Co zobaczyć w Stambule w 2 dni - 20 najciekawszych miejsc

Co zobaczyć w Stambule w 2 dni na własną rękę - turysta, który przyjeżdża do miasta po raz pierwszy, jest zdumiony. Okazuje się, że można zobaczyć główne atrakcje. Aby wydarzenie zakończyło się sukcesem, musisz poprawnie wytyczyć trasę. Pierwszego dnia warto wybrać się na spacer po historycznym centrum Sultanahmet (jest to część europejska). Tutaj obiekty dziedzictwa kulturowego są zwarte, wygodnie jest przenosić się z jednego do drugiego. Cały drugi dzień zajmie zwiedzanie azjatyckiej części starożytnego miasta. A będziesz musiał dużo się przemieszczać i na znaczne odległości, dlatego zaleca się wynajęcie samochodu. Oczywiście na taką wyprawę wyda się dużo energii, ale otrzymane wrażenia są tego warte.

Pierwszy dzień

Pierwszego dnia warto zobaczyć zabytki, zwarte zlokalizowane w historycznym centrum. To jest obszar Sultanahmet. Tutaj tradycje i kultury starożytnego miasta są misternie splecione. Centrum Stambułu nastawione jest na turystów: znajduje się tu wiele kawiarni i restauracji, w parkach i na skwerach ustawione są ławki do wypoczynku. Pomiędzy wycieczkami można coś przekąsić i zrelaksować się.

Pałac Topkapi

Kompleks znajduje się u ujścia Złotego Rogu. A miejsce to osobiście wybrał Mehmed 2 Zdobywca, aby stworzyć własną rezydencję. Budowa rozpoczęła się zaraz po upadku Konstantynopola i trwała kilkadziesiąt lat. Dynastie sułtanów zostały zastąpione, a Topkapi ukończono z uwzględnieniem życzeń władców. Początkowo harem znajdował się oddzielnie od ogólnego terytorium i dopiero pod naciskiem sułtana-Chjurrema dołączył do głównej siedziby.

Topkapi przez 400 lat było rezydencją sułtanów, a w XIX wieku Abdul-Majid nakazał budowę nowego pałacu: Dolmabahce. Władca kochał architekturę europejską: starożytny zamek wydawał mu się zbyt „osmański”. Dwór królewski znajdował się w Dolmabahcach do 1923 roku. Po powstaniu Republiki Tureckiej Topkapi stało się muzeum państwowym. W końcu prezydent kraju wybrał Dolmabahce na życie.

Ale stary pałac sułtana całkowicie zachował swoje poprzednie wnętrza i stał się ulubionym miejscem mieszkańców stolicy i turystów. Jest zadbany teren, a w pawilonach goście zobaczą luksusowe przedmioty używane przez członków rodziny królewskiej. Jeden dzień nie wystarczy na szczegółowy przegląd Topkapi: ale całkiem możliwe jest przejście przez wszystkie dziedzińce i ogólne wyobrażenie o starożytnych tradycjach. Części rezydencji (dziedzińce) oddzielone są od siebie murami i połączone bramami.

Park Gulhane

Do parku można wejść bezpośrednio z bramy Topkapi. Jest wygodny dla turystów z ograniczonym czasem. Na miejscu obecnego ogrodu Bizantyjczycy zorganizowali defilady wojskowe. W pobliżu znajdowała się świątynia św. Terytorium miało charakter usługowy. Ale Mehmed Zdobywca, po zdobyciu Konstantynopola, postanowił stworzyć tu centrum rozrywki: Sarayburna zamieniła się w wały otaczające Pawilon Chiński. Teraz zorganizowano wakacje dla sułtana i jego rodziny, a żołnierze rywalizowali w dyscyplinach wojskowych.

Później władcy udekorowali park:

• założono wspaniały ogród
• umieszczone są kamienie pamiątkowe
• posadzone pachnące kwiaty
• wybudowano altany i pawilony rekreacyjne

Następnie po raz pierwszy utworzyli stałą grupę do sprzątania i utrzymania terytorium. Jednak pożar z 1863 r. zniszczył większość budynków i zakładów. Ale terytorium pozostało zamknięte: dostęp mieli tylko przedstawiciele rodzin szlacheckich. Na początku XX wieku Gulhane zostało otwarte dla wszystkich. Ale jednocześnie ogród zaczął podupadać: po prostu nie dbano o niego.

Wszystko to doprowadziło do konieczności przebudowy na dużą skalę w XXI wieku: dopiero w 2003 roku ogród został ponownie otwarty dla gości. Dziś Gulhane przyciąga kwietnikami (o każdej porze roku), zadbanymi ścieżkami i wygodnymi ławkami. Na terenie znajduje się przytulna herbaciarnia, z której werandy otwiera się wspaniały widok na Bosfor.

Plac Sultanahmet

Jest to centralny plac dzielnicy Fatih, często odwiedzany przez turystów. Przyciąga gości tym, że na niewielkiej przestrzeni krzyżowały się różne epoki i kultury:

1. Septymiusz Sewer po zdobyciu Bizancjum nakazał zniszczenie centrum miasta i hipodromu na wolnym terytorium. Prace trwały 130 lat. W 1204 r. krzyżowcy zniszczyli hipodrom, wywieziono filary i kamienie pod budowę pobliskich budynków. Niektóre ze starożytnych kolumn podtrzymują portyk Błękitnego Meczetu.
2. Niemiecka fontanna została podarowana miastu przez Wilhelma II w 1901 roku. Konstrukcja jest niezwykła: to raczej altana, pod kopułą której znajduje się pojemna misa. Basen wyłożony jest wspaniałymi mozaikami. Wcześniej mieszczanie czerpali z fontanny wodę pitną.
3. Egipski obelisk ma ponad 3000 lat. Został sprowadzony do Konstantynopola z rozkazu Teodozjusza 1.
4. Kolumna Konstantyna nazywana jest również Ażurem. Jego inskrypcje wskazują, że konstrukcja musi przewyższyć Kolosa Rodos.
5. Niesamowita Serpentine Column, choć straciła głowę, nadal przyciąga turystów.

Podróżując po placu goście zapoznają się z głównymi wydarzeniami, które miały miejsce na terenie współczesnego Stambułu wiele wieków temu.

Katedra św. Zofii

Hagia Sophia to katedra o skomplikowanej historii. Został zbudowany jako cerkiew. W tym samym czasie był już model: mała Hagia Sophia. Główne motywy architekci powtórzyli w dużym. Podczas budowy nie szczędzono pieniędzy: Justynian bardzo swobodnie dysponował skarbcem. Sophia miała przedłużyć jego panowanie. Cesarz chciał wykopać wewnętrzne mury złotem. Jednak astrolodzy przewidzieli później ruinę świątyni, więc część wnętrza stanowią unikatowe freski.

Bracia w wierze splądrowali świątynię podczas IV krucjaty: wyjątkowa karta w historii. Kosztowności wywieziono do Europy, gdzie pozostały na zawsze. Ale Sophia została przywrócona, a nabożeństwa w niej trwały do ​​1453 roku, czyli do zdobycia miasta przez sułtana Mehmeda 2. Mądry władca zachował katedrę prawosławną, ale nakazał przerobić ją na meczet. Hagia Sophia pełniła tę rolę przez około 500 lat.

Warto zauważyć, że jego architektura zainspirowała twórców Błękitnego Meczetu i Meczetu Sulejmana Wspaniałego. W 1935 roku prezydent Turcji wydał dekret o utworzeniu muzeum w gmachu Hagia Sophia. Rozebrano tynk pokrywający unikatowe freski. Ale zachowały się również niektóre późniejsze elementy wnętrza. Dlatego turyści mogą zobaczyć dziwaczne połączenie tradycji i kultur różnych wyznań.

Błękitny Meczet

Budynek znajduje się na placu Sultanahmet: jeśli go przekroczysz, a oto jest wyjątkowy meczet. Turcja nieustannie prowadziła wojny podbojów. A Sułtan Ahmet 1 ciągle przegrywał bitwy. Poddani narzekali i przestali liczyć się z krajem. W tym wszystkim sułtan widział hańbę Allaha i aby uspokoić stwórcę, nakazał zbudować meczet. Budowa przebiegała dość szybko: 7 lat po położeniu fundamentów odbył się tu pierwszy nabożeństwo.

Wnętrza wykonane są w kolorach niebieskim (stąd nazwa meczetu). Wierzący widzieli ściany wyłożone cennym drewnem, marmurowymi płytkami i wyjątkowymi dywanami na podłodze. Makhrib zawierał również relikwię przywiezioną z Mekki: czarny kamień. Architekt połączył 2 przeciwstawne style: osmański i bizantyjski i miał rację. Meczet okazał się wyjątkowy. A 6 minaretów, zamiast 4 postawionych przez islam, wciąż sprawia, że ​​historycy zastanawiają się nad przyczyną takiej samowoli budowniczych.

Wielu historyków zauważa, że ​​meczet Kul Szarif, zbudowany w Kazaniu na początku XXI wieku, jest podobny do Błękitnego Meczetu w Stambule. Turyści mają możliwość samodzielnego potwierdzenia (lub obalenia) hipotezy. Błękitny Meczet jest czynny, ale można do niego wejść z przewodnikiem lub samodzielnie.W takim przypadku należy przestrzegać ustalonych zasad: są one zapisane na tablicy informacyjnej. A pelerynę lub jarmułkę można wypożyczyć w sklepie przy wejściu.

Cysterna Bazyliki

Podziemny zbiornik znajduje się 100 m od Hagia Sophia: bardzo wygodny dla tych, którzy chcą dużo zobaczyć w krótkim czasie. Władcy Konstantynopola dbali o codzienne potrzeby swoich poddanych. A najważniejsze jest nieprzerwane zaopatrzenie miasta w wodę pitną. Jednak budowa cysterny trwała dość długo: prawie 2 wieki.

Zbiornik służył prawidłowo:

1. Z miejsc zbiórek w okolicach miasta woda spływała do niego rurami. Czasami używano akweduktów (niektóre przetrwały do ​​dziś).
2. Następnie rurami doprowadzano świeżą wodę do fontann, skąd pobierali ją mieszczanie.

System cystern umożliwił zaopatrzenie stolicy w obfitość wilgoci w najbardziej suchy rok. Wejście było strzeżone: środek niezbędny w każdej epoce. Po zdobyciu miasta przez Mehmeta 2 cysternę porzucono: nie oczyszczono, nie naprawiono systemu rur i akweduktów. Niemniej jednak konstrukcja działała prawidłowo: mieszkańcy przebijali studnie w piwnicach domów i zaopatrywali się w wodę pitną.

Czasami do wiader trafiały ryby rzeczne. Ale potem cysterna została w końcu zamieniona w wysypisko śmieci i zapomniano o niej. W 1985 roku rząd turecki zdecydował o oczyszczeniu cysterny i utworzeniu w niej muzeum. Dziś turyści mogą wygodnie przejść podziemną galerią, obejrzeć marmurowe sklepienia i starożytne kolumny.

Cysterny Teodozji

Aby zaopatrzyć miasto w świeżą wodę, wybudowano całą sieć podziemnych magazynów. Cysterna Teodozjusza znajduje się obok Cysterny Bazyliki. Jest mniejszy, ale nawet o 100 lat starszy. Cysternę tę odkryto przypadkiem: po planowanym rozbiórce domu otwarto podziemny magazyn wody. Zbadali go i postanowili zamienić w muzeum.

Historycy ustalili, że budowę cysterny zleciła siostra cesarza Teodozjusza Elia Pulcheria. Martwiła ją ograniczona dostawa wody do Wielkiego Pałacu. Bardzo brakowało do podlewania kwiatów i fontann. Elia zdecydowała, że ​​wymagana jest dedykowana pamięć masowa offline. Woda deszczowa gromadziła się w zbiornikach belgradzkiego lasu i spływała akweduktami do cysterny Feodosia.

To niewiarygodne, że ta pamięć została nam całkowicie nienaruszona. Dla wygody gości w środku zorganizowane jest oświetlenie, kładzione są drewniane mostki. Tych, którym trudno jest zejść po stromych schodach, zachęcamy do skorzystania z windy. Dziś turyści mogą zobaczyć nie tylko unikalne kolumny doryckie i jońskie, ale także rzeźby. Wszystkie eksponaty zaopatrzone są w tablice informacyjne.

Wielki Bazar

Ogromne centrum handlowe przylega do placu Sultanahmet. Od Hagia Sophia jest tu trochę ponad kilometr. Kryty Bazar to jeden z największych zadaszonych rynków na świecie. Ale to nie tylko bogactwo różnych towarów: wyjątkowa orientalna atmosfera przyciąga gości z całego świata. Nie musisz nic kupować: zwykły spacer pozostawi niezapomniane wrażenia.

Ogromne miasto handlowe obejmuje:

• pawilony handlowe, sklepy, sklepy
• magazyny
• studio
• meczety
• restauracje
• wanna
• fontanny
• kantory wymiany walut
• Szkoła

Kryty Bazar codziennie przyjmuje ponad 500 000 gości. A można kupić dużo: od przypraw po najnowsze modele elektroniki i markowej odzieży. Produkty są atrakcyjne cenowo, ale należy uważać: jest tu sporo podróbek. Dotyczy to zwłaszcza biżuterii i znanych marek handlowych.

Należy pamiętać, że na Krytym Bazarze można i należy się targować. Cena pierwotna jest zawsze rażąco zawyżona. W wyniku umiejętnie przeprowadzonego targowania cena może kilkukrotnie spaść. I obie strony będą czerpać przyjemność: zarówno sprzedający, jak i kupujący.

Wieczorny rejs po Bosforze

Pracowity dzień warto zakończyć spacerem po wieczornym Bosforze na wygodnym jachcie. Goście są odbierani minibusem bezpośrednio z centralnej dzielnicy Sultanahmet i dowożeni na molo o godzinie 20:00. A o godzinie 9 statek wyruszy w fascynującą podróż wzdłuż wybrzeża Turcji. Najpierw zwiedzający będą mijać europejską część miasta.

W pobliżu mostu przez cieśninę dzielącą kontynenty jacht się zatrzyma. Tutaj możesz robić zdjęcia. W drodze powrotnej goście zobaczą azjatycką część miasta: meczety i pałace, oświetlone kolorowymi latarniami. W komfortowych pokojach z ogromnymi oknami nakryty jest stół dla gości. Tutaj możesz cieszyć się zimnymi przekąskami, mięsem lub rybą. Kolację zakończy tradycyjny orientalny deser.

Cena obejmuje również napoje bezalkoholowe. Ale możesz urozmaicić proponowane menu: alkohol jest oferowany za dodatkową kwotę. Podczas podróży gości bawią się tancerze i aktorzy. Turyści zobaczą spektakl z życia kraju, tańce ludowe, w tym niezwykły taniec brzucha. Po zakończeniu spaceru organizatorzy wycieczki zabiorą gości do hotelu.

Ważne jest, aby zrozumieć: to tylko spacer wzdłuż wieczornego Bosforu, nie oczekuje się obecności przewodnika. Ale jest pracownik firmy, który odpowie na pytania gości.

Drugi dzień

Aby zwiedzić najciekawsze miejsca położone poza historycznym centrum, w 1 dzień będziesz potrzebować samochodu. Można go wynająć z kierowcą lub bez. Podróżując samodzielnie, zaleca się korzystanie z nawigatora podczas planowania trasy.

Wzgórze Pierre Loti

Niezwykłą nazwę nadał miejscu Francuz Julien Vio. Polubił małą kawiarnię na szczycie wzgórza. Tu podróżnik pił kawę i pisał. Pseudonim pisarza to Pierre Loti. Turyści uważają, że wzgórze to najlepszy taras widokowy w mieście, z którego otwiera się niesamowita panorama Bosforu. Nawiasem mówiąc, Pierre Loti pomyślał w ten sam sposób: twierdził, że stąd wszystko wygląda na pierwszy rzut oka.

Wysokość zjeżdżalni to 53 metry, wzniesienie jest dość strome. Ale dla wygody gości jest kolejka linowa. Z jej stoisk stopniowo otwiera się widok na kolorowe domy, meczety i pałace. A na górze znajduje się słynna kawiarnia: ta, którą tak bardzo kochał Pierre Loti. Działa do dziś: serwuje mocną kawę, markową herbatę jabłkową i niesamowite desery.

Weranda zakładu stanowi dodatkowy taras widokowy. Nawiasem mówiąc, ceny są tutaj dość wysokie. Ale to przeraża niewiele osób: turyści są gotowi zapłacić za historię miejsca, puste stoliki (zwłaszcza na pierwszej linii jest ich niewiele). W hotelu znajduje się również modny hotel z restauracją. Ceny pokoi i obiadów są dość wysokie, dlatego zatrzymują się tam turyści z rozsądnym budżetem na podróż.

Plac Taksim

Kiedyś było to miejsce, w którym krzyżowały się akwedukty, dostarczające wodę do różnych części miasta. A dziś plac jest popularny wśród turystów: biegnie wzdłuż niego warunkowa granica między starą a nową częścią Stambułu. Taksim jest miejscem odwiedzanym, plac uwielbiają mieszczanie i goście miasta:

• znajduje się tu wiele zabytkowych budynków z XIX wieku
• jest symbolem powstawania republiki
• w pobliżu znajduje się ulica handlowa Istiklal ze sklepami, klubami nocnymi, restauracjami i hotelami

Taksim to strefa wolna od ruchu, więc Twój samochód będzie musiał być zaparkowany w pobliżu. W centrum znajduje się pomnik Rzeczypospolitej. Tutaj uwieczniono watażków i zwykłych żołnierzy, którzy walczyli o wolność. W dowód wdzięczności dla Związku Radzieckiego autor wyrzeźbił rzeźbę K. Woroszyłowa. Ulice miasta rozchodzą się od pomnika Republiki w różnych kierunkach. Na budynkach otaczających plac ustawiono platformy obserwacyjne. Istiklal nie pozostawia nikogo obojętnym: to skupisko małych i dużych sklepów, kawiarni, restauracji, hoteli i budynków urzędowych. Znajduje się tu również konsulat Rosji.Ulica Istiklal jest zawsze zatłoczona.

Kościół Świętej Trójcy

To największa z funkcjonujących świątyń w Stambule. Kościół został wzniesiony w miejscu, gdzie kiedyś stał kościół św. Ayia Triad Rum został zbudowany jako prawosławny Rosjanin pod koniec XIX wieku, ale później został przeniesiony do greckiego patriarchatu. W kościele nabożeństwa odbywają się codziennie w języku greckim. Osobliwością świątyni są 2 dzwonnice i kopuła. Wydawałoby się, że to tak wyjątkowe, że cerkiew ma kopułę?

Faktem jest, że w czasach Osmanów kopuły mogły być wznoszone tylko nad meczetami. Dla kościoła Świętej Trójcy dokonano bezprecedensowego odpustu. Główną cechą jest starożytny ikonostas. Niektóre obrazy pochodzą z okresu bizantyjskiego. Wnętrza składają się z fresków o oszałamiającej urodzie. Sufit jest tradycyjnie kopulasty. Jest namalowany wizerunkami apostołów, Jezusa Chrystusa i aniołów. W połowie XX wieku budynek świątyni został uszkodzony podczas zamieszek. Ale na początku XXI wieku został całkowicie zrekonstruowany.

Przejście kwiatowe

Centrum handlowo-rozrywkowe swoją nazwę zawdzięcza emigrantom z rewolucyjnej Rosji. Musieli jakoś zebrać fundusze na swoje utrzymanie, więc wiele rodzin zaczęło handlować. A szlachetne panie o nienagannym guście zaczęły sprzedawać kwiaty, wynajmując miejsca w centrum handlowym.

Ogólnie rzecz biorąc, w swojej historii przejście Chichek kilkakrotnie zmieniało swój cel:

• najpierw pawilon handlowy
• potem centrum ze sklepami z piwem i tytoniem
• potem znowu pawilon handlowy z dużą ilością kwiaciarni (zasługa rosyjskich emigrantów w 1917 r.)
• znowu miejsce tanich knajpek (z odpowiednią publicznością)
• w 1990 roku zrekonstruowany budynek uzyskał swój dawny wygląd

Jest wiele kwietnych pawilonów, nieustannie gra muzyka, zbierają się artyści i poeci, by spędzić wieczór w miłej atmosferze. Kawiarnie i restauracje zapraszają do spróbowania lokalnej kuchni. Ceny są dość przystępne. Nic dziwnego, że zarówno miejscowi, jak i turyści z całego świata kochają Pasaż Chichek. Warto tu spędzić godzinę lub dwie, słuchając Cyganów i degustując meze przygotowane według autorskich przepisów. W pasażu Chichek panuje niesamowita jedność nowoczesności i starożytnego ducha Imperium Osmańskiego.

Muzeum Sztuki Nowoczesnej

To pierwsza instytucja kultury w Stambule. Jeszcze dwie dekady temu w Turcji nie było takich ośrodków. Do organizacji pierwszej ekspozycji zbliżał się budynek dawnego magazynu w porcie. Dziś gości wystawy, prezentacje i konferencje dotyczące różnych rodzajów sztuki. Do tego celu przeznaczone są sale na I piętrze. Znajduje się tu również sala kinowa, w której wyświetlane są filmy autorskie. Jest biblioteka z czytelnią.

Na drugim piętrze turyści mogą obejrzeć wystawę obrazów artystów tureckich i zagranicznych. Prezentowane są również zdjęcia. Wszystkie eksponaty posiadają tablice informacyjne, aw recepcji dostępny jest audioprzewodnik. Centrum posiada patio, na którym można odpocząć i podziwiać wystawę rzeźb. Administracja kompleksu stale organizuje wystawy tematyczne. W centrum nigdy nie jest nudno: przyjeżdżają tu turyści i mieszkańcy miasta.

Wieża Galata

Wieża Galata to doskonały punkt widokowy na okolicę. Z jej najwyższego punktu widać miasto, Bosfor, a przy dobrej pogodzie – Wyspy Książęce. A budynek został zbudowany przez wojowniczych Genueńczyków, aby chronić nowe terytorium przed Bizantyjczykami. Z całej twierdzy pozostała tylko jedna wieża. Turcy zamienili wysoki budynek w obserwatorium. Następnie zmodyfikowali go (zbudowali okrągły balkon) i zaczęli wykorzystywać jako wieżę przeciwpożarową. Dziś Galata Kulesi jest zabytkiem architektury i kultury. Ale możesz się tutaj wspiąć: pieszo po zniszczonych stopniach starej klatki schodowej lub szybką windą.

Wewnątrz wieża podzielona jest na 9 pięter:

• 2 piętro - stara turecka kawiarnia
• 3 i 4 piętro - sklepy z pamiątkami
• 5 - tawerna w stylu genueńskim
• 8 - restauracja z doskonałym jedzeniem i werandą?
• 9 - taras widokowy i klub nocny

Na 8. piętrze turyści mogą wypożyczyć stroje ludowe i robić w nich zdjęcia na tle miasta.

Meczet Amlica

Meczet Camlica został zbudowany w najwyższym punkcie Stambułu: na wzgórzu Camlıca. Ten nowy meczet jest największym na świecie. A pierwsi wierzący przybyli tu w marcu 1919 roku. Dużą uwagę przywiązywał do konstrukcji Rajep Erdogan, który wmurował pierwszy kamień w jej fundament. Dlatego budynek często nazywany jest kompleksem imieniem Rajepa Erdogana.

Architektura budynku połączyła 3 style:

• przedosmański
• nowoczesny
• późny osmański

Kapryśne połączenie pozwoliło uczynić budynek wyjątkowym i jednocześnie narodowym. Ośrodek składa się z:

• rzeczywisty meczet
• muzeum
• biblioteki
• Studio Sztuki
• galerie na wystawy
• sale konferencyjne

Dla wygody zwiedzających przewidziano parking na 3500 samochodów.

Bez zwiedzania miasta z terenu położonego na wzgórzu Amlica spacer po azjatyckiej części miasta będzie niepełny. I możesz podziwiać wspaniałe widoki na Bosfor, europejską część miasta i morskie pejzaże zupełnie za darmo. Fajnie, że terytorium zostało uszlachetnione: łamane klomby, sadzone drzewa, ustawiane ławki. Na wzgórze na pewno przychodzą lokalni nowożeńcy: stało się to już tradycją. A dla przyjeżdżających samochodem jest duży parking.

Aby w pełni cieszyć się duchem starożytnego miasta, zaleca się udanie się do absolutnie nieturystycznego obszaru Kadikoy. Jest tu pusto: nie ma tłumów turystów. Na ulicach znajdują się przytulne sklepy z towarami od lokalnych rzemieślników. Kawiarnie i restauracje są zorientowane lokalnie i serwują rodzinne przepisy. A panorama Morza Marmara jest niezapomniana.

Taras widokowy na wzgórzu Amlıca

Stacja Hajdarpasza

Stacja została zbudowana przez Niemców w latach 1906-1908. Niemcy były w tym czasie potęgą rozwiniętą gospodarczo i przemysłowo, dążącą do umocnienia swojej pozycji w świecie. To Wilhelm 2 zaproponował Turcji osmańskiej wykonanie całego zakresu prac. Warto zauważyć, że stacja wpada do morza: woda otacza ją z 3 stron, z 2 są miejsca do cumowania promów i łodzi. Niektórzy pasażerowie wolą dostać się tutaj drogą morską.

Budynek wybudowano w stylu secesyjnym: jedynym możliwym w czasach konserwatyzmu i zakazów. Wewnątrz ściany otynkowane i pomalowane w stylu orientalnym. Kolumny wyłożone są marmurem, a okna kas to kolorowe witraże. Na uwagę zasługuje fakt, że wszystkie elementy są oryginalne, montowane w trakcie budowy. Dodano nowoczesne detale: kasy elektroniczne, tablice świetlne. Dobrze pasują do starego wnętrza.

Przy wejściu znajduje się lokomotywa parowa z początku XX wieku. Dokładnie tak samo jest na stacji kolejowej Sirkeci. Nowożeńcy przychodzą do budynku stacji Haydarpash (a dokładniej do lokomotywy parowej): nowoczesna tradycja jako gwarancja szczęśliwego życia. Stacja skierowana jest na zachód: zachodzące słońce pięknie oświetla stare wnętrza. Haydarpasha regularnie prowadzi pociągi. Ale ruch nie jest zbyt gęsty.

Opera Sureya

Teatr został wybudowany w 1927 roku jako scena do występów muzycznych. Klientem był bogaty polityk Sureya Ilmen, a projektantem ormiański architekt Kegam Kawafyan. Jednak ze względu na brak niezbędnego sprzętu na nowej scenie nie grano oper ani baletów. Przedstawienia teatralne odbywały się tylko raz w tygodniu. W 1930 r. postanowiono umieścić w sali kino. A sala balowa na drugim piętrze zaczęła być wykorzystywana na wesela.

Unikatowy budynek został opuszczony. Sytuacja zmieniła się w latach 90. ubiegłego wieku. Po wykonaniu niezbędnych prac na scenie wystawiono operę. Była to inscenizacja Ahmeda Saiguna z oratorium Yunus Emre. Dziś Teatr Sureya wystawiał dzieła autorów tureckich i zagranicznych. Regularnie odbywają się koncerty i festiwale muzyczne. Shureya jest miejscem corocznego festiwalu operowego.W repertuarze znajdują się utwory kompozytorów rosyjskich. Tutaj możesz zobaczyć Dziadek do Orzechów i Jezioro Łabędzie.

Moda na nabrzeże

To najbardziej wolna i jednocześnie konserwatywna dzielnica Stambułu. To właśnie jego mieszkańcy stanowili większość protestujących na placu Taksim mieszczan w latach 70. XX wieku. Ale jest tu bardzo ciepło i przytulnie: wąskie, czyste uliczki, sklepy z ubraniami i pamiątkami, drewniane domy z rzeźbionymi okiennicami. Przez okolicę kursuje mały tramwaj w kanarkowym kolorze. Najbardziej szanowany i najstarszy klub wodny znajduje się w Mod. Na jego terytorium mogą wjechać tylko ci, którzy okażą legitymację członkowską.

Ogólnie rzecz biorąc, w tym obszarze przybrzeżnym mieszkańcy łowią ryby, pływają, uprawiają sporty wodne, a nawet biegają wzdłuż wody. W modzie jest dużo zieleni: nawet balkony domów są splecione z roślinami. Jest tu wiele bezpańskich zwierząt: psy i koty. Psy są szczepione i mikroczipowane. W pobliżu każdego domu znajdują się miski z wodą i suchą karmą: mieszkańcy karmią zwierzęta. Dla kierowców znajdują się znaki ostrzegawcze. Ale Moda ma też wystarczająco dużo powierzchni biurowej: wygodnie jest mieć tutaj reprezentacyjne biuro małej firmy. A wszystko to organicznie istnieje na terenie powiatu.

Trasa Stambułu na 2 dni na mapie