Naprzeciw klasztoru Spaso-Evfimiev, na rogu ulicy Lenina i starożytnej osady Skuchilikha, znajduje się Dom Posad.
Krótka historia
Na tle obecnej zabudowy Suzdal dom wyróżnia się dachem z daszkiem i rzeźbionymi listwami na oknach. Dom Posadów powstał na przełomie XVII i XVIII wieku. wykonany z kamienia, ale w wyglądzie budynku są głębokie związki z tradycjami architektury drewnianej... Podobieństwo tłumaczy się tym, że w tym czasie przeciętni mieszkańcy osady, bogaci w handel, zaczęli budować domy kamienne zamiast drewnianych.
Od 1970 roku Dom Posad ma status muzeum, ale do dziś wygląda na zamieszkały - wnętrza są odtworzone wewnątrz, blisko czasów, gdy mieszkanie należało do karczmarza Iwana Bibanowa. Architektura domu posad jest prosta: składa się z dwóch brył o różnej wielkości („klatki”) z niezależnymi dachami dwuspadowymi. Wcześniej zachodnia parterowa klatka z zadaszonym wejściem, przypominająca wejście do piwnicy. Tom wschodni ze sklepionym podpiwniczeniem dobudowano później.
Wnętrze domu Posad
Po wejściu do domu gość znajduje się w przedsionku - zimnym lokalu niemieszkalnym przeznaczonym na potrzeby domowe. W sieni znajduje się dębowa skrzynia z ubraniami, duży miedziany kocioł, w którym przygotowywano jedzenie dla gości karczmy, a także drewniane wiadra i beczka z wodą. Szafa oddzielona jest ścianą od przedsionka - magazyn żywności, półfabrykatów, likierów. Na lewo od przedsionka wejście prowadzi do dolnego pokoju - najbardziej przestronnej przestrzeni mieszkalnej w domu. Górne pomieszczenie nakryte jest płaskim drewnianym stropem i oświetlane czterema oknami; trzy z nich wychodzą na ulicę, a jeden na dziedziniec.
Pokój urządzony w duchu epoki sprzed Piotra: szerokie ławy wbudowane w ściany, rzeźbiony stół i szafa, malowane farbami olejnymi... Obfitość naczyń w górnej izbie przypomina kunszt karczmy. W miedzianych yandach na ucztach podawano wino, miód pitny i inne napoje, piwo nabierano chochlami, a na rzeźbionych deskach piernikowych formowano „drukowane pierniki”. Przy drzwiach za piecem wisi kobiecy strój z XVIII wieku: sundress, marynarka i sroka - stare nakrycie głowy zamężnej kobiety. Z przedsionka można wejść po schodach do górnego pomieszczenia, które kiedyś służyło jako gabinet mistrza. Mały jasny pokój wyposażony w łóżko, stół i dwa krzesła stolarskie. Są też skrzynie służące do przechowywania kosztowności i pieniędzy. W najbliższym narożniku wejścia zainstalowany jest piec kaflowy. W „czerwonym rogu” znajduje się ikonostas domowy z ikonami lokalnych świętych, a pod nimi rachunki dochodów i wydatków.
Ocena atrakcji:
