Historia Rostowa jest nierozerwalnie związana z powstaniem państwa rosyjskiego. Dostając się tutaj, to tak, jakbyś został przetransportowany przez wehikuł czasu kilka wieków temu i znalazł się w średniowiecznej osadzie, gdzie na każdym rogu znajduje się majestatyczna świątynia, a liczba klasztorów przekracza wszelkie rozsądne granice. Mogłoby się wydawać, że kościołów jest za dużo na 30 tys. mieszkańców, ale należy pamiętać, że każdy z nich to nie tylko instytucja religijna, ale nieoceniony zabytek architektury.
W Rostowie Wielkim można spacerować po muzeach, uczęszczać na lekcje mistrzowskie i uczyć się starożytnego rzemiosła, kupować rosyjskie pamiątki, wyjeżdżać z miasta do jednej z okolicznych wiosek i wędrować po lasach lub po prostu podziwiać widoki siedząc na brzegach jeziora Nero.
Najlepsze hotele i hotele w przystępnych cenach.
od 500 rubli / dzień
Co zobaczyć i gdzie iść w Rostowie?
Najciekawsze i najpiękniejsze miejsca na spacery. Zdjęcia i krótki opis.
Kreml Rostowski
Rostowski Kreml nie jest zwykłą budowlą obronną z wieżami, wąskimi otworami i murami fortec, które można zobaczyć w starożytnych rosyjskich miastach. Tak więc zwyczajowo nazywa się rezydencję metropolity miejscowej diecezji (sąd metropolitalny). Kompleks powstał w XVII wieku, kiedy Rostów nie miał już znaczenia strategicznego, dlatego jego konstrukcje nie były przystosowane do ochrony przed nieprzyjacielem: szerokie bramy wjazdowe, okna z listwami, brak miejsc na dogodne położenie obrońców. Kompleks składa się z 11 wież, kościołów, „komnat” oraz szeregu budynków cywilnych. Od 1998 roku Kreml jest kandydatem do wpisania na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Katedra Wniebowzięcia NMP
Świątynia tworzy z Kremlem jeden zespół architektoniczny, choć została zbudowana sto lat wcześniej. Uważa się, że już w XI wieku istniał drewniany kościół, a pierwszy kamienny budynek został wzniesiony za księcia Andrzeja Bogolubskiego w latach 20. XII wieku. Zachowany do dziś budynek powstał w 1512 roku, później dobudowano wolnostojącą dzwonnicę. We wnętrzu zachowały się odkryte podczas restauracji cenne freski z XVI-XVII wieku oraz groby książąt i metropolitów miasta.
Dzwonnica Kremla Rostowskiego
Dzwonnica, znajdująca się obok Katedry Wniebowzięcia NMP, nie jest typową dzwonnicą, jaką ma każdy kościół - jest to samodzielny zespół architektoniczny o ciekawej konstrukcji czterech przedziałów (jednego dużego i trzech mniejszych), wyposażonych w różnej wielkości dzwony. Budynek powstał w drugiej połowie XVII wieku. System dzwonkowy działa jak pełnoprawny instrument muzyczny, wytwarzający różne melodie znane jako dzwonienie Rostowa.
Kościół Bramny św. Jana Ewangelisty
Kościół znajduje się przy zachodnim wejściu na Kreml Rostowski. Być może jest to jeden z najwspanialszych pomników czasów metropolity Jonasza - najbliższego współpracownika patriarchy Nikona, w którym ucieleśniono wszystkie najlepsze rozwiązania architektoniczne tamtych czasów. Fasada świątyni połączona jest z potężnymi przewrotnie zaokrąglonymi wieżami i łukami wejściowymi bram, nad którymi wznoszą się kopuły.
Kościół bramy Zmartwychwstania
Świątynia znajduje się nad Świętymi Bramami - głównym wejściem na Dziedziniec Metropolity. Został zbudowany w XVII wieku. Architekturę budynku charakteryzuje prosta i niemal pozbawiona ornamentyki, surowy wygląd części górnej i dolnej bogato zdobionej kaflami, sztukaterią i wzorami. Wewnątrz panuje uroczysty klimat, przestrzeń zdobią kolumny, pięciopoziomowy ikonostas i umiejętne malowidło ilustrujące ziemskie życie Chrystusa.
Kościół Hodegetria
Oryginalna budowla w moskiewskim stylu barokowym, znacznie różniąca się wyglądem od pozostałych cerkwi Rostowskiego Kremla. Podstawa ma kształt prostokąta, na którym zamocowany jest czworokąt. Świątynia ma tylko jedną kopułę, zakończoną figurowym krzyżem. Elewację ozdobiono techniką rustykalnego diamentu (okładzina wolumetryczna w kształcie rombu). Wnętrze różni się od tradycyjnego również obecnością stiukowych owalnych ram kartuszowych.
Kościół Zbawiciela na Senyakh
Domowy kościół metropolitów, w którym nie tylko się modlili, ale i mieszkali. Budynek ma kształt prostokąta z kwadratowym czworobokiem i jedną kopułą. Na parterze znajduje się ganek i wejście. Należy podkreślić, że świątynię zbudowano bez żadnych ekscesów architektonicznych – gładkich ścian, prostych okien i bezpretensjonalnego dachu. Jednym słowem, nic zbędnego, ale solidna praktyczność.
Czerwona komora
Budynek cywilny z XVII wieku, w którym znajdowały się pomieszczenia mieszkalne i refektarz. Uwagę od razu przykuwa elegancki dwunamiotowy ganek ze spadzistymi dachami prowadzący na piętro. Fasada budynku nie posiada żadnych zdobień, ale rzeźbione otwory okienne wyróżniają się na jej płaskim tle. Wnętrza są ozdobione freskami i wyłożone kafelkami od podłogi do sufitu.
Ogród Metropolitalny
Ogród został pomyślany przez metropolitę Jonasza jako symbol rajskich tabernakulów, ale w rzeczywistości okazał się znacznie skromniejszy. Ponadto pełnił funkcję czysto praktyczną i służył jako ogród warzywny, dostarczający świeże warzywa na stół hierarchów kościelnych. A teraz na terenie ogrodu rosną różne rośliny uprawne i lecznicze (większość z nich to jabłonie). W okresie żniw zaangażowani są wolontariusze.
Muzeum Emali
Emalia to starożytna rosyjska nazwa emalii, którą rzemieślnicy używali do ozdabiania różnych produktów, zapożyczając technikę od bizantyjskich rzemieślników. Na terenie Kremla oraz w fabryce Rostowskaja Finift znajdują się muzea z dziełami z XVIII – XX wieku. Oprócz wycieczki, która obejmuje zwiedzanie ekspozycji i opowieść o historii rzemiosła, zwiedzający są zaproszeni do wzięcia udziału w kursie mistrzowskim i nauki samodzielnego emaliowania.
Muzeum „Żabiej Księżniczki”
Muzeum zostało otwarte w 2012 roku w pensjonacie o tej samej nazwie, mieszczącym się w dawnej rezydencji kupieckiej z końca XVIII wieku. Kolekcja składa się z 2 tysięcy figurek żab, wykonanych w różnych kształtach i stylach. Dla mieszkańców Rostowa ta mieszkanka bagien zawsze była świętą istotą (była czczona przez przedstawicieli ugrofińskiego plemienia Merya). Zwiedzanie muzeum jest możliwe tylko z grupą wycieczkową.
Dom Rzemiosła
Muzeum-warsztat, otwarty w 2007 roku i poświęcony tradycyjnemu rzemiosłu regionu. Można tu nie tylko kupić ciekawe wyroby rzemieślnicze z drewna, kory brzozowej, koronek, winorośli, ceramiki, ale także nauczyć się techniki lub po prostu przyjrzeć się fascynującemu procesowi produkcji. Ekspozycja znajduje się na terenie drewnianej posiadłości kupieckiej nad brzegiem jeziora Nero. Kolekcja jest stale aktualizowana i uzupełniana.
Muzeum Kupców Rostowskich
Zgodnie z oczekiwaniami ekspozycja mieści się w kupieckiej rezydencji, która powstawała od XVIII do XX wieku. Z zewnątrz budynek nie wyróżnia się niczym szczególnym: płaska biała elewacja, kwadratowe okna i dach zwieńczony klasycznym portykiem. Od 1999 roku rozpoczęto tu zakrojoną na szeroką skalę renowację, w 2008 roku otwarto muzeum. Ekspozycja poświęcona jest historii kupieckiej rodziny Kekin.
Galeria Sztuki „Khors”
W galerii prezentowane są różnorodne kolekcje: panele emaliowane, przedmioty gospodarstwa domowego z XIX wieku, obrazy artystów rosyjskich. Dość często odbywają się tu wystawy czasowe, kursy mistrzowskie i spotkania tematyczne. Ekspozycja znajduje się na drugim piętrze starego drewnianego domu ozdobionego koronkowymi wykończeniami, wewnątrz którego panuje bardzo przytulny, wręcz domowy klimat.
Gimnazjum im. A. L. Kekin
Pochodzący z Rostowa kupiec A.Po jego śmierci Kekin przekazał miastu cały majątek, ponieważ zmarł jego jedyny syn-dziedzic. Zgodnie z jego wolą za część pieniędzy wybudowano gimnazjum (choć nie od razu, gdyż władze początkowo nie chciały spełnić pośmiertnego życzenia patrona). Placówka edukacyjna była na swoje czasy dość demokratyczna: dzieci nie miały kwalifikacji majątkowych i religijnych, co umożliwiało naukę z przedstawicielami różnych klas. Placówka zajmuje dwa budynki – duży w stylu klasycystycznym i mały w stylu modernistycznym.
Kościół Izydora Błogosławionego na murach obronnych
Świątynia została zbudowana w XVI wieku i jest jedną z najstarszych budowli sakralnych w Rostowie. Budynek został zbudowany na miejscu grobu Izydora Tverdislova (Błogosławionego), świętego głupca i prawosławnego świętego. W XVII-XIX w. kościół przeszedł przebudowę, w wyniku której uzyskał nowoczesny wygląd z dominującymi cechami klasycyzmu. Od 2002 r. wznowiono tu usługi, ale budynek rozpaczliwie wymaga remontu.
Kościół Zbawiciela na Torgu
Wcześniej świątynia nazywała się cerkwią Różnaja, to znaczy istniała kosztem datków kupców. Znajduje się w miejscu, które było dość żywe w poprzednich stuleciach: w Gostiny Dvor był ożywiony handel. Handlarze wykorzystywali nawet piwnicę budynku jako magazyn towarów. Pieniądze na budowę zebrał „cały świat”, można więc powiedzieć, że w budowie cerkwi brała udział każda rodzina Rostowa.
Kościół św. Jana Ewangelisty na Isznie
Unikalny drewniany kościół z końca XVII wieku, jedyny zachowany w regionie Jarosławia. Znajduje się 3 km od Rostowa we wsi Bogosłow. Budynek zdobi brzegi rzeki Iszny niczym statek zacumowany w porcie. Kościół jest filią Państwowego Muzeum-Rezerwatu Rostowskiego Kremla. Wiele obrazów z ikonostasu, a także złoconych bram królewskich, przeniesiono stąd do galerii muzealnych ze względu na ich wysoką wartość kulturową.
Klasztor Spaso-Yakovlevsky
Klasztor został założony w XIV wieku przez wygnanego z Rostowa biskupa św. Jakuba, który własnoręcznie zbudował pierwszy kościół. Do XVII wieku wszystkie budynki klasztoru były drewniane, a sami zakonnicy żyli dość skromnie. Po przejściu gminy pod kuratelę metropolity rostowskiego Dmitrija rozkwitła i wzbogaciła się. W 1923 roku klasztor został zamknięty i przez wiele lat był opuszczony.
Klasztor Objawienia Pańskiego Awraamiew
Najstarszy męski klasztor w Rostowie, niegdyś otoczony potężnymi murami twierdzy. Według legendy kompleks powstał w XIII wieku na miejscu starożytnej świątyni pogańskiego boga Velesa, zniszczonej przez pustelnika Abrahama przy pomocy laski samego Jana Teologa. W czasach kłopotów klasztor został splądrowany przez Polaków, aw XX wieku jego zabudowa przekazano muzeum. W latach 90. wznowiono życie zakonne.
Klasztor Varnitsky Trinity-Sergius
Klasztor kilka kilometrów od Rostowa, który jest dziedzińcem Świętej Trójcy Sergiusz Ławra. Klasztor został założony przez arcybiskupa Efraima w 1427 roku. Wiele cerkwi zostało zbudowanych w XIX wieku kosztem kupców rostowskich. W XX wieku kompleks został prawie doszczętnie zniszczony, w tym główna katedra, budynki mieszkalne i gospodarcze. Po odrodzeniu w latach 90. zespół architektoniczny został przebudowany.
Klasztor Theotokos-Rozhdestvensky
Kolejny klasztor o długiej historii i trudnym losie. To cenny zabytek średniowiecznej architektury kamiennej, który obecnie jest poddawany aktywnej renowacji. W kościele Narodzenia NMP zachowały się freski z XVII wieku, na terenie znajdują się pozostałości bramy i ogrodzenia z XIX wieku. Obok kompleksu znajduje się kościół św. Mikołaja na Podozerie, zbudowany po raz pierwszy w 1745 roku i gruntownie odnowiony w 1998 roku.
Klasztor Rostov Borisoglebskysky
Klasztor stoi tuż przy drodze z Rostowa do Uglicza, wzdłuż której przebiega część trasy Złotego Pierścienia. Klasztor został założony w XIV wieku, ale zespół architektoniczny powstał ostatecznie w XVII wieku i od tego czasu nie uległ zmianie. Z zewnątrz kompleks wygląda potężnie i majestatycznie – wysokie mury, imponujące wieże, monumentalne kopuły świątyń. Widać, że wszystko budowano solidnie i przez wieki.
Park Miejski
Park działa od 1830 roku. W XIX wieku gości bawiła orkiestra dęta, działała restauracja i karuzele. Po gruntownej przebudowie w 2012 roku park stał się popularnym terenem rekreacyjnym. W ciepłe dni zainstalowano tu wiele dmuchanych atrakcji dla dzieci, otwarte są wypożyczalnie rowerów i samochodów elektrycznych, letnie kawiarnie oferują gościom szeroki wybór potraw.
Jezioro Nero
Płytkie jezioro o niskich brzegach o długości 13 km i szerokości 8 km. Rostów znajduje się tuż na jego zachodnim wybrzeżu. Pierwsze osady pojawiły się tu 6 tysięcy lat temu, w VII-IX wieku żyło tu plemię Merya, dzięki czemu nad jeziorem pojawiła się nazwa „Nero” (co oznacza bagno, błotniste). Do 1917 r. zbiornik był własnością prywatną różnych właścicieli ziemskich.
