Jeśli Twój program zwiedzania głównych zabytków Tbilisi został zakończony, ale jest jeszcze czas, to nie powinieneś go tak marnować - w okolicach miasta czekają na Ciebie inne - nie mniej imponujące - miejsca turystyczne. I oczywiście można je odwiedzić na własną rękę, ale lepiej zrobić to w ramach wycieczki, aby zaoszczędzić czas i nie martwić się perspektywą zgubienia się gdzieś w środku wąwozów. Powiemy Ci, gdzie możesz pojechać z Tbilisi na jeden dzień.
Uplistsikhe i Gori
Gori, miejsce narodzin Stalina, znajduje się zaledwie 12 km od jaskiniowego miasta Uplistsikhe, dlatego te dwie atrakcje są często odwiedzane parami. Historia Uplistsikhe ma już 4 tysiące lat, więc to miejsce jest w rzeczywistości żywym kawałkiem pozostałości religijnych i architektonicznych struktur różnych narodów. Początkowo istniało sanktuarium dla pewnego kobiecego bóstwa, ale stopniowo w litej skale wyrzeźbiono pomieszczenia gospodarcze i gospodarcze, pojawiły się wzniesione budynki. Rozkwit miasta został brutalnie przerwany przez chrześcijan, którzy doszczętnie zniszczyli lokalną kulturę.
Od starożytnego centrum pogaństwa Uplistsikhe stało się zwykłym miastem fortecznym. Niedawno przeprowadzono gruntowną przebudowę, a miasto zabłysło nowymi kolorami. Gori jest dziś mocno kojarzone z nostalgią sowiecką i osobowością Józefa Stalina. Oprócz muzeum, w którym znajduje się wiele rzeczy osobistych przywódcy, znajduje się tam również murowany dom, który przeniesiono tu z „dzielnicy rosyjskiej”. A nawet powóz pancerny, którym Stalin podróżował do Jałty, Poczdamu i innych miast, aby podpisać kontrakty.
Świątynia Mccheta i Dżwari
Mccheta to starożytne centrum historyczne, często nazywane „Drugą Jerozolimą”. Położone jest u zbiegu dwóch rzek i przez długi czas zachowało status najstarszej stolicy Gruzji. Wiele lokalnych atrakcji jest chronionych przez UNESCO. Na przykład świątynia Dżwari, kultowy pomnik wczesnego gruzińskiego chrześcijaństwa. Surowego piękna surowych linii nie zakłócają elementy dekoracyjne, doskonale harmonizujące z surowym wyglądem tutejszej przyrody. Ściany zewnętrzne zdobią jedynie płaskorzeźby na elewacjach.
Wewnątrz pomieszczenia zachowały się fragmenty starożytnych mozaik, a także fundament, na którym według legend miał zostać zainstalowany Święty Krzyż, symbolizujący pojawienie się chrześcijaństwa w Gruzji. Jednak wcześniej świątynia wyglądała inaczej. Z zachowanych opisów wynika, że krzyż był wcześniej otwarty i każdy podróżnik mógł go zobaczyć z daleka. Jeśli znajdziesz się w świątyni, koniecznie przywiąż wstążkę do drzewa życzeń, które rośnie na jednym z wietrznych zboczy Dżwari.
Sighnaghi
To miasto jest często nazywane miastem miłości. Stoi wśród wzgórz i oferuje najlepsze widoki na dolinę Alazani. Swój przydomek zawdzięcza Pirosmaniemu, utalentowanemu artyście pochodzącemu z tych ziem. To on kiedyś zdecydował się na piękny gest i wybrukował drogę czerwonych róż dla swojej muzy i ukochanej. Dziś praktycznie nic nie wiadomo o historii Sighnaghi. Istnieją fragmentaryczne informacje, że król Herakliusz II w XVIII wieku nakazał utworzenie tego miasta, przypuszczalnie jako schronienia przed perskimi atakami.
Stopniowo miasto podupadało, ale już w XX wieku lokalne władze rozpoczęły pełną odbudowę. Teraz wąskie brukowane uliczki i malutkie domki pod czerwonymi dachówkami wyglądają na bardzo zadbane i zasypane kolorowymi kwiatami. Ale jest też minus tak sprawdzonego piękna - Sighnaghi jest dobre, jeśli chcesz zobaczyć model turystyczny w pełnym rozmiarze, ale nie powinieneś tu jechać, jeśli jesteś zdeterminowany, aby zanurzyć się w prawdziwym pulsowaniu gruzińskiego życia. W tym celu będziesz musiał odwiedzić jedną z okolicznych wiosek.
David Gareji
Wzdłuż granicy gruzińskiej rozciąga się duży kompleks klasztorów jaskiniowych o wspólnej nazwie. Dziś ich znaczenie w lokalnym świecie religijnym jest porównywalne z Jerozolimą – tysiące pielgrzymów rocznie odwiedza klasztor Dawida Gareji, założony w VI wieku, kiedy to św. Dawid, zabierając ze sobą 12 mnichów, postanowił osiedlić się na pustyni Gareja. Osiedlili się więc w jednej z jaskiń i podążyli ścieżką całkowitej ascezy. Stopniowo lokalne jaskinie zapełniły się wyznawcami Dawida. W szczególności św. Dodo, zainspirowany jego przykładem, założył tu klasztor, który dziś nazywany jest kompleksem jaskiń Dodo-Rka i jest uważany za jeden z najważniejszych elementów Davida Gareji.
Zwiedzanie wszystkich lokalnych klasztorów zajmie więcej niż jeden dzień, więc turyści zwykle ograniczają się do „małego kręgu”, który obejmuje Ławrę Dawida i Tetri-Udabno. Ich zbadanie zajmie Ci nie więcej niż 3 godziny. Ławra Dawida ma zarówno pomieszczenia naziemne, jak i jaskiniowe. Jest to najpiękniejszy zabytek architektoniczny kompleksu i ma starożytne freski zachowane w ich autentycznej formie.
Katechia
Początkowo Katechia miała status niezależnego królestwa, ale dziś jest to region bogaty w zmysły etnograficzne i kulturowe, gdzie skupia się wiele zabytków sakralnych. Ponadto słynie z win, które są chyba najsłynniejszymi ze wszystkich win gruzińskich, oraz z gór Tuszino. Jeszcze 10 lat temu była tu coś w rodzaju gruzińskiej Syberii, ale dziś lokalna infrastruktura jest dość rozwinięta.
Większość najstarszych lokalnych świątyń jest rozrzuconych wzdłuż grzbietu Gombori, ale nie będzie tak łatwo je znaleźć – powstały głównie podczas okupacji perskiej, dlatego mistrzowie starali się, aby były jak najmniej rzucające się w oczy. Najbardziej znanym dzisiaj jest klasztor Nekresi, który wznosi się wysoko nad równiną Alazani. W Katechii są też martwe miasta - starożytne osady, opuszczone z tego czy innego powodu. Spośród tych ostatnich można zwiedzić osadę Kverter, miasto Gremi i fortecę Bochorma.
Kazbegi
To tutaj znajdowała się kiedyś pierwsza rosyjsko-gruzińska osada - wśród gór i przeszywających wiatrów. To właśnie ten zakątek Gruzji, w którym po prostu nie sposób się nie zakochać - to miejsce ma zbyt żywy, czysty klimat. Niestety lub na szczęście do większości zabytków Kazbegi można dotrzeć tylko pieszo. Warto zacząć od Kościoła Trójcy Świętej, który znajduje się na szczycie góry. W pochmurną pogodę doliny nie widać - tylko ciężkie chmury, przy dobrej pogodzie połyskujące w promieniach słońca lodowce, a nawet Kazbek - kolejna wizytówka Gruzji - widać stąd.
Góra ta pokryta jest śniegiem przez cały rok i ma niezwykle krnąbrny charakter – wspinać się tutaj ryzykują tylko prawdziwi śmiałkowie. Możesz się sprawdzić i dołączyć do jednej z grup, które codziennie jeżdżą na podbój Kazbeku. Kolejnym najpiękniejszym naturalnym skarbem Kazbegi jest Wąwóz Darialski – miejsce niezwykle malownicze, ale równie niebezpieczne – często zdarzają się tu lodowcowe zjazdy, a tutejsze skały są strome. Ale i tak warto zejść na dół – tam, wśród lśniących białych głazów i gładkich kamieni, znajduje się zamek Tamary i świątynia Archanioła.
Dmanisi i Bolnisi
Podróż do Dmanisi i Bolnisi z pewnością zamieni się w krótką podróż w świat historycznej przeszłości Gruzji, w odległe czasy, kiedy na Kaukazie pojawił się chrześcijański sztandar, a język gruziński zaczął nabierać swoich charakterystycznych cech. Stopniowo przesuwając się na południe, natkniesz się na liczne zabytki architektury i historii 5-6 wieków, które, jak wiadomo, są nadal najbardziej intensywne i tajemnicze w historii Gruzji.
Współczesne Bolnisi stoi na miejscu starożytnego miasta Tsurtavi, które z jakiegoś nieznanego powodu po prostu zniknęło ze wszystkich map. Jej główną atrakcją jest Bolnisi Zion – najstarsza świątynia w Gruzji, której status jest oficjalnie określony. Początki Dmanisi są bardziej określone - stoi 10 km od miasta-twierdza o tej samej nazwie, które zostało zniszczone w średniowieczu. Na tym terenie nadal prowadzone są wykopaliska osady z XII wieku. W ten sposób udostępnione są do zwiedzania zachowane, mniej i bardziej integralne części miasta: trójkościelna bazylika, unikatowy zabytek z VI wieku, przedsionek kościoła, część murów twierdzy i bram miejskich.
Achalciche i Wardzia
Sam Akhaltsikhe nie przedstawia niczego interesującego, chyba że wybierasz się na romans życia na wsi. Ale oto kilka zabytków, które są warunkowo związane z miastem, są całkiem warte odwiedzenia. Wśród tych ostatnich znajduje się twierdza Rabat, opuszczone łaźnie siarkowe i klasztor jaskiniowy Vardzia. Historia klasztoru jest bezpośrednio związana z osobowością królowej Tamary, której ojciec kazał wykuć kilka jaskiń w litej skale.
Dawno, dawno temu na tym miejscu stał Kościół Wniebowzięcia NMP. W pewnym momencie zniszczeniu uległa jego część nadziemna. Królowa kazała przenieść go do wyciętych jaskiń i ozdobić freskami. Rozkaz został wykonany dokładnie i wkrótce pierwsi mnisi zaczęli gromadzić się w barwnie pomalowanej świątyni, a jej terytorium zaczęło się powiększać. Stopniowo świątynia stawała się coraz bardziej skomplikowana pod względem konstrukcyjnym – powiększały się pomieszczenia podziemne, a na powierzchni pojawiała się zakrystia, refektarz i budynki gospodarcze.
Kilka wieków później Vardzia zamieniła się w znakomicie ufortyfikowane miasto-twierdzę, w której w razie niebezpieczeństwa mogła się ukryć cała ludność sąsiednich ziem. Upadek rozpoczął się w XVI wieku wraz z przybyciem najpierw Persów, a następnie Turków, którzy wymordowali mnichów i obrabowali klasztory. Od tego momentu miasto straciło swoją wartość religijną i nigdy nie zdołało się odbudować, stając się kultowym zabytkiem architektury.
Kutaisi
Kutaisi to niezwykle piękne miasto leżące na obu brzegach rzeki Rioni. Od starożytnego gruzińskiego „kuato” można przetłumaczyć jako „skalisty”, co jest całkowicie prawdziwe dla tego miasta - stoi na skalistym płaskowyżu. Kutaisi jest jednym z najstarszych miast w praktyce na świecie, dlatego obecność dziesiątek zabytków „starego” wieku w żaden sposób nie dziwi. Stare miasto leży na prawym brzegu. Patrząc na to z przeciwległego brzegu, nasuwa się skojarzenie z jaskółczymi gniazdami – małe dwupiętrowe domki, zbudowane kilka wieków temu, ciasno stłoczone na zboczach.
Ze szklanej półkuli gmachu Parlamentu na lewym wybrzeżu zaczyna się nowe miasto – drapacze chmur wyrastające z idealnie skoszonych trawników. Przez Rioni przerzucone są liczne mosty-broni, z których można robić wysokiej jakości panoramiczne zdjęcia miasta. Do najważniejszych atrakcji turystycznych należą X-wieczna świątynia Bagrat, klasztor Motsameta, zbudowany na miejscu muzułmańskiej masakry Gruzinów oraz Okros Chardakhi, dawna rezydencja królów.
Wąwóz Trusochewi
Wąwóz Truso lub Tyrsygom to naprawdę niesamowite miejsce. Źródła mineralne, gejzery, nieskazitelne piękno natury, organicznie dopełnione ruinami starożytnych budynków i wiosek, które zbyt dawno zostały opuszczone przez ludzi. Przez wieki ten wąwóz był uważany za jeden z najbardziej niebezpiecznych i niedostępnych w Gruzji. Aby zobaczyć panoramę doliny, trzeba przejechać serpentyną. Droga jest niezwykle kręta i biegnie wzdłuż lodowca, co w żaden sposób nie czyni jej bezpieczniejszym. Ale to jest tego warte.
Wioski typu Ketrisi są rozsiane po całym wąwozie. Mieszka w nim kilku pasterzy i dojarek. Miejscowa populacja nieznacznie wzrosła kosztem sióstr zakonnych, ale nadal jest bardzo mała. Warto zauważyć, że w wąwozie od dawna osiedlili się mistrzowie budowy wież, a dziś prawie każda wieś ma swój własny fragment myśli architektonicznej, wystający z warowni.
