Adres: Rosja, obwód Niżny Nowogród, rejon Diveevsky, z. Diveevo
Data założenia: 1780 rok
Główne atrakcje: Katedra Trójcy Życiodajnej (1875), Katedra Przemienienia Pańskiego (1916), Kościół Kazańskiej Ikony Matki Bożej (1780), Dzwonnica (1901), Kościół Narodzenia Pańskiego (1829) )
Świątynie: święta Kanavka, ikona Najświętszej Bogurodzicy „Czułość”, arka z relikwiami starszych z Pustelni Glińska, rzeczy mnicha Serafina z Sarowa
Współrzędne: 55 ° 02'24.2 "N 43 ° 14'44.0" E
Zawartość:
Krótka historia i opis
Zgodnie z tradycją prawosławną Matka Boża miała pod swoją szczególną opieką cztery duchowe siedziby na Ziemi. Znane są jej ziemskie losy – ziemia iberyjska w Gruzji, grecka góra Athos, Ławra Kijowska i Diveevo, na które Królowa Niebios wylewa swoje boskie miłosierdzie, będąc sobą przez trzy godziny dziennie w każdym z tych miejsc.
Klasztor z lotu ptaka
Historia klasztoru we wsi Diveyevo rozpoczęła się w 1760 roku, kiedy wędrująca zakonnica Aleksandra, na świecie Agafya Semyonovna Melgunova, Matka Boża, pojawiła się we śnie słowami: „Oto twoja granica, przeznaczona dla ciebie przez Boskie Opatrzność.
Żyj tutaj i raduj się Panu do końca swoich dni. I zawsze będę z tobą, aw granicach twojego miejsca zamieszkania stworzę klasztor, który nie ma sobie równych na całym świecie.
Widok klasztoru Serafin-Diveevsky z rzeki Vichkinza
To moje czwarte ziemskie przeznaczenie we Wszechświecie.” Od tego czasu rozpoczęto organizowanie gminy. W latach 1773 - 1774 Matuszka Aleksandra własnym kosztem wzniosła cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej. W 1788 r. miejscowy właściciel ziemski Żdanowa, słysząc o obiecanym z góry klasztorze, podarował 1300 mkw. sążnie jego ziemi przylegającej do świątyni kazańskiej. Na tej ziemi matka Aleksandra zbudowała kilka cel ze wspólnym ogrodzeniem, gdzie sama osiedliła się z czterema nowicjuszami. Siostry żyły według surowego statutu Sarowa, spędzając dni na ciężkiej pracy i co godzinę (czyli 24 razy na dobę) wstając na modlitwę.
Katedra Przemienienia Pańskiego
Skromne jedzenie przywożono raz dziennie z refektarza sarowskiego klasztoru. Krótko przed śmiercią, w 1789 roku, opatka Aleksandra weszła w schemat Wielkiego Anielskiego i poleciła Hierodeaconowi Serafinowi, znanemu ze swoich duchowych wyczynów, opiekę nad klasztorem Diveyevo. W 1794 r. Serafin wycofał się do lasu 5 km od Diveyevo i założył tam małą celę, poświęcając się ascetycznemu życiu. Podczas swojej 30-letniej ascezy hierodeacon nosił te same nędzne ubrania zimą i latem, jadł ziemniaki, buraki i buraki uprawiane w jego pustynnym ogrodzie. Na początku pustelni ojciec Serafin zabrał z klasztoru chleb, az cotygodniowej porcji dawał część niedźwiedziom i innym dzikim zwierzętom, które przybyły na miejsce jego modlitwy.
Katedra Życiodajnej Trójcy
Później ojciec Serafin przyjął wyczyn dominacji filarów i żył przez 1000 dni na kamiennym głazie. Dotrzymawszy trzyletniego ślubu milczenia, Serafin został uhonorowany pojawieniem się Matki Bożej, która nakazała mu opuścić odosobnienie. Za swoje czyny pokutne mnich otrzymał dar uzdrawiania i jasnowidzenia, a ludzie z całej Rosji zwracali się do niego po radę.
Kiedyś celę Serafina odwiedził właściciel ziemski Michaił Wasiljewicz Manturow w towarzystwie swoich służących. Michaił cierpiał na ciężką chorobę nóg. Najlepsi lekarze z Moskwy i Petersburga nie mogli powstrzymać kruszenia kości. Po tym, jak starszy namaścił olejem stopy Michaiła Wasiljewicza, cierpiący nagle poczuł, że po raz pierwszy od wielu lat może stać.
dzwonnica
W podziękowaniu za uzdrowienie właściciel ziemski skazał się na dobrowolną biedę, sprzedał swój majątek i stał się oddanym uczniem Serafina. Przy pomocy Manturowa powstała gmina Młyńska, na czele której stała siostra właściciela, Elena Wasiliewna Manturowa. W 1842 roku, 9 lat po śmierci mnicha Serafina, obie wspólnoty połączyły się w jedną, aw 1861 roku klasztor otrzymał status klasztoru. W 1903 roku do Diveyevo przybył cesarz Mikołaj II i rozmawiał z błogosławionym Paszą z Sarowa, który przepowiedział mu narodziny dziedzica carewicza Aleksego, rewolucję 1917 roku i upadek dynastii Romanowów..
Święty rowek
Pielgrzymka do klasztoru Serafinów-Diveevsky - zwiedzanie Serafinów z Sarowa
Główna świątynia Diveyevo - Święty Kanał - została wykopana wzdłuż ścieżki, po której szła sama Matka Boża, która ukazała się Mnichowi Serafinowi... Ten rowek, który otaczał Gminę Młyńską, siostry własnoręcznie wykopały, otoczyły wałem i obsadziły agrestem. Według legendy, kiedy Antychryst przyjdzie na Ziemię, Święty rowek znajdzie się wysoko w niebie i zablokuje mu drogę. Serafin powiedział, że pielgrzym, idąc wzdłuż rowka, musi przeczytać 150 razy modlitwę „Maryjo Dziewico, raduj się!” Odwiedzający mogą również zabrać ze sobą garść leczniczej ziemi z rowka.
Kościół Kazańskiej Ikony Matki Bożej
Na końcu wąwozu znajduje się kaplica imienia Ojca Serafina, w której pielgrzymi otrzymują „uzdrawiające” krakersy skropione wodą święconą i konsekrowane modlitwą – to daje im błogosławieństwo. Idą do klasztoru, aby czcić cudowne relikwie Serafina z Sarowa, aby kąpać się w łaźniach z leczniczą wodą... Ale nawet niewierzący powinien tu przychodzić. Klasztor Diveyevo zadziwia przepychem świątyń, szczególnie piękne są katedry Trójcy Świętej i Przemienienia Pańskiego. W Katedrze Trójcy Świętej, za relikwiarzem z relikwiami, znajdują się gabloty, w których przechowywane są rzeczy osobiste Ojca Serafina: skórzane rękawiczki, szaty liturgiczne i żelazny krzyż.
Od lewej do prawej: Kościół Aleksandra Newskiego, dzwonnica, Katedra Trójcy Życiodajnej, Katedra Przemienienia Pańskiego
Terytorium klasztoru jest pochowane w kwitnących różach, a omijając Kanał Święty za ogrodzeniem można zobaczyć ogromnego modrzewia. Siostry zasadziły to drzewo w 1904 roku na pamiątkę narodzin carewicza Aleksieja, o czym świadczą ikony rodziny królewskiej, zawieszone na pniu i ogrodzeniu.
