Adres: Rosja, Moskwa, ul. Malaya Dmitrovka, 2, bud. 2
Data budowy: 1649 - 1652 lat
Współrzędne: 55 ° 46'01.0 "N 37 ° 36'24.8" E
Zawartość:
W historycznym centrum stolicy Rosji zachował się wspaniały przykład minionej epoki architektury dachów czterospadowych. Rok po wybudowaniu świątyni w Rosji miała miejsce reforma, a budowniczym zabroniono budowy kościołów z czterospadowymi dachami. Wspaniała świątynia Bożego Narodzenia działa. Wierni przyjeżdżają tu, by się modlić, a miłośnicy architektury przyjeżdżają tu, by podziwiać malowniczą ornamentykę.
Jak zbudowano świątynię
Kilka wieków temu teren, na którym stoi cerkiew, był niewielkim przedmieściem Moskwy. W XVII wieku nazywano go „Putinkami”. To stąd zaczynała się droga do dalekich północnych krain. Oto Putevoy lub podwórko ambasadorów, gdzie przebywali zagraniczni ambasadorowie.
Początkowo w Putinkach znajdowała się drewniana świątynia. Według niektórych doniesień pojawił się w XIV wieku. Zachował się plan miasta z końca XVI wieku, tzw. „rysunek Pietrowa”. Przedstawia dwugłowy drewniany kościół.
W 1648 r. Moskwa ucierpiała w wielkim pożarze, a stara świątynia w Putinkach spłonęła doszczętnie. Parafianie bardzo chcieli zbudować nowy kościół z kamienia. Bali się pożarów, ponieważ pożar pozbawił ofiary ich domów i mienia. Kiedy patriarcha Paisiy z Jerozolimy przybył do Moskwy, poprosił rosyjskiego cara Aleksieja Michajłowicza o wybudowanie kaplicy w nowym kościele ku czci ikony Matki Bożej „Płonący Krzak” – wstawiennika od pożarów.
Wiadomo, że w 1649 r. władca przeznaczył niezbędne materiały księdzu Nikiforowi i urzędnikowi Iwanowi oraz 300 rubli na budowę cerkwi w Moskwie ku czci Narodzenia NMP i Płonącego Krzaka. Ogromna suma na tamte czasy!
Jak zwykle w naszym kraju zabrakło rządowych pieniędzy. Aleksiej Michajłowicz nie był skąpy i wysłał kolejne 400 rubli. W dekrecie cara napisano, że cerkiew z taką dedykacją była budowana w Rosji po raz pierwszy. Po 3 latach okazało się, że pieniądze znów są niewystarczające, a skarbiec przeznaczył kolejne 100 rubli.
W 1652 roku ukończono budowę, konsekrowano niezwykłą kamienną świątynię w Putinkach. Skarbiec kosztował wówczas niewyobrażalną kwotę 800 rubli. Ale wynik przerósł wszelkie oczekiwania!
Historia świątyni w XVIII-XIX wieku
Budynek został przebudowany w XVIII wieku. Do świątynnego refektarza dobudowano ołtarz boczny, który poświęcono na cześć patrona poszczących ludzi – Teodora Tirona. Kolejna przebudowa miała miejsce przed wizytą w cerkwi cara rosyjskiego Aleksandra II. W 1864 r. dobudowano od zachodu zamkniętą kruchtę z małym namiotem w stylu świątyni.
Podczas wojny z Napoleonem w 1812 r. cerkiew miała szczęście. W przeciwieństwie do innych kościołów w mieście nie został zniszczony w pożarze, który spalił połowę Moskwy. W czasie wojny z Francuzami nabożeństwa zostały przerwane tylko na dwa tygodnie. Od otwarcia skład duchowieństwa nie uległ zmianie. W kościele posługiwali opat, diakon i kościelny.
Po rewolucji cerkiew w Putinkach nie została zamknięta od razu. W połowie lat trzydziestych w kraju rozpoczęła się aktywna kampania przeciwko religii, a starożytny klasztor Vysoko-Petrovsky został zlikwidowany. Kiedy to się stało, Vladyka Bartholomew (Remov) wraz z całą wspólnotą mnichów i nowicjuszy przeniosła się do cerkwi Narodzenia Pańskiego. W 1938 roku nowe władze zapewniły, że wierni nie będą już wpuszczani do tego kościoła.
Szczęśliwym zbiegiem okoliczności stary budynek nie został zniszczony, ale z roku na rok pozostawał pusty i niszczał. Wystrój wnętrz zaginął. Przez długi czas w lokalu znajdowała się baza prób Dyrekcji Cyrku Moskiewskiego. Wewnątrz dawnego kościoła szkolono małpy i psy.
Pod koniec lat pięćdziesiątych stan cerkwi był już w stanie krytycznym. Aby wspaniały przykład rosyjskiej architektury nie zniknął, zespół rzemieślników pod kierownictwem architekta Nikołaja Nikołajewicza Swiesznikowa przeprowadził gruntowną renowację. Sveshnikov dokładnie zbadał budynek od podstawy do kopuł i szczegółowo opisał wszystkie etapy budowy.
Dzięki doskonałej renowacji naukowej zabytek architektury nie uległ uszkodzeniu i udało się przywrócić mu pierwotny wygląd. Jedyną zmianą, jaką wprowadzili konserwatorzy, było otwarcie zamkniętej kruchty od strony zachodniej. Po odrestaurowaniu zaczął przypominać komnaty rosyjskie z XVII wieku.
Wierni mogli zwrócić sanktuarium dopiero w 1990 roku. Stary moskiewski kościół otrzymał status Związku Patriarchalnego, aw 1991 roku wznowiono w nim nabożeństwa.
Przez dziesięciolecia spustoszenia w kościele nic nie pozostało, więc opat, parafianie i wolontariusze musieli niemal od podstaw przywrócić wystrój wnętrz. Słynny aktor teatralny i filmowy Aleksander Abdułow zapewnił wielką pomoc w renowacji. W 2008 roku, kiedy Abdulov odszedł, jego nabożeństwo pogrzebowe odbyło się pod arkadami kościoła.
Cechy architektoniczne
Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny jest ostatnim w Moskwie, w którym zastosowano stary styl architektoniczny. Pojawił się zaledwie rok przed tym, jak patriarcha Nikon zakazał budowy kościołów pod namiotami w Rosji. Po reformie kościelnej w miastach i wsiach naszego kraju wzniesiono tylko kościoły z kopułami cebulowymi.
Podstawą świątyni jest przysadzisty parterowy czworobok, do którego przylegają dwie boczne kaplice. Czwórka jest zbudowana niebanalnie, rozciąga się nie z zachodu na wschód, ale z północy na południe. Sześć fasetowanych namiotów wyrasta z głównej bryły jak grzyby. Malownicze wykończenie tworzy złożoną kompozycję przypominającą słynną katedrę św. Bazylego.
Dzwonnica została wzniesiona nie od zachodu, jak inne rosyjskie cerkwie, ale od północnego wschodu. Wznosi się obok trzech namiotów korpusu głównego, które stoją w rzędzie. Innym nietypowym rozwiązaniem architektonicznym jest to, że namioty nie są otwierane do wewnątrz, jak miało to miejsce wcześniej. Są wznoszone na szczytach sklepień i pełnią rolę czysto dekoracyjną.
Elewacje budynku ozdobione są misterną rosyjską ornamentyką. Tak nazywa się dekoracyjny projekt ścian za pomocą kręconych cegieł. Technika architektoniczna została po raz pierwszy zastosowana w Jarosławiu, a stamtąd wzory ozdobne rozprzestrzeniły się po całej Rosji. Ciekawe, że cerkiew Narodzenia Pańskiego nie ma fasady głównej i drugorzędnej. Niezależnie od tego, z której strony spojrzysz na budynek, ma on nienagannie bogaty wystrój.
Każdy, kto zobaczy stary kościół, jest zafascynowany pięknem drobnych detali - zakomarów, fryzów, łuków i rzędów dużych i małych kokoszników, które otaczają podstawy bębnów i namiotów. Precyzja i schludność kamiennych wzorów pozwala podziwiać wysoki poziom umiejętności średniowiecznych architektów. Śnieżnobiałe kopuły doskonale współgrają z małymi lazurowymi kopułkami i jaskrawo złotymi krzyżykami.
Wnętrza i kapliczki
W świątyni poświęcono trzy boczne kaplice, a jej ściany ozdobiono pięknymi ornamentami. Niestety nie zachował się dawny wystrój kościoła. Wewnątrz znajdują się ikony współczesnych mistrzów, które zostały namalowane po przekazaniu świątyni wierzącym. Wiele ikon zostało przekazanych kościołowi przez parafian.
Jedna z sanktuariów cerkwi jest rzadką w Rosji ikoną wielkiego męczennika Teodora Tirona. Chrześcijański święty mieszkał na przełomie III-IV wieku w mieście Amasia w Azji Mniejszej. Był wojownikiem, nie słuchał rozkazów swego dowódcy i odmawiał składania ofiar pogańskim bogom. Theodore Tyrone musiał przejść przez więzienie, głód i nieludzkie tortury, ale nadal wyznawał wiarę chrześcijańską. W 306 niezłomny wojownik został spalony na stosie.
Przydatne informacje dla pielgrzymów i turystów
Drzwi świątyni otwarte są codziennie od 8:00 do 20:00. Nabożeństwa odbywają się codziennie: w dni powszednie o 7:30 oraz w niedziele o 9:00 i 18:00. Przy kościele działa fundacja charytatywna dla dzieci.
W pobliżu ogrodzenia kościoła, na ulicy Malaya Dmitrovka, otwarty jest kiosk „Piekarnia Monastyrskaya”. Tam zawsze można kupić świeże pieczywo, bułki smakowe, ciasteczka, ciasta i bułki.
Jak się tam dostać
Jedna z najpiękniejszych katedr i świątyń w Moskwie stoi w pobliżu skręcania bulwaru Strastnoy na ulicę Malaya Dmitrovka. Łatwo tu dojść ze stacji metra Tverskaya. „Puszkinskaja” i „Czechowskaja”. Z teatru Rossija skręć w Malaya Dmitrovka i po 100 m jesteś u celu.
