Adres: Rosja, Moskwa, Park Kuźminki-Lublino (stacja metra Kuźminki)
Główne atrakcje: skrzydło zachodnie i wschodnie, Boisko jeździeckie, Oranżeria, Świątynia Ikony Matki Bożej Blachernae, Drobiarnia
Współrzędne: 55 ° 41'22,9 "N 37 ° 47'21.3" E
Miejsce dziedzictwa kulturowego Federacji Rosyjskiej
Zawartość:
Historia osiedla
Osiedle Kuzminki uważane jest za jedno z najpiękniejszych osiedli w Moskwie i regionie moskiewskim. Wcześniej należał do baronów Stroganowa i książąt Golicynów. Działka, na której zbudowano tę luksusową posiadłość, otrzymała w 1702 r. Grigorij Dmitriewicz Stroganow za dobrą służbę Piotra I. Tak hojny prezent oznaczał szczególny stosunek cara do jego świty.
Świątynia Ikony Matki Bożej Blachernae
Posiadłość została zbudowana w XVIII wieku i wyróżniała się wzorowym porządkiem. Dziedziniec z malowniczymi parkami, stawami, mostami, a nawet wysepkami zawsze przyciągał gości. Posiadłość Kuźminki (dokładna nazwa to Włachernskoje-Kuzminki) w różnych okresach odwiedzali cesarze rosyjscy - Aleksander II, Mikołaj I i Piotr I.
Żona Pawła I, Maria Fiodorowna, również uwielbiała tu być. Co roku w luksusowej posiadłości odbywały się uroczystości i gromadziły się delegacje zagraniczne. Od końca XIX wieku posiadłość stała się ulubioną letnią chatą dla swoich właścicieli, której architektura i park były tak niezwykłe, że z czasem terytorium zaczęto nazywać „rosyjskim Wersalem”.
Stocznia dla koni
Wycieczka do osiedla Kuzminki
Aby dostać się do osiedla, musisz dojechać metrem do stacji Volzhskaya. Bramy z atrakcyjnym napisem „Włachernskoje-Kuzminki” są tu serdecznie otwierane dla zwiedzających. Do posiadłości prowadzi droga, która biegnie obok kaskady stawów w dolinie rzeki Churilikha.
Jednym z głównych zabytków architektonicznych osiedla jest Dziedziniec Konny, wzniesiony w 1805 roku, ale później przebudowany według nowego projektu przez najlepszego architekta tamtych czasów Domenico Gilardi. Chcąc go obejrzeć, należy udać się na most przerzucony nad tamą. Można stąd zobaczyć budynki zbudowane w tradycji empirowej, najmodniejszego nurtu architektonicznego początku XIX wieku.
Skrzydło
Kompleks Konniy Dvor łączy kilka budynków. To sama stajnia, kilka szop przeznaczonych na powozy i budynki gospodarcze, które służyły do zamieszkania. Centrum tej prostej kompozycji stanowi Pawilon Muzyczny. Oto najlepsze prace rzeźbiarza Piotra Karlovicha Klodta - kopie posągów zainstalowanych na moście Anichkov w Petersburgu. Sam Klodt wykonał dla posiadłości posągi, które zostały odlane w fabryce należącej do Golicyna.
Po przeciwnej stronie zapory stoi Skrzydło Młyńskie, zwane też Domem na Zaporze. Pojawił się po 1840 r. na cokole młyńskim. Według legendy starożytny młyn Koźminki, którego właścicielem był młynarz Kozma, nadał miejscowym podobną nazwę „Kuzminki”. Młyn wielokrotnie ulegał zmianom, za każdym razem stając się coraz lepszym, dzięki umiejętnym działaniom doświadczonych architektów Gilardi, Zherebtsov, Voronikhin i Egotov.
Kurnik (Kuźnia)
Jednak później potrzeba młyna zniknęła. W połowie XIX wieku rozebrano jej górne kondygnacje, a piwnicę wykorzystano pod budowę Domu na Zaporze. Dokonano tego pod kierunkiem architekta M. Bykowskiego. W ten sposób dawny młyn stał się dwukondygnacyjnym budynkiem drewnianym, zbudowanym w tradycji renesansu.
Chociaż dom jest otoczony wodą, zawsze był wygodny do życia. Właściciele posiadłości osiedlali tu swoich gości, a do 1976 roku Skrzydło Młyńskie wynajmowane było na domki letniskowe. Później mieściło się w nim Muzeum Weterynaryjne. A dziś stary budynek można oglądać odrestaurowany.
Dom łazienkowy
Jednym z niepozornych zakątków osiedla jest zagubiony wśród zieleni Dom Drobiarski lub Kuźnia przy ulicy Zarechye. Niegdyś było to centrum Zagrody Drobiarskiej, przeznaczonej do hodowli drobiu. Oprócz zwykłych gęsi, kaczek i indyków spacerowały po nim także egzotyczne gatunki ptaków.
Początkowo kurnik był zbudowany z drewna, później został przebudowany na kamienny według projektu architekta Iwana Wasiljewicza Egotowa. Najprawdopodobniej mały domek przeznaczony był dla dozorcy Woliery. Gdy wojska napoleońskie wycofujące się z Moskwy w 1812 roku wznieciły pożar, budynek został poważnie uszkodzony, a żyjące tu ptaki zginęły.
Gumno
Później, gdy zaczęto remontować budynki, Drobiarnia została przekształcona w Kuźnię, w której wykuwano podkowy dla Stoczni Koni. Budynek był dwukondygnacyjny, a skrzydła z emporami rozebrano. Jej kopuła została zdemontowana i zastąpiona dachem dwuspadowym. W tym przedstawieniu stał do połowy ubiegłego wieku. W czasach sowieckich budynek służył jako budynek mieszkalny, dokonując wokół niego rozbudowy. Ale w 2000 roku kompleks drobiowy został odrestaurowany.
Budynek Kuchni, który można zignorować ze względu na swój dyskretny wygląd, to prawdziwa wartość dla koneserów rosyjskiej architektury. Kuchnia zbudowana w stylu Empire. Ale jeśli przyjrzysz się temu bliżej, zobaczysz wiele elementów starożytnej architektury egipskiej. Z tego powodu Kuchnia nazywana jest również Pawilonem Egipskim.
Groty
Kościół Matki Boskiej Blachernej - główna atrakcja majątku Kuźminki
Pierwszy budynek świątyni został zbudowany w 1716 roku, nawet pod rządami Stroganowa. Drewniany kościół otrzymał swoją nazwę na cześć rodzinnej ikony właścicieli majątku – Matki Boskiej Blachernej. Jednak świątynia przetrwała tylko do 1732 roku i spłonęła. Wkrótce wzniesiono tu nowy drewniany kościół. Po 26 latach ponownie wybuchł pożar, a ona zniknęła w jego płomieniach. Ostatecznie do 1762 r. zbudowano trzecią kamienną świątynię, która przetrwała do dziś.
Jej ozdobą przez długi czas była ikona Matki Boskiej Blachernej. Został napisany w klasztorze Blachernae w Konstantynopolu w VII wieku. Ikona została przywieziona do naszego kraju w 1653 roku w darze dla cara Aleksieja Michajłowicza. Bardzo cenił starożytną ikonę i dbał o nią.
Dom ogrodnika. Moskiewskie Muzeum Literackie - Centrum K.G. Paustowskiego
Wykonanie ikony Blachernae jest bardzo nietypowe. Został napisany najrzadszą techniką - woskiem. W warstwie wosku zawiera drobinki relikwii chrześcijańskich świętych. Jedna ze starożytnych legend mówi, że w 626 roku, dzięki boskiej mocy emanującej z obrazu przedstawiającego ikony, wrogowie, którzy przybyli siłą do Konstantynopola, wycofali się. Znacznie później, w 1830 roku, cudowna świątynia ponownie pokazała swoją moc w Rosji. Podczas epidemii cholery ani jeden mieszkaniec Blakhernsky nie został zarażony.
Groty są wspaniałym uzupełnieniem parku dworskiego Empire
Groty można zobaczyć naprzeciw Pawilonu Muzycznego. Jest ich dwóch i pojawiły się zaraz po zakończeniu budowy Dziedzińca Głównego. Podczas niwelacji działki, na której planowano urządzić groty, na brzegu stawu pojawił się skarpa. Następnie wypełniono go sztucznie stworzonymi „jaskiniami”.
Molo
W letni dzień groty stały się kryjówką dla spacerującej publiczności. Golicyni nie mieli własnego teatru, a spektakle wystawiano w jednej z grot. Wzięli w nich udział zarówno goście, jak i gospodarze. Niedaleko Pawilonu Muzycznego wybudowano specjalnie dużą grotę. Kiedy grano tam muzykę, rezonowała ona we wnęce groty i powstawała iluzja dźwięku przestrzennego.
Muzeum opowiadające o kulturze rosyjskich posiadłości
Z historią posiadłości i jej tradycjami można zapoznać się w tzw. Skrzydle Sługi na Słobódce. Dzięki autentycznym eksponatom każdy zwiedzający muzeum ma okazję poczuć atmosferę XVIII - XIX wieku, która oddaje życie codzienne szlachty. Skrzydło urzędnicze przejęło ekspozycje muzealne w 1999 roku. Odbywają się tu ciekawe wycieczki w kostiumach.
Most dworski
Na terenie posiadłości znajdują się jeszcze dwa niezwykłe muzea. Od 1987 roku Muzeum Literackie Konstantina Georgiewicza Paustowskiego zajmuje Szarą Daczy, nazywane jest również Domem Ogrodnika.
W pobliżu znajduje się Muzeum Miodu, przy którym od 2005 roku stoi pomnik pszczoły. Wewnątrz muzeum „miodu” wygląda jak pasieka z ulami. Tutaj zwiedzający mogą ubrać się w specjalne kostiumy i poznać w praktyce proces produkcji miodu. A dla prawdziwych słodyczy i entuzjastycznych biologów drzwi Klubu Miłośników Miodu i Szkoły Praktycznego Pszczelarstwa są zawsze otwarte.
