Japonia od wieków trzymała w tajemnicy podstawy swojego dziedzictwa kulturowego. W dzisiejszych czasach każdy może odwiedzić najbardziej odosobnione zakątki, z których pochodzą najpiękniejsze legendy, ukazujące istotę natury ludzi żyjących na tych pięknych wyspach. Takim miejscem jest wąwóz Takatiho.
Mity i legendy
Wydarzenia w historii Japonii są ściśle związane z rytuałami i ceremoniami tradycyjnej religii narodowej zwanej szintoizmem. Wiele się nauczyła z konfucjanizmu, buddyzmu, taoizmu. Opiera się na deifikacji natury, jej zjawisk, obdarzaniu duchem wszystkiego, co jest na Ziemi.
Jednymi z najbardziej zachwycających są mity o Amaerasu, arcykapłance kultu o tej samej nazwie. Pewnego razu bóg Izanagi umył lewe oko podczas oczyszczania, a jego najstarsza córka wyłoniła się spod strumienia wody. Objęła w posiadanie „równinę wysokiego nieba”, czyli stała się boginią słońca i światła. Susanno-Mikoto, jej młodszy brat, bóg wody, wiatru i burzy, nieustannie wyśmiewał i szydził ze swojej siostry. Amaerasu obraził się i zniknął głęboko w jaskini. Ciemność panowała na Ziemi.
Przy wejściu do tej jaskini zebrało się wielu różnych bogów, aby jakoś zaradzić tej sytuacji. Po długim spotkaniu postanowili urządzić huczną uroczystość ze śpiewem i tańcem w nadziei, że ciekawska dziewczyna wyjdzie, aby choć jednym okiem zobaczyć akcję. I tak się stało. Gdy tylko pojawiła się bogini, została złapana za ramiona i wyciągnięta z ukrycia. Na niebie znów zaświeciło słońce.
Tańcząca Kagura
Dziś w Ama no Yasugawara, tak zwanym miejscu, w którym odbyła się legendarna uroczystość, każdej nocy od listopada do lutego można oglądać taniec Kagury. Dzięki temu Japończycy nie tylko pamiętają przeszłe wydarzenia, ale także dziękują bogom za żniwa i modlą się o obfite żniwa w przyszłym roku. Taniec ten wykonywany jest również codziennie o innych porach roku, wyłącznie dla ciekawskich turystów, którym nie są obojętne wartości Japończyków.
Opis wąwozu Takachiho
Świątynia Amanoiwato, w której znajduje się słynna jaskinia, znajduje się w mieście Takachiho. Jego mury otoczone są niezliczonymi kopcami z kamieni, które budowali pielgrzymi z całego kraju. Otaczający naturalny krajobraz nie pozostawia obojętnym miłośnikom egzotycznych zakątków naszej planety. Wąwóz Takachiho zachwyca niezwykłymi widokami. Zielone dęby, klony, pod nimi gęste paprocie, winorośle pokrywają pasmo górskie, które przecina głęboki kanion. Szmaragdowa rzeka Gokasegawa płynie przez około pięć kilometrów między wysokimi klifami. W czasach starożytnych, po erupcji wulkanu Aso, powstały złoża bazaltu. W którym torował sobie strumień wody.
Czarne bloki o niesamowitych rozmiarach wchodzą pod turkusową powierzchnię, odbijając się w niej jak w lustrze. W niektórych miejscach odległość między ścianami kanionu nie przekracza dziesięciu metrów. Ludzie chodzący na łodziach doświadczają hipnotyzującego widoku. Chłodne i wilgotne powietrze tworzy wrażenie lochu, ale patrząc w górę widzą lazurowe niebo prześwitujące przez zielone liście drzew, jasno oświetlone słońcem.
Zapach mokrego kamienia, plusk ryby, kompletna cisza, którą przerywa tylko szum liści gdzieś daleko, jakby z zewnątrz…. Wygląda na to, że dotykasz czegoś bajecznego, nierzeczywistego. Ale teraz wydaje się, że skały nieco się rozstępują, otwiera się nowy obraz, jeszcze bardziej uderzający. Z dużej wysokości srebrzysty strumień, rozpryskujący się w miriady małych kropel, trzęsie się z hukiem wokół wodospadu.
Wodospad Manai-no-Taki
W wąwozie jest kilka takich wodospadów. Największy z nich ma siedemnaście metrów wysokości. Nazywa się Manai-no-Taki, a goście uwielbiają go za dużą chmurę sprayu. Uformowana w słońcu tęcza dodaje uroku temu magicznemu miejscu.
W ciągu dnia zmieniają się kolory wypełniające wąwóz. Wczesnym rankiem wszyscy śpią w mglistej mgle. I tylko jasne promienie, które uderzają w taflę wody około południa, z entuzjazmem rozświetlają wodę i ożywiają czarne ściany promieniami słońca. Wieczorem skały znów chowają się w cieniu i uspokajają, w niektórych miejscach pomalowane czerwonymi refleksami zachodzącego słońca.
Szlaki górskie
Tutejszym pięknem można podziwiać nie tylko łodzią, ale także spacerując specjalnie wytyczoną w tym celu trasą. Z góry dolina wygląda nie mniej atrakcyjnie. Niezwykłe mosty łączą ze sobą klify. To kamienne olbrzymy „wynurzają się” z bujnej roślinności i chowają się w niej, jak w historycznych filmach o starożytnych samurajach. Są też podwieszane pomosty kablowe, wiele platform widokowych, z których otwierają się wspaniałe widoki na niezrównaną kreację dzikiej przyrody.
A roślinność jest tu naprawdę gęsta i zróżnicowana między innymi jak na całej wyspie Kiusiu. Rośnie tu wiele wiecznie zielonych drzew, choć jesień zachwyca szaleństwem kolorów. Wiosną, gdy kwitną wiśnie, nie można oderwać wzroku od tych wzgórz, tak bardzo budząca się przyroda przyciąga do siebie. Śpiewające ptaki, kuszące aromaty kwiatów wprowadzają w radosny, afirmujący życie nastrój. Wąwóz Takachiho jest uważany za święte miejsce w Japonii. Połączenie tradycji religijnych miejscowej ludności i wspaniałych naturalnych krajobrazów tłumaczy powstawanie tak pięknych mitów. Kto wie, może to wcale nie są mity, a na wpół zapomniana rzeczywistość.
Infrastruktura
Dla podróżnych wąwóz posiada dobrze rozwiniętą infrastrukturę turystyczną. Istnieje kilka sklepów z pamiątkami, w których można kupić nie tylko obrazy natury, rękodzieła lokalnych rzemieślników. Religia japońska przywiązuje dużą wagę do różnego rodzaju amuletów. Tutaj możesz zostać właścicielem jednego lub kilku z nich. W restauracjach można skosztować dań kuchni narodowej. Prefektura Miyadzaki słynie z zup warzywnych, grzybów i przygotowywanej w specjalny sposób dyni. I oczywiście podziwiaj tradycyjne tańce i śpiewy na terenie świątyń. Nawet jeśli nie jest to świąteczna data, kiedy ceremoniom nie towarzyszą kolorowe stroje i urzekające występy sceniczne, to i tak pozostawi niezatarte wrażenie.
