Legendarne miasto, które powstało, według ogólnie przyjętych statystyk, w 782 roku p.n.e. NS. została założona przez króla starożytnego stanu Urartu Argishti I jako twierdza Erebuni. Według legendy przy budowie fortyfikacji pracowało 6 tys. więźniów, pozostałości niektórych z nich można oglądać do dziś. Długo cierpiąca i odważna historia narodu ormiańskiego znajduje odzwierciedlenie w majestatycznych zabytkach architektury i sztuki Erewania. Miasto szaro-różowego tufu raz na zawsze podbija swoim pięknem. Zwiedzenie wszystkich jego zabytków zajmie dużo czasu, ale powiemy Wam, co warto zobaczyć w Erewaniu w jeden dzień na własną rękę.
Kompleks „Kaskada”
Jeden z okazałych monumentalnych obiektów, który stał się symbolem - kompleks „Kaskada” cieszy się dużym zainteresowaniem turystów, pomimo całkowitego zakończenia jego budowy. Projekt tej naprawdę wyjątkowej budowli opracował na początku ubiegłego wieku akademik architektury Tamanyan, którego imię wyryte jest w rzeźbie i nazwie ulicy.
W rzeczywistości jest to majestatyczny budynek, z którego po obu stronach schody schodzą na plac, ozdobiony jasnymi klombami i malowniczymi fontannami. Nad Kaskadą wznosi się 50-metrowy obelisk „Odrodzona Armenia”. Budowa przerwana przez tragiczny konflikt w Karabachu trwa do dziś. Wewnątrz lokalu postanowiono otworzyć pawilony wystawiennicze, kawiarnie i restauracje. Ale nawet w stanie niedokończonym wizyta w „Kaskadzie” stanie się niezapomnianym wydarzeniem.
Muzeum Matenadaran
Nie każda stolica posiada takie muzeum jak Matenadaran, które posiada bezcenne rarytasy w postaci starożytnych rękopisów (17 tys. rękopisów i 13 tys. różnych dokumentów). Do 1920 r. rarytasy przechowywano w klasztorze w Eczmiadzynie, a w 1959 r. przewieziono je do otwartego muzeum, które stało się w istocie Instytutem Badawczym Dzieł Starożytności. Swoje miejsce znalazły tu pierwsze księgi drukowane w języku ormiańskim (XV-18 w.), rękopisy wielojęzyczne (2 tys. egzemplarzy), teksty rękopiśmienne w języku ormiańskim (13 tys.), w tym prace z zakresu historii, geografii, filozofii, medycyny.
W muzeum-instytucie można zapoznać się z dziełami starożytnych naukowców z innych krajów, przetłumaczonymi na język ormiański, zobaczyć próbki pisma stanu Urartu. Matenadaran, którego nazwa jest tłumaczona jako „składnica książek”, ma ogromne znaczenie w badaniu dziedzictwa kulturowego i historycznego Armenii, Zakaukazia, narodów Bliskiego i Środkowego Wschodu. Imponujący jest widok budynku muzeum, stworzonego w stylu architektury ormiańskiej z XII-XIII wieku, a także rzeźbiarskich pomników założyciela ormiańskiego pisma M. Masztota i innych wybitnych postaci nauki i kultury przeszłości .
Pomnik Tsitsernakaberda
Prawdopodobnie każdy świadomy mieszkaniec planety wie o strasznym fakcie bezprecedensowego ludobójstwa narodu ormiańskiego w 1915 roku, które wstrząsnęło całym światem okrucieństwem Turków. Pomnik Cycernakaberd, wzniesiony na szczycie wzgórza w parku o tej samej nazwie, stał się symbolem żałobnej pamięci o bezprecedensowej tragedii. Pomnik niewinnych ofiar składa się z majestatycznego kolistego mauzoleum, podzielonego na 12 pylonów, z których każdy oznacza prowincję współczesnej Turcji. Wewnątrz konstrukcji zawsze płonie wieczny płomień.
Szczyt Mauzoleum wieńczy 40-metrowy obelisk ze szczytem, podzielony na 2 części, symbolizujący podział kraju na zachodnią i wschodnią Armenię. Obelisk to znak potwierdzający odrodzenie Ormian. Przy Miejscu Pamięci ułożono żałobną aleję jodłową zasadzoną przez przedstawicieli polityki i kultury z różnych krajów, którzy przyjeżdżają tu z oficjalnymi wizytami. Tsitsenrnakabed to miejsce pielgrzymek nie tylko Ormian, ale także osób różnych narodowości.
Pomnik „Matka Armenia”
Jednym z obiektów sakralnych jest Pomnik Matki Armenii, który uwiecznił pamięć o militarnych wyczynach narodu ormiańskiego i stał się symbolem jego odwagi i hartu ducha. 54-metrowy pomnik wznosi się na wzgórzu w Parku Zwycięstwa w linii prostej z główną aleją miasta nazwaną imieniem M. Mashtots. Do 1962 r. na potężnym piedestale pokrytym czarnym tufem stała rzeźba Stalina. Po jego rozebraniu (1967) na jego miejscu zainstalowano symboliczny posąg „Matki Armenii”.
Majestatyczna i uroczysta rzeźba w postaci smukłej postaci kobiety z mieczem w dłoniach, który chowa w pochwie, stała się symbolem nadziei na pokój. Ale u stóp „matki” leży tarcza jako znak gotowości do obrony kraju w chwili zagrożenia. Według pomysłu architekta Harutyunyana wyrazista rzeźba wykonana jest z kutej miedzi, co gwarantuje szlachetną długowieczność zabytku. Dziś wokół pomnika zainstalowano różnorodną broń, a przed nim na grobie nieznanego żołnierza płonie Wieczny Płomień i otwarte jest Muzeum Ministerstwa Obrony Armenii.
Muzeum Ludobójstwa Ormian
W dzielnicy Tsitsernakaberd Memorial otwarto Muzeum Ludobójstwa. Pod ziemią powstał dwupoziomowy budynek, którego ekspozycje rzucają światło na nieludzką historię ludobójstwa Ormian przez władze tureckie. Muzeum, znajdujące się pod ziemią, reprezentuje grób, a wewnętrzne pomieszczenia II poziomu w formie koła symbolizują kręgi piekielne. Niemożliwe jest rozważenie żałobnych eksponatów strasznego muzeum, ilustrujących nieludzkie cierpienie, które spadło na los nieszczęsnych ofiar osmańskich potworów, bez psychicznego dreszczyku i „gęsiej skórki”.
3 sale górnej kondygnacji przedstawiają przyczyny i przygotowanie ludobójstwa poprzez oryginalne zdjęcia i dokumenty. Tutaj możesz zapoznać się z materiałami dotyczącymi potępienia tureckich okrucieństw przez polityczne i publiczne organizacje międzynarodowe. Czwarta sala, zlokalizowana na świeżym powietrzu, wypełniona jest 12 granitowymi blokami, na których wyryte są słowa potępienia ludobójstwa z wypowiedzi znanych osobistości świata. Dolna kondygnacja Muzeum to rodzaj archiwum dokumentów potwierdzających tragedię, biblioteka, gabinety, aula.
Błękitny Meczet
Nie sposób pominąć niekonwencjonalną dla Ormian budowę perskiego meczetu, popularnie nazywanego Niebieskim ze względu na kolor kopuły i cytaty z Koranu wypisane na jego ścianach niebieską farbą. Niezwykle piękna budowla ucieleśnia historię Armenii, jej związki z Iranem (Persją). Kościół islamski XVIII wiek przetrwał w latach sowieckich dzięki inicjatywie ormiańskiego poety E. Charentsa, który zaproponował uczynienie z meczetu obiektu neutralnego poprzez zorganizowanie w nim muzeum historycznego.
Teraz ten piękny zabytek architektoniczny jest bardzo popularny wśród mieszkańców Erewania i turystów i pełni rolę centrum kulturalnego, będąc symbolem przyjaznych relacji między chrześcijanami i muzułmanami. Prawa do meczetu będą należeć do Ambasady Iranu w Armenii przez 99 lat decyzją rządu Armenii. Orientalne piękno dekoracji Błękitnego Meczetu nadal cieszy oczy wszystkich odwiedzających.
Twierdza Erebuni
Ruiny starożytnego miasta-twierdza Erebuni, które w czasach prehistorycznych służyło jako rezydencja króla Argisztiego I, dziś jest skansenem, przodkiem Erewania. Znajomość z nim daje pełny obraz poziomu rozwoju społeczeństwa na terenie Armenii pne. W wyniku wykopalisk archeologicznych dokładnie ustalono datę powstania twierdzy (782), o czym świadczy odkryty pismem klinowym, który był w rzeczywistości oficjalnym dokumentem „narodzin” Erebuni. Wizyta w tym niesamowitym obiekcie to fascynujące zanurzenie w architekturze, malarstwie, kulturze i życiu mieszkańców Urartu.
Oto pozostałości luksusowego pałacu królewskiego, świątyń, różnych sal ze śladami bogatego wystroju. Stworzony przez naukowców model twierdzy pozwala dokładnie określić układ wszystkich fortyfikacji i przywrócić ich pierwotny wygląd.Patrząc na potężne mury z glinianych cegieł, na misterne malowidła ze skomplikowanymi zdobieniami na zachowanych freskach trudno uwierzyć, że to wszystko powstało prawie 3 tysiące lat temu. Wykopaliska trwają i odkrywają przed nami nowe tajemnice starożytności, porażając wyobraźnię wirtuozerią i techniką wykonania dzieła.
Plac Republiki
Główny plac miasta, który ma dość nietypowy kształt połączonych ze sobą owalu i trapezu, Plac Republiki jest skupiskiem wspaniałych budynków wzdłuż jego obwodu, z których każdy jest prawdziwym dziełem sztuki architektonicznej. Chyba każdy wie, że głównymi budulcami są naturalna biel, różowy, czarny tuf i bazalt. To właśnie z tych pięknych skał zbudowane są okoliczne place. Republik 5 budynków: Dom Ministerstw, Dom Rządowy, Poczta Centralna, Hotel Marriott Armenia i Muzeum Historyczne Armenii.
Nie można nie podziwiać niesamowitych łuków, kolumn, wdzięcznych rzeźbionych dekoracji ozdobnych w stylu narodowym na ich fasadach. Szary bazaltowy cokół podkreśla urzekającą harmonię wielobarwnego tufu, czyniąc budynki niesamowicie pięknymi. Autor projektu, architekt Tamanyan, poświęcił ponad 20 lat na zaprojektowanie tego prawdziwie świętego miejsca w mieście. Teraz pl. Republika to jeden z najpiękniejszych placów na świecie, gdzie łączą się 2 epoki – jasna nowoczesność i niezapomniana przeszłość.
Narodowe Muzeum Historii Armenii
Miejsce honorowe na pl. Republika należy do Państwowego Muzeum Historii Armenii, mieszczącego się w połowie jednego z monumentalnych budynków (druga połowa to Galeria Obrazów). Założone w 1921 roku Muzeum stale uzupełnia swoje zbiory o nowe eksponaty i słusznie może poszczycić się unikatowymi artefaktami (400 tys. obiektów) ilustrującymi najróżniejsze okresy historycznego rozwoju kraju. 5 działów tematycznych: archeologii, etnografii, numizmatyki, historii architektoniczno-historycznej i nowożytnej - zawiera obszerny materiał wizualny i informacyjny, który daje pełny obraz etapów powstawania państwa.
Najbogatszą kolekcję działu archeologicznego reprezentują przedmioty z brązu, ceramiki, złota i srebra produkowane przez BC. Ekspozycja znalezisk z wykopalisk Urartu – różnego rodzaju naczynia, pojemniki do przechowywania wina i zboża, próbki broni i teksty klinowe na kamieniu, rzeźby z brązu, a nawet sprzęt wojskowy króla Argisztiego. Każdy dział muzeum ma w swoim arsenale cenne rarytasy, które są niezwykle interesujące do zobaczenia.
Śpiewające Fontanny
Niewątpliwa dekoracja pl. Republics – organiczna synteza strumieni wody, światła i muzyki „Śpiewające Fontanny” fascynują swoim pięknem wszystkich tych, którzy (zwłaszcza w godzinach wieczornych) są w pobliżu. Pojawienie się tutaj tego cudu myśli inżynierskiej to zasługa utalentowanych entuzjastycznych projektantów, którzy po raz pierwszy w ZSRR stworzyli „śpiewającą fontannę” opartą na modelu niemieckim ponad 50 lat temu. Kilka lat temu fontanny po renowacji i modernizacji stały się jeszcze piękniejsze.
Dysze wodne, płynnie kołyszące się, opadające i wznoszące się w rytm różnych gatunków muzycznych i zmieniających się kolorów oświetlenia, tworzą prawdziwie magiczny, urzekający widok. Każdego wieczoru w sezonie fontann gromadzą się wokół nich tłumy turystów i mieszkańców, ciesząc się prawdziwie magnetyczną kontemplacją. Tło jest bardzo dobrze dobrane przez twórców Śpiewających Fontann – majestatycznego gmachu Narodowego Muzeum Historycznego.
Plac Karola Aznavoura
Placowi, który w Erewaniu pojawił się dawno temu według planu Tamanyana, nadano imię słynnego francuskiego chansonniera o ormiańskich korzeniach Charlesa Aznavoura. Obecnie na jej obwodzie znajdują się główne instytucje kulturalne stolicy: kino moskiewskie, teatr dramatyczny. Stanisławski, Dom Artystów. Każdy z nich zajmuje okazały budynek w stylu architektury narodowej, który jest prawdziwą ozdobą placu. Jego centrum wyznacza malownicza fontanna „Znaki Zodiaku” (1983).
Bardzo malowniczo prezentują się wyraziste, symboliczne rzeźby (12) obramowujące misę. Imię ukochanego chansonniera Aznavoura nadano placu w 2001 roku, kiedy przyjechał świętować 10. rocznicę odzyskania przez republikę niepodległości. Ma nawet własną „Avenue of Stars”, założoną w 2010 roku. Jako pierwsi pojawili się na niej znani filmowcy z Armenii. Gwiazda o imieniu Aznavour została otwarta w jego obecności w 2013 roku po renowacji placu. Mieszkańcy i turyści uwielbiają odwiedzać to ciekawe i piękne miejsce.
Fabryka brandy „Ararat”
Słynny symbol Armenii - koniak "Ararat", który nie ustępuje popularnością światowym markom tego szlachetnego napoju, jest produkowany od 1887 roku. W ciągu długiej historii swojego istnienia zakład produkcyjny był wielokrotnie nagradzany medalami na międzynarodowych koniakach wystawy. Dziś to elitarne przedsiębiorstwo mieści się w pięknym, monumentalnym budynku, wyposażonym w najnowocześniejszy sprzęt i jest częścią znanej francuskiej firmy Pernod Ricard Group.
Produkty fabryki brandy „Ararat” cieszą się dużym zainteresowaniem wśród koneserów i miłośników legendarnego napoju. Odwiedzając fabrykę, turyści mają okazję zapoznać się z jej bogatą historią, naocznie zobaczyć proces produkcji koniaku, skosztować kilku rodzajów trunków. Naprzeciwko fabryki znajduje się fabryka wina i brandy Noy, której muzeum wyraźnie przedstawia historię rozwoju produkcji brandy ormiańskiej. W małym sklepiku firmowym w fabryce można kupić każdy rodzaj brandy Ararat w pięknej butelce.
Ogród zoologiczny
W stolicy Armenii znajduje się obiekt, którym miasto może zasłużenie być dumne ze względu na swoją wyjątkową organizację. Jest to ogród zoologiczny, utworzony w przedwojennym (1941) roku w północno-wschodniej części i zajmujący 25 hektarów malowniczego terenu ogrodu zoologicznego. Wyjątkowość organizacji utrzymania lokalnej fauny polega na maksymalnym zbliżeniu sposobu życia zwierząt i ptaków do dzikiego siedliska. Opiera się na zasadzie „dostania pokarmu”, kiedy jedno lub drugie zwierzę jest zmuszane do wykonywania ruchów podobnych do tych charakterystycznych dla wolnego stylu życia.
Na przykład niedźwiedź otrzymuje kostki lodu z mrożonymi owocami i warzywami; tygrysy - wiszące kawałki mięsa; inne duże koty „pakują” jedzenie w kartonowe pudła, aby mogły ciężko pracować, aby zdobyć pożywienie. To sprawia, że mieszkańcy zoo są aktywni i „wesoli”, a obserwowanie ich „posiłku” to fascynujący widok. Szczególnie ciekawie jest odwiedzić zoo w wakacje, kiedy organizowane są tu prawdziwe pokazy z animacją, pokazy lalek, występy klaunów i trenerów. Na terenie ZOO znajdują się niezwykłe rzeźby wykonane przez dzieci z plastikowych butelek i innych odpadów.
Park zakochanych
Na Alei Marszałka Baghramyana znajduje się ulubione miejsce mieszkańców Erewania - Park Zakochanych, który nie tak dawno temu otrzymał tak romantyczną nazwę (1995 r.) Park istniał tu od XVIII wieku, otaczając kaplicę i przylegający do niej zabytkowy cmentarz . W czasach sowieckich nazywano go Ogrodem Puszkina, gdzie zgodnie ze starą tradycją zakochane pary przychodziły i nadal przychodzą na randki. Dlatego oficjalnie zmieniono nazwę parku, którego projekt krajobrazu zachwyca swoim pięknem.
Przytulne alejki, urokliwe sztuczne jezioro, malownicze stawy, miniwodospad, liczne trawniki kwiatowe, krzewy ozdobne, zielone trawniki, ciekawe rzeźby tworzą wspaniały obraz, który trzeba podziwiać. Po gruntownej przebudowie (2008) pojawiła się tu letnia kawiarnia, amfiteatr, w którym odbywają się koncerty, uroczyste spotkania i uroczystości. Romantycznym symbolem Parku Zakochanych jest wyrazista rzeźba poety-liryka G. Emina.
Dom-Muzeum Siergieja Parajanowa
Otwarcie Domu-Muzeum słynnego reżysera Siergieja Paradżanowa w 1991 roku jest niezwykłym faktem, który potwierdza, jak święte Ormianie szanują pamięć swoich wielkich braci. Paradżanow, niezwykle utalentowany twórca, geniusz sztuki, Ormianin z narodowości, który nigdy nie mieszkał w Armenii, całą swoją twórczość przekazał ojczyźnie przodków. Artysta, reżyser, rzeźbiarz, muzyk, bojownik o wolność słowa, którego imię nadano jednej z planet, zmarł w Erewaniu w 1990 roku.
Muzeum zaczęło powstawać za życia geniusza, w 1988 r., Tragiczne dla Armenii trzęsienie ziemi, dlatego zostało otwarte po śmierci Parajanowa. Organizatorzy starali się jak najwierniej odtworzyć wnętrze domu dyrektora w Tbilisi, aby zaprezentować jego osobiste rzeczy. Ale głównymi eksponatami muzeum są twórczość wybitnego artysty: rysunki, kolaże, szkice do filmów fabularnych, lalki, ceramika (600 pozycji). 2 Sale Pamięci zawierają zdjęcia, dokumenty, recenzje krytyków i współczesnych, listy i inne świadectwa jasnego i trudnego życia największej postaci filmowej i artystycznej.
