokrotnie uznawana za najczęściej odwiedzaną we Włoszech. Dla miłośników sztuki współczesnej będzie to ciekawe i pouczające.
