Suzdal jest jednym z głównych filarów Złotego Pierścienia Rosji. To ogromne muzeum na świeżym powietrzu. Jest to unikalne połączenie naturalnego piękna i starożytnej rosyjskiej architektury pochodzącej z różnych okresów.
Suzdal to odnowiona epopeja z katedrami z białego kamienia, murami Kremla i złotymi kopułami. W chwili obecnej w mieście znajdują się 32 kościoły, z których wiele ma dość szacowny wiek, a także ponad sto pięćdziesiąt zabytków architektonicznych wykonanych w różnych stylach.
Nie ma tu wielkich przedsiębiorstw, autostrad czy innych konsekwencji postępu cywilizacyjnego - za to autentyczność starych rosyjskich osad, którym udało się zachować wyjątkowość swojego wyglądu. Nic dziwnego, że wiele lokalnych atrakcji jest chronionych przez organizacje międzynarodowe.
Popularność turystyczna Suzdal nigdy nie słabnie, ale niestety nie wszyscy goście miasta mają wystarczająco dużo czasu, aby w pełni poznać wszystkie jego uroki, a pytanie, co można zobaczyć w Suzdal w 1 dzień, pozostaje aktualne.
Ulica Wasiliewska i klasztor Wasiliewskiili
Klasztor Wasiliewski wydaje się zimny i ascetyczny. Podobne wrażenie sprawia fakt, że przy stosunkowo dużych rozmiarach klasztor posiada niezwykle wąskie strzelnice, niskie portale i dość powściągliwą konstrukcję. Te cechy sprawiają, że wygląda jak stara forteca.
Ten zabytek architektoniczny jest dość nietypowy z punktu widzenia swojej konstrukcji – ma dwa filary. W swojej ponad czterystuletniej historii był wielokrotnie przebudowywany. Na terenie klasztoru pojawiła się ostatnia dzwonnica, którą zdobią pilastry i rzeźbione gzymsy.
W porównaniu z innymi budynkami jest dość jasno udekorowany. Powstanie klasztoru związane jest z imieniem Włodzimierza Wielkiego.
To Klasztor Wasiliewski jest rodzajem punktu wyjścia - tutaj zaczyna się ta część ulicy Wasiliewskiej, która zachowała pewną autentyczność. Tutejsze domy zbudowane są z drewna ze wszystkimi elementami charakterystycznymi dla architektury antycznej.
Wyróżniają się rzeźbione listwy, za pomocą których można określić czas budowy konkretnego domu.
Muzeum Architektury Drewnianej
Kompleks ten jest unikalnym żłobkiem architektonicznym z XVII-XIX wieku. Wszystkie budynki, które znajdują się dziś na jego terytorium - chaty zwykłych chłopów, duże domy kupców i właścicieli ziemskich, kilka kościołów, młynów, stodół, szop studni - wszystko to zostało sprowadzone z różnych części terytorium Suzdal.
Zabytkowe budynki, które wymagały odbudowy, zostały rozebrane i odbudowane, ale już w ramach muzeum. Należy zauważyć, że zachowane zostały nie tylko zewnętrzne atrybuty z odpowiednich wieków, ale również starannie odrestaurowane zostały elementy życia codziennego oraz wystrój wnętrz wszystkich pomieszczeń.
Dziś na terenie muzeum często odbywają się festiwale ludowe w starym rosyjskim stylu, na przykład obchodzona jest Maslenica.
Pasaż handlowy i wieczny płomień
Pasaż handlowy to miejsce klimatyczne w sensie historycznym. Znajdują się one na brukowanym placu. Nad placem wznosi się stary kościół. Projekt placu został opracowany i zrealizowany na początku XIX wieku według szkiców architekta A. Wierszyńskiego.
Zakładano, że będą się tu znajdować sklepy kupców z całego Imperium Rosyjskiego. Jednak oczekiwania były więcej niż uzasadnione – pasaż nigdy nie był pusty. Dziś zachowała się pierwotna funkcja Pasm Handlowych - rodzaj kamiennego szkicu na temat prowincjonalnego miasteczka z XIX wieku.
Sprzedają tu głównie różne pamiątki rękodzielnicze, a także takie atrybuty odwiedzania Suzdalu jak miód pitny i kwas chlebowy. Naprzeciw Pasażu Handlowego znajduje się park, w którym do dziś płonie Wieczny Płomień.
Wieża ciśnień
Wieża ciśnień Suzdal to punkt orientacyjny, który niestety zachował swoje historyczne i architektoniczne znaczenie tylko z zewnątrz. Wnętrza należą do butiku i nie zainteresują fanów przedrewolucyjnej architektury.
Dokładna data budowy wieży nie jest znana. Uważa się, że stało się to na początku XX wieku. Wieża składa się z czterech kondygnacji, a górna obramowana jest balkonem, który wsparty jest na drewnianych konsolach.
Dach wykonany jest w stylu dachu czterospadowego, który jest bardziej typowy dla budynków sakralnych. Konstrukcję wieńczy piorunochron. W planach wieżę wzniesiono w celu zaopatrzenia w wodę sąsiedniego budynku szpitalnego, który również dziś nie zachował swoich pierwotnych funkcji.
Jednak zaledwie pięć dekad temu zarówno wieża ciśnień, jak i szpital działały z powodzeniem.
Komnaty biskupie
Dwór biskupi jest ważnym elementem suzdalskiego Kremla. Budowa tego kompleksu przebiegała dość wolno – od XV do XVIII wieku. Jednak od samego początku komnaty stały się miejscem bezpośredniej rezydencji lokalnego władcy duchowego.
Wygląd Dworu Biskupiego zmieniał się nie raz. Najbardziej znaczące zmiany zaszły w najbardziej aktywnym okresie metropolity Hilariona, wybitnej postaci historycznej, która faktycznie stworzyła nowy kompleks, komplikując go pod względem architektonicznym i konstrukcyjnym.
W skład kompleksu wchodzi szereg budynków mieszkalnych i kościołów, które powstały w różnym czasie.
Elementy naturalnego dębu, łukowate podłogi, namioty kafelkowe, szkarłatne płótno – to wszystko misternie splata się w wystroju Komnat Biskupich.
W chwili obecnej kompleks ten jest jednym z elementów muzeum. Służy jako sala wystawiennicza, w której można zapoznać się ze sztuką malowania ikon. Tutaj gromadzone są eksponaty, których wiek przekracza trzysta lat. Muzeum jest szczególnie dumne z przechowywanych tu dzieł Szymona Uszakowa.
Katedra Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Ta katedra jest najstarszą kamienną budowlą w Suzdal. Jest częścią kompleksu Kremla Suzdal i być może jest jego główną dominantą.
Spośród innych budynków kompleksu wyróżnia się pełen wdzięku śnieżnobiały budynek z niebieskimi kopułami wieńczącymi pięć rozdziałów. Katedra z białego kamienia była budowana przez wiele stuleci, przechodząc drastyczne zmiany.
Jego historia jest ściśle związana z takimi kultowymi postaciami swoich czasów, jak Władimir Monomach, Jurij Dołgoruky, Jurij Wsiewołodowicz i inni. Dziś przechowywane są tu szczątki wielu rosyjskich książąt.
W wystroju Katedry Narodzenia Pańskiego są różne elementy, na przykład malowidła na południowych drzwiach poświęcone czynom aniołów wyraźnie należą do bizantyjskiej szkoły malarstwa ikon, ale wpływ stylu romańskiego można doszukiwać się w zewnętrznym wygląd elementów rzeźbiarskich, na przykład lwów.
Dekoracja zawiera elementy złocenia i metali szlachetnych.
Zespół kościołów parafii Wjazdu do Jerozolimy
Pierwsze wzmianki o tym kompleksie pochodzą z XVII wieku. W chwili obecnej obejmuje dwa kościoły: św. Mikołaja Cudotwórcy oraz kościół Wjazdu Pańskiego do Jerozolimy. Obie świątynie zostały zbudowane w pierwszej dekadzie XVIII wieku i są podobne pod wieloma względami.
Budynki są całkowicie typowe dla formatu architektury Suzdal, ale mimo to doskonale wpisują się w panoramę miasta. Oba kościoły są kościołami letnimi i zostały wzniesione na miejscu starych świątyń, których odbudowa wymagałaby jeszcze większych inwestycji.
Klasztor Szaty
Budowa tej świątyni datuje się na połowę XVI wieku. Z wielu powodów trudno go nazwać typowym budynkiem swoich czasów. Sama katedra z trzema kopułami i trzema absydami jest zjawiskiem niezwykłym, jeśli mówimy o architekturze typu suzdalskiego. Katedra jest klasyfikowana jako budowla bez końca.
Brak podpór wewnętrznych, dlatego kapituły wieńczące katedrę musiały być lżejsze kosztem przerzedzenia. Wnętrze Katedry Szaty nie odpowiada jej zewnętrznym konturom, ponieważ zakomary i łopatki, które zdobią boczne fasady, są fałszywe.
Aranżacja wnętrz opiera się głównie na umiejętnej pracy z wstawkami kaflowymi, wzorzystym natryskiem i rzeźbieniem w kamieniu. W swojej historii katedra nie przeszła żadnej szczególnie poważnej restrukturyzacji, ale w czasach Związku Radzieckiego świątynia została poważnie uszkodzona i została zamknięta.
Na chwilę obecną zakończono już prace konserwatorskie, zrabowane bogactwo katedry, choć nie w całości, ale zwrócone na własność.
Dom Posad
Ten zabytek architektury jest wyjątkowy bez niedopowiedzeń. Został zbudowany pod koniec XVII wieku, kiedy to nastąpiło przejście do stosowania nie drewna, ale kamienia jako głównego materiału do budowy. Stała się również pierwszą „hybrydową” strukturą nowej formacji.
W swej formie powtarza ówczesne drewniane domy, jednak jest to budowla z kamienia. Początkowo dom był pokryty deskami i dość skromnie zdobiony - najczęściej drobnymi rzeźbieniami.
Szczególnie interesujące są okna z antycznymi ramami. Dziś dom służy jako interaktywne muzeum - przywrócono rzekomą atmosferę, w której żyli kupcy z Suzdalu.
W tej chwili nie wiadomo dokładnie, kto był prawdziwym właścicielem domu. Według najpopularniejszych wersji mógł być dość zamożnym duchownym, karczmą lub kalachnikiem.
Kościoły Symeonowska i Smoleńsk
Niedaleko domu Posadów znajduje się kościół Symeona. Został wzniesiony w drugiej połowie XVIII wieku w sposób typowy dla suzdalskich rzemieślników. Niski budynek z jasnymi ścianami i niebieskim dachem, kościół ten był kilkakrotnie przebudowywany.
W kościele znajduje się również dzwonnica, która została zbudowana prawie sto lat po zakończeniu prac nad samym kościołem. Dominującym stylem w wyglądzie dzwonnicy jest klasycyzm. Sąsiadujący kościół smoleński należy do wcześniejszego okresu budowy.
Nie jest w żaden sposób związany z miastem Smoleńsk, ale został nazwany na cześć ikony Matki Bożej Smoleńskiej. Warto zauważyć, że do XVII wieku, w którym upadła budowa cerkwi, pięć kopuł jako fenomen już praktycznie zniknęło, jednak w wyglądzie cerkwi smoleńskiej widzimy dokładnie pięć rozdziałów.
Kościół pozbawiony jest ciężkiej monumentalności – wręcz przeciwnie, pełen jest lekkości i wdzięku.
Klasztor św. Eutymiusza
Klasztor ten znajduje się nad brzegiem rzeki Kamenki i został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako wyjątkowy zabytek architektury. Klasztor powstał w połowie XIV wieku.
Niestety nie zachowały się pierwsze budynki. Przetrwały tylko te obiekty, które należą głównie do XVI wieku. Kompleks klasztorny obejmuje szereg kościołów, pomieszczeń mieszkalnych, budynków, a nawet dziedziniec więzienny.
W Suzdal GuruTurizma poleca następujące hotele:
