Adres: Rosja, Moskwa, Nagatinsky Zaton Południowego Okręgu Administracyjnego, osiedle Kołomienskoje
Data budowy: 1528 - 1532
Współrzędne: 55 ° 40'02.1 "N 37 ° 40'14.5" E
Zawartość:
Kopułę z dachem namiotowym skierowaną w niebo można zobaczyć we wszystkich przewodnikach po Moskwie. Od blisko pięciu wieków zdobi wieś pałacową. Śnieżnobiała Katedra Wniebowstąpienia została nazwana cudem stworzonym przez człowieka i została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wielu turystów przyjeżdża, aby spojrzeć na wyjątkowy zabytek starożytnej rosyjskiej architektury. Rosji i inne kraje świata.
Historia świątyni
Niezwykła świątynia powstała za panowania Wielkiego Księcia Wasilija III. O samej budowie zachowało się niewiele informacji, wiadomo jednak, że projekt budowli wykonał utalentowany włoski architekt Peter Francesco (Francisco) Anibale. W historii naszego kraju pozostał pod nazwą Petrok Mały Fryazin. W tamtych czasach cudzoziemcy, którzy przybyli do Rosji z krajów Europy Południowej, nazywani byli „Frankami”.
Historycy są pewni, że szczególna uwaga poświęcona tej świątyni Wasilija III była związana z narodzinami jego syna - przyszłego cara Iwana IV Groźnego. Władca Rosji miał już ponad 50 lat, więc narodziny męskiego dziedzica uznano za szczęśliwe wydarzenie i prawdziwe dzieło Boga.
Mały Jan urodził się w 1530 roku, a budowę świątyni rozpoczęto dwa lata wcześniej – latem 1528 roku. Przyszły kościół nie był kościołem ślubowanym, ale modlitewnym. Wasilij III stworzył go, aby modlić się o narodziny upragnionego dziecka. Na szczęście spełniły się aspiracje pary królewskiej.
Do końca lata 1532 wszystkie prace budowlane zostały zakończone, a we wrześniu konsekrowano nowy kościół w Kołomienskoje. W uroczystym wydarzeniu wziął udział sam Wielki Książę, jego żona Elena Glinskaya i jego młody syn Iwan. Konsekracji dokonał metropolita moskiewski Daniel.
Kościół Wniebowstąpienia wznosi się na 62 m, co jest porównywalne z wysokością nowoczesnego 20-piętrowego budynku. W XVI wieku był to jeden z najwyższych budynków w Rosji, więc świątynia służyła jako strażnica. Z niej doskonale widoczna była dolina rzeki Moskwy i stojące po drugiej stronie klasztory. W razie niebezpieczeństwa wartownicy przekazywali sygnał ze świątyni do świątyni za pomocą luster, a nocą - zapalonymi pochodniami.
Kościół przez wieki pełnił funkcję letniej świątyni dla członków rodziny królewskiej. Modlili się tutaj wszyscy rosyjscy cesarze, ich żony i dzieci. W dniu swoich narodzin i imienin Jan IV Groźny był zawsze w kościele. Ale ojciec Piotra I, car Aleksiej Michajłowicz, szczególnie lubił stary kościół.
Po rewolucji świątynia została zamknięta. W czasach sowieckich budynek należał do Muzeum Architektury. Ponowna konsekracja kościoła miała miejsce w 2000 roku. Rekonstrukcja sanktuarium zajęła kilka lat, aw 2007 roku zakończono szeroko zakrojoną renowację.
Sekrety i legendy
Świątynia, która przez tyle lat stała w rezydencji carów rosyjskich, nie mogła być obrośnięta legendami. Sekrety i legendy Kościoła Wniebowstąpienia pobudzają umysły historyków, historyków sztuki i poszukiwaczy przygód.
Świątynia została zbudowana na stromym prawym brzegu rzeki Moskwy, obok źródeł leczniczych, o których krążyło wiele legend. Według jednej z legend Jerzy Zwycięski gonił na koniu pełzającego węża. Gdy galopował wzdłuż wąwozu, na śladach kopyt konia pojawiły się sprężyny. Woda z nich leczyła ludzi z różnych chorób i pomagała leczyć bezpłodność. Dlatego miejsce, w którym stoi kościół, jest uważane przez wierzących za święte.
Według innej legendy w podziemiach kościoła ukryto słynną bibliotekę cara Iwana IV Groźnego. Była poszukiwana od wielu lat, ale dokładne poszukiwania nie przyniosły żadnych rezultatów. Skarby królewskie i starożytne księgi nie zostały jeszcze odnalezione.
Cechy architektoniczne
Wśród innych katedr i cerkwi w Moskwie szczególne miejsce zajmuje Cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego w Kołomienskoje. Przed nią w Rosji, zgodnie z tradycją bizantyjską, budowano świątynie z hełmem i główkami cebuli. Takie starożytne cerkwie przetrwały w Moskwie, Pskowie, Nowogrodzie i Włodzimierzu.
Kościół Wniebowstąpienia symbolizuje całkowicie nowe podejście do architektury sakralnej Rosji. Jest to pierwszy kościół pod dachem namiotowym zbudowany z pełnej cegły i białego kamienia. Smukła wieża kończy się wspaniałym namiotem, którego wyraźne krawędzie zdobi „diamentowy rustykalny” – specjalny wystrój w postaci symetrycznych rombów.
Architekt starał się w jak największym stopniu przekazać ideę wstąpienia Chrystusa do nieba, dzięki czemu twór Fryazina wygląda bardzo lekko i aspiruje do góry. Zgodnie ze swoim składem, starożytna świątynia Kołomna jest idealnie wpisana w otaczający krajobraz. Przyjemnie jest na nią patrzeć z każdej strony i o każdej porze roku.
W planie kościół ma kształt równoramiennego krzyża. Budynek otoczony jest dwupoziomową galerią, z której na ziemię schodzą trzy zadaszone klatki schodowe z wdzięcznymi zaokrąglonymi łukami. Zgrabne rzędy potrójnych kokoszników umiejętnie maskują przejście od czworościennego poziomu świątyni do ośmiościennego.
Kokoszniki, gulbische i schodkowa konstrukcja łuków i sklepień są hołdem dla starożytnych rosyjskich tradycji architektonicznych, które do Moskwy zostały sprowadzone z Pskowa. Ostre wimpergi nad wejściami są wyraźnym znakiem zachodnioeuropejskiej architektury. W średniowieczu trójkątne elementy dekoracyjne znajdowały się niemal we wszystkich świątyniach Europy. Piękne gotyckie vimpergi można dziś zobaczyć na Katedra Notre Dame.
Kolejnym dowodem na wpływ architektury włoskiej są płaskie renesansowe pilastry z kapitelami, które zdobią narożniki fasad budynków. Połączyły się umiejętności i doświadczenie mistrzów z różnych krajów, w wyniku czego powstała świątynia niepodobna do żadnego innego kościoła w Rosji.
W XVII wieku za patriarchy Nikona kościół został zreformowany. Po niej zabroniono budowy świątyń pod namiotami w Rosji. Namioty można było stawiać tylko nad dzwonnicami, dlatego smukły kościół kołomny jest jednym z niewielu zachowanych budynków namiotowych w Rosji.
Problemy z ziemią
Niestety losy wyjątkowego zabytku architektury mogą być smutne. Kościół stoi na wysokim, osuwiskowym brzegu rzeki. W latach 70., aby poprawić nawigację, na brzegach Moskwy zbudowano betonowe wały. Podczas tych prac starożytne źródła zostały pokryte ziemią.
Teren w pobliżu świątyni zaczął szybko się zapadać. Wody gruntowe utworzyły wąwozy o 2 m wyższe niż dawne źródła i rozpoczęły się ruchy gruntu. Najgorsze osuwiska miały miejsce w 1981 i 1987 roku.
Z powodu osuwisk fundamenty kościoła pękły. Podczas ostatnich prac konserwatorskich zostały one obłożone cegłami, jednak problem z niestabilnym gruntem do tej pory nie został rozwiązany (2020).
Wnętrza i kapliczki
Kościół Wniebowstąpienia jest kościołem domowym, więc jego przestrzeń wewnętrzna jest bardzo mała - niewiele ponad 100 m2. m. Ze względu na korzystny układ okien i białe światło ścian świątynia jest bardzo lekka i przytulna.
Nie zachowały się malowidła ścienne i ikonostas z pierwszej połowy XVI wieku. Freski zostały namalowane olejem w 1884 roku i odrestaurowane przez współczesnych artystów. Ikonostas drewniany powstał w 2007 roku na wzór ikonostasów rzeźbionych z XVI wieku.
W 1917 r. Na terenie Kołomienskoje znaleziono Suwerenną Ikonę Matki Bożej. Oryginalny obraz znajduje się obecnie w kościele Matki Bożej Kazańskiej w Kołomienskoje, a kopia tej ikony jest przechowywana w Kościele Wniebowstąpienia.
Przydatne informacje dla pielgrzymów i turystów
Świątynia, podobnie jak inne budynki Kołomienskoje, należy do rezerwatu muzealnego. Nabożeństwa odbywają się tutaj tylko w święta. Przez resztę czasu kościół odwiedzają turyści.
Obszar jest otwarty w każdy dzień z wyjątkiem poniedziałków. Od kwietnia do września można tu dojechać od 10:00 do 18:00, a w piątki od 11:00 do 19:00. Od października do marca kościół jest otwarty od 10:00 do 18:00.
Pod kruchtą zachodnią, w podziemiach kościoła, znajduje się ekspozycja opowiadająca o historii i tajemnicach kościoła Wniebowstąpienia.Wejście do głównego tomu i wystawy kosztowało 100 rubli dla dorosłych i 50 rubli dla seniorów i uczniów (2020). Studenci uczelni wyższych oraz dzieci do lat 6 są przyjmowane bezpłatnie.
Jak się tam dostać
Słynna świątynia stoi na terenie rezerwatu muzealnego, między Aleją Andropowa a prawym brzegiem rzeki Moskwy. Centralne wejście do osiedla jest łatwo dostępne na piechotę ze stacji metra Kolomenskaya.
