Tylko leniwi nie słyszeli o słynnej twierdzy pod dźwięczną nazwą Bastille, ale dziś na jej miejscu można znaleźć tylko tytułowy plac, który chętnie wita dziesiątki tysięcy turystów, oferując wiele rozrywek.
Historia
W XIV wieku, podczas wojny stuletniej, Paryż pilnie potrzebował ochrony. Karol V postanowił zbudować nie do zdobycia fortecę, aby chronić miasto. Jej pierwotna nazwa brzmiała „Chastel Saint-Antoine”, ale po pewnym czasie paryżanie ochrzcili fortecę dźwięczną „la Bastille”, co jest logiczne, bo z francuskiego „Bastille” oznacza „wieżę” lub „twierdzę”. Po służbie wojskowym pod koniec wojny stuletniej w Bastylii znajdował się skarbiec królewski. Jednak za zgodą króla Ludwika XIII kardynał Richelieu to zmienił. Z jego lekką ręką Bastille stała się więzieniem.
Przede wszystkim trafili tam zdrajcy korony, a także autorzy zbyt jednoznacznych opusów. Jednak ich uwięzienie trudno nazwać strasznym, a współcześni przestępcy pasują do zazdrości ówczesnych przestępców. Mogli zabierać do Bastylii żywność, odzież, meble, książki, a nawet służbę. Z czasem jednak coraz więcej zwykłych ludzi o niskich dochodach trafiało do więzień, co doprowadziło do szerzenia się chorób zakaźnych. Podczas Rewolucji Francuskiej Bastylię zdobyto szturmem, aby uwolnić uwięzionych w niej rebeliantów.
Pod koniec XVIII wieku Bastylia została całkowicie zniszczona, a wszystko, co mamy dzisiaj, to tylko strzępy dawnej świetności. W 1792 r. na miejscu twierdzy nie do zdobycia pojawił się obszerny plac, pośrodku którego zaplanowano wzniesienie kolumny - symbolu wolności. Pierwszy kamień położył Pierre-Francois Palois, ale budowa nigdy nie została ukończona, aw 1793 r. wzniesiono w tym miejscu fontannę.
W 1808 roku Napoleon był poważnie zainteresowany ulepszeniem niektórych obszarów Paryża. Dla Place de la Bastille wymyślił coś oryginalnego - postawić pomnik w kształcie słonia. Zgodnie z planem miał mieć dwadzieścia cztery metry wysokości, odlany z brązu z armat hiszpańskich. Zbudowano jednak tylko pełnowymiarowy model gipsowy, który rozebrano w 1846 roku. W 1833 Ludwik Filip zlecił budowę Kolumny Lipcowej, którą zainaugurowano w 1840 roku.
Plac dzisiaj
Dziś La place de la Bastille to oszałamiające miejsce historyczne z otwartymi targami, wieloma sklepami, życiem nocnym, przystanią i wspaniałą operą. Największy otwarty targ jest otwarty w czwartki i niedziele, zajmując część parku po północnej stronie placu.
Wzdłuż bulwaru Richard-Lenoir można kupić najświeższe owoce, przepyszne wędliny, domowe sery i domowy chleb, a także ubrania, naczynia, pamiątki i inne drobiazgi. Podczas prac wykopaliskowych pod linię metra w 1899 roku odnaleziono pozostałości jednej z wież fortu, które przeniesiono na Place Henri Galli. Teraz, na pierwotnym miejscu fortu, wygodnie znajdują się kawiarnie i biura małych firm.
Co zobaczyć
Na Place de la Bastille splatają się dziesiątki ulic Paryża, znajduje się on na granicy kilku dzielnic, a każdy kamień jest przesiąknięty wspaniałą historią. Dzięki Palois pojawił się tu napis „Od teraz tu tańczą”, który wymownie wskazuje, że plac jest głównym miejscem rozrywki. Spośród głównych atrakcji, które każdy turysta musi zobaczyć, wyróżnia się:
- Teatr operowy
- Portowy Arsenał
- Lipcowa kolumna
- Stacja metra „Bastylia”
- Lipcowa kolumna
W sercu Place de la Bastille znajduje się słynna Kolumna Lipcowa, wysoka na pięćdziesiąt dwa metry i ważąca sto siedemdziesiąt ton, odlana ze stali i brązu. Projekt wykonał architekt Jean-Antoine Alavuan we współpracy z Eugene Viollet-le-Duc. W swojej pracy inspirowali się wspaniałą Kolumną Trajana w Rzymie.
Przed Kolumną Lipcową na środku placu znajdował się wykonany z gipsu i drewna model słonia, którego Napoleon zamierzał zastąpić modelem z brązu. Ale Imperium upadło, zanim zrealizował ten ambitny plan. Ponadto jeże uliczne i hordy szczurów, głównych nosicieli infekcji, zdołały osiedlić się w słoniu.
Kolumna lipcowa została zbudowana w ramach rewolucji 1830 roku, w szczególności trzech dni bitwy zwanej „Trzy chwalebnymi dniami”, która doprowadziła do obalenia Karola X i dojścia do władzy Ludwika Filipa. W fundamencie kolumny spoczęło pięćset cztery osoby, które zginęły za rewolucję. Te szczątki zostały później przeniesione. Ich nazwiska wyryte są na powierzchni pomnika. Szczyt Kolumny Lipcowej zdobi pozłacany posąg „Geniusza Wolności” – dzieło Dumonta. Na czole posągu płonie gwiazda, w jednej ręce pochodnia, w drugiej zerwany łańcuch kajdan. Wewnątrz kolumny znajdują się spiralne schody, ale zwykłym zwiedzającym nie wolno się wspinać.
Opera Bastille
Opera Bastille to nowoczesna opera, jedna z najbardziej znanych i popularnych w Paryżu. Został otwarty w 1989 roku w ramach projektu Grands Travaux z pomocą prezydenta François Mitterranda. Obok „starego człowieka”, wielkiej opery Granier, opera Bastille jest głównym obiektem Paryskiej Opery Narodowej. Jednak podczas gdy Granier prezentuje mieszane spektakle z opery i baletu, w Opera Bastille spektakle operowe są oddzielone od spektakli symfonicznych i baletowych.
Sam budynek posiada scenę główną z 2703 miejscami oraz małą salę koncertową i kameralną. Aby nowy budynek nie odstawał zbytnio od zespołu architektonicznego placu, lewa strona fasady została częściowo ukryta za starszymi i mniejszymi budynkami, co sprawia wrażenie, jakby opera stała tu od kilku stuleci. Do foyer można wejść bezpośrednio z placu, choć pierwotnie wybudowano monumentalną zewnętrzną klatkę schodową i podziemne wejście z metra, które następnie zostały zamknięte.
Twierdza Bastylii
Zbudowana na początku XIV wieku i zniszczona po Wielkiej Rewolucji Francuskiej twierdza jest dziś tylko wspomnieniem przeszłości. Na jego miejscu ustawiono słynny plac, a o samej konstrukcji pozostały jedynie zapisy w archiwach, rysunki i stare fotografie. Ale kiedyś twierdza nie tylko chroniła władzę królewską przed najeźdźcami, ale później stała się więzieniem dla opozycjonistów politycznych i zbyt ekstrawaganckich pisarzy.
Jej więźniami byli hrabia Cagliostro, markiz de Sade, Voltaire i oczywiście tajemniczy mężczyzna w żelaznej masce, którego pochodzenie wciąż owiane jest aurą tajemniczości. Kiedy twierdza została zniszczona, lokalni rzemieślnicy używali małych kamieni do robienia pamiątek, a duże kamienie używano do budowy niektórych obiektów w Paryżu. A Dzień Bastylii obchodzony jest co roku przez Francuzów w lipcu i jest oficjalnie uznawany za święto narodowe.
Port Arsenał
Port został nazwany na cześć arsenału, który znajdował się w tym miejscu przed nim między XVI a XIX wiekiem. W czasie, gdy twierdza Bastylii nie została jeszcze zniszczona, wokół niej wykopano fosę, bezpośrednio połączoną z Sekwaną.
Po zniszczeniu zamku podczas Rewolucji Francuskiej w 1789 r. kanał łączący fosę z Sekwaną przekopano jeszcze szerzej. To tutaj znajduje się port. Na przełomie XIX i XX wieku port Arsenał został przekazany na potrzeby handlowe. To tutaj rozładowywano pszenicę, drewno i wino niezbędne dla miasta. Jednak w 1983 r. przekierowano dostawy, a sam port zaczął być wykorzystywany do wypoczynku w mieście.
Dziś jest to tętniąca życiem, średniej wielkości marina, która może pomieścić do 180 łodzi rekreacyjnych. Most dla pieszych, zbudowany w 1895 roku, przecina kanał mniej więcej pośrodku, co pozwala zobaczyć z niego wszystkie zacumowane statki.W zachodniej części portu znajduje się przytulny, niewielki ogródek „Jardin de l’Arsenal”, w którym można trochę odpocząć, a dzieci mogą bawić się na specjalnie wyposażonym placu zabaw. Na samym końcu parku znajduje się mała kawiarnia z tarasem serwująca pyszną kawę.
Stacja metra „Bastylia”
Sama stacja metra Bastille jest godną uwagi atrakcją. Po pierwsze, jego konstrukcja jest wyjątkowa. Platformy na pierwszej linii są pół-podziemne - idą w głąb lądu, ale jednocześnie powyżej poziomu kanału portowego Arsenalu. Po drugie, ściany dworca zdobią wspaniałe rysunki przedstawiające sceny zdobycia Bastylii. Uderzająco różni się od reszty ponurych i niezbyt czystych paryskich stacji metra.
Gdzie to jest i jak się tam dostać
Adres: Place de la Bastille, 75011 Paryż, Francja
Najłatwiejszym i najtańszym sposobem na znalezienie tego obszaru jest metro, stacja o tej samej nazwie „Bastille” (linie M1, M5 lub M8).
Możesz także wsiąść do autobusu o numerach 86, 20, 65, 76, 69, 91.
