Wieża Syuyumbike w Kazaniu

Najbardziej romantyczny i niezwykły budynek w Tatarstanie znajduje się na terenie Kremla. Wieża Syuyumbike w Kazaniu to miejsce, które odwiedza każdy gość miasta. Otaczają go legendy, podsycane miłością do swojej historii. Turyści z centralnej Rosji na początku nie znajdą w budynku niczego niezwykłego: być może bardzo przypomina wieżę Spasskaya Kremla moskiewskiego. A po dokładnym przyjrzeniu się poczują osobliwe piękno konstrukcji. Zasłyszane legendy, na które Kazań jest bogaty, uzupełnią otrzymane wrażenia. Dziś budynek jest jednym z symboli Tatarstanu. Turyści zainspirowani tajemnicami i legendami kupują pamiątki przedstawiające wieżę.

Historia budowy

Historia budowy wieży ma więcej pytań niż odpowiedzi. Wynika to z faktu, że dokumenty archiwalne zostały zniszczone podczas zdobywania Kazania. Późniejsze plany i rysunki spłonęły podczas pożaru, więc nie można dokładnie określić czasu powstania pomnika. Możesz operować niektórymi danymi:

1. Plan z 1717 r. odzwierciedla tę strukturę. Oznacza to, że krzywą wieżę zbudowano wcześniej.
2. Adam Olarius odwiedził Kazań w 1638 roku. Dokładnie przestudiował miasto i sporządził plan: nie ma na nim wieży. Oznacza to, że został wybudowany później.
3. Jednak badania przeprowadzone przez archeologów wykazały, że budowla została wzniesiona w okresie od 1645 do 1650 roku.

I nie ma informacji o tym, kto zaprojektował budowlę, czy została zbudowana z rozkazu miejscowych gubernatorów, czy samego króla.

Architektura

Ta konstrukcja przypomina wieżę Eiffla w Paryżu: jest też symbolem stolicy, Kazania. Jednocześnie budynek należy do typu wież spadających, jak Krzywa Wieża. I dość trudno jest jednoznacznie określić styl architektoniczny: tradycje rosyjskiej architektury są ściśle powiązane z motywami tatarskimi. Główne elementy konstrukcyjne zostały szczegółowo opisane przez badaczy:

1. Jako fundament budowniczy wykorzystali dębowe filary. Z czasem pod ciężarem konstrukcji zatonęły 2 metry.
2. Nie znali wówczas cementu: jego rolę w mocowaniu cegieł odgrywała zaprawa wapienna.
3. Krawędzie poziomów zmiękczane są wałkami z czerwonej cegły. Te elementy konstrukcyjne zapobiegają erozji wiatrowej.
4. Dolne 3 poziomy mają kształt sześcienny. Znajdują się w nich gulbisze z otworami strzelniczymi: to cecha rosyjskich strażnic. Kolejne 4 mają w przekroju ośmiokąty. Ostatni poziom to wieża strażnicza.
5. Konstrukcja kończy się iglicą z półksiężycem, godłem muzułmanów. Jest mało prawdopodobne, że był w czasie budowy.
6. Wielkość budynku jest imponująca: od parteru do iglicy, 58 metrów. Jak na szacowany czas wzniesienia wysokość jest znacząca.

Elementy tatarskie można prześledzić w ornamentach, tkaniu kratowym, ozdobnych wstawkach. Korzystnie rozcieńczają surowy styl moskiewski.

Nazwa

Nie da się jednoznacznie powiedzieć, dlaczego budynek został tak nazwany. Aby jednak zbliżyć się do prawdy, wystarczy zbadać znane fakty. Po upadku Kazania w 1552 r. i śmierci chanatu nastąpiły smutne wydarzenia:

• zakaz wyznawania islamu: zniszczono wszystkie meczety, mułłom zakazano służby, a wierzącym zabroniono się modlić;
• narzucenie prawosławia i wymóg chrztu muzułmanów: ochrzczony Tatar otrzymywał znaczne korzyści przy sprzedaży wyrobów przemysłowych;
• doprowadziło to do tego, że zaczęli potajemnie wyznawać islam: prawosławie przyjmowano tylko na pokaz;
• zasiedlanie ziem przez prawosławnych: Iwan Wasiljewicz nakazał szlachcie przenieść całe wsie i wsie w nowe miejsca;
• zakaz bezpośredniej sprzedaży towarów przez tatarskich rzemieślników: Tatarzy byli zmuszeni sprzedawać rosyjskim kupcom produkty doskonałej jakości za grosze;
• eksmisja Tatarów, którzy przeżyli najazd na brzeg jeziora Kaban (określenie strefy osiedlenia);
• usunięcie wsi tatarskich z ruchliwych dróg i zastąpienie ich wsiami rosyjskimi: skutki tego działania są nadal widoczne, w pobliżu niegdyś ruchliwych autostrad nie ma osad tatarskich.

Ale nie da się tak po prostu zniszczyć pamięci o wydarzeniach historycznych: legenda o bohaterskiej obronie Kazania i jego obrońców była przekazywana z ust do ust. Zapewne w kolejnych latach, kiedy gubernator osiedlił się na Kremlu z podległymi mu wojskami i odbudował budynek, i wymyślono bajkę o ostatniej królowej Syuyumbice i strażnicy.

Legendy

Niezwykła konstrukcja zrodziła wiele legend:

1. Iwan Moskiewski postanowił podbić Kazań, słysząc tylko o cnocie i pięknie regenta Syuyumbike. Ale dumna wdowa odmówiła zdobywcy. W wyniku długiego oblężenia miasto zostało zdobyte. Syuyumbike nie miał wyboru: zgodziła się zostać żoną Iwana IV, aby powstrzymać niszczenie chanatu, ale postawiła warunek. Prezentem ślubnym powinna być wieża, symbol miłości do Iwana Moskiewskiego. Na jej prośbę rosyjski książę zbudował wieżę w 7 dni. Podczas uczty weselnej młody nowożeńcy wspięli się na ostatni poziom, aby po raz ostatni spojrzeć na ukochanego Kazania. Tam zamieniła się w pięknego łabędzia i odleciała od zdobywcy.
2. Cnotliwa Syuyumbike pochowała swojego męża Safa Gireja i wzniosła nad jego grobem mauzoleum, czyli wieżę. Budynek przetrwał oblężenie Kazania, a później służył jako strażnica.
3. Cnota Soomyubike zachwyciła jej poddanych. Z wdzięczności zbudowali na własny koszt strażnicę i podarowali ją swojej pani.
4. Romantyczny budynek spełnia życzenia. To prawda, że ​​wystarczy prosić o miłość. Aby spełnić swoje życzenie, warto oprzeć się o wieżę i pomyśleć o ukochanych.
5. Po zdobyciu Kazania Rosjanie nieco zmienili i uzupełnili wieżę widokową, która znajdowała się w tym samym miejscu.
6. Na iglicy znajduje się piłka. Muzułmanie z Tataru twierdzili, że wykonano go z najczystszego złota. A co najważniejsze: w środku znajdują się dokumenty, które są najważniejsze dla mieszkańców regionu Wołgi, które mogą „przewrócić” historię.

Niestety to tylko piękne legendy. Wdowa z Safa Gireja nigdy nie spotkała Iwana IV: jakiś czas wcześniej została oddana za żonę księciu Kasimowa. Tam dawna regentka mieszkała aż do jej śmierci: fakt ten potwierdzają uczeni w Piśmie. Podstawą drugiej opowieści był fakt, że na rok przed ostatnim atakiem na Kazań ambasadorowie, seid Kul-Sharif i tiumeński książę Birbas, zaproponowali, aby regent i jego młody syn wziąć zakładników. Dyplomaci uważali, że jeńcy królewscy powinni być gwarantem pokoju dla chanatu kazańskiego i państwa moskiewskiego. Iwan Wasiliewicz odmówił.

Zasługi ostatniej królowej Chanatu Kazańskiego nie budzą wątpliwości. Ale nie ma dowodów na to, że wieża została zbudowana za jej panowania. Turystów zachęca się, aby sami sprawdzili, na ile wieża spełnia ich życzenia. A fakt, że szczątki kazańskiego chana są pochowane pod wieżą, obalają przeprowadzone badania archeologiczne. Nie można udowodnić ani obalić przedostatniego oświadczenia: żadne dokumenty nie są dostępne. Ponadto dość dziwne jest, że ocalał osobny budynek, gdy wszystko na Kremlu zostało spalone i zniszczone.

A ostatnia legenda została dość łatwo zdemaskowana. W latach 70. XX wieku intensywność namiętności okazała się tak silna, że ​​władze miasta postanowiły otworzyć tajemniczy bal. W obecności starszych muzułmańskich został starannie usunięty i odpiłowany. Wewnątrz okazało się, że jest puste, a materiał, z którego wykonane jest jabłko, to mosiądz. Ale wtedy narodziła się nowa legenda: najważniejsze dokumenty zostały skradzione i ukryte, aby sprawiedliwość nigdy nie zatriumfowała. Cóż, tajemnicza struktura nadal zadziwia!

Interesujące fakty

Wokół najsłynniejszej wieży Tatarstanu jest wiele niezwykłych rzeczy:

1. Struktura ma silne nachylenie w kierunku wschodnim. To jedyna krzywa wieża na terenie nie tylko Tatarstanu, ale także Rosji.
2. Archeolodzy twierdzą, że wcześniej w tym miejscu zbudowano strażnicę. Był używany przez Tatarów do obrony twierdzy.
3. Podobną konstrukcję można znaleźć w zespole kazańskiego dworca kolejowego w Moskwie: architekt Szczuszew wykorzystał pewne motywy.
4. Po raz pierwszy budynek jest wskazany na planie architektonicznym z 1717 roku. Mogła być obecna na wcześniejszych rysunkach, które spłonęły w pożarze.
5. Błąd konstrukcyjny spowodował przechylenie wieży. Ale w 1930 r. Pod pierwszą kondygnację przeniesiono ramę: zatrzymało to na chwilę proces destrukcyjny, wieża przestała spadać.
6. Dziś stok ma 198 cm, prace refortyfikacyjne przeprowadzono w latach 80-tych ubiegłego wieku.
7. Cztery górne kondygnacje mają przekrój ośmiokąta: w ten sposób budowniczowie zaoszczędzili do 20% cegieł i zaprawy, a jednocześnie zmniejszyli obciążenie konstrukcji wiatrem.
8. Jest mało prawdopodobne, aby półksiężyc, który wieńczy iglicę, znajdował się na swoim miejscu za czasów Iwana Moskiewskiego: wtedy wszystkie symbole muzułmanów zostały wymazane.
9. Obecnie perła Tatarstanu jest bardzo popularna: sprzedawane są pamiątki, kubki z jej wizerunkiem oraz kolorowanka dla dzieci.

Turyści uwielbiają spacerować w pobliżu tajemniczej wieży. Szczególnie pięknie prezentuje się w nocy, gdy oświetlają ją zielone lampki. W tym czasie można oszacować kąt nachylenia spadającej konstrukcji.

Gdzie się znajduje i jak się tam dostać

Wieża znajduje się na terenie rezerwatu architektonicznego Kazańskiego Kremla. Jego adres to 420111, Kazań, Kreml. Możesz samodzielnie dojechać metrem do stacji Kremlevskaya, a następnie iść do wejścia. W razie potrzeby łatwo się tam dostać komunikacją naziemną: autobusy 6, 15, 29, 35, 35a, 37, 47, 74, 74a, 75 zabiorą gościa na przystanki "TSUM", "Stadion Centralny", " Pałac Sportu”.

Wieża Syuyumbike w Kazaniu na mapie