Kraków to miasto, w którym architektura gotycka, renesans i współczesność są ze sobą ściśle powiązane. Od zawsze słynie z budynków, malowniczego krajobrazu, najstarszego uniwersytetu w Europie Środkowej. Jest tu coś do zobaczenia zarówno dla miłośników starych domów, jak i dla tych, którzy lubią uprawiać aktywny sport w ośrodkach narciarskich. To miasto uznawane jest za drugą stolicę Polski. Na Kazimierzu znajduje się wiele lokali rozrywkowych, teatr, opera. Muzea w Krakowie gotowe są zaproponować zapoznanie się z obyczajami tego kraju, różnymi nowymi i starymi technologiami, historią lotnictwa. Poza miastem można zobaczyć piękne, zniszczone średniowieczne zamki, które w swoim życiu widziały wiele bitew, na tle gór i zielonych dolin. Tutaj każdy znajdzie to, co lubi.
Rzędy tkanin
W XIII wieku miejscowi tkacze produkowali duże ilości wysokiej jakości sukna. Stale rosło zapotrzebowanie na produkty wysokiej jakości, zarówno ze strony miejscowej szlachty, jak i cudzoziemców. Król Bolesław V rozwiązał problem sprzedaży budując Sukiennice. Budynek znajduje się na rynku. Od zakończenia budowy Polska doświadczyła wielu wojen, podczas których Sukiennice były wielokrotnie palone i częściowo niszczone. Ale za każdym razem był przywracany.
Nad jego renowacją pracowało wielu architektów, którzy za każdym razem realizowali coś nowego, zmieniali wygląd zewnętrzny, rozbudowywali. Dziś można zobaczyć halę przebudowaną przez króla Kazimierza Wielkiego w XIV wieku. Drobnych zmian w elewacji zewnętrznej dokonał pod koniec XIX wieku architekt Tomasz Prylinsky. Sukiennice mają dwie kondygnacje. Na jego fasadzie znajduje się wiele ozdób w postaci ludzkich głów, wyrzeźbionych, jak mówią, od prawdziwych mieszczan. Budynek jest wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wewnątrz rzędów sukna nadal istnieje handel, jak wiele wieków temu, ale nie sukno, ale pamiątki.
Muzeum Etnograficzne
Pomysł wybudowania kompleksu, w którym wszystkie eksponaty będą poświęcone historii Polski i Europy, pojawił się w 1902 roku. Początek budowy poprzedziła wystawa sztuki ludowej, na której eksponowane były eksponaty należące do badacza i etnografa Severina Udzeli. Placówkę otwarto w 1911 r. Po II wojnie światowej eksponaty przeniesiono do budynku dawnego kazimierskiego ratusza. W kompleksie znajduje się ponad 8000 eksponatów. Wiele z nich należało do Severina Udzeli, Tadeusza Eistrakhera, pisarza Stanisława Vitkevicha.
Wraz z rozwojem instytucji muzeum zaczęło uzupełniać się o przedmioty z krajów pozaeuropejskich. Można tam zobaczyć stary ikonostas, kolekcję tybetańską, archiwalne rękopisy, fotografie i rysunki z XIX wieku, skrzynie z malarstwem barokowym, instrumenty muzyczne, wrzeciona, kołowrotki. Wystawione są przedmioty, które wprowadzają zwiedzających w antyczne wnętrza pomieszczeń z przeszłości, warsztaty, tradycyjne stroje Polaków i innych narodowości. Oprócz starożytnych przedmiotów znajduje się tu biblioteka, w której przechowywanych jest około 30 tysięcy cennych ksiąg.
Muzeum Archidiecezjalne Krakowskie
Otwarte w 1906 roku. Pomysł ten zapoczątkował arcybiskup kardynał Jan Puzynia. Instytucja została nazwana imieniem kardynała Karola Wojtyły. Kolekcja przez wiele lat była w trakcie tworzenia. Instytucją kierował historyk Tadeusz Krusziński. Po jego śmierci w 1959 r. wszystkie eksponaty przewieziono z Wawelu do dawnego klasztoru augustianów przy kościele św. Katarzyny Aleksandryjskiej. W 1994 roku, ze względu na znaczną rozbudowę zbiorów, podzielono je na dwie części i umieszczono w dwóch różnych budynkach przy ulicy. Kanoniczny.
Pierwsza część znajduje się w „Domu Dzekan”, a druga – w „Domu św. Stanisław ”. Te dwa domy zostały otwarte przy udziale arcybiskupa krakowskiego Franciszka Makharskiego. Obecnie w murach instytucji przechowywane są unikatowe eksponaty z XIII-XIX wieku, w tym wspaniałe rzeźby sakralne, malarstwo kościelne, sztuka użytkowa, a także czasowe wystawy sztuki sakralnej. W murach jednego z tych domów znajduje się pomieszczenie, w którym mieszkał kiedyś papież Jan Paweł II.
MOSAK
Skrót MOSAK - należy do krakowskiego Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Pomysł otwarcia tej instytucji wyszedł od burmistrza miasta Jacka Maichrowskiego. W 2005 roku złożono wniosek o jego budowę, a już w 2009 roku rozpoczęto budowę obiektu. Postanowiono zorganizować muzeum w starej fabryce Schindlera. W czasie budowy lokal należał do burmistrza, który przekazał go instytucji. Postanowiono podzielić budynek na dwie części – w pierwszej mieści się muzeum historyczne, aw drugiej – sztuka współczesna. Otwarcie placówki odbyło się w 2011 roku.
Regularnie odbywają się tam wystawy współczesnych mistrzów i artystów. W większości są to eksponowane prace z okresu ostatnich 20 lat. Oprócz wystaw czasowych odbywają się tam również wystawy stałe. Każdemu projektowi towarzyszy program edukacyjny. Ekspozycje stałe znajdują się na pierwszym piętrze, natomiast wystawy czasowe odbywają się w sali na drugim. W lokalu znajduje się biblioteka i warsztat konserwatorski, z których usług w razie potrzeby mogą korzystać zwiedzający.
Apteka pod Orłem
Obiekt znajduje się w miejscu, gdzie w czasie wojny znajdowało się getto. Poza tą nie było innych aptek w tej okolicy. Pracowała w latach 1940-1943, w czasie okupacji Polski przez hitlerowców. Zakład należał do jedynego mieszkańca polskiego pochodzenia na tym terenie - Tadeusza Pankiewicza. Oprócz bezpośredniego celu, instytucja służyła do tajnych spotkań i była ściśle związana z żydowskim ruchem oporu. Placówka znajduje się na ul. Bohaterowie getta.
W tej chwili w sali znajdują się eksponaty, które opowiadają o tym, jak żyły rodziny żydowskie w czasie wojny, jaką rolę pełniła apteka w czasie okupacji. Wiele eksponatów związanych jest z konspiracyjną działalnością samego Tadeusza Pankiewicza, aptekarza i aptekarza, który wielokrotnie narażał życie ratując Żydów. Muzeum zostało otwarte w 2003 roku.
Miejsce to przywołuje film słynnego reżysera Stevena Spielberga „Lista Schindlera”. W 2004 roku reżyser filmu wsparł finansowo muzeum, za co otrzymał honorowy tytuł „Mecenasa Kultury Krakowa”. Do uwrażliwienia zwiedzających na tragedię wydarzeń wykorzystywane są innowacyjne technologie komputerowe.
Muzeum Witrażu
Polska to kraj, w którym do dziś honorowane są dawne tradycje, rzemiosło i sztuka. Doskonałym przykładem jest muzeum i warsztat witrażowy. Obie instytucje mieszczą się w tym samym budynku. W 1902 r. otwarto fabrykę witraży. Dziś z zakładu pozostał tylko warsztat, w którym nadal powstają te dzieła sztuki. To jedyne tego typu przedsiębiorstwo, w którym zachowane zostały wszystkie tradycje produkcji. W czasie swojego istnienia warsztat otrzymał ponad 80 nagród.
W czasie kryzysu gospodarczego lat 90. przedsiębiorstwo przeżywało kryzys i było na skraju zamknięcia. Ale kupił go przedsiębiorca Piotr Ostrowski. Dzięki wsparciu finansowemu i nowatorskiemu podejściu warsztaty odżyły. W produkcji wykorzystywane są zarówno stare, jak i nowe technologie. Możesz zobaczyć przykłady sztuki witrażowej. Zwiedzającym prezentowane są unikatowe zbiory, w tym oryginalne dzieła mistrza Matejki. Odbywają się również płatne kursy mistrzowskie dotyczące tworzenia witraży o różnym stopniu złożoności.
Muzeum Historii Krakowa
Został założony w 1899 r. przy archiwum dawnych akt miasta. Następnie został przeniesiony do Domu pod Krzyżem. Instytucja była kilkakrotnie przenoszona do różnych budynków i dopiero w 1964 roku.umieszczono go w pałacu Cristofora, który jest zabytkiem architektury z XVII wieku. Został zbudowany w stylu barokowym. Z biegiem czasu instytucja rozrosła się i obecnie posiada 14 oddziałów rozsianych po całym mieście. Główny budynek znajduje się w "Christophers".
Mieści się w nim stała wystawa „Życie i kultura Krakowa”. Eksponaty były gromadzone przez długi czas. Była to żmudna praca naukowców, archeologów i naukowców. Pierwsza wystawa artefaktów odbyła się dopiero w 1952 roku. W placówce można zobaczyć mapy od XVI do XX wieku, unikatowe ryciny, obrazy, przedmioty cechowe, artefakty teatralne, broń palną i kolczastą, antyczne zbroje, kolekcje zegarków, portrety przedstawiciele znanych rodów szlacheckich, obrazy polskich artystów, przedmioty wprowadzające zwiedzających w powstania XIX wieku, I wojnę światową.
Ulica Pomorska
Muzeum Ulicy Pomorskiej ma bardzo tragiczną, choć krótkotrwałą historię. Sam dom wybudowano w 1932 roku. A już w 1936 roku mieściła się tam siedziba policji politycznej Gestapo. To historyczne miejsce jest ściśle związane z Fabryką Schindlera i Apteką pod Orłem. Piwnica domu została zamieniona na sale tortur. Drugie i trzecie piętro zajmowały pokoje przesłuchań. Struktura gestapo okupowana do 1945 roku.
Został założony w 1981 roku. To historyczne miejsce jest miejscem pamięci. Były masowe egzekucje, tortury, przesłuchania. Ekspozycja podzielona jest na trzy części. Pierwsza część to artefakty przybliżające historię Domu Śląskiego oraz działalność Towarzystwa Ochrony Zachodnich Rejonów Granicznych. Druga wystawa zawiera przedmioty, które opowiadają o życiu zwykłych obywateli podczas okupacji. Trzecia część to dokumenty archiwalne, fotografie ukazujące zmagania mieszkańców Krakowa najpierw z okupacją, a potem z reżimem komunistycznym. Eksponaty pokazują podobieństwo działania tych dwóch trybów.
Lochy targowe
W 2005 roku polskie władze rozpoczęły odbudowę Rynku. Ale podczas pracy robotnicy znaleźli pod ziemią sklepy handlowe, lochy, stary cmentarz, bruk. Aby nie stracić takiej wartości historycznej, z dołu fundamentowego postanowiono zrobić muzeum, przykrywając go szklaną kopułą. Prace trwały pięć lat. Ten historyczny zabytek odkryto w 2010 roku. W podziemiach można zobaczyć odrestaurowany warsztat jubilerski, kuźnię, stare mury domów, zachowane nagrobki.
Średniowieczne artefakty i zabytki są połączone z innowacyjną technologią 3D. Efekt powstaje tak, jakby zwiedzający byli w prawdziwym średniowieczu. Dla gości tego miejsca są stare wagi, na których można się zważyć. Ale w tym celu musisz najpierw zapoznać się z jednostkami miary, które były używane wiele wieków temu. Istnieje również podziemia teatru mechanicznego, które przybliża legendy średniowiecza.
Dom Zwieżinca
Niedaleko od wzgórza św. Bronisława, znajduje się dom Zvezhinets. Został wzniesiony pod koniec XIX wieku na polecenie Jana Flochika. Warto zauważyć, że w 1912 r. mieszkał tam przez pewien czas V. Lenin i jego rodzina, podczas emigracji, kiedy ukrywał się przed prześladowaniami w domu. Po upadku reżimu komunistycznego fakt ten ucichł. Pod koniec II wojny światowej budynek został zakupiony przez władze miasta w celu zorganizowania muzeum. W 1993 roku otwarto tam Salon Artystyczny Zvezhinets. Składa się z dwóch pięter i kilku pokoi.
W przeciwieństwie do innych obiektów zabytkowych budynek ma dość ograniczoną przestrzeń. Na terenie domu stale prowadzone są prace edukacyjne, szczegółowo przedstawiające historię Zvezhinets. Wystawione są tam prace lokalnych artystów. W pomieszczeniach odbywają się wystawy czasowe poświęcone temu obszarowi, a także niewielka wystawa stała. Pokazuje, jak wyglądał pokój 100 lat temu. Wnętrze składa się ze starych mebli z tamtych czasów, artykułów gospodarstwa domowego.
Muzeum Lotnictwa Polskiego
Założona w 1964 roku jest największą tego typu instytucją w kraju. Warto zauważyć, że eksponaty dają turystom możliwość zapoznania się nie tylko z historią polskiego lotnictwa, ale także z innymi krajami. Wystawa znajduje się na terenie jednego z najstarszych portów lotniczych na świecie, zamkniętego w 1963 roku. Miejsce to ma dość bogatą historię. Lotnisko zbudowano tu w 1918 roku. Wykorzystywały je linie pocztowe do obsługi ruchu lotniczego między Krakowem, Wiedniem, Odessą i Kijowem. Kiedy wybuchła II wojna światowa, baza lotnicza została zajęta przez Niemców.
Pierwsze cenne eksponaty zaczęły się tu pojawiać w czasie wojny. Odebrał je Goebbels, a lotnisko służyło do ich przechowywania. Po zwycięstwie nad faszyzmem wszystkie samoloty trafiły do polskiego rządu. W latach 60. lotnisko zostało zamknięte, a powstało z niego muzeum, corocznie uzupełniając kolekcję o nowe samoloty. Obecnie eksponowanych jest tam ponad 200 samolotów – śmigłowców, samolotów, szybowców, silników, które zostały wyprodukowane w jednym egzemplarzu.
Muzeum Wojskowe
Zlokalizowany w dzielnicy Nowa Huta. Pierwsza wystawa odbyła się w 1963 roku. Pierwsze eksponaty zebrano dzięki staraniom robotników Huty, członków legionów polskich biorących udział w powstaniach śląskim i wielkopolskim, a także sowiecko-polskim i II wojnie światowej. W murach placówki już w 1970 roku znajdowało się ponad 3 tys. artefaktów kolekcji. W salach ekspozycyjnych eksponowany jest różnorodny sprzęt wojskowy, mundury wojskowe (sowieckie, polskie), ubrania więźniów obozów koncentracyjnych, zbiór orderów, insygniów, medali, oryginały materiałów drukowanych z czasów wojny i powojennych, dokumenty przedstawiające życie więźniowie obozów koncentracyjnych.
Można tam zobaczyć sztandary legionów polskich, powstańców, chorągwie jenieckie i inne organizacje wojskowe działające w Polsce. Wizytówką jest zbiornik zainstalowany przed wejściem do budynku. Ten pojazd bojowy wiele dekad temu brał udział w zdobyciu Berlina i wyzwoleniu Pragi.
Muzeum Narodowe
Jednym z najciekawszych miejsc jest Muzeum Narodowe. Zawiera wiele dzieł sztuki mistrzów polskich i zagranicznych. Instytucja powstała w 1879 roku. Początkowo mieściła się na wyższych kondygnacjach Sukiennic. Wielu mecenasów przekazało muzeum rzadkie kolekcje, rzeźby, cenne obrazy, eksponaty etnograficzne, rzadkie monety, znaleziska archeologiczne. Stopniowo liczba artefaktów rosła i wkrótce przekroczyła granicę 100 tysięcy sztuk. W latach 30. XX wieku podjęto decyzję o przeniesieniu sal wystawowych do nowego budynku.
Potrzeba ta wynikała z faktu, że stary pokój nie był w stanie pomieścić wszystkich przedmiotów. Zaczęli budować nowy budynek dla muzeum, ale wkrótce proces musiał zostać wstrzymany z powodu wybuchu wojny. Podczas działań wojennych splądrowano wiele artefaktów. Po zakończeniu wojny budynek został ukończony, a większość zbiorów zwrócono. Chociaż do tej pory około 1000 przedmiotów uważa się za bezpowrotnie utracone.
Dom Józefa Mehoffera
Józef Mehoffer to jedna z największych postaci Młodej Polski. Jest znany jako artysta plastyk, witraż, twórca wielu prac graficznych. Dom w Krakowie został przez niego zakupiony w 1930 roku. W lokalu odbywało się spotkanie uczestników Młodej Polski. Organizacja zajmowała się działalnością edukacyjną, rozwojem modernizmu, który w tym czasie był uważany za postępowy i nowy styl. Po śmierci artysty jego syn wpadł na pomysł otwarcia muzeum, które byłoby w całości poświęcone twórczości jego ojca. W 1979 roku rodzina Mehofferów przeniosła się do innego domu, a prace remontowo-rekonstrukcyjne rozpoczęły się w starym budynku, które zakończyły się dopiero w 1992 roku.
Wnętrza pokoi odrestaurowano ze zdjęć.Został całkowicie wykonany tak, jak wyglądał przed II wojną światową. Sale posiadają dużą ekspozycję o powierzchni 400 metrów kwadratowych. Składa się z rzeczy osobistych mistrza, wśród których znajduje się unikatowa kolekcja grafik japońskich, a także dzieła samego artysty - obrazy, grafiki, litografie, akwaforty.
Muzeum Żydowskie „Galicja”
Pomysł otwarcia Galicji należy do fotografa Chrisa Schwartza i profesora Uniwersytetu Birmingham, Jonathana Webbera. Zbieranie materiałów trwało prawie 12 lat. Wykonano żmudne prace badawcze. Atrakcja ta została otwarta w 2004 roku. Materiały ekspozycji opowiadają o życiu, tradycjach, kulturze Żydów, o życiu przed Zagładą io czasie jej trwania. Odbywają się spotkania z tymi, którym udało się przetrwać trudne czasy wojny. Wystrój wnętrza przestrzeni łączy elementy drewniane, metalowe i szklane.
Wnętrze zaprojektowano w taki sposób, aby łatwo było w nim odbywać spotkania, organizować wystawy czasowe. Ekspozycja stała składa się z pięciu działów. Można tam zobaczyć dokumentalne dowody zagłady ludności żydowskiej przez hitlerowców, zdjęcia z obozów koncentracyjnych, przedmioty kultury żydowskiej zebrane w okresie przedwojennym. Jedna z sal jest w całości poświęcona Auschwitz. Ostatnie dwie sale przeznaczone są na eksponaty przedstawiające postacie okresu powojennego, które podjęły wiele starań, aby przywrócić życie i kulturę ludności żydowskiej.
Muzeum Czartoryskich
To duma Polski. Jej historia zaczyna się w 1801 roku. Wtedy to księżna Izabela Czartoryska otworzyła tę placówkę. Na samym początku wystawiano tam dzieła polskich mistrzów, wiele eksponatów wprowadzało zwiedzających w życie znanych postaci kraju. Nieco później syn księżnej postanowił uzupełnić sale wystawowe o nowe kolekcje, składające się z dzieł znanych malarzy z zagranicy. Głównym eksponatem galerii jest dzieło Leonarda da Vinci „Dama z gronostajem”.
W czasie powstania listopadowego Czartoryscy wyjechali z kraju do Paryża. Wszystkie przedmioty i obrazy zostały usunięte. A gdy wybuchła wojna francusko-pruska, syn księżniczki Jerzego Władysława opuścił Francję, a unikatowe zbiory zostały mu przekazane w krakowskim arsenale. Jego syn Władysław zdołał ożywić instytucję po powrocie do Krakowa. Następnie do istniejących eksponatów zostały dodane unikalne rzeczy, opowiadające historię Egiptu, Chin i starożytnego Rzymu. Część obrazów zaginęła w czasie II wojny światowej, ale po jej zakończeniu wiele z nich zostało zwróconych.
Zamek na Wawelu
Starożytny Wawel położony jest w malowniczej części miasta, na wzgórzu o tej samej nazwie. Teraz jest to jedno z najczęściej odwiedzanych miejsc w kraju, a kiedyś koronowano tam wielu monarchów. Z rozkazu króla Kazimierza Wielkiego w 1609 roku do zamku dobudowano nową zabudowę. W tym czasie stolicą Polski był Kraków. Budynek ozdobiono licznymi rzeźbami. Ten zabytek architektury był wielokrotnie narażany na pożary i zniszczenia, ale zawsze był odrestaurowywany. W prace restauracyjne zaangażowani byli najlepsi architekci tamtych czasów.
Do jego architektury stale dodawane były nowe elementy i dekoracje. Łączy kilka stylów jednocześnie - romański, gotycki, renesansowy i barokowy. Po przeniesieniu stolicy do Warszawy zamek stopniowo popadał w ruinę, a jeszcze później został zajęty przez wojska pruskie. Przed II wojną światową był siedzibą rządu polskiego. Od 1979 roku zamek został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. W budynku mieści się Ołtarz Ojczyzny, grobowce królewskie. W skład zespołu zamkowego wchodzi rotunda NMP, kaplica Zygmunta, kaplica Jagiellońska.
Muzeum Archeologiczne
W pierwszej połowie XIX wieku kraj przeżywał ciężkie czasy. Został podzielony na kilka części. Aby zachować kulturę kraju, w jego dziedzictwie zaczęły powstawać liczne organizacje, środowiska naukowe. Najpierw w 1848 r. utworzono Dział Sztuki i Archeologii, a dwa lata później Muzeum Archeologiczne. Po jej utworzeniu w Bibliotece Jagiellońskiej wydzielono pomieszczenie na salę wystawienniczą. W 1967 r. ekspozycję przeniesiono do osobnego pomieszczenia.
W salach wystawowych prezentowane są kolekcje zabytków znalezionych podczas wykopalisk archeologicznych - monety rzymskie, figurki i inne przedmioty z brązu. Ogromnym zainteresowaniem cieszy się kolekcja „Bogowie starożytnego Egiptu”. Znajdują się w nim znaleziska archeologa Tadeusza Smoleńskiego, który prowadził wykopaliska w Gizie w latach 1907-1908, cztery sarkofagi, figurki, władców z dynastii Ptolemeuszy. Oprócz zabytków na wystawie prezentowane są przedmioty związane z polskimi żołnierzami Brygady Strzelców Karpackich. Oddzielnie zaprezentowano przedmioty ceramiczne znalezione podczas wykopalisk na ziemiach polskich.
Dom pod krzyżem
Dom otrzymał swoją nazwę od krzyża, który jest przymocowany do jego fasady. Pierwsze wzmianki o tej budowli pojawiają się w 1474 r. w kronikach Jana Długosza. Od tego czasu dom był wielokrotnie przebudowywany i teraz wygląda jak nowoczesny budynek. W XVIII w. w jego murach wybudowano przytułek dla potrzebujących. W XX wieku władze miasta planowały wyburzenie domu, ale ostatecznie umieściły w nim kilka pomieszczeń mieszkalnych i sklepików. Część budynku przekazana jest na siedzibę Związku Polskich Artystów Plastyków.
W 1933 r. lokal przekazano teatrowi, a sześć lat później zorganizowano w nim muzeum. Początkowo w Domu pod Krzyżem odbywały się wystawy czasowe. Ekspozycja stała została wystawiona dopiero w 1969 roku. Ekspozycję na wystawę udostępniło Muzeum Narodowe w Krakowie. Wiele artefaktów zgromadził słynna polska postać teatralna - Ludwik Solski. Część przedmiotów została podarowana przez osoby prywatne, pracowników teatru. Obecnie Dom pod Krzyżem nazywa się Muzeum Teatralnym. Stanisława Wyspiańskiego.
Muzeum Historii Fotografii
Pomimo tego, że instytucja powstała w 1972 roku, jej otwarcie nastąpiło dopiero 14 lat później. Cały czas trwał proces zbierania eksponatów i materiałów. Główną misją atrakcji jest zachowanie dziedzictwa kulturowego ukazanego na fotografiach oraz pamięci o wybitnych fotografach. W salach wystawowych znajduje się ponad 2000 różnych eksponatów - fotografie artystyczne, portrety, pejzaże, obrazy architektoniczne, dzieła z końca XIX wieku, lat 40. XX wieku.
Dla zainteresowanych historią tej formy sztuki przygotowano osobną kolekcję aparatów produkowanych w Polsce. Wśród nich znajdują się unikalne próbki wykonane w jednej wersji. Jest tu technika, która powstała 125 lat temu. W salach wystawienniczych znajduje się wiele informacji związanych ze sprzętem fotograficznym, różnymi instrukcjami, technologiami fotograficznymi. Oddzielnie wystawiany jest sprzęt w stylu radzieckim, który jest nie mniej interesujący niż urządzenia wyprodukowane za granicą.
Dom Jana Matejki
Wśród atrakcji miasta na szczególną uwagę zasługuje dom Jana Matejki. Sam dwór powstał w XVI wieku przy ulicy. Floriana. Oprócz cech architektonicznych dom przyciąga uwagę, ponieważ w XIX wieku mieszkał tu słynny malarz monumentalny Jan Matejko. Po śmierci mistrza dziennikarz Marian Sokołowski zaczął propagować ideę stworzenia muzeum. Inicjatywę tę poparł działacz społeczny Jewstachij Sanguszko. Stworzyli społeczność Jana Matejki. Kilka lat później udało im się kupić dwór i zebrać niewielką kolekcję płócien artysty.
W 1896 roku placówka została otwarta. Pierwsza ekspozycja składała się z publikacji, księgozbioru, fotografii przedstawiających życie i twórczość Matejki. Druga obejmowała wnętrze sypialni i salonu, odtworzone na wzór pomieszczeń za życia artysty.Po pierwszej wystawie w dworku rozpoczęto prace rekonstrukcyjne. Po II wojnie światowej kolekcja została uzupełniona wieloma rzeczami osobistymi mistrza - obrazami i narzędziami pracy.
Pałac Biskupa Erazma Tsiolek
Pałac biskupa Erazma Tsiolka to majestatyczna średniowieczna budowla. Na miejscu pałacu w XVI wieku znajdowały się dwa domy mieszczańskie. Z rozkazu biskupa struktury te zostały ze sobą połączone. Wewnątrz pomieszczenia były bogato zdobione sztukaterią i innymi elementami dekoracyjnymi. Wokół pałacu znajdował się duży dziedziniec. Kolejnymi właścicielami budynku byli Nikolay Volsky, a następnie - kardynał I. Radziwiłł. W momencie oddania tego regionu kraju Austro-Węgrom pałac popadał w ruinę. Wiele elementów wystroju wnętrz zostało skradzionych lub zniszczonych.
Renowację pałacu rozpoczęto dopiero w latach 90-tych, a prace remontowe zakończono w 2007 roku. Pałac ma trzy kondygnacje. Nad wejściem do lokalu znajduje się herb z literą „S” i wizerunkiem orła. Sugeruje to, że zabytek powstał za panowania Zygmunta Starego. Wewnątrz budynku prezentowane są dwie wystawy - malarstwo prawosławne oraz sztuka polska od XII do XVIII wieku. Najcenniejszym eksponatem jest drewniana figura Matki Boskiej (XV wiek).
Muzeum Inżynierii Miejskiej
Przyciąga uwagę zarówno dorosłych, jak i najmłodszych gości. Istnieje zbiór fotografii przedstawiających wszystkie rodzaje transportu, które były używane w różnym czasie w różnych krajach - od pierwszych pojazdów po bardziej nowoczesne modele. W drugiej sali prowadzone są eksperymenty fizyczne. Każdy zwiedzający może dołączyć do eksperymentu naukowego. Jest kamera Obscura, można też zobaczyć na własne oczy, jak dowodzi się prawa zachowania energii, momentu pędu.
W jednej z hal wystawienniczych prezentowane są modele robotów, nietypowe typy sprzętu. Oprócz eksperymentów naukowych, fotografii i nowych technologii, w specjalnie wyposażonym hangarze gromadzone są modele szerokiej gamy samochodów - od Zhiguli po autobusy z lat 30-tych. Prawdziwym zainteresowaniem cieszą się tramwaje sprzed wieku. W innym hangarze znajdują się zabytkowe urządzenia drukarskie. Pokazuje mu film-instrukcję, jak korzystać z tego lub innego urządzenia.
Muzeum Pinballa
Jednym z najciekawszych miejsc w mieście jest muzeum pinballa lub automatów do gry (druga nazwa). W latach 60-70 XX wieku. Automaty do gry w jednorękiego bandytę były bardzo popularne. Zainstalowano je w hotelach, barach, restauracjach i innych obiektach rozrywkowych. Z czasem technologia uległa poprawie, pojawiły się komputery z szeroką gamą gier, a automaty mechaniczne zostały zapomniane.
Oto zebrane modele mechanicznych automatów do gry. Mimo swojej prostoty, każda maszyna to złożony mechanizm, z wieloma lampami, przewodami, zainstalowanymi w stylowej obudowie. Placówka dysponuje zbiorem trzydziestu automatów, które do dziś działają prawidłowo. Każdy odwiedzający może spędzić czas grając w pinball. Oprócz automatów do gry dostępny jest duży wybór gier planszowych i salonów gier. W przerwach między grami można tam kupić przekąski. Placówka daje możliwość nie tylko poznania historii tych aut, ale także dotknięcia retro rozrywki.
Manggha
Wśród atrakcji turystycznych miasta znajduje się wiele innych ciekawych miejsc poświęconych kulturze innych krajów. Manggha jest tego najlepszym przykładem. Budynek, w którym mieści się Muzeum Kultury Japońskiej, uznawany jest za jeden z najpiękniejszych. Historia tego niezwykłego miejsca sięga 1920 roku, kiedy krakowski krytyk i pisarz Feliks Jasenski przekazał lokalnym władzom swoją kolekcję sztuki japońskiej. Zawierała ponad 6500 pozycji. Jedynym warunkiem przeniesienia było to, aby wszystkie rzeczy były wyeksponowane razem i przechowywane w jednym miejscu.
Sam został mianowany honorowym dyrektorem eksponatów. Po śmierci dyrektora honorowego rzeczy długo kurzyły się w pudłach, jeszcze przed zajęciem miasta przez Niemców. W czasie wojny niemieckie władze okupacyjne zorganizowały w Rzędach Sukienniczych wystawę. Te wyjątkowe przedmioty przykuły uwagę młodego Andrzeja Wajdy, w przyszłości słynnego reżysera teatralnego i filmowego. To, co zobaczył, tak go zachwyciło, że wszystkie pieniądze z otrzymanej nagrody filmowej przekazał na organizację muzeum. Teraz w Manggha wystawiane są przedmioty do ceremonii parzenia herbaty, eksponaty zebrane przez Yasensky'ego, odbywają się kursy tworzenia ikebanów.
Fabryka Schindlera
Fabryka Schindlera należała do niemieckiego przedsiębiorcy i otrzymała swoją nazwę na jego cześć. Przedsiębiorstwo początkowo produkowało naczynia metalowe. Ale sława przyszła do tego miejsca z innego powodu. Zaczęli rozmawiać o fabryce po premierze filmu „Lista Schindlera”. W czasie okupacji Oskar Schindler zaczął rekrutować Żydów do pracy. Werbował robotników z Auschwitz, obozu koncentracyjnego Płaszów, ratując w ten sposób im życie.
Gdy front zbliżył się do miasta, władze okupacyjne zaczęły zamykać fabryki, pozostawiając do pracy tylko te, które wpuszczały amunicję wojskową i broń. Aby zapewnić bezpieczeństwo robotnikom, Schindler przeniósł fabrykę do Brunnlitz i uruchomił produkcję dla Wehrmachtu. Robotnicy żydowscy (1100 osób) pracowali tam do 1945 roku. Dziś na terenie fabryki działa muzeum. Wystawione są fotografie przedstawiające życie Żydów w czasie okupacji niemieckiej, wycinki z gazet. Na ścianach jednej z sal w kilku językach umieszczono wspomnienia Polaków i Żydów, którzy przeżyli te trudne czasy.
Collegium Mayus
Uniwersytet Jagielloński to najstarsza instytucja edukacyjna w Polsce. Collegium Mayus jest częścią kompleksu architektonicznego uczelni. Uważa się, że powstał pierwszy budynek kolegium. Niestety nie zachowała się dokładna data powstania tej części zabytku. Istnieją dowody na to, że pod koniec XIV wieku służył jako budynek mieszkalny, a w 1400 roku posesję kupił król Władysław Jagiełło. Niemal wtedy zaczyna się historia powstania uczelni. Nieco później zakupiono kolejne domy, które połączono w jeden zespół architektoniczny.
Po pożarze i pracach konserwatorskich w 1492 roku pomieszczenia Collegium Mayus przekazano bibliotece. Obecnie ten zabytek pełni funkcję muzeum. Budynek ma trzy kondygnacje. Jej fasadę zdobią gotyckie eker i późnogotyckie wzory. Na ścianach nadal można zobaczyć stary zegar przedstawiający króla Władysława i królową Jadwigę. Dom otoczony jest zadbanym dziedzińcem.
Stara synagoga
Pierwsi Żydzi zaczęli osiedlać się w Polsce w XIV wieku. W Krakowie istniała cała dzielnica – Kazimierz, zamieszkiwana przez społeczność żydowską. Stara synagoga została zbudowana w XV wieku i jest uważana za najstarszą żydowską świątynię w mieście. Jedna z jego ścian przylegała do muru miejskiego. Początkowo budynek składał się z kilku hal z kolumnami i posiadał dach dwuspadowy. Po pożarze w 1570 r. synagoga została odbudowana. Został zbudowany przez florenckiego architekta Matteo Guzzi. Po przebudowie pojawił się w nim przedsionek i dom modlitwy dla kobiet, a sama fasada została wykonana w stylu renesansowym.
Dziś Stara Synagoga jest muzeum. Wystawione są przedmioty, które opowiadają o sposobie życia i życiu Żydów w Polsce. Eksponaty obejmują okres 500 lat. W salach mieszczą się trzy wystawy stałe. Pierwsza z nich w całości poświęcona jest historii samej synagogi, druga – świętom, tradycjom i obrzędom społeczności żydowskiej, a ostatnia ekspozycja opowiada o tragicznych losach tego ludu w czasie Zagłady.
Pałac Czapskich
Pałac Czapskich znajduje się na ul. Piłsudskiego.Należy do chronionych prawem zabytków architektury. Kiedyś pałac został zbudowany na rozkaz Krasińskiego, a po jego śmierci budynek kupił naukowiec i polityk Emerick Gutten-Chapsky. Nowy właściciel pałacu zasłynął opracowaniem pierwszego katalogu monet polskiego i litewskiego mennictwa. Był znany jako zapalony kolekcjoner i numizmatyk. Po przeprowadzce do pałacu zorganizował budowę specjalnego pawilonu dla swoich zbiorów. Prace budowlane prowadzono pod nadzorem architekta Tadeusza Syrenskiego.
Ale aranżacja pawilonu kosztowała nie tylko monety. Umieszczono tam ogromny zbiór książek. Potrzebowali sześciu wagonów. Wszystkie te cenne okazy zostały przekazane miastu Chapsky. Dziś w murach pałacu można zobaczyć unikatową kolekcję monet, orderów i medali, książki wydawane w XV-XVII w., wyroby ze szkła i porcelany, autografy wybitnych postaci. Ekspozycje te są przechowywane na parterze. Na drugim piętrze znajduje się druga kolekcja książek, starożytnej broni i małych eksponatów.
Dom Hippolitów
Chociaż sam dom został zbudowany na długo przed wprowadzeniem się do niego rodziny Hippolyte, swoją nazwę zawdzięcza przekształceniom, jakie nastąpiły, gdy wprowadzili się tam nowi właściciele. Rodzina kupiecka mieszka w tym domu od ponad stu lat. W tym czasie przebudowali część pomieszczeń, dekorując je wdzięcznymi renesansowymi freskami, sztukaterią, rzeźbionymi drzwiami, kamiennymi portalami.
Dom Hipolitów z XVIII wieku przeszedł w posiadanie kupców Zaleskich, a następnie zaczął całkowicie zmieniać właścicieli. Jednak za każdym razem, gdy dokonywano w nim prac konserwatorskich, wszystkie cechy oryginalnego wystroju zostały zachowane. Teraz dom został przekształcony w muzeum. Konserwatorom udało się całkowicie odtworzyć luksusowe wnętrze tamtych czasów, wraz z freskami i malowidłami na suficie. Pokoje wyposażone są w antyczne meble, sztućce i naczynia. Na stole zostaje otwarta książka. Wygląda na to, że właściciele domu wracają. Atrakcja ukazuje w całej okazałości życie i kulturę dawnego społeczeństwa.
