Włochy miały ogromny wpływ na architekturę i planowanie kurortu, co nie przeszkodziło Piatigorskowi w uzyskaniu jego niepowtarzalnego wyglądu. Liczni turyści świętują wyjątkową domową atmosferę, która panuje na jego terenie. Zabytki Piatigorska nie różnią się europejskim blaskiem, ale miasto ma tak zwaną żywą duszę. Lokalna kuchnia to mieszanka tradycyjnych potraw kaukaskich, kozackich, ukraińskich, żydowskich, niemieckich, polskich. Czyste powietrze, cisza, majestat gór, piękno otaczającej przyrody sprzyjają relaksowi. Tak, infrastruktura placówek zdrowia, sanatoriów, szpitali wciąż wymaga poprawy. Miasto ma perspektywy stania się uzdrowiskiem na europejskim, światowym poziomie. Mieszkańcy mają szansę na sukces właśnie dlatego, że udało im się zachować najważniejsze: miłość do swojej małej ojczyzny. To wspaniałe uczucie jest siłą napędową każdej udanej transformacji.
Jezioro Proval
Mistycy uważają naturalną studnię na zboczu góry Maszuk za miejsce mocy. Jaskinia o tej samej nazwie, na dnie której znajduje się turkusowe jezioro o głębokości 11 metrów, swoim kształtem przypomina lejek. Prowadzi do niego 50-metrowy sztuczny tunel. W pobliżu jaskini znajduje się taras widokowy, źródło z leczniczą wodą pitną, kawiarnie i sklepy z pamiątkami. Niesamowitą jaskinię odwiedzili kiedyś Aleksander Puszkin, Michaił Lermontow, Lew Tołstoj.
Pomniki obok wzniesiono w różnym czasie. Najważniejszym z nich są lwy i Ostap Bender. Wielu wierzy, że dotknięcie rzeźby „wielkiego intryganta” przyniesie bogactwo. Ikony w jaskini to współczesne kopie cudownych obrazów. Zwiedzający przyznają: po wizycie w Proval łatwiej podejmować ważne decyzje. Istnieje całkowicie logiczne wytłumaczenie tego zjawiska: w minimalnej ilości naturalna siarka, gdy dostanie się do organizmu, aktywuje pracę mózgu.
Harfa eolska
Słynna altana jest ściśle związana z michajłowską ostrogą góry Maszuk. Przyciąga romantyków, zakochanych i wszystkich, którzy chcą podziwiać Piatigorsk, jego okolice, szczyt Elbrusa. Taras widokowy został wyposażony 200 lat temu i od tego czasu utrzymuje swoją popularność wśród gości i mieszkańców miasta.
Nie zachowały się urządzenia przedrewolucyjnych i sowieckich harf eolskich, na których wiatr wydawał melodyjne dźwięki. Zostały one zastąpione sprzętem akustycznym. Konstrukcja była regularnie przebudowywana, co pozwoliło na zachowanie jej wyglądu jak najbardziej zbliżonego do oryginału. Altana przypomina małą antyczną świątynię, w ciemności iluminacyjne światła zamieniają ją w fantastyczny klejnot.
Grota Lermontowa
Grota znajduje się we wschodniej części na górze Maszuk, prowadzi do niej kamienna ścieżka. Atrakcja pojawiła się na planie miasta w pierwszej połowie XIX wieku. Początkowo w tym miejscu znajdowała się naturalna grota. Został powiększony i nazwany na cześć nimfy Kalipso, której kult w starożytności wiązał się z życiem i śmiercią, a nie tylko z legendami o przygodach podróżnika Odyseusza.
Po 30 latach zmieniono nazwę malowniczej jaskini na pamiątkę rosyjskiego pisarza. Miejscowi mieszkańcy, przewodnicy mówią: Michaił Lermontow często odwiedzał ją w poszukiwaniu inspiracji lub… miłosnych przygód, bo grota jest romantyczna. Obok jaskini znajduje się mały taras widokowy, z którego otwiera się wspaniały widok na miasto i jego okolice.
Miejsce pojedynku M.Yu. Lermontow
Michaił Lermontow nie słynął ze swojego anielskiego zachowania: wyróżniał się szaloną odwagą, był hazardzistą, biurokracją, zatwardziałym pojedynkowiczem, zjadliwym rozmówcą. Krążą legendy: znał dzień i godzinę swojej śmierci, dlatego spieszył się, by spróbować wszystkiego w życiu. Jedno jest pewne: petersburska wróżka Charlotte Kirchhoff przepowiedziała poecie, że wyprawa na Kaukaz będzie ostatnią i wymieniła znaki drugiego pojedynku. Lermontow nie chciał uwierzyć, a Frau się nie myliła.
Śmiertelna polana ostatecznie weszła w granice miasta. Na tym odcinku góry Maszuk kilkakrotnie wznoszono tymczasowe pomniki. Dziś znajduje się tam obelisk, w którym znajduje się popiersie Lermontowa. Pomnik wygląda imponująco. Każdy z jej elementów, w tym figury sępów i ciężkie metalowe łańcuchy, przypominają o wieczności i nierozwiązanych tajemnicach związanych ze śmiercią 26-letniego poety.
Galeria Lermontowa
Kompleks koncertowo-wystawienniczy znajduje się na terenie parku Cwietnik. Otwarcie galerii na początku ubiegłego wieku miało upamiętnić Michaiła Lermontowa. Głównymi materiałami do budowy są metal i szkło. Galeria jest ciekawa, ponieważ harmonijnie łączy elementy architektury wiktoriańskiej i różne style: romański, gotycki, secesyjny.
Kiedy patrzysz na budynek, masz wrażenie lekkości, lotu. W jego wnętrzu i na zewnątrz dominują jasne kolory. Historia galerii jest ściśle związana z nazwiskami Władimira Majakowskiego, Fiodora Szaliapina i innych znanych osób, które wniosły skarb do rozwoju kultury rosyjskiej i sowieckiej. Kompleks wystawienniczy uznawany jest za jedną z wizytówek miasta.
Park „Kwiatowy ogród”
Park jest atrakcją turystyczną i mieszczańską. Jego pełna nazwa brzmiała „Ogród kwiatowy Mikołajewskiego”. W czasach sowieckich pozbyli się pierwszego słowa, aby nie przypominało cesarza Mikołaja I, za którego rządów w Piatigorsku osuszono bagna i założono park. Historia tego zabytku związana jest z imieniem Aleksandra Puszkina, który spacerował tutejszymi alejkami.
Obecnie większość zabytków znajduje się na terenie parku, w tym: kompleks koncertowo-wystawienniczy „Galeria Lermontowa”, A.A. Gukasov, kompleksy leczenia błotem „Łaźnie Ermołowskie” i „Łaźnie Lermontowskie”, grota Diany, rzeźba orła z brązu, pomnik Kisy Worobianinowa. Taka lokalizacja pozwala w ciągu kilku godzin marszu zapoznać się z wyjątkowymi zakątkami przyrody i budynków, podziwiać fontanny, luksusowe rabaty kwiatowe i majestatyczne drzewa.
Grota Diany
Nazwa sztucznej jaskini przypomina o pięknej starożytnej bogini księżyca i polowania, która nie faworyzowała mężczyzn (i wszystkich, którzy odważyli się zakłócić jej spokój po kąpieli). To właśnie w tej grocie Michaił Lermontow odwiedził na krótko przed śmiercią w pojedynku. Początkowo jaskinia została zbudowana na cześć pierwszego podboju Elbrusu przez wspinaczy w XIX wieku. Na pamiątkę wydarzenia wykonano żeliwne płyty z opisami wyczynów ekspedycji.
Kiedy grota została całkowicie zbudowana, stało się jasne: nazwa „Elbrus” mu nie odpowiadała. Obok jaskini znajdował się oddział, w którym kobiety brały lecznicze kąpiele, co sugerowało ideę bogini. Do dziś grota zachowała się niemal w swojej pierwotnej formie. Miejscowi wierzą: jest w miejscu mocy. Po wizycie w jaskini nawet sceptycy zauważają, jak poprawia się nastrój, stan zdrowia, witalność jest rozumiana.
Kolejka linowa
Kolejka linowa na Górę Maszuk została otwarta w latach 70. ubiegłego wieku. Działa codziennie, a po jego trasie poruszają się dwie kabiny. Każda z nich może pomieścić 20 osób. Konstrukcja należy do kategorii konstrukcji wahadłowych, których konstrukcja jest uważana za bardzo trudną, ponieważ zapewnia obecność tylko dwóch podpór.
Długość trasy kolejki linowej: niecały kilometr. Podróż w jedną stronę trwa 3 minuty, ale to wystarczająco dużo czasu, aby podziwiać góry i miasto z lotu ptaka. W infrastrukturze kolejki dla wygody podróżnych przy dolnej stacji (na bulwarze Gagarina) znajduje się restauracja hamburgerowa.
Galeria akademicka
W miejscu białego reprezentacyjnego budynku, do którego prowadzą schody, pierwotnie znajdowały się drewniane galerie. Wcześniej (na początku XIX wieku) na tym terenie odkryto źródło lecznicze, którego wartość została oficjalnie uznana przez medycynę. Galeria otrzymała swoją nazwę na cześć żony cesarza Aleksandra I. Michaił Lermontow doprowadził leptę do popularności budynku: nieświadomie promował galerię w powieści Bohater naszych czasów.
Konstrukcja została wzniesiona, aby zapewnić komfortowy pobyt dla uprzywilejowanej publiczności. Wzorem galerii stały się włoskie domy późnego renesansu. Na tle gór Mashuk i Goryachaya wygląda jak dziwaczna chmura. Jego cel był wielokrotnie zmieniany, a następnie zniknęło źródło uzdrawiania. Dziś w tym budynku mieści się muzeum poświęcone owadom. Galeria służy głównie jako taras widokowy i ulubione miejsce do robienia selfie dla turystów.
Brama Słońca
Druga nazwa unikalnego budynku to „Brama Miłości”. Ten kamienny łuk nie jest pomnikiem starożytności. Pojawił się na mapie w latach 90. ubiegłego wieku. W trudnym dla Rosji czasie, kiedy wszystko się waliło, łuk stał się symbolem wiary w wartości rodzinne i nadziei na zmiany na lepsze.
To tutaj nowożeńcy demonstrują siłę swoich uczuć, panowie młodzi niosą na rękach panny młode. Ci, którzy nie znaleźli bratniej duszy, zawsze starają się przejść pod łukiem w nadziei, że wkrótce spotkają miłość. Zewnętrznie budynek wygląda skromnie, nie różni się fantazyjnym wystrojem. Łuk składa się w całości z kamieni i wydaje się być dziełem matki natury, a nie ludzi, którzy stworzyli taki cud.
Chińska altana
Pełna wdzięku struktura przypomina starożytną buddyjską świątynię lub dziwaczny egzotyczny kwiat. Wydaje się być ucieleśnieniem lekkości i czegoś nieziemskiego. Historia tego widoku jest bardzo smutna... Pierwsza altana została doszczętnie zniszczona w ubiegłym stuleciu (po rewolucji). Zwolennicy nowego rządu rozbili witraże, rozbili konstrukcję, której piękno można dziś ocenić po wspomnieniach i starych fotografiach przechowywanych w muzeach i kolekcjach prywatnych.
W latach 70. na fundamencie przedrewolucyjnego pawilonu wybudowano nowy. Od razu stała się jednym z najpopularniejszych miejsc na romantyczne spotkania. Zasadniczo ten taras widokowy do zwiedzania wybierają ci, którzy wiedzą, jak docenić piękno przyrody, cieszyć się wysokością, zanurzyć się w stan kontemplacji, harmonii ze światem. Jednak wandale ze swoimi „mądrymi myślami” też tu przybyli, aktywnie „dekorują” pomnik autografami w stylu „Wasia tu była”. Wszelkie próby powstrzymania pojawiania się napisów na altanie do tej pory nie powiodły się.
Fontanna "Bajka"
Fontanna ma kilka innych nazw „Giganci”, „Gnomy”, „Dziadkowie”. Wszystkie one kojarzą się ze światem baśni, ponieważ mówimy o dziadkach opiekunach, którzy (według wierzeń różnych narodów) chronią zasoby naturalne, podziemne skarby i samych ludzi przed różnymi nieszczęściami. Daty budowy fontanny różnią się tym, że pierwszym dziesięcioleciom jej istnienia towarzyszyły przebudowy, wprowadzające poprawki do sieci wodociągowej. Warto zauważyć, że „karma budowli hydraulicznej” pozostaje taka sama do dziś!
Z wizerunków dziadków jest szczególna magia. Twarze bajkowych postaci są surowe i jednocześnie miłe. Kiedy robi się ciemno i świeci, wydają się całkowicie prawdziwe. Wokół fontanny zawsze panuje przyjemna atmosfera. Szmer wody brzmi spokojnie. Możesz godzinami przebywać w pobliżu niesamowitej fontanny: śnij, odpocznij od zgiełku i przygotuj się na coś pozytywnego.
Piatigorsk Muzeum Krajoznawcze
Jedno z najstarszych muzeów w Stawropolu ma swoją historię od początku ubiegłego wieku. Dziś jego fundusze i ekspozycje znajdują się w przedrewolucyjnym budynku dawnego hotelu Michajłow. W muzeum znajduje się ponad 135 tysięcy antyków. Posiada własne kolekcje, które pozwalają co roku organizować dziesiątki wyjątkowych wystaw tematycznych.
W salach muzeum można zobaczyć broń zimną i palną (najstarsze przykłady pochodzą z XVII wieku), monety, biżuterię, meble, naczynia, ubrania. Szczególne miejsce w jego zbiorach zajmują kolekcje rzadkich książek, pocztówek, fotografii. „Strażnicy wieczności” krok po kroku przywracają rarytasy związane z codziennością, życiem Kozaków i ludów górskich. Lokalne muzeum historyczne słynie z biblioteki i galerii sztuki. Koneserzy malarstwa z całego świata przyjeżdżają do Piatigorska, aby zobaczyć płótna rosyjskich i zagranicznych artystów XVIII-XX wieku, oryginalnych współczesnych mistrzów.
Państwowe Muzeum-Rezerwat M.Yu. Lermontow
Muzeum rozpoczęło działalność w 1912 roku. Jej sercem jest pobielona chata - mały domek z dachem z trzciny. Poeta wynajął w nim 2 pokoje. To tutaj mieszkał przed swoim ostatnim pojedynkiem i pisał nieśmiertelne wiersze. Dziś muzeum (jego kolekcja to 58 tys. obiektów) zajmuje jedną czwartą. Budynki znajdujące się obok chaty stały się częścią kompleksu pamięci.
Stare domy starannie odtwarzają atmosferę czasów, gdy poeta mieszkał w Piatigorsku. Główna wartość zbiorów muzeum: składają się na nie autentyczne rzeczy, które należały do geniuszu literatury rosyjskiej. Na terenie pomnika znajdują się stałe ekspozycje, na których można zobaczyć rękopisy Lermontowa, portrety i rzeźby legendarnej osobowości, zbiory ilustracji do dzieł poety, posłuchać muzyki pisanej w jego wierszach.
Muzeum Owadów
Mieści się na terenie Galerii Akademickiej. Jego główna kolekcja obejmuje około tysiąca motyli i owadów. Pierwsi mieszkają w specjalnie wyposażonej szklarni, w której rosną egzotyczne kwiaty. Muzeum zostało otwarte w latach 90. ubiegłego wieku, zostało stworzone przez słynnego entomologa Valentina Tichonowa. Jest właścicielem eksponatów prezentowanych w budynku, w tym żywych pająków, karaluchów, skorpionów, chrząszczy tropikalnych, jaszczurek, żab i węży.
Muzeum jest otwarte codziennie. Jego ekspozycje przeznaczone są dla publiczności w różnym wieku. Prawdziwymi faworytami zwiedzających są afrykańskie skorpiony cesarskie i kaukaskie, azjatycki wąż Eva Braun, który zjada trzy szczury za jednym razem, oraz scynk o niebieskim języku. Wizyta w muzeum pomaga pozbyć się lęków przed wężami i owadami, bo nie wszystkie są niebezpieczne dla człowieka.
Planetarium
Budynek został otwarty w latach 60. ubiegłego wieku w Parku Kultury i Wypoczynku Kirowa. Po 40 latach budynek został zamknięty z powodu odbudowy i dopiero w nowym stuleciu został udostępniony zwiedzającym. Dziś planetarium pełni rolę ośrodka edukacyjnego, którego głównym celem jest popularyzacja osiągnięć rosyjskiej astronautyki. Instytucja państwowa jest wyjątkowa w tym sensie, że jest również małym muzeum nauki, w którym można zobaczyć kolekcję zdjęć z obrazami zaćmień Słońca.
Innowacyjny sprzęt umożliwia tworzenie trójwymiarowych obrazów gwiazd, planet, galaktyk w holu głównym. Sesje w planetarium przeznaczone są dla odbiorców w różnym wieku. Obejmują szeroki zakres tematów: od powstania wszechświata, kalendarza astronomicznego Majów po literaturę wedyjską o kosmosie, tajemnice starożytnych cywilizacji ziemskich i możliwej przyszłości, w której dinozaury rządzą światem.
Rzeźba „Orzeł”
Figurka ptaka - najbardziej rozpoznawalny symbol miasta - znajduje się na terenie słynnego parku "Flower Garden". Fabuła kompozycji rzeźbiarskiej jest symboliczna i prosta: orzeł chwycił jadowitego węża i dręczył go pazurami. Pomnikowi często przypisywano podtekst polityczny, dlatego nieustannie cierpiał z powodu wandali.
Rzeźba na tarasie widokowym, z którego roztaczają się wspaniałe widoki na góry i kurort, powstała na początku ubiegłego wieku. Przeżyła liczne zniszczenia, renowacje i do dziś pozostaje główną maskotką miasta. Orzeł symbolizuje siłę, mądrość, odwagę, odwagę, zdrowie.Oczywiście obok niego fotografuje się tych, którzy chcą nabyć tak ważne cechy.
Kawiarnia Gukasova
Zewnętrznie budynek, znajdujący się w Parku „Kwiatowy Ogród”, przypomina dziwaczny statek płynący w magiczną krainę. Początkowo kawiarnia przeznaczona była dla wypoczywających arystokratów i przedstawicieli klasy kupieckiej, ale jak na ironię, po rewolucji pełniła funkcję stołówki dla robotników. Powstanie słynnego cukiernika z Baku, Arshaka Gukasova, otworzyło swoje podwoje dla zwiedzających w 1909 roku i nie rozkwitło długo.
Właściciel kawiarni został represjonowany i zmarł na Syberii. Nowi zwiedzający niszczyli unikalne wnętrza budynku, twierdząc, że to wszystko symbole caratu. Oryginalna fasada kawiarni została cudownie zachowana. Jej obecni właściciele robią wszystko, co możliwe, aby sprowadzić do wnętrza przedrewolucyjną świta i przywrócić instytucję dawną świetność. Tutaj, podobnie jak za Gukasowa, parzona jest doskonała kawa i wypiekane są pyszne ciasta.
Śpiewająca fontanna
W mieście znajdują się dwa budynki o tej samej nazwie: w pobliżu parku „Kwiatowy Ogród” i na Placu Lenina. Każda z fontann jest ciekawa na swój sposób. Pierwsza działa od lat 70. ubiegłego wieku. W latach 90. groził mu los zamienienia się w… ogromny kosz na śmieci. W 2015 roku w jego odbudowę zainwestowała Armeńska Wspólnota Narodowa. Znaczące zmiany wprowadzono w projekcie boków, pracy konstrukcji. W ten sposób patroni i nowe technologie przywróciły fontannie przyzwoity wygląd.
Bardziej ambitnie wygląda budowa na Placu Lenina, wcześniej na jej miejscu znajdowała się fontanna. Po odbudowie „śpiewał” i „tańczył”. Miłośnicy show wolą przychodzić do tej atrakcji wieczorami. Spektakl okazuje się jasny i imponujący. Dysze fontanny poruszają się w rytm muzyki, podświetlenie mieni się kolorowymi światłami. Spektakl odbywa się w weekendy w cieplejszych miesiącach. Każdy spektakl trwa 10 minut, po których następuje półgodzinna przerwa.
Katedra Spasska
Główna miejska świątynia i teren wokół niej nie są zabytkami antycznymi. Budynek ten jest dokładną kopią katedry wysadzonej w powietrze w Piatigorsku w latach 30. ubiegłego wieku. Budowa pierwszej świątyni związana jest z koronowaną dynastią Romanowów, Mikołaj I wyraził pragnienie, aby katedra miała pięć kopuł i była zgodna z kanonami stylu bizantyjskiego.
Kiedy patrzysz na nowy budynek, masz wrażenie, że jest to „młodszy brat” moskiewskiej katedry Chrystusa Zbawiciela. Taka była stara katedra, której budowa wywołała skandal i 13-letni proces. Świątynia dosłownie zawaliła się na naszych oczach i trzeba ją było natychmiast odbudować. Obecna katedra uderza swoją wielkością i bogatą dekoracją wnętrz. Jedna z głównych reliktów świątyni: kamienny krzyż. Znajdował się w fundamentach starego budynku i przetrwał eksplozję w latach 30-tych.
Park Kirowa
Mieszkańcy miasta nazywają park najbardziej wygodnym i malowniczym na terytorium Stawropola. Jest wybierany głównie na rodzinne wakacje. W parku znajduje się staw z łabędziami, zoo, kioski ze słodyczami, kawiarnia i restauracja, miasto-twierdza, autodrom, labirynt lustrzany, ścianka wspinaczkowa, dwa diabelskie młyny - mały i duży.
Niektóre atrakcje funkcjonują tylko w ciepłym sezonie, inne – stale. Zimą działa lodowisko, na którym spędzają wolny czas dzieci i dorośli. Park został oficjalnie otwarty w latach 50. ubiegłego wieku, w jego wystroju można odnaleźć wiele elementów stylu stalinowskiego empiru. Jednak historia terenu rekreacyjnego zaczęła się znacznie wcześniej: na początku XIX wieku na tym terenie istniał Ogród Kazenny. Budynki należące do niego nie zachowały się, a niektóre drzewa ocalały.
Kąpiele Pirogov
Kompleks medyczny został zbudowany na początku ubiegłego wieku w 3 miesiące. Architektura jednopiętrowego budynku odpowiada kanonom klasycyzmu i przypomina zabytkową świątynię. Na elewacji budynku widoczny jest panel mozaikowy. W starożytnym Rzymie podobnymi elementami dekoracyjnymi były zdobione wanny. Budynek zaprojektowano tak, aby ponad 20 osób mogło jednocześnie korzystać na jego terenie z zdrowotnych kąpieli.
Stworzono specjalny mechanizm do dostarczania i podgrzewania wody (zbierano ją w źródle Aleksandrowskim). Później komunikowano się ze źródłem Narodnym i studnią Varvatsievskaya. Układ wewnętrzny budynku i jego wygląd zewnętrzny były kilkakrotnie zmieniane. W czasach sowieckich przy wejściu do kompleksu zainstalowano popiersie Nikołaja Pirogowa i tablicę pamiątkową. Wybitny chirurg często odwiedzał Piatigorsk, promował metody gojenia ran za pomocą wody mineralnej, wniósł znaczący wkład w rozwój uzdrowiska.
Park Komsomolski
Park został założony w latach 60. ubiegłego wieku. Rozwój na dużą skalę mikrookręgu Belaya Romashka doprowadził do tego, że mieszkańcy wielopiętrowych budynków stanęli przed problemem: nie było gdzie chodzić z dziećmi. Park został zagospodarowany dosłownie przez cały świat. Rzeźby dla niego stworzył weteran Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, słynny rzeźbiarz samouk ze Stawropola G.M. Minkin. Ktoś uzna park za zbyt ideologiczny, ale był to odzwierciedlenie swoich czasów, wiary ludzi w świetlaną przyszłość największego państwa na świecie.
Wizyta w wyjątkowym kompleksie daje możliwość dotknięcia sowieckiego okresu życia kraju. Park posiada nowoczesne udogodnienia, w tym place zabaw dla dzieci, kort tenisowy, kino. Jednak jego patriotyczny składnik jest nieporównywalnie ważniejszy. Park upamiętnia pierwszych lokalnych członków Komsomołu, bohaterów Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, likwidatorów skutków awarii w elektrowni atomowej w Czarnobylu.
Plac nazwany na cześć L.N. Tołstoj
Rynek miejski znajduje się w centrum. Przyjemnie odpoczywa się tu od miejskiego zgiełku. Znany daleko poza terytorium Stawropola, znajduje się tutaj kwietnik z kalendarzem świeżych kwiatów. Plac trudno nazwać klasycznym - raczej jego rozwiązania krajobrazowe mają tendencję do eklektyzmu. Od wiosny do jesieni można podziwiać świeże kwiaty we wszystkich odcieniach tęczy.
Plac jest ulubionym miejscem do robienia selfie dla turystów i mieszkańców. Zimą też jest malowniczo. Sztuczny świerk ozdobiony mandarynkami dodaje „pikantności” jego dekoracji. Cudowne drzewo to rodzaj standardu wystroju ogrodu wykonanego w stylu Art Nouveau. Umieszczone w parku surowe popiersie rosyjskiej klasyki tylko podkreśla radosną, lekką atmosferę malowniczego zakątka miasta.
Łaźnie ludowe
Naturalne zagłębienia wypełnione wodą mają inną nazwę: „Bezwstydne Łaźnie”. W Piatigorsku i okolicach znajduje się wiele źródeł siarkowodorowych, gdzie wolą pływać ci, którym zależy na zdrowiu, a nie rozwiniętej infrastrukturze i dobrodziejstwach cywilizacji. Przed rewolucją na Kaukazie Północnym dostęp do płatnych łaźni był otwarty dla uprzywilejowanej, zamożnej publiczności. Drobni urzędnicy, kupcy, burżuazja, służba, robotnicy nie mogli sobie pozwolić na odwiedzanie takich zakładów. Kąpiel w miejscach, gdzie nieznajomi mogli zobaczyć nagą osobę, uważano za szczyt bezwstydu.
Zagrożenie reputacji nie powstrzymało zwolenników łaźni ludowych. Sytuacji nie zmieniło pojawienie się w życiu codziennym łaźni dla biednych obywateli, w których można było przebywać bezpłatnie do 2 godzin na wizytę. W dzisiejszych czasach zapotrzebowanie na kąpiele naturalne wynika z oszczędności kosztów. Najsłynniejsze łaźnie ludowe znajdują się w pobliżu jeziora Proval, obok kawiarni „Tales of the East”. Uzdrowiciele, uzdrowiciele, specjaliści w dziedzinie hydroterapii uważają, że zabiegi odnowy biologicznej w warunkach naturalnych są o wiele skuteczniejsze niż te wykonywane w budynkach i pomieszczeniach zamkniętych.
