Adres: Włochy, Wenecja
Rozpoczęcie budowy: 1631 rok
Zakończenie budowy: 1681 rok
Architekt: Baldassare Longena
Współrzędne: 45 ° 25'50,4 "N 12 ° 20'05.2" E
Zawartość:
Krótki opis
Rozpoczynając rozmowę o Wenecji, chciałbym zauważyć, że to niesamowite miasto na wodzie nigdy nie było uważane za religijne centrum Włoch.
Widok katedry z dzwonnicy katedry św. Marka
Można ją raczej nazwać włoską stolicą piękna, miłości i romansu. Ale mimo to i na jego ulicach było miejsce na budowę pięknych świątyń i katedr, w które weneccy architekci wkładali swój talent i niezrównane umiejętności. Spośród wielu innych kościołów w Wenecji najpiękniejsza, tętniąca życiem, a nawet nieco niezwykła jest Bazylika Santa Maria della Salute. Nawiasem mówiąc, to ona jest największym kościołem kopułowym „Serene”.
Jak trzy i pół wieku temu kościół Santa Maria della Salute stoi do dziś w południowo-wschodniej części Canal Grande w okolicy Dorsoduro, dokładnie naprzeciwko legendarnego Pałacu Dożów... Patrząc na budynek o imponujących rozmiarach, mało kto z podróżników, którzy jako pierwsi przybyli do miasta miłości i romansu, nie pomyślałby, że ten cud architektury zawdzięcza swój wygląd… epidemii dżumy. I tu, w najbardziej dogodnym momencie, przychodzi na myśl powiedzenie: „każda chmura ma srebrną podszewkę”…
Widok katedry z Grand Canal
Santa Maria della Salute: historia pochodzenia
Według dokumentów historycznych na początku XVII wieku, w latach 30. i 31. XVII wieku w Wenecji szalała z siłą i siłą bezlitosna zaraza. Ludzie, nie mogąc z tym walczyć, ginęli w dziesiątkach, setkach, tysiącach. A potem przedstawiciele miejskiego senatu publicznie obiecali Najświętszej Maryi Pannie, że jeśli straszna i śmiertelna choroba cofnie się z miasta i przestanie zabijać ludzkie życie, na cześć Matki Bożej zostanie wzniesiony wielki i luksusowy kościół.
Rzeczywiście, zdarzył się prawdziwy cud. Okrzyki i modlitwy wiernych usłyszała Matka Boża, epidemia „opuściła” Wenecję, niestety, niszcząc ponad jedną trzecią ludności miasta. Senat, postanowiwszy nie kusić losu rdzennej ludności „pogodnego miasta”, natychmiast przystąpił do spełnienia obietnicy złożonej Najświętszej Maryi Pannie. Wśród architektów ogłoszono konkurs na najlepszy projekt kościoła. Zwycięzcą został aspirujący, utalentowany architekt Balthasar Longen, według którego planu w 1631 roku rozpoczęto budowę kościoła Santa Maria della Salute.
Budowa świątyni trwała niecałe pół wieku i została ukończona po śmierci architekta w 1681 roku. Tak długi okres budowy można wytłumaczyć po prostu: z powodu stale osiadającego gruntu, z powodu murów, które nie były w stanie utrzymać ciężaru kopuły centralnej o imponujących rozmiarach, prace budowlane co jakiś czas przerywano. Pierwotny projekt, opracowany przez Longuena, był kilkakrotnie zmieniany już podczas budowy świątyni. Według dokumentów, które zachowały się do dziś, tylko przy wznoszeniu jednego fundamentu budowli potrzebowali ponad milion drewnianych belek (!), z których większość została wykorzystana do budowy i montażu pali.
Jak wspomniano powyżej, budowę kościoła Santa Maria della Salute zakończono w 1681 roku. Niestety jego twórca już wtedy nie żył.i nie dożył dnia otwarcia i konsekracji świątyni. Miejscowi mieszkańcy są nadal wdzięczni Balthazarowi Longenowi za stworzenie tak wspaniałej bazyliki, oszałamiając swoim blaskiem. Dodam jeszcze, że kościół otrzymał swoją nazwę nie bez powodu: „salut” w tłumaczeniu z włoskiego dosłownie przekłada się na rosyjski jako „zbawienie” i „zdrowie”.
Widok katedry w nocy?
Santa Maria della Salute: dekoracja zewnętrzna i wewnętrzna
Jak zauważają niektórzy architekci, kościół Santa Maria della Salute wygląda jednak na zewnątrz bardzo elegancko, podobnie jak większość budynków w Wenecji. Jest to ośmiościenna budowla barokowa z centralną białą półkulistą kopułą osadzoną na tzw. bębnie z piętnastoma żebrami, w którym widoczne są bliźniacze okna ujęte w łuki. Ponadto na Bazylice zbudowano kolejną małą kopułę. Całą fasadę budynku zdobią liczne elementy dekoracyjne: tympanony, pilastry i rzeźby (Michała Archanioła, Jana Chrzciciela i Matki Boskiej).
Po wejściu do świątyni pierwszą rzeczą, na którą zwraca uwagę niemal każdy turysta, jest ogromna przestrzeń wewnętrzna kościoła, wysokie kolumny, stopniowo zamieniające się w pilastry i podtrzymujące kopułę. Nawiasem mówiąc, wysokość kopuły to 60 metrów. Uwagę podróżnych przykuwa także marmurowa posadzka ułożona w koncentryczne kręgi oraz sześć kaplic rozmieszczonych wzdłuż obwodu bazyliki. Oczywiście centralnym punktem katedry Santa Maria della Salute jest ołtarz. Przedstawia Madonnę z Dzieciątkiem i jest dziełem pierwszego architekta Longena. Po lewej stronie widać alegoryczny wizerunek samej Wenecji, a po prawej – Matkę Boską, wyrzucającą zarazę z miasta na wodę. Nad ołtarzem znajduje się ikona Madonny della Salute (Matki Bożej), która została sprowadzona specjalnie dla weneckiego kościoła z bazyliki św. Tytusa, znajdującej się na Krecie.
Widok na główne wejście z placu przed katedrą
W murach katedry Santa Maria della Salute znajduje się obraz Tintoretta „Wesele w Kanie”, pochodzący z 1561 r.... Są też ołtarze należące do włoskiego malarza Luki Giordano. Są to znane malowidła ścienne „Boże Narodzenie”, „Wniebowstąpienie” i „Wprowadzenie Najświętszej Maryi Panny do świątyni”. Pragnę zaznaczyć, że wystrój wnętrz katedry Santa Maria della Salute to głównie obrazy malarskie. Tak więc, oprócz wymienionych powyżej, na ścianach świątyni znajdują się obrazy Tycjana, na których Włoch przedstawiał ewangelistów. Nie sposób przejść obojętnie obok płócien malowanych przez największych artystów o tematyce biblijnej. Są to „Zstąpienie Ducha Świętego”, „Ofiara Abrahama”, „Dawid zabijający Goliata” oraz „Kain i Abel”.
Festa della Salute - święto ku czci Najświętszej Maryi Panny
Wraz z budową katedry Santa Maria della Salute w Wenecji w 1682 roku w mieście pojawiła się piękna tradycja zwana „Festa della Salute”. Co roku 21 listopada, czyli w tym dniu, bezlitosna zaraza opuściła miasto z pomocą Matki Boskiej, gondole zbierają się przed wejściem do kościoła, całkowicie blokując Grand Canal i tworząc w ten sposób rodzaj mostu.
Wnętrze katedry
Pielgrzymi przechodzą przez nią do kościoła z Pałacu Dożów, aby wziąć udział w uroczystej mszy i jeszcze raz wychwalać Matkę Boską za ocalenie miasta od straszliwej epidemii. W tym samym dniu Kościół katolicki obchodzi święto „Wprowadzenie do Świątyni Najświętszej Bogurodzicy”.
