Adres: Rosja, Moskwa, 2. pas Krasnoselskiego
Data założenia: 1837 rok
Główne atrakcje: Kościół Wszystkich Świętych, Kościół Aleksego, Człowieka Bożego
Kapliczki (nie pełna lista): cudowny obraz Najświętszej Bogurodzicy, ikona św. Pawła Apostoła, obraz św. Aleksego, męża Bożego
Współrzędne: 55 ° 47'03.0 "N 37 ° 40'02.3" E
Zawartość:
Choć jeden z moskiewskich klasztorów żeńskich zaczął odradzać się zaledwie kilka lat temu, jego historia zaczyna się w połowie XIV wieku. Starożytny klasztor istnieje w Krasnoe Selo od ponad 180 lat. Prace restauracyjne nie zostały tu w pełni zakończone, ale kościoły klasztorne są codziennie otwarte dla pielgrzymów i turystów.
Brama wjazdowa do klasztoru Novo-Alekseevsky
Historia klasztoru od momentu założenia do XIX wieku
W miejscu, gdzie obecnie stoi słynna Katedra Chrystusa Zbawiciela, powstał pierwszy klasztor poświęcony Aleksemu, mężowi Bożemu. W średniowieczu ten zakątek miasta nazywał się Ostogye, bo w dolinie rzeki. W Moskwie było dużo koszenia, a wzdłuż brzegu kładziono stogi siana. Nowy klasztor został ufundowany w 1358 roku za metropolity kijowskiego i całej Rusi Aleksego, a jego własne siostry zostały w nim pierwszymi zakonnicami.
Początkowo w klasztorze zbudowano drewniany kościół Aleksiejewskiej, a następnie obok niego wzniesiono drewnianą katedrę, poświęconą ku czci Poczęcia Sprawiedliwej Anny. Następnie klasztor nazywał się Alekseevsky lub Zachatievsky. Kiedy zaczęły powstawać inne klasztory w Moskwie, do nazwy starożytnego klasztoru zaczęli dodawać „starych”.
Po wypędzeniu wojsk napoleońskich cesarz rosyjski Aleksander I złożył śluby budowy dużej cerkwi, co miało oznaczać zwycięstwo rosyjskich oręża. W latach 30. XIX wieku w Moskwie rozpoczęła się budowa okazałej katedry Chrystusa Zbawiciela. Aby zrobić miejsce, klasztor Alekseevsky został przeniesiony do Krasnoe Selo.
Terytorium klasztoru od bramy
Istnieją dowody na to, że osada na północno-wschodnich obrzeżach miasta istniała już w XII wieku. Stał nad brzegiem dużego stawu, który był równy obszarem moskiewskiemu Kremlowi. Nazwa „Krasnoe Selo” od dawna jest przypisywana tej malowniczej okolicy. W XVI-XVII wieku rozciągało się tutaj terytorium osady pałacowej Krasnoselskaya, w której mieszkali rzemieślnicy i kupcy.
W 1837 r., po otrzymaniu błogosławieństwa metropolity Filareta, zakonnice ze Starego Klasztoru Aleksiejewskiego przeniosły się do klasztoru Nowoalekseevskaya. Przeprowadzka była bardzo uroczysta i towarzyszyły jej tłumy ludzi. Sanktuaria zakonne zostały przeniesione przez całe miasto w procesji z krzyżem i umieszczone w kościele Podwyższenia Krzyża.
Piękny kościół, który zdobił Krasnoe Selo od początku XVII wieku, stał się pierwszą świątynią nowego klasztoru. Po przeprowadzce w ciągu zaledwie sześciu miesięcy w klasztorze zbudowano osiem dwupiętrowych budynków, dwie wieże, kamienne ogrodzenie i Świętą Bramę.
Kościół Wszystkich Świętych
Krasnoe Selo bardzo różniło się od zatłoczonej Moskwy. Z dala od hałaśliwego centrum było cicho, a siostry nie od razu przyzwyczaiły się do nowego miejsca. W 1840 r. w pobliżu klasztoru pojawił się cmentarz, na którym zaczęto chować nie tylko zmarłe zakonnice, ale także mieszkańców okolicznych wsi. Z czasem duży, zadbany cmentarz stał się jedną z najlepszych nekropolii w mieście.
Zespół architektoniczny klasztoru powstawał przez cały XIX wiek. W latach 50. XIX wieku w klasztorze zbudowano kościół Aleksiejewskiej, którego projekt przygotował utalentowany rosyjski architekt Michaił Dorimedontovich Bykovsky. Potem przyszła kolej na kościół Podwyższenia Krzyża. W 1857 roku stary kościół został gruntownie przebudowany i znacznie rozbudowany. W latach 1860-1870 w klasztorze pojawił się przytułek, budynek refektarza, budynki celi i kościół szpitalny św. Michała Archanioła.
Kaplica Ikony Matki Bożej „Nieblaknący Kolor”
Oprócz czytania modlitw i nabożeństw, siostry pracowały w ogrodach warzywnych, w warsztacie haftu złotego, introligatorni, malarstwie i gonieniu. Ponadto przy klasztorze istniała szkoła, w której uczyły się dziewczęta pochodzące z krajów południowosłowiańskich – Bułgarii i Serbii. Otrzymali schronienie i wykształcenie, a następnie wyjechali uczyć w ojczyźnie.
Losy klasztoru Novo-Alkseevskaya w XX wieku
Na początku ubiegłego wieku w klasztorze znajdowały się 4 kościoły, 42 budynki, szkoła żeńska, przytułek i szpital. Klasztor Alekseevsk zamieszkiwało ponad 70 kobiet w różnym wieku.
Rewolucja z 1917 r. radykalnie zmieniła losy klasztoru. W 1922 r. z kościołów klasztornych usunięto kosztowności kościelne, a dwa lata później większość zakonnic wysiedlono. Część z nich pozostała w mieszkaniach moskiewskich, inni przenieśli się na wieś.
Refektarz
Następnie władze miasta zamknęły wszystkie kościoły klasztorne i rozpoczęły likwidację starego cmentarza, którego teren planowano przekształcić w park. Miejscowi mieszkańcy z goryczą wspominali, że krewnym nie wolno było nosić prochów zmarłych, a marmurowe pomniki i nagrobki sprzedawano jako materiał budowlany.
Na początku lat 30. w kraju rozpoczęto aktywną kampanię antyreligijną. Pozostałe zakonnice aresztowano, skazano i zesłano na terytorium Kazachstanu i północne regiony Rosji. Wtedy też represjonowano te siostry, które mieszkały poza murami klasztoru. Część z nich została też odesłana z Moskwy, część została rozstrzelana.
W latach władzy sowieckiej w zabudowaniach klasztornych mieścił się Instytut Rybactwa, dom pionierów, archiwum, a nawet przedsiębiorstwo, w którym wyrabiano parasole. W 1979 roku rozebrano kościół szpitalny św. Michała Archanioła, a na jego miejscu wybudowano budynek mieszkalny. Następnie wzdłuż dawnej nekropolii zbudowano wiadukt samochodowy Trzeciego Pierścienia Transportowego, który podzielił tereny klasztorne na dwie części.
Dawny budynek celi, obecnie internat dla osób starszych i kościół carewicza Aleksieja
Klasztor w dawnym Krasnoye Selo zaczął się odradzać na początku lat 90-tych. Uporządkowanie budynków i terenów, wznowienie nabożeństw i poprawa życia wspólnoty zakonnej zajęło dużo czasu i pieniędzy.
Zabytki architektury i kapliczki
W części klasztoru, która znajduje się na północny zachód od Trzeciego Pierścienia Transportowego, znajduje się stary kościół Wszystkich Świętych, wzniesiony w 1887 roku dzięki architektowi Aleksandrowi Aleksiejewiczowi Nikiforowowi. Malownicza świątynia została zbudowana w stylu retrospektywizmu i zawierała najlepsze tradycje rosyjskiej architektury XVI-XVII wieku. Jednokopułowy kościół jest połączony z pierwotną dzwonnicą z trzema kopułami. Ściany z czerwonej cegły ozdobione są małymi intarsjami z białego kamienia i wielobarwnymi ikonami mozaiki.
W pobliżu znajduje się prostokątny budynek przebudowany z dawnej celi. Od 1994 roku w pięciopiętrowym budynku mieści się internat dla osób starszych i kościół carewicza Aleksego. Mieszkają tu starsze zakonnice i stare samotne świeckie kobiety.
Kościół Aleksego, męża Bożego
Na południe od przytułku z czerwonej cegły można zobaczyć małą, elegancką kaplicę zbudowaną w latach 1995-2000. Poświęcony jest czczonej ikonie Matki Bożej „Niezanikający kolor” i jest ozdobiony mozaikami ze wszystkich stron.
Po drugiej stronie trzeciej obwodnicy, w pobliżu 2. pasa Krasnoselsky, znajduje się główny kościół Alekseevsky. Jest to najstarszy zachowany do dziś kościół klasztoru. Został zbudowany w latach 1853-1858 według projektu M.D.Bykovsky'ego. Od strony wschodniej prostokątna świątynia kończy się trzema półokrągłymi absydami, a szeroki bęben światła wieńczy duża, bogato zdobiona kopuła.
Klasztor dzisiaj
Klasztor Alekseevskaya od 2013 roku funkcjonuje jako klasztor żeński. Ponadto główny kościół klasztorny pełni funkcję dziedzińca patriarchalnego. Nabożeństwa odbywają się w kościele Wszystkich Świętych. Usługi rozpoczynają się o 7:00 i 18:00 w dni powszednie oraz o 9:00 i 17:00 w niedziele.
Przy klasztorze znajduje się prywatna szkoła. Tutaj dzieci uczą się zwykłych przedmiotów ogólnokształcących, uczęszczają na lekcje języka cerkiewnosłowiańskiego, podstaw wiary prawosławnej i śpiewu kościelnego, a także jeżdżą na pielgrzymki.
Bramy Zespołu Pamięci „Wędrówka Gwiazd”
Muzeum klasztorne działa od 2012 roku. Wyświetla materiały opowiadające o historii klasztoru, stare księgi, dokumenty i rzeczy osobiste byłych zakonnic. Osobny dział poświęcony jest życiu ksieni Antonii (Troilina), dzięki której w XIX wieku klasztor rozkwitł i uległ zaburzeniom.
Jak się tam dostać
Terytorium klasztoru znajduje się na 2. pasie Krasnoselsky, 7. Dojście do klasztoru ze stacji metra Krasnoselskaya nie jest trudne. Wejście do klasztoru znajduje się od ulicy Gavrikov - od strony Trzeciej Obwodnicy.
