Niewielki kraj na południowym wschodzie wybrzeża Morza Czarnego w języku rdzennej ludności - Abchaz nazywa się Apsny. To słowo jest tłumaczone jako „kraj duszy”. Z taką nazwą trudno dyskutować. Potwierdzają to liczne świątynie Abchazji. Pobyt na tle niesamowitego piękna przyrody, relaks na żwirowych plażach to wakacje dla duszy.
Nie sposób nie podziwiać malowniczych gór, które zajmują 70% terytorium. Słynne jezioro Ritsa, jaskinia New Athos, góra Dombai-Ugleya i inne są znane na całym świecie Nie bez powodu istnieje legenda o pochodzeniu kraju: Bóg dał Abchazowi miejsce, które opuścił dla niego. Nieodzownym obiektem zwiedzania przez turystów są starożytne świątynie Abchazji.
Świątynia Pitsundy
Najjaśniejszym zabytkiem chrześcijaństwa jest Katedra św. Został wzniesiony w IV wieku naszej ery. NS. ku czci świętego apostoła, który głosił wiarę Chrystusa w I wieku n.e. Jest uważany za założyciela kościoła abchaskiego wraz z Simonem Kananitem. Ich relikwie spoczywają w grobowcu katedralnym.
Katedra Patriarchalna (jej inna nazwa) swój obecny wygląd otrzymała w X wieku. Wspaniała budowla zachwyca potężną architekturą, przypominającą fortecę. Grube mury, zbudowane z dzikiego kamienia i cegły, robią wrażenie mocą. Na dole budynku znajduje się grobowiec pomalowany niesamowitymi freskami.
W 1975 roku katedrę przebudowano na salę koncertową. Ikony, mozaiki, krzyże trafiły do Muzeum w Tbilisi. W pomieszczeniu zainstalowano rzadkie niemieckie organy o wyjątkowym brzmieniu. Tłumy ludzi przyjeżdżają tutaj, aby zobaczyć katedrę, ruiny innych starożytnych budowli i posłuchać muzyki organowej. We wnętrzu prezbiterium zachowały się średniowieczne malowidła, kopułę zdobi fresk z twarzą Chrystusa.
Zwiedzający wspinają się na górę, siedząc na małych balkonikach, z których wyraźnie widać scenę z organami. Dźwięk jest tak silny, że wibracje rozbijają farbę z fresków. Teraz rozstrzyga się kwestia przeniesienia instrumentu w inne miejsce w celu zachowania cennych malowideł.
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Uznane arcydzieło architektury ucieleśniające religię chrześcijańską. Jedyny w kraju, który zachował swój autentyczny wygląd. We wsi znajduje się unikatowa budowla z X wieku. Lykhny, na polanie Lykhnashty. Minione tysiąclecie praktycznie nie wpłynęło na kościół, ale aby uniknąć zniszczeń, zabytek religijny został teraz chroniony przed deszczem baldachimem.
Jest cenny jako przykład kościoła północnokaukaskiego, który został zbudowany przez architektów abchaskich na polecenie biskupów. W epoce sadzenia w kraju pogańskim pozostał prawosławny, będąc pod opieką książąt Szerwaszidze. W kościele pochowany jest jeden z synów księcia. Po 10 latach zapomnienia (1820-30), kiedy do wsi wkroczyły wojska rosyjskie, cerkiew zaczęła ponownie funkcjonować.
Ciekawa jest architektura budynku kościoła. Wygląda jak katedra z kopułą krzyżową, ale w przeciwieństwie do innych konstrukcji tego typu ma małą średnicę kopuły, wąski olej i transept. Niezwykłe są też 2 oficyny, od zachodu i południa, będące swoistą syntezą przedsionka i portyku. Dziś obiekt ten jest aktywnie odwiedzany przez turystów i mieszkańców republiki.
Nie sposób nie dziwić się tysiącletnim murom, które stoją od 1000 lat. Są wyłożone ciosanym wapieniem i cegłami. Niesamowite jest bogate malowidło (XIV w.) pokrywające wewnętrzne ściany. Wizerunek Matki Boskiej z Dzieciątkiem w ramionach jest wyrazisty, otoczony 2 aniołami (w środku żmii). Aniołowie i święci, Jezus Chrystus, Abraham, Jan Chrzciciel itp. są umiejętnie przedstawieni.
Nowy Klasztor Szymona Kananejczyków Athos
Światowej sławy zabytek, kompleks religijny i miejsce pielgrzymek - klasztor znajduje się na Górze Athos. Został stworzony przez greckich mnichów w 1875 roku i nazwany na cześć Apostoła Szymona Kananejczyka. Zginął jako kaznodzieja chrześcijaństwa w I wieku. n. Legioniści rzymscy. Miejsce, w którym Simon mieszkał w małej jaskini, jest czczone jako święty.
Budowa klasztoru została całkowicie ukończona na początku XX wieku. Na przestrzeni lat powstał cały kompleks obiektów sakralnych z dobrze wyposażonym terenem. Pojawiły się brukowane chodniki, molo, aleje parkowe, udekorowano podjazdy i wejścia do obiektu.
W sumie zbudowano tu 6 kościołów, wśród których dominuje Katedra Panteleimon. To prawdziwa perełka architektoniczna wśród innych sanktuariów. Wzniesiony w 1900 roku na cześć św. Pantelejmona, wykonany jest w stylu neobizantyjskim. Jego 5 kopuł dumnie wznosi się, z których najwyższa (40 m) jest centralna.
Ścieżka grzeszników prowadzi do katedry, po której przechodzi się uwolnionym od grzechów. Wystrój wnętrza jest niezwykle piękny: freski, ikony to prawdziwe dzieła sztuki. Wzdłuż obwodu czworoboku znajduje się 5 innych kościołów: Wniebowstąpienia Pańskiego, Andrzeja Pierwszego Powołanego, Męczennika Hieronima, Ojców Mnichów z Athos i Matki Bożej Odkupiciela.
Katedra Blagoveshchensky
Dekoracja architektoniczna centrum Sukhum - Katedra Zwiastowania przyciąga uwagę wdzięcznymi liniami i pięknem. Jej lśniąca kopuła z krzyżem jest wyraźnie widoczna z morza. Został wzniesiony w 1909 roku przez greckich mnichów na cześć św. Mikołaja. Później stał się znany jako Blagoveshchensky, uzyskując status katedry diecezji sukhum-abchaskiej.
Dziś przebywają tu metropolita abchascy, klerycy są wyświęcani. Zbudowany w stylu neobizantyjskim, biały budynek po remoncie w 2010 roku świetnie prezentuje się. Nowa kopuła została zamontowana przy użyciu najnowocześniejszych technologii.
Ogniwa kopuły wykonane są ze stali nierdzewnej pokrytej warstwą nitrotytanu imitującą złocenie. Wewnątrz znajdują się unikatowe kapliczki prawosławne. Parafianie czczą malowane ikony świętych, w tym Andrzeja Pierwszego, Jana Chryzostoma i innych.
Jest tu prawdziwa rzadkość - ikona Panteleimona z relikwiami świętego uzdrowiciela. Do 1990 roku w katedrze przechowywano prochy Jana Chryzostoma, które później przeniesiono do świątyni Kaman. Parafianie szczególnie czczą malujące ikony twarze św. Szymona Kananejczyka, Matki Bożej Iberyjskiej. Na pamiątkę Mikołaja Cudotwórcy odprawiane są nabożeństwa w kaplicy nazwanej jego imieniem. Przy katedrze znajduje się szkółka niedzielna.
Abaata
Popularny obiekt turystyczny znajduje się w Gagrze, na terenie nadmorskiego parku. To starożytna twierdza Abaata (4-5 w), zbudowana przez Abchazów jako budowla obronna. Był wielokrotnie niszczony i przebudowywany. Przez dwa wieki (14-15 w) twierdza była własnością Genueńczyków, którzy założyli placówkę handlową Kakara (Gagra).
Obecnie średniowieczny zabytek nadal niszczeje. Ściana zwrócona w stronę morza jest prawie całkowicie zniszczona przez sztormy. Terytorium jest dziś wykorzystywane przez biznesmenów do przyciągania turystów. Powstaje tu hotel, sklepy, restauracja.
Dobrze zachowany chrześcijański kościół wstawiennictwa Najświętszej Bogurodzicy (Abaata) jest centrum uwagi turystów i mieszkańców. Jest to jeden z najstarszych zabytków w kraju i jest objęty patronatem niekanonicznego prawosławia. Odbywają się tu wszystkie nabożeństwa i ceremonie.
Zewnętrznie budynek wygląda skromnie i prosto, jego architektura pozbawiona jest ekscesów. Krzyż Bolnisi, symbol stylu gruzińskiego z V wieku, jest wyrzeźbiony na zachodniej fasadzie z płyt wapiennych. Wewnątrz nie ma bogatych obrazów i dekoracji, ale to nie umniejsza godności autentycznego zabytku.
Świątynia Szymona Kananejczyka
Ogromnym zainteresowaniem wczasowiczów na Nowym Atosie (w starożytności Anakopia) jest zabytek architektury sakralnej X wieku - kościół Szymona Kananejczyka. To tutaj osiadł kaznodzieja chrześcijaństwa po tułaczce w połowie I wieku, tutaj został stracony przez Rzymian.W miejscu jego pochówku, zachowanym w pamięci wiernych, wybudowano później na jego cześć świątynię.
Po oficjalnym uznaniu prawosławia Kościół Szymona Kananejczyka stał się ośrodkiem religijnym diecezji anakopskiej. Konstrukcja typu greckiego, ułożona z dzikiego kamienia, była wielokrotnie niszczona i przebudowywana. W latach 1875-82. kościół przeszedł gruntowną renowację przez mnichów.
Ostatnia przebudowa budynku po okresie zapomnienia miała miejsce w 1956 roku. Częściowo odrestaurowano freski na ścianach. Obecnie jest otwarty dla zwiedzających. Odbywają się nabożeństwa, wesela, chrzty. Szymon Kananejczyk uchodzi za patrona szczęścia rodzinnego i małżeństwa. Setki pielgrzymów spieszą pod jej podziemiami 23 maja (w urodziny świętego).
Biorą udział w procesji, proszą o pomyślność i miłość w rodzinie. Na ścianach świątyni zachowały się 2 inskrypcje w języku greckim – jeden nad portykiem południowym, drugi na elewacji wschodniej. Są wymieniane jako zabytki etnograficzne. Pełne wdzięku podpory, łuki, sklepienia, wyrazista plastyczność ścian nadają kościołowi wspaniały widok.
Świątynia Tsandripshsky
Unikatowy zabytek starożytności (5-6 w) - we wsi znajduje się jedno z pierwszych sanktuariów. Tsandripsz. W epoce bizantyjskiej wieś ta była stolicą Sanigia, państwa, które później zostało przyłączone do Abchazji. Ukryta w gęstych zaroślach konstrukcja cieszy się dużym zainteresowaniem specjalistów i miłośników starożytności. Skomplikowana architektura bazyliki z wieloma łukami, nawami bocznymi i absydą nie pozwala na dokładne zdefiniowanie stylu i odnalezienie jego odpowiednika.
Szare ruiny otaczają gęste zarośla palm, cyprysów, krzewów. Mimo licznych zniszczeń potężne łukowe mury robią niezatarte wrażenie. Dobrze zachowały się tu absyda, nisza ołtarzowa, ściana południowa i kaplica. Ze sklepienia półkolistego pozostały tylko fragmenty. Pozostałości niegdyś potężnych kolumn widoczne są przed głównym wejściem.
Dobrze prezentuje się centralny element trzyczęściowej absydy. Fragmenty północnego ołtarza bocznego można wykorzystać do zrekonstruowania jego pełnego widoku. Resztki ścian wewnętrznych podkreślają przepych wnętrz. Dziś ołtarz przedzielony jest drewnianą przegrodą dla konserwacji. Od czasu do czasu odbywają się tu nabożeństwa. Majestatyczne pozostałości rzadkiego budynku po prostu wołają o renowację.
Świątynia Ilora
Popularne miejsce kultu religijnego wśród wierzących znajduje się w małej wiosce Ilora. Zbudowany w XI wieku. i nosi imię George the Victorious. Od momentu powstania był znany jako przykład bogatej dekoracji wnętrz. W luksusowej zakrystii przechowywano naczynia do liturgii wykonane ze złota i srebra, złotą misę tronową, srebrny składany miecz, kute ikony ze srebrnymi ramami.
Jedna ze srebrnych ikon przedstawiających Jerzego z Ilor uważana jest za cud. Przybywali tu pielgrzymi i misjonarze z różnych krajów, aby ją czcić. Według parafian cudowną moc ma również ikona Eustachiusza z Apsilskiego, który był torturowany w arabskim mieście Haran (738).
W XIX w. w zniszczonym kościele wykonano żelazny dach, ściany pokryto warstwą tynku. Rzemieślnicy zachowali wszystkie płaskorzeźby i napisy na ścianach elewacji, odtworzyli autentyczne ogrodzenie z kostki brukowej. Po sowieckim okresie zamknięcia kościół odzyskał dawną świetność, ciesząc się niezwykłą popularnością wiernych i turystów.
Co roku, w dniu św. Jerzego (21 października), przy dużym zgromadzeniu ludzi, organizowana jest tu uroczysta liturgia. Zewnętrzne piękno śnieżnobiałego budynku nie może nie zadziwić.
Świątynia Anakopii
Każdy, kto choć raz odwiedzi Górę Iwierską, może dotknąć starożytnej historii, poczuć powiew odległej przeszłości w teraźniejszości. Znajduje się w sąsiedztwie Nowego Athos. Ale sama góra nie jest tak interesująca dla podróżników, ale stara twierdza Anakopia jest pierwszym ośrodkiem chrześcijaństwa w kraju.
Cytadela została wzniesiona na szczycie góry w IV wieku na wysokości 345 m n.p.m. i została nazwana Anakopia. Za potężnymi kamiennymi murami znajdowały się 2 wieże, studnia oblężnicza oraz świątynia Anakopia. Był poświęcony wielkiemu męczennikowi Teodorowi Tironowi. Kiedyś słynął z cudownego wizerunku Najświętszej Bogurodzicy. Istnieje legenda o ikonie, która mówi o jej cudownym pojawieniu się w twierdzy.
Miejsce kultu jest zbudowane na wzniesieniu pośrodku terytorium. Składa się z bloków wapiennych i dużych otoczaków, przeplatanych cegłami. Tym ostatnim wykończone są wnęki okienne. Kościół prawie całkowicie utracił swój pierwotny wygląd w wyniku wielokrotnych przebudów. Dobrze zachowana nisza ołtarzowa w formie szerokiej absydy.
Przechowywane są tu płyty wapienne z greckimi inskrypcjami i wizerunkami cyprysów, ryb, krzyży, symbolizujących wczesne chrześcijaństwo. Fragmenty te zostały usunięte ze ścian budynku. Fakty utrwalone w średniowiecznych rękopisach świadczą o cudach uzdrowień, jakich dostarcza obraz Najświętszej Bogurodzicy. Dziś wielu odwiedzających przyjeżdża tu, aby obejrzeć szlacheckie ruiny.
Katedra w Bedi
Mała wioska Agu-Bedia jest szeroko znana nie tylko w całej Abchazji, ale także poza jej granicami. Rozsławiła ją starożytna świątynia Bedia zbudowana za panowania króla Abchazji Bagrata III (999). Miejsce, które wybrał wśród gór uczyniło z katedry i otaczających ją budowli niezawodną cytadelę. W dniu otwarcia sanktuarium królowa i królowa matka podarowali świątyni złoty kielich (kielich).
Dziś cenne naczynie i wspaniała biżuteria są przechowywane w Muzeum Sztuki w Tbilisi. Budowla ze skrzyżowanymi kopułami została poświęcona ku czci Błachernskiej Ikony Matki Bożej (dziś na północny zachód od Stambułu). Obecnie wizerunek patronki cesarzy bizantyjskich przechowywany jest w katedrze Wniebowzięcia NMP w Moskwie.
Katedra w Bedii została zbudowana w stylu bizantyjskim, jej architektura zawierała cechy innych zabytków chrześcijaństwa tamtej epoki. Masywne ściany wykonane są z surowego szarego kamienia. Przestrzeń wewnętrzna podzielona jest na 3 pomieszczenia: centralną i 2 boczne, oddzielone od niej łukowatą kolumnadą. Z malowideł ściennych pozostało tylko kilka fragmentów.
Ściana zachodnia jest ozdobiona wizerunkiem cesarza bizantyjskiego Konstantyna jako obrońcy chrześcijan. Katedra w Bedii działała aż do inwazji osmańskiej na początku XVII wieku. Przez prawie 2 wieki był opuszczony, a pod koniec XVIII wieku poddany renowacji. Odnowiono jego fasady i kopułę. W pobliżu pomnika sakralnego można zobaczyć ruiny pałacu biskupiego – obiekt zwiedzania przez turystów.
