Majestatyczna i lakoniczna Katedra Trójcy Świętej wyróżnia się wśród kościołów urbanistycznego rozwoju Iwanowa. Jest to kompletna kopia katedry o tej samej nazwie Ławra Trójcy Sergiusz, zbudowana w latach 20. XV wieku. W porównaniu ze starożytnym kościołem, świątynia Iwanowo jest dość młoda – została wzniesiona już w XXI wieku. Ma jednak znacznie bardziej starożytną historię, która rozpoczęła się w murach klasztoru wstawienniczego.
Historia starej katedry Trójcy Świętej
Wieś Iwanowo stała kiedyś na południowym wschodzie nowoczesnego centrum regionalnego. A w pobliżu, na zalesionym wzgórzu między Uwodią a Kokujem, znajdował się stary klasztor Pokrowskaja, utworzony tu w latach 70. XVI wieku. Według zachowanej legendy właściciele Iwanowa, książęta Czerkaska, uważani są za założycieli klasztornej pustyni. Otrzymali te ziemie jako dziedzictwo od cara Jana IV (Groźnego) w 1561 roku. Tak hojny dar od władcy nie był przypadkowy, ponieważ car był przez kilka lat żonaty z księżniczką Czerkaską - Marią Temryukowną.
Widok kościoła Świętej Trójcy z Alei Lenina
Klasztor Czerkaskich powstał na pamiątkę schwytania Kazania, które, jak wiadomo, miało miejsce w prawosławne święto wstawiennictwa Matki Bożej. Wkrótce w pobliżu klasztoru powstała osada, której mieszkańcy zajmowali się rolnictwem i rzemiosłem.
Pierwsza pisemna informacja o Kościele Trójcy pochodzi z 1632 roku. Według opisów był to drewniany kościół z bocznymi kaplicami poświęconymi wstawiennictwu Matki Boskiej i mnicha Sergiusza z Radoneża. Kroniki z 1646 r. wspominają również o drugim kościele klasztornym - cerkwi pod namiotem pod wezwaniem kazańskiej ikony Matki Bożej. Wiadomo, że klasztor wstawienniczy był utrzymywany kosztem książąt czerkaskich.
Przez długi czas wszystkie budynki tutaj były wykonane z drewna. Ale pod koniec XVII wieku, po czasach kłopotów i długim okresie odbudowy zniszczonych ziem, w rosyjskich miastach i osadach zaczęły pojawiać się fundusze na budowę z kamienia. I pierwszy, w 1693 r., konsekrowano nowo wybudowany kościół wstawiennictwa. Warto zauważyć, ale w starożytnych dokumentach z 1719 r. Klasztor nazywa się również Pokrowskaja, a dopiero cztery lata później - już Trójcą.
Widok kościoła Świętej Trójcy z ulicy Pochtovaya
Na początku XIX wieku zakonnicy postanowili wybudować nowy murowany kościół Trójcy Świętej. Jednak stary drewniany kościół był nadal w dobrym stanie i nie zaczęli go niszczyć, ale starannie rozebrano i przeniesiono na teren pobliskiego starego cmentarza Uspieńskiego (obecnie jest to ulica Smirnowa). W nowym miejscu ten drewniany kościół został ponownie poświęcony na cześć Zaśnięcia Najświętszej Bogurodzicy.
Sponsorem wszystkich kosztownych prac związanych z przeniesieniem starego drewnianego kościoła i budową kamiennego kościoła był Józef Wasiljewicz Gandurin, a pomogli mu jego bracia - Ermolai Vasilyevich i Ivan Vasilyevich. IV. Gandurin był bezdzietny, nie miał spadkobierców i postanowił wykorzystać wszystkie zgromadzone pieniądze na budowę nowego kościoła.
Rodzina Gandurinów stała się znana w Iwanowie w XVIII wieku. Początkowo byli poddanymi hrabiego Szeremietiewa i handlowali perkalem w Astrachaniu. Naturalna pomysłowość, przedsiębiorczy talent i pracowitość pozwoliły braciom Gandurin zarobić dużo pieniędzy, a otrzymane dochody wykorzystali na wykupienie członków rodziny z pańszczyzny. Później potomkowie Gandurinów stali się jednym z założycieli przemysłu tekstylnego Iwanowa.
Projekt nowej świątyni wykonał włoski architekt z Turynu – Maricelli. Do Rosji przybył w 1792 r. i pozostał w kraju do 1822 r. Początkowo Maricelli nosił imię Gaudenzio, ale w Rosji, po przyjęciu prawosławia, zaczęli nazywać go Jakow Jakowlewich.
Joseph Gandurin nie doczekał zakończenia prac budowlanych. Zmarł w 1813 r., a bracia kontynuowali budowę kościoła. Świątynia została ukończona w 1819 roku, a do jej konsekracji został zaproszony arcybiskup Ksenofont. Duży zimowy kościół okazał się bardzo piękny. Ołtarz główny kościoła poświęcony był Trójcy Życiodajnej, a kaplice boczne – dwóm ikonograficznym wizerunkom Matki Boskiej czczonej przez prawosławnych – „Smoleńska” i „Znak”.
Kościół Świętej Trójcy uznano za najlepszy zabytek architektoniczny miasta, zbudowany w stylu prowincjonalnego klasycyzmu. Ze wszystkich czterech stron jego elewacje ozdobiono surowymi portykami o sześciu kolumnach, na szczycie których znajdowały się trójkątne naczółki. Kopułę kultowej budowli zwieńczono pięcioma wyrazistymi półkulami z kopułami. Wewnątrz kościoła znajdowały się trójkondygnacyjne ikonostasy, a ściany pomalowano wielobarwnymi freskami. Kiedy Iwanowo otrzymało status miasta w 1873 r., oba sąsiednie kościoły - Świętej Trójcy i Wstawiennictwa - stały się katedrami lub głównymi kościołami miejskimi.
Kopuła kościoła Świętej Trójcy
W 1927 roku Kościół Życiodajnej Trójcy został przekazany wspólnocie Żywego Kościoła. Tak nazywała się grupa wierzących, bardziej „wygodna” dla sowieckiego reżimu Kościoła Renowacyjnego. Jednak mieszkańcy miasta praktycznie nie wspierali swoich zwolenników, a katedra, podobnie jak inne kościoły miejskie przekazane „renowatorom”, stała w połowie pusta.
Sobór Trójcy Świętej i Sobór Wstawienniczy zostały uznane za zabytki architektury w czasach sowieckich. Nie przeszkodziło to jednak w ich zamknięciu i rozbiórce w 1931 roku. Następnie na wzgórzu z pozostałej cegły ułożono napis, że mieszczanie, gdzie znajdowały się ośrodki niewolnictwa klasowego, planowali zbudować pałac kultury. A rok później naprawdę rozpoczęły się tutaj prace przy budowie budynku teatru dramatycznego. Teraz terytorium dawnej Góry Pokrowskiej zajmuje Pałac Sztuki i A.S. Puszkina.
Budowa nowej świątyni
W 2000 roku miasto zdecydowało się na odbudowę Katedry Trójcy Świętej. Jednak jego projekt architektoniczny wcale nie przypomina kultowego budynku, który został zniszczony w latach zmagań sowieckiego reżimu z religią. Nowa katedra w swoich formach dokładnie kopiuje starożytną katedrę Trójcy Życiodajnej, stojącą w duchowym centrum Rosji - Ławra Trójcy Sergiusz.
Kamienna świątynia z jedną kopułą w Iwanowie jest również wykonana w stylu staroruskim. Wąskie otwory okienne skupiają światło w obszernej kopule. A w głębi kościoła światło zdaje się rozpuszczać w kolorowym malowidle ściennym, wykonanym farbami klejowymi. Kościół posiada bogaty czterokondygnacyjny złocony ikonostas, a umieszczone na nim ikony również mają złocone ramy.
Obecny stan katedry i reżim wizyt
Kościół działa, odbywają się w nim regularne nabożeństwa. Święto obchodzone jest tutaj 19 czerwca - dzień Ducha Świętego. Świątynia ta stała się bardzo popularna nie tylko wśród pielgrzymów, ale także wśród turystów podróżujących wzdłuż „Złotego Pierścienia” Rosji. Jest piękny nie tylko w świetle dziennym. Wieczorem katedra jest ozdobiona efektownym podświetleniem, dzięki czemu w ciemności jest wyraźnie widoczna z daleka.
Jak się tam dostać
Katedra znajduje się w dzielnicy Frunzensky w Iwanowie, na ulicy Pochtovaya 4, naprzeciwko budynku Poczty Głównej.
Samochodem. Autostradą M7 ze stolicy do Iwanowa można jechać 4,5-5 godzin (290 km). Z południowych obrzeży miasta trzeba iść ulicami Leżniewskiej, 10 sierpnia i Aleją Lenina. Katedra znajduje się w pobliżu skrzyżowania Alei Lenina i ulicy Pochtovaya.
Pociągiem lub autobusem. Z Dworca Jarosławskiego do Moskwa pociąg dociera do Iwanowa za 7 godzin. Stacja kolejowa znajduje się w centralnej części Iwanowa. Ponadto podróż z Centralnego Dworca Autobusowego w Moskwie w pobliżu stacji metra Shchelkovskaya do Iwanowa zajmuje 6 godzin autobusami bezpośrednimi lub tranzytowymi. Dworzec autobusowy w Iwanowie działa w południowej części miasta i znajduje się 6,5 km od dworca kolejowego. Do katedry w mieście można dojechać autobusami, trolejbusami i autobusami wahadłowymi (przystanek „Pochtovaya Ulitsa” lub „Ploschad Pushkin”).
Ocena atrakcji:
