Adres: Estonia, Tallin, wzgórze Toompea
Data założenia: XIII wiek
Współrzędne: 59° 26'07,8 "N 24° 44'14,6" E
Zawartość:
Krótki opis
Zamek Toompea, groźnie wznoszący się na wzgórzu ponad 50-metrowym urwiskiem, od wieków był symbolem władzy rządzącej w Estonii.
Zamek Toompea i Wieża Długiego Hermanna z lotu ptaka
To tutaj, u podnóża wzgórza, około 1000 lat temu narodziło się miasto Tallin. Według estońskiego eposu wzgórze Toompea to gigantyczny nagrobek na grobie legendarnego giganta Kaleva, który założył jedno z pierwszych księstw na terenie dzisiejszej Estonii.
Żona bohatera Lindy, opłakując śmierć męża, przyniosła na miejsce jego pochówku ogromne głazy. Z głazów uformowało się wzgórze, a ze łez Lindy wyłoniło się jezioro Ülemiste. Na początku XII wieku osada na wzgórzu Toompea przekształciła się w ufortyfikowaną osadę otoczoną murami z basztami na rogach. Latem 1219 r. wojska duńskie dowodzone przez Waldemara II zdobyły miasto na wzgórzu Toompea i od razu przystąpiły do budowy kamiennego zamku.
Widok ogólny zamku
W wyniku budowy na wzgórzu pojawiły się dwie twierdze, oddzielone wewnętrznym murem - Bolszaja i Malaya. Duża forteca zajmująca północną część wzgórza służyła jako siedziba biskupa Tallina i panów feudalnych. Zamek Toompea został zbudowany jako Mała Twierdza dla dodatkowej ochrony Górnego Miasta... Od północy i wschodu Mały Zamek oddzielony był od świata zewnętrznego głęboką fosą ze zwodzonymi mostami, a od zachodu naturalną przepaścią. Rządy duńskie nie trwały długo i już w 1227 r. władzę w Estonii przejął zakon Rycerzy Mieczowych, utworzony w Rydze w 1202 r. w celu podboju państw bałtyckich. W 1238 miasto-twierdza na wzgórzu Toompea ponownie przeszła w ręce Duńczyków. Podczas przebudowy w południowo-zachodnim narożniku Małej Twierdzy wzniesiono pałac dla namiestnika króla Danii, a pozostałe ziemie na Toompea zabudowano domami duńskich panów feudalnych.
Widok na zamek z Tooma Boulevard
Duńczycy panowali tu przez ponad 100 lat, jednak w 1346 roku sprzedali swoją estońską kolonię wielkiemu mistrzowi krzyżackiemu, który wkrótce przekazał ją ziemskiemu mistrzowi zakonu krzyżackiego w Inflantach. Rok później Krzyżacy odsprzedali ziemię na wzgórzu Toompea Zakonowi Kawalerów Mieczowych, otrzymując za nich 20 tys. srebrnych marek. Pod Inflantami zmodernizowano przestarzałe fortyfikacje na Toompea.
Twierdza została zbudowana na wzór klasztornego zamku-klasztoru. Wewnątrz dawnego zamku cztery budynki ustawione pod kątem prostym tworzyły prostokątny dziedziniec połączony ze światem zewnętrznym bramą z wieżą strażniczą. W centrum twierdzy znajdował się Dom Konwentowy, w którym mieściła się sala obrad Kapituły Zakonu, pokoje mieszkalne dla rycerzy, refektarz i kaplica.
Widok zamku z katedry Aleksandra Newskiego
Do zamku przylegała wieża dansker, umożliwiająca ostrzał wzdłuż muru podczas szturmu wroga. Mocne mury i wieże na rogach twierdzy zapewniały niezawodną ochronę. Od początku XVI wieku zamek Toompea stopniowo traci swoje znaczenie obronne i staje się pałacem. Po upadku Zakonu Kawalerów Mieczowych król szwedzki Jan III wzniósł w pobliżu wieży Długiego Hermanna reprezentacyjny budynek Ratusza, który nie zachował się do dziś. Od czasów Wielkiej Wojny Północnej, kiedy Tallinn został zajęty przez Rosjan, zamek Toompea popadał w ruinę, a dopiero w 1776 roku cesarzowa Katarzyna II przebudowała go na późnobarokowy pałac. Pałac ten został przekształcony w rezydencję generalnego gubernatora Estonii. Dziś Parlament Republiki Estonii mieści się w murach średniowiecznego zamku Toompea..
Wieża Długi Hermann
Wieża Long Herman - Strażnik zamku Toompea
Bezlitosny czas bardzo zmienił się w wyglądzie Toompea, ale nie zdołał zmiażdżyć najwyższej z zamkowych wież – „Długiego Hermana”. Przypuszczalnie wieża nosi imię bohatera niemieckiego eposu Lange Hermanna, którego imię oznacza po niemiecku „Długi wojownik”. Zbudowany w latach sześćdziesiątych XIII wieku Herman od wieków stał na straży Tallina jak żołnierz. W XVI wieku do znacznego wzrostu wieży dodano kolejne 10 metrów. Z wysokości 45,6 metra czujni strażnicy obserwowali zbliżanie się wroga z lądu i morza, a w razie ataku wieża służyła jako ostatnie schronienie dla obrońców zamku. Stodoła znajdowała się na pierwszym poziomie Długiego Hermana. Górne kondygnacje zajmowały ogrzewane pomieszczenia mieszkalne i strzelnice. W podziemiach na głębokości 15 metrów znajdował się loch.
Widok na południową fasadę zamku
Więźniów spuszczano do tego więzienia przez mały otwór w suficie. Według legendy wykonywano tu wyroki śmierci – na dnie kopalni, w której trzymano lwy, rzuciły skazanego, a zwierzęta rozszarpały go na kawałki. Więzienie otrzymało wśród ludzi przydomek „Lwia Jama”. Do wyższych pięter wieży Long Herman znajdowało się zadaszone przejście bojowe ze szczelinami obserwacyjnymi. Przejście z jednego poziomu na drugi można było wykonać tylko schodami. Jeśli wrogowi udało się przedrzeć na pierwsze piętro, to obrońcy twierdzy, wspinając się przez wąskie drzwi, wyjęli schody, a wróg nie mógł dalej posuwać się do zdobycia zamku. Dziś schody z 215 stopniami prowadzą na szczyt nowoczesnego „niemieckiego”.
Widok na zachodnią fasadę zamku
Każdego ranka, jednocześnie z graniem hymnu Estonii, nad wieżą Długiego Hermanna wznosi się flaga narodowa, a wieczorem ją opuszcza. Oprócz „Hermana” z zamku Toompea zachowały się do dziś północne i zachodnie mury twierdzy oraz dwie wieże – Landskrone („Korona Kraju”) i Pilstiker („Młynek do strzał”).
