Ruiny Mangup-Kale znajdują się niedaleko Bakczysaraju, obok wsi Khadzhi-Sala i Zalesnoye. Dokładna data założenia starożytnego miasta nie jest znana, ale historycy twierdzą, że w średniowieczu Mangup-Kale służyło jako stolica małego, ale potężnego księstwa Theodoro. W różnych okresach miasto to nazywało się Mangup, Mangut, Mankop i Man-Kermen.
Jak zbudowano miasto na płaskowyżu
Miasto znajdowało się na górskim płaskowyżu Baba-Dag, który kształtem bardzo przypomina czteropalczastą dłoń. Dwa prawe "palce" zajęło samo miasto, a dwa lewe - mieszkania rzemieślników i pastwiska górskie. Między „palcami” znajdowały się trzy podejścia do szczytu płaskowyżu.
Ruiny cytadeli z bramą miejską
Ze względu na fakt, że płaskowyż Baba-Dag otoczony jest klifami, Mangup-Kale zawsze uważano za nie do zdobycia fortecę, której nawet Turcy osmańscy, doświadczeni w sprawach wojskowych, nie mogli od razu zdobyć.
Najstarsze znaleziska archeologiczne znalezione tutaj pochodzą z epoki neolitu i są reprezentowane głównie przez narzędzia kamienne. Aktywne zasiedlenie Wyżyny Krymskiej przypada na drugą połowę III wieku naszej ery.
Piękna ozdoba wokół okna cytadeli
Najróżniejsze ludy - Scytowie, Byk, Alanie, Sarmaci, Ormianie, Karaimi, Tatarzy i Grecy - stały się mieszkańcami księstwa Teodora. Mieszkali razem i zajmowali się hodowlą bydła, uprawą winorośli, produkcją wina, a także ogrodnictwem i ogrodnictwem.
Dekretem administracji bizantyjskiej i cesarza Justyniana I rozpoczęto na płaskowyżu budowę fortyfikacji i dużej bazyliki – świątyni symbolizującej ustanowienie wiary prawosławnej i utrwalenie potęgi Bizancjum.
Główna brama miejska
Od V do VIII wieku na płaskowyżu górskim powstał potężny system obronny. Jednocześnie starożytni budowniczowie w pełni wzięli pod uwagę i wykorzystali wszystkie cechy skalistego krajobrazu. Mury twierdzy przecinały górskie wąwozy znajdujące się na północy płaskowyżu, a także wąskie szczeliny klifów położone na zboczach od południa i zachodu. System umocnień rozciągał się na 1,5 km, a kontur obronny ze wszystkimi przeszkodami osiągnął 6,6 km. W tym okresie miasto nosiło nazwę „Doros” i służyło jako stolica Gotii. Początek VI wieku dla miasta jaskiniowego wyznacza fakt, że otrzymuje ono status centrum miejscowej diecezji.
Groby wykute w skale
Pod koniec X wieku osada podupadła, prawdopodobnie z powodu trzęsienia ziemi, które uszkodziło cały półwysep. Od XIV wieku miasto stało się centrum Fiodora i dzięki umiejętnemu przywództwu księcia Aleksieja przeżywa rozkwit kulturalny i gospodarczy. W tym okresie rozwijały się stosunki zewnętrzne Mangup z innymi miastami, poprawiano infrastrukturę miejską.
Widok kompleksu klasztornego jaskini Baraban-Koba
Od średniowiecza na Przylądku Teshkli-Burun (lub Dziurawym Przylądku) dobrze zachowały się sztucznie stworzone jaskinie, pozostałości Cytadeli, części murów obronnych i starożytnych bazylik. Jednak kompleks Klasztoru Jaskini Południowej uważany jest za najsolidniejszy zabytek historyczny tamtej epoki. Na dziedziniec klasztorny można dostać się sztucznym tunelem wyposażonym w klatkę schodową. Obok znajdują się cele i świątynia, do budowy której konieczne było przecięcie skał wapiennych.
Teren klasztoru jaskiniowego Baraban-Koba
Na Dziurawym Przylądku znajdowała się kiedyś Cytadela z książęcą rezydencją w środku. Obok znajdowała się ośmioboczna świątynia, później zamieniona przez Turków w meczet. W wąwozach Kapu-Dere i Gamam-Dere można było wcześniej zobaczyć dwa kościoły chrześcijańskie. Historycy sugerują, że kościół, zbudowany na cześć św. Konstantyna, gromadził wiernych aż do początku XVII wieku, pozostając ostatnią świątynią dla parafian ze wspólnoty chrześcijańskiej Mangup-Kale.
W całej historii swojego istnienia księstwo Theodoro z centrum Mangup-Kale było poddawane kilku najazdom wroga. W 1299 wojska Nogai najechały na jego terytorium, a sto lat później – Khan Edigey. W 1475 r. Mangup zostało zdobyte przez wojska osmańskie, a ciężkie sześciomiesięczne oblężenie zakończyło się prawie całkowitym zniszczeniem miasta.
Ruiny kościoła i wartowniczych budowli obronnych
Przedrostek „Kale” do nazwy „Mangup” nadali Turcy - w ich języku słowo to jest tłumaczone jako „forteca”. Do XVIII wieku osada na płaskowyżu była przystanią dla garnizonu osmańskiego. Jednak po przyłączeniu Krymu do Rosji żołnierze tureccy musieli opuścić swoje domy, a samo miasto przestało istnieć. Stało się to w 1774 roku.
Widok na okolicę z ruin Mangup-Kale
Atrakcje turystyczne Kale
Dziś zwiedzając górski płaskowyż można zobaczyć tylko ruiny starożytnego miasta. Są to fragmenty murów twierdzy i budynków mieszkalnych, a także ruiny pałacu książęcego i kamienie z chrześcijańskiej bazyliki Heleny i Konstantyna. Na płaskowyżu zachowały się również bramy miejskie. W starożytności zachodnią część miasta zamieszkiwali Karaimi-garbarze. O ich rzemiośle świadczą kamienne kadzie do wyrobu skóry, wyrzeźbione bezpośrednio w skałach.
Ruiny pałacu księcia Aleksieja
Południowy kompleks klasztorny zamieszkiwany jest przez mnichów od lat 90. XX wieku. Dziś funkcjonuje tu Klasztor Zwiastowania NMP, na ołtarzach którego można zobaczyć wiele pięknych fresków. Męska siedziba na płaskowyżu nie jest bogata, ale jej mieszkańcy ciężko pracują, aby starożytny klasztor wyglądał lepiej.
Klasztor Jaskini Zwiastowania Świętego
Główną lokalną legendą jest chłopiec Mangup, którego płaskorzeźba została odtworzona przez współczesnych mistrzów pod koniec ubiegłego wieku. Według starożytnej legendy obrona miasta zbiegła się ze śmiercią syna władcy Mangup. A teraz duch młodzieńca wędruje po okolicy, przerywając ciszę płaczem i pomszcząc obcych za jego śmierć. Dlatego przesądni Krymowie nie zalecają nocnego chodzenia po płaskowyżu.
Winiarnia
Jak dostać się do Mangup Kale?
Aby zbliżyć się do miasta jaskiniowego, musisz wsiąść do regularnego autobusu w Bakczysaraju lub pojechać osobistym transportem do wioski Khadzhi-Sala. Następnie będziesz musiał iść na płaskowyż wzdłuż jednej z belek. Wejście do ruin miasta zajmuje około godziny.
Ruiny Baselicy – wczesnośredniowiecznej świątyni chrześcijańskiej
Chcąc odwiedzić klasztor, lepiej wspiąć się do niego z południowej części góry. Aby to zrobić, za Khoja-Sal jedź około 1 km w kierunku Ternovka. Stąd w lewo wzdłuż doliny prowadzi droga gruntowa. Z tej drogi, od podnóża płaskowyżu, prowadzą ścieżki do klasztoru.
Ocena atrakcji:
