Co zobaczyć w Kostromie w 1 dzień - 20 najciekawszych miejsc

Co zobaczyć w Kostromie w 1 dzień? Wycieczka okaże się niezwykle bogata i użyteczna. Zabytki kultury są skoncentrowane w historycznym centrum: podczas spaceru wystarczy przejść pewną odległość. A jeśli pogoda nagle się pogorszy, to nie ma znaczenia: możesz udać się do jednego z kompleksów wystawienniczych i dalej zwiedzać tam niesamowite miasto.

Plac Susaninskaja

To jest dziś centralne. Początkowo na wysokim brzegu Wołgi istniała posad. Mieszkali tu rzemieślnicy, kupcy handlowali. A na początku XVII wieku osada przekształciła się w Nowe Miasto. Po pożarze z 1773 r., który zniszczył całą zabudowę Nowego Miasta, rozpoczęto budowę placu zgodnie z zatwierdzonym planem. Pierwotnym pomysłem architektów było nadanie budynkowi zaokrąglonego kształtu. Ale po chwili decyzja się zmieniła: obszar zaczął mieć wyraźne krawędzie.

Oczywiście była legenda. Kiedy plan budynku został przedłożony do zatwierdzenia cesarzowej Katarzynie, pochyliła się, aby lepiej przyjrzeć się prezentowanemu dziełu, i przypadkowo upuściła otwarty wentylator. Następnie architekt zmienił koncepcję: plac miał kształt wachlarza. Ulice biegną do jego centrum z obrzeży, a zjazd prowadzi do Wołgi, przypominający rączkę akcesorium cesarzowej.

Pierwotna nazwa została nadana centralnej części na cześć królowej: Jekaterynosławskaja. I tak nazywano go do 1835 roku: wtedy zaczęto nazywać go Susaninskaya. To prawda, że ​​pomnik legendarnego chłopa wzniesiono później: w 1851 roku. Goście ówczesnego miasta zauważyli niesamowite piękno placu Susaninskaya: podobała im się czystość chodnika, schludność okolicznych domów, wspaniałe jodły i lipy. Wszyscy zauważyli wspaniały widok na Wołgę i jednocześnie 9 promieni ulicznych schodzących do centrum.

Niestety w pierwszych latach Rewolucji Październikowej plac został mocno zniszczony: zburzono pomnik Susanin i kaplicę Aleksandra, wycięto dojrzałe drzewa, a na wolnym miejscu wytyczono plac. Później było tu boisko sportowe. W tym samym czasie miała miejsce zmiana nazwy: teraz obiekt nosił nazwę Plac Rewolucji. Poprzednia nazwa powróciła dopiero w 1992 roku. To prawda, że ​​u200bu200bnie udało się całkowicie przywrócić utraconego obrazu: w nowym miejscu wzniesiono pomnik bohatera, a w starym znajduje się tablica pamiątkowa. Ale widok na Wołgę wciąż jest niesamowicie piękny, a stojąc w centrum można podziwiać 9 promieni ulicznych.

Dom Borszczowa

Ten dwór miejski jest największym w mieście. Generał Borshchov zaczął go budować po przejściu na emeryturę. Najpierw z kamienia wzniesiono oficynę, a następnie budynek główny. W bogatym domu przyjmowano członków rodziny cesarskiej: odwiedzał Mikołaj I, a później carewicz Aleksander. Pożar w 1847 r. zniszczył majątek. Spadkobiercy uznali odbudowę za kosztowną i sprzedali ruiny kupcowi Perwuszinowi.

Ten ostatni zrekonstruował dom i zaprosił władze miasta do zakupu go na miejsca publiczne. Cena była całkiem do przyjęcia - 25 tysięcy rubli w srebrze. Ale jak zwykle zakup był opóźniony. Perwuszin podniósł cenę, urzędnicy zaczęli się targować. W 1857 r. gubernator nałożył zakaz zakupu, a zarezerwowane fundusze przeznaczył na budowę więzień na terenie województwa.

Perwuszin nie popadał jednak w przygnębienie: zorganizował we własnym domu modny londyński hotel. Firma przyniosła właścicielowi stabilny dochód. Jednak w 1870 r. miasto zdecydowało się na zakup posiadłości. Budynek został ponownie zrekonstruowany i umieszczono w nim sąd miejski. Dziś dwór zachwyca gości odrestaurowaną fasadą. To część zespołu placu Susaninskaya.

Ścieżka uznania

Początkowo miejsce to było po prostu cudowną aleją dla reszty mieszczan. W cieniu drzew stoją ławki, przestrzeń wyłożona jest kolorowymi płytkami. Ale po pewnym czasie, z okazji 855-lecia miasta, bulwar został przebudowany i zaczął być nazywany Aleją Uznań. Rozpoczyna się od Placu Susaninskaya i kontynuuje do Placu Mira. Na prawo i lewo od miejsca spoczynku znajduje się Prospekt Mira (najdłuższa ulica w mieście).

W kafelkach wmurowane są tablice pamiątkowe z nazwiskami słynnych mieszkańców Kostromy:

• Jurij Dołgoruky
• Romanow Michaił Fiodorowicz
• Fursov Petr Iwanowicz
• Torop . Kalerii Gustawownej
• Borys Godunow
• Iwan Susanin
• Vorotilov Stepan Andreevich

Tradycyjnie aleja podzielona jest na 2 części: pierwsza poświęcona jest słynnym mieszkańcom Kostromy, a druga - bohaterom i uczestnikom Wielkiej Wojny Ojczyźnianej oraz robotnikom frontowym. Segment ten został otwarty przez władze miasta w 70. rocznicę Wielkiego Zwycięstwa nad Niemcami hitlerowskimi. Ścieżka Uznania jest zawsze zatłoczona. To ulubione miejsce wypoczynku mieszkańców Kostromy, turyści chętnie odwiedzają też przytulny, zacieniony park.

Wartownia

Budynek został wzniesiony w 1820 roku. Przed architektem Fursovem postawiono kilka celów:

• budynek powinien służyć do przetrzymywania aresztowanego personelu wojskowego
• powinien być strażnik
• budynek powinien być częścią zespołu placu Susaninskaya i kompozycyjnie połączony z Kalancha
• konieczne było utrwalenie zwycięstwa nad Napoleonem
• powinien był odzwierciedlać symbole królewskiej dynastii Romanowów

Architekt wykonał wszystkie zadania. Wartownia miała 1 pełnowartościowe piętro i antresolę: organicznie uzupełniała Kalanchę. SS została zaproszona do dekoracji elewacji. Povyraneva: ozdobił budynek portykiem z monogramem Aleksandra 1, a jednocześnie przedstawił rosyjską broń. W tej formie wartownia istniała do pożaru w 1847 roku. Ogień prawie doszczętnie zniszczył budynek, ale został odrestaurowany według zachowanych planów. Następnie wartownię uzupełniono o okna i dobudówkę wykonaną z kamienia.

W 1918 r. kordegarda przestała być wykorzystywana zgodnie z przeznaczeniem: na przemian znajdowały się tu łaźnia, bank, komendantura, biblioteka dla dzieci i Muzeum Literackie. Budynek jest filią Muzeum-Rezerwatu Kostromy: mieści ekspozycję poświęconą historii wojskowości. Wartość Kordegardy tkwi nie tylko w architekturze: mieściła się w niej aresztowani uczestnicy powstania grudniowego, członkowie organizacji Wola Ludu i bojownicy o wolność w Polsce. Wartownia jest obiektem dziedzictwa kulturowego Rosji, jest chroniona przez państwo.

Wieża przeciwpożarowa

Wieża przeciwpożarowa znajduje się na liście zabytków kultury UNESCO. Kostroma była miastem zbudowanym z drewna. Źródła podają 14 pożarów, które całkowicie zniszczyły wszystkie budynki. Aby zapobiec takim incydentom, gubernator Baumgarten nakazał budowę Wieży Ogniowej. Ta praca została powierzona Fursovowi.

Główne zadanie: zapewnienie kontroli nad pożarami w mieście. Dodatkowo burmistrz życzył sobie, aby budynek stał się elementem zespołu architektonicznego Placu Susaninskiego. Budowa okazała się nieoczekiwana: wieża powtarza zarysy starożytnej świątyni, ozdobionej 6 portykami. Na wysokości 35 metrów znajdował się taras widokowy, na którym przez całą dobę dyżurował strażak. W przypadku wykrycia pożaru uderzył w dzwon i wypuścił kolorową kulę. Jeśli czerwony, to centrum płonie, niebieskie - obrzeża. W ciemności sygnałem był kolorowy ogień.

Budynek wyposażono w pomieszczenia dla personelu, w pobliżu znajdowały się szopy na wozy, a później na samochody, trzymano beczki z wodą, sprzęt (wiadra, siekiery, haki). Na sygnał pożaru strażacy natychmiast poszli go ugasić. Na początku XXI wieku Wieża Ognia stała się częścią rezerwatu architektonicznego. Obecnie w unikalnym budynku mieści się Muzeum Pożarnictwa. Turyści zapoznają się z eksponatami poświęconymi rozwojowi pożarnictwa. Wystawa jest interesująca dla dorosłych i dzieci.

Muzeum Romanowa

Jeśli pogoda nagle się pogorszy, powinieneś udać się do Muzeum Romanowa. To niezwykłe miejsce, w którym łączy się stare i nowoczesne. Pod koniec XIX wieku komisja archiwalna zainicjowała utworzenie własnego muzeum. A główną częścią wystawy miała być historia Romanowów.

W 1903 r. Pomysł został zatwierdzony przez Mikołaja 2. Ale niestabilna sytuacja polityczna w kraju opóźniła jego realizację: dopiero w 1909 r. położono kamień węgielny. Projekt został częściowo zrealizowany: w 1913 r. Centrum zostało otwarte jako muzeum panującego domu Romanowów. W maju 1913 Nikołaj 2 i jego rodzina zostali pierwszymi zwiedzającymi ekspozycję. Zostawili notatkę w księdze pamiątkowej.

Dziś centrum oferuje swoim gościom stałe ekspozycje:

• Wystawa poświęcona Kłopotom. Przedstawione są rzeczy ówczesnych bojarów. broń, naczynia. Opisano 2 najsilniejsze dynastie tamtych czasów: Godunowów i Romanowów, którzy żyli na ziemi kostromskiej.
• Ekspozycja poświęcona etykiecie minionych wieków. Tutaj można zobaczyć naczynia, ubrania, biżuterię z różnych czasów.
• Wystawa Malarstwa i Rzeźby. Tutaj możesz podziwiać dzieła Kustodiewa i Czesniakowa.

Ponadto ośrodek organizuje wystawy tematyczne.

Zgromadzenie szlachty

Cechą szczególną centrum jest jego żywa atmosfera. Wszystkie stoiska są starannie przemyślane i starannie zorganizowane. Zwiedzającym wydaje się, że gościnna właścicielka domu pojawi się tuż za rogiem. Lubią tu przyjeżdżać nie tylko turyści, ale i mieszkańcy Kostromy. Budynek powstał w XVIII wieku na zlecenie kupca Durygina. Następnie, po zniszczeniu, został kupiony przez władze miasta. A na początku XIX wieku dom został zrekonstruowany.

Prace prowadzono pod kierunkiem architekta Prave:

• poszerzono otwory okienne
• skrzydło ukończone
• główne wejścia zostały wycięte
• zmieniono wnętrza
• dodano żeliwne schody przednie
• zmieniła dekorację elewacji

Dziś w centrum odbywają się wystawy regularne i tematyczne. Odwiedzający zobaczą:

• zrekonstruowane życie szlachty rosyjskiej (i kostromskiej)
• życie codzienne różnych klas

Wszystkie wystawy posiadają interaktywne aplikacje, dzięki którym zwiedzający mogą w pełni zanurzyć się w wydarzeniach sprzed wieków. Administracja regularnie organizuje wykłady z historii Kostromy i rosyjskiej szlachty, organizuje wystawy tematyczne dla dzieci i dorosłych.

Teatr dramatyczny. NS. Ostrowski

Ten wyjątkowy teatr został zorganizowany w 1808 roku. Budynek został wybudowany w 1863 roku i zachował się w swojej pierwotnej formie, z wyjątkiem drobnej renowacji i renowacji wnętrz. W czasie wojny z Napoleonem teatr stał się rajem dla trupy Moskiewskiego Teatru Cesarskiego. Bliskie sąsiedztwo aktorów metropolitalnych determinowało tradycje teatru.

Po raz pierwszy na prowincji wystawiano na jego scenie sztuki Ostrowskiego. Przez wszystkie lata pracy publiczność obejrzała wszystkie sztuki dramaturga, z wyjątkiem Otchłani. Błysnęły tutaj Maria Ermolowa, Michaił Szepkin, Walentyna Fedotowa. Imię A.N. Teatr Ostrowskiego otrzymał w 1923 r., aw 1967 r. przeniesiono tu popiersie dramaturga, które wcześniej znajdowało się w muzeum majątku Szczelikowo. W latach władzy sowieckiej teatr im. A.N. Ostrowski został odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy.

Od końca XX wieku na scenie odbywa się festiwal Dni Ostrowskiego. Początkowo odbywał się raz na 5 lat, teraz odbywa się corocznie. Swoje spektakle przed jury prezentują najlepsze rosyjskie teatry. Dziś turyści mogą nie tylko podziwiać budynek zbudowany w stylu rosyjskiego klasycyzmu, ale także odwiedzić przedstawienia dla dzieci lub dorosłych.

Pasaż handlowy

Już w XVI wieku Kostroma stała się ważnym gospodarczo miastem Imperium Rosyjskiego. Handel stał się ożywiony, a w centrum miasta wydzielono miejsce na sklepy kupieckie. Budynki były oczywiście drewniane. Pożar z 1773 roku doszczętnie zniszczył pasaż handlowy. Wtedy to władze miasta podjęły decyzję o odrestaurowaniu sklepów w tym samym miejscu, ale już wykonanych z kamienia.

Projekty architekta z Jarosławia Klera stanowiły podstawę projektu roboczego. Ale architekci (Fursov, Metlin, Stasov, Vorotilov) powiązali projekt z tym obszarem. Prace rozpoczęto w 1775 r., a już w 1793 r. prace zakończono. Sklepy kupieckie zostały połączone w galerię.

Każdy sklep posiadał:

• 1 piętro do handlu
• piwnica magazynowa
• II piętro do organizacji biura

Wymiary podłogi jednego sklepu to 4,5mX7m. Każdy punkt był powiązany z łukiem galerii. Pierwszy etap zaczął działać w 1791 roku. W tych rzędach handlowano towarami czerwonymi: tkaninami, skórą, książkami, futrami. Podczas planowania trzeba było zdecydować, jak wpasować świątynię w pasaż handlowy. Ale architekci poradzili sobie z trudnym zadaniem i teraz galerię zdobi kamienny kościół Zbawiciela w Riadi.

Czerwone rzędy okazały się tak eleganckie, że mieszkańcy przyjeżdżali tu na codzienne spacery. Następnie architekci wznieśli rzędy Mąki Dużej, Małej, Piernikowej, Zhivorybnye, Rybnej, Mięsnej, Zakwaszonej, Zielonej, Olejowej, Siodłowej, Warzywnej. Okazało się, że jest to całe miasto handlowe z własnym zejściem do Wołgi, głównego szlaku dostaw towarów. Kompleks praktycznie się nie zmienił: przetrwał do naszych czasów w swojej pierwotnej formie. A dziś odbywa się tu handel.

Muzeum „Prowincjonalne miasto Kostroma”

Kostroma jest ciekawa nie tylko ze względu na zabytki związane z rozwojem miasta, ale także ze względu na nowe obiekty kulturalne. Takim właśnie stało się centrum „Prowincjonalne Miasto Kostroma”. Zlokalizowany jest w samym centrum miasta - Wiersze Handlowe. Sto lat temu handlowano tu drobnymi przedmiotami. Dlatego część kompleksu nosi nazwę Małe Rzędy.

Turystom oferowana jest ciekawa ekspozycja poświęcona rozwojowi prowincjonalnych kupców. Na stoiskach prezentowane są drzewa genealogiczne najsłynniejszych nazwisk w całej Rosji, rzeczy osobiste i wnętrza domów. Bardzo interesujące jest zapoznanie się z reklamą i marketingiem XIX wieku. Następnie goście przechodzą do sali z interaktywną ekspozycją. Jest dedykowana branży dzwonków.

Fabryka przemysłowca Zabenkina odlewała dzwony do cerkwi Imperium Rosyjskiego. Ekspozycję uzupełnia cesarska zastawa stołowa: lafitniki, adamaszek, butelki fasetowane. A najciekawszą rzeczą jest sklep z pamiątkami. Można tu kupić wyroby lokalnych artystów, rzemieślników, cukierników, mistrzów piernikarskich. A jeśli masz ochotę na kawę, powinieneś odwiedzić lokalną kawiarnię, która serwuje świetnego drinka.

Kościół Zbawiciela w Ryadych

Wpisany w Pasaże Handlowe stanowi dopełnienie zespołu architektonicznego. Pierwsza wzmianka o świątyni w dokumentach pochodzi z początku XVII wieku. Miejsce to nazwano targowiskiem w pobliżu Kremla. Kościół został zbudowany z drewna. Ale w 1766 roku został odbudowany za pieniądze kupca Stefana Biełowa: świątynia stała się kamienna.

Kościół jest poświęcony Życiodajnemu Krzyżowi Pana, chociaż ludzie nadal nazywali go Spasską. Podczas odbudowy Targów świątynia znalazła się w miejscu, w którym powstawały Czerwone Rzędy. Nie odważyli się go przenieść, architekci weszli do budynku w kompleks handlowy. W tym czasie zbudowano dzwonnicę bramną, z której otwarto niesamowitą panoramę Wołgi. W XIX wieku dokończono budowę kaplicy wstawiennictwa Najświętszej Bogurodzicy. Był ogrzewany, więc zimą zaczęto go używać do nabożeństw.

Jeszcze później terytorium zostało ogrodzone, aby oddzielić je od rzędów handlowych. Po rewolucji październikowej nabożeństwa zostały zakazane. W różnych okresach znajdowało się tu muzeum i magazyny. Rozebrano dzwonnicę. Pod koniec XX wieku budowlę odrestaurowano i zwrócono kościołowi. Architekci przeprowadzili prace na dużą skalę, ponieważ zachowały się tylko 2 fotografie. Dziś freski z końca XIX wieku są restaurowane.

Muzeum Przyrody Regionu Kostroma

Kompleks powstał w 1958 roku. Wtedy był to oddział Zjednoczonego Muzeum-Rezerwatu Kostroma. W 2001 roku zbiory ośrodka znacznie się powiększyły, dlatego postanowiono stworzyć niezależny oddział. Ekspozycja oparta jest na materiałach zgromadzonych przez towarzystwo do badania ojczyzny. Towarzystwo działa od 1912 roku, zbierając dane o przyrodzie województwa.Po rewolucji październikowej unikatowe kolekcje przeniesiono do miejskiego muzeum wiedzy lokalnej. W 1926 r. ośrodek otrzymał w prezencie kolekcję entomologa Rubinskiego. Kolekcja stała się ozdobą wystawy.

Zwiedzających zachęcano również do obejrzenia doskonałych dioram:

• Prąd głuszca
• Wilki atakują łosia
• Sowa polarna

Później wystawę uzupełniono o dioramy:

• pluszowe misie
• Migrujące ptaki
• Staw wiosenny

W salach znajdują się interaktywne ekrany, za pomocą których zwiedzający mogą pełniej poznać przyrodę regionu.

Muzeum „Baśniowa kraina Śnieżnej Dziewicy”

Wszyscy wiedzą, że Dziadek Mróz stale mieszka w Veliky Ustyug. A gdzie mieszka jego ukochana wnuczka? Oczywiście w Kostromie! Bajkowy dom znajduje się na bazie Centrum Kształcenia Ustawicznego Istoki. Pracownicy i administracja wykonali kawał dobrej roboty, aby goście zakochali się w ojczyźnie bajkowej dziewczyny, aby chcieli tu znowu przyjechać. Sam budynek ośrodka jest zabytkiem: to dawny Sklep Solny, zbudowany na początku XIX wieku. Wewnątrz gości wita gościnna gospodyni, która przedstawia magiczne królestwo Berendey.

Jest tam wszystko:

• magiczne lalki-amulety (na klasie mistrzowskiej możesz spróbować zrobić dla siebie);
• wnętrze domów chłopskich z XIX - początku XX wieku;
• stroje wszystkich prowincji przedrewolucyjnej Rosji (pokazują je lalki z kolekcji artystki Margarity Artamonova).

Dzieci nie będą się nudzić: organizowana jest dla nich osobna wycieczka, którą prowadzi doświadczony nauczyciel. Tymczasem ich rodzice, pod okiem innego pracownika ośrodka, będą mogli na nowo spojrzeć na pracę A.N. Ostrowskiego.

Kreml w Kostromie

Pierwsze budynki Kremla znajdowały się nad rzeką Sulą. Ale z powodu regularnych nalotów rzecznych rabusiów (uszkujników) cały kompleks ostatecznie osiadł na wysokim brzegu Wołgi: wygodniej było odpierać najazdy wroga w ten sposób. Katedra Wniebowzięcia NMP została zbudowana na terenie Kremla, gdy rządził Iwan Groźny. Była to pierwsza kamienna konstrukcja w mieście.

To właśnie pomogło katedrze przetrwać pożar w 1773 r.: znajdujący się w pobliżu klasztor Zdvizhensky został całkowicie spalony, a w katedrze Wniebowzięcia NMP uszkodzeniu uległy tylko wewnętrzne malowidła. Niestety nie zachowały się wały, rowy i mury: dziś można zobaczyć fragment wschodniego wału. A w 1934 roku bolszewicy zniszczyli cały kompleks świątynny Kremla, a na miejscu planowanego pomnika 300-lecia dynastii Romanowów wznieśli pomnik Lenina (na cokole przygotowanym dla rodziny królewskiej nie wstydził się użyć nowy rząd).

Plac stał się ulubionym miejscem spacerów mieszkańców miasta. Trwają prace nad odbudową zniszczonego kompleksu Kremla. Pieniądze przekazywane są przez filantropów, troszczących się o mieszkańców Kostromy, władze miasta. Odbudowę rozpoczęto od budowy katedry Wniebowzięcia NMP.

Park Centralny

Jeśli po przejściu przez historyczne centrum masz ochotę na relaks na świeżym powietrzu, powinieneś odwiedzić Central Park. Nosi imię przywódcy światowego proletariatu, którego pomnik wznosi się nad rzeką. Ale kompleks został zerwany na długo przed wzniesieniem pomnika: w 1830 roku.

Park jest warunkowo podzielony na 2 strefy:

• strefa aktywnego wypoczynku z kortami tenisowymi i placami zabaw, restauracjami i namiotami na szybką przekąskę;
• teren do zacisznego wypoczynku nad brzegiem Wołgi z zacienionymi alejkami, ławkami, altanami (tutaj znajduje się altana dramaturga Ostrowskiego).

Zdecydowanie powinieneś zatrzymać się na tarasie widokowym: otwiera się stąd wspaniały widok na Wołgę. A potem powinieneś zejść schodami na nasyp na molo.

Muzeum sztuki jubilerskiej

Nie sposób nie odwiedzić Muzeum Biżuterii: w końcu to właśnie ta kraina zrodziła całe rodziny jubilerów. Wyroby mistrzów nosiły osoby szlacheckie i zwykli ludzie, unikatowe przedmioty ze złota i srebra zamawiały rosyjskie kościoły i klasztory.

Centrum posiada stałą ekspozycję, na której można zapoznać się z techniką nakładania skanowania, odlewania. Prezentowane są wyroby znanych rodzin jubilerów mieszkających w Krasnoe Selo. Nieustannie odbywają się ekspozycje tematyczne poświęcone twórczości współczesnych jubilerów. I żaden gość nie wychodzi zawiedziony.

Dom burmistrza G.N. Botnikowa

Giennadij Botnikow jest obywatelem honorowym. Rządził miastem przez 14 lat. Podczas jego pracy pojawiły się:

• telefon
• Biblioteka
• szkoły
• dom pracowitości

A dla swojej rodziny burmistrz zbudował dwór w centrum miasta. W tym czasie dom miał przyzwoitą powierzchnię: 350 m2. m. filantrop Kuzowlew zaproponował przywrócenie zniszczonego budynku. Według zachowanych opisów i zdjęć zrekonstruowano 10 pomieszczeń. A meble tutaj są wyłącznie antyczne. Nie ma ogrodzeń, więc goście mają całkowitą pewność, że właściciel wyszedł na chwilę, ale wkrótce wróci.

Klasztor Objawienia Pańskiego-Anastasiina

Klasztor Objawienia Pańskiego został zorganizowany przez mnicha Nikitę w XV wieku. Wszystkie budynki wykonano z drewna, dlatego kompleks był kilkakrotnie przebudowywany i przebudowywany. A później dodano do niego kobiety: Anastasiin i Święty Krzyż. To właśnie w Anastasinie przechowywano cudowną ikonę Matki Bożej Fiodorowską. W czasie Kłopotów kompleks został splądrowany. A to, czego awanturnicy nie zrobili, bolszewicy dokończyli: wysadzona w XVIII wieku katedra św. Mikołaja została wysadzona w powietrze. Dziś można podziwiać Katedrę Objawienia Pańskiego i refektarz.

Terem Śnieżnej Dziewicy

Magiczna dziewczyna, podobnie jak Święty Mikołaj, przyjmuje gości z Rosji i sąsiednich krajów. Drogę do jej wieży łatwo znaleźć po zabawnych napisach. Ale nawet jeśli nie czytasz, nie będziesz mógł się zgubić: turyści nieustannie się tu przemieszczają.

A Snow Maiden ma coś do zrobienia. Do usług gości:

• rosyjska zimowa zabawa
• interaktywna podróż
• warsztaty z lokalnymi rzemieślnikami

Prezenty dla przyjaciół można kupić w sklepie z pamiątkami. Taki wyjazd do bajkowej dziewczyny zapamiętają zarówno dorośli, jak i dzieci.

Kostroma Słoboda

Pomysł stworzenia skansenu zrodził się, gdy teren został zalany w wyniku budowy elektrowni wodnej Gorky. Stało się jasne, że pod wodę pójdą również zabytki architektury drewnianej. Pierwszym eksponatem był kościół Przemienienia Pańskiego, przeniesiony ze wsi Spas-Vezhi. Następnie ekspozycję uzupełniono o cerkiew Najświętszej Bogurodzicy, pierwotnie wybudowaną we wsi Kholm.

Dziś w Słobodzie można zobaczyć łaźnie, stodoły, sklepy. Wszystkie budynki mają wstęp. Jest tu dużo ludzi zarówno zimą jak i latem. Jesienią administracja kompleksu organizuje dla gości Wieczory Kapustowe. Turyści uczestniczą w przygotowaniu warzyw na zimę. Fermentacja odbywa się według starych rosyjskich receptur. A dla dzieci animatorzy organizują konkursy na świeżym powietrzu.

Trasa w Kostromie na 1 dzień na mapie