Lizbona – w odległej przeszłości stolica potężnego imperium morskiego, które dało światu wielkiego Vasco da Gamę i Fernanda Magellana, a teraz malownicze i klimatyczne miasto, które do dziś zachowuje pamięć o swojej dawnej świetności. Dramatycznym i przełomowym momentem w historii Lizbony był rok 1755, kiedy to potężne trzęsienie ziemi zniszczyło ją niemal do samych fundamentów. Ale pomimo utraty średniowiecznej architektury i wielu bezcennych zabytków, odrestaurowana Lizbona z XVIII-XIX wieku cieszy się dużym zainteresowaniem turystów.
Stolica Portugalii zachowuje skarby Klasztoru Hieronimitów i Pałacu Ajuda, rozciąga się wzdłuż uroczych uliczek dzielnic Alfama i Baixa i pyszni się wspaniałymi wiszącymi mostami. Dziedzictwo historyczne miasta jest bezcenne, dlatego dla turystów jest tu szerokie pole do poszukiwań.
Najlepsze hotele i hotele w przystępnych cenach.
od 500 rubli / dzień
Co zobaczyć i dokąd pojechać w Lizbonie?
Najciekawsze i najpiękniejsze miejsca na spacery. Zdjęcia i krótki opis.
Praça do Comercio
Plac uważany jest za jeden z najpiękniejszych w Europie. Znajduje się nad brzegiem rzeki, gdzie kiedyś znajdował się zniszczony przez trzęsienie ziemi Pałac Ribeira (stąd druga nazwa tego miejsca to Plac Pałacowy). Kilka wieków temu Praça do Comercio był główną bramą Lizbony. Zacumowały tu statki z bogactwem wywożonym z portugalskich kolonii i przybyły delegacje królewskie. O jego dawnej świetności świadczą majestatyczne zabytki i surowa zabudowa administracyjna.
Ulica Augusta
Centralny deptak Lizbony jest pełen turystów i mieszkańców o każdej porze roku. Rozciąga się od placu Rossio do łuku triumfalnego. Ulica pełna jest niezwykłych klimatycznych kawiarni i sklepów. Bruk ulicy Augusta jest układany ręcznie, na nim w kapryśny wzór wpleciony jest oryginalny ornament. Miejsce zostało nazwane na cześć portugalskiego taksówkarza Augusta Macedo, który od prawie 70 lat przewozi pasażerów po Lizbonie.
Plac Rossio
Plac powstał na miejscu starożytnego rzymskiego hipodromu, a jego historia sięga ponad stu lat. Plac znajduje się w rejonie Baixa - jednym z najbardziej kolorowych i interesujących miejsc w Lizbonie. Do 1755 r. otoczony był luksusowymi budowlami manuelińskimi, gdyż całe miasto skąpane było w luksusie dzięki bajecznemu bogactwu kolonii portugalskich. Po trzęsieniu ziemi cały teren i teren został odbudowany.
Dzielnica Alfama
Almafa to jedyny obszar miejski, z którego przynajmniej coś pozostało po trzęsieniu ziemi w 1755 roku. Jego architektura z chaotycznie rozmieszczonymi ulicami nawiązuje do idei miast średniowiecznych. Teren położony jest na wzgórzu, ludzie poruszają się po nim licznymi schodami. Pomiędzy starymi domami o odrapanych ścianach samochody raczej nie będą się rozjeżdżać, ale jest miejsce na linie tramwajowe.
Wieża Belem
Zabytek architektury z XVI wieku wpisany na listę UNESCO. Wieża została wzniesiona na cześć otwarcia drogi do Indii przez Vasco da Gamę, w różnych okresach mieściła się w niej: fort obronny, prochownia, więzienie, punkt celny. Budynek został wzniesiony w unikalnym portugalskim stylu manuelińskim, prawie zagubionym w XIX wieku. Fasada i wnętrze wieży ozdobione są bezcennymi zabytkami epoki Wielkich Odkryć Geograficznych.
Pałac Queluz
Pałac został zbudowany w XVII wieku w stylu rokoko. Służył jako letnia rezydencja króla Portugalii Pedro II. Później budynek służył do zakwaterowania dygnitarzy. Obecnie na terenie pałacu odbywają się koncerty muzyki klasycznej. Szczególną uwagę przykuwają luksusowe Sale Tronowe i Muzyczne oraz wspaniałe i bogato zdobione komnaty królewskie.
Zamek św
Zamek został zbudowany w V wieku n.e. na miejscu fortyfikacji rzymskich, przez ponad półtora tysiąca lat swojego istnienia, był kilkakrotnie przebudowywany. W XII wieku mieściła się w nim rezydencja władcy Maurów. Do XVI wieku w zamku mieszkali portugalscy monarchowie. W 1755 roku budowla została zniszczona przez trzęsienie ziemi do samych fundamentów. Odbudowa miała miejsce dopiero w pierwszej połowie XX wieku.
Pałac Ajuda
Neoklasycystyczny budynek z I poł. XIX w. wybudowany dla Ludwika I i jego żony. Wcześniej na terenie Ajudy znajdowała się wcześniejsza rezydencja królewska z XV-XVI wieku, ale została ona zniszczona podczas trzęsienia ziemi. Sale i sale pałacowe są elegancko i luksusowo umeblowane, szerokie sale i nawy boczne ozdobione są rzeźbami, obrazami i gobelinami o wielkiej wartości kulturowej.
Pałac Belenski
Rezydencja prezydenta Portugalii, położona w rejonie Belém. Wcześniej, w okresie monarchii, przebywali tu władcy Portugalii. Pałac został wzniesiony w połowie XVI wieku i przebudowany w XVIII wieku. Dominującymi stylami architektonicznymi kompleksu są barok i manieryzm. Fasadę zdobią portugalskie płytki azulejo przedstawiające mitologicznych bohaterów i epickie sceny.
Klasztor Hieronimitów
Jeden z kluczowych zabytków Portugalii, uznany za zabytek narodowy na samym początku XX wieku. Od 1983 roku znajduje się na liście dziedzictwa UNESCO. W klasztorze spoczywają szczątki wielkiego żeglarza Vasco da Gamy. Krużganek powstał pod koniec XVI wieku z dochodów uzyskiwanych z nowo odkrytych ziem. Historia Hieronimitów jest ściśle związana z wielkim okresem wielkich odkryć geograficznych i potęgą Portugalii.
Klasztor Karmelitów
Średniowieczny klasztor z XIII-XIV wieku, zbudowany przez arystokratę Nuno Alvares Pereira dla braci Zakonu Karmelitów. Ten szlachetny rycerz sprzedał cały swój majątek i obcięł włosy jako mnich. W 1755 r. w wyniku trzęsienia ziemi budowla została zniszczona i utracono wiele bezcennych zabytków. Po odbudowie kompleks służył jako magazyn i koszary, później w murach umieszczono muzeum archeologiczne.
Klasztor San Vicente de Fora
Kompleks powstał w XVI-XVII wieku. na miejscu kościoła św. Wincentego – patrona Lizbony. Klasztor jest jednym z najbardziej czczonych w Portugalii, przez pewien czas był siedzibą arcybiskupa miasta. Klasztor został zbudowany w stylu późnorenesansowym. Jej ściany są bogato wyłożone mozaikami przedstawiającymi sceny batalistyczne, fasadę zdobią mozaiki azulejo. Na terytorium São Vicente de Fora znajduje się grób dynastii Bragança.
Bazylika Estrela
Kościół wzniesiony z rozkazu królowej Marii, która była wdzięczna Niebu za pojawienie się długo oczekiwanego dziedzica. Bazylika uważana jest za jeden z najbardziej malowniczych kościołów w Lizbonie, została zbudowana w stylu barokowym z elementami neoklasycznymi. Budowę świątyni rozpoczęto po trzęsieniu ziemi w Lizbonie (królowa spóźniła się ze spełnieniem obietnicy, gdyż w tym momencie jej syn Jose miał już 18 lat).
Kościół św. Rocha
Kościół Jezuitów, jedna z najstarszych świątyń tego zakonu. Został wzniesiony na miejscu cmentarza w XVI wieku. Świątynia została nazwana na cześć św. Rocha – patrona chorych. Wnętrze wyróżnia się przepychem, w jego tworzeniu brał udział król João V. Ściany zdobią zręczne freski słynnych portugalskich malarzy, wiele elementów dekoracji wykonano z marmuru i ozdobiono złoceniami.
Katedra w Lizbonie
Główna katedra Lizbony, której początki sięgają wczesnego średniowiecza. Uważa się, że na jego miejscu znajdowała się rzymska świątynia, którą Wizygoci zamienili na kościół chrześcijański. W okresie panowania arabskiego na Półwyspie Iberyjskim świątynia została zniszczona, a na jej miejscu wzniesiono meczet.W 1150 roku pojawił się nowy budynek, który stał na sześć wieków przed trzęsieniem ziemi. Jednak katedra nie została całkowicie zniszczona przez żywioły, została odbudowana, rozmywając surową architekturę romańską gotykiem, barokiem i neoklasycyzmem.
Kościół św. Engracia
Majestatyczna i monumentalna konstrukcja z różowego marmuru w stylu portugalskiego baroku, która ma drugie imię - Panteon Narodowy Portugalii. Kościół zaczęto budować w XVII wieku, a ukończono dopiero w XX. Rola panteonu przypadła świątyni pod rządami dyktatora A. Salazara. W kościele pochowani są politycy, znani pisarze i inni przedstawiciele kultury.
Muzeum Calouste Gulbenkiana
Galeria sztuki, w której znajdują się próbki sztuki europejskiej, antycznej i orientalnej. Muzeum zostało zorganizowane na koszt ormiańskiego potentata G. Gulbenkiana w 1969 roku, który po II wojnie światowej wyemigrował do Portugalii. W muzeum znajduje się duża kolekcja obrazów, biżuterii, rzeźby i sztuki użytkowej. Tutaj możesz zobaczyć prace Rembrandta, Maneta, Degasa, Rubensa i Renoira.
Narodowe Muzeum Sztuki Starożytnej
Kolekcja oparta jest na dziełach sztuki skonfiskowanych zakonom. Te związki wyznaniowe zostały rozwiązane na początku XIX wieku, a część ich majątku przeszła w ręce państwa. W muzeum prezentowane są dzieła portugalskich mistrzów z XIV-XIX wieku, obrazy artystów europejskich, kolekcje rzeźby i ceramiki, tekstylia, meble i inne artykuły dekoracyjne.
Narodowe Muzeum Powozów
Muzeum, w którym mieści się kolekcja powozów rodziny królewskiej. Powstał przy udziale ostatniej królowej Portugalii Amelii, która chciała zachować powozy i pokazać je szerokiej publiczności. Następnie kolekcja została uzupełniona egzemplarzami z Francji, Austrii, Włoch i innych krajów europejskich. W muzeum można zobaczyć powozy z XVII-XIX wieku. W 2015 roku na wystawę wybudowano nowy, nowoczesny budynek.
Muzeum Energii Elektrycznej
Muzeum mieści się w budynku dawnej elektrowni, która przez kilkadziesiąt lat regularnie dostarczała miastu energię elektryczną. Budynek jest rzadkim i ciekawym przykładem portugalskiej architektury przemysłowej, łączącej secesję i klasycyzm. W muzeum zwiedzający może obejrzeć sprzęt, przyjrzeć się procesom wytwarzania energii elektrycznej lub wysłuchać wykładu informacyjnego.
Muzeum Morskie
Ekspozycja znajduje się na terenie Klasztoru Hieronimitów. W odległej przeszłości Portugalia była wielkim imperium morskim, któremu podlegały liczne kolonie na całym świecie. Eksponaty muzealne przypominają zwiedzającemu tamte czasy. W salach prezentowane są różne modele statków, mapy, urządzenia nawigacyjne, którymi podróżowali portugalscy odkrywcy.
Zoo w Lizbonie
Miejskie zoo położone jest w bardzo malowniczej okolicy, ozdobionej zabytkami architektury. Jest domem dla około 300 gatunków zwierząt, głównie kotów, naczelnych i zwierząt przywiezionych z posiadłości kolonialnych Portugalii. ZOO głosi, że głównym celem swojego istnienia jest zachowanie i odrodzenie rzadkich i zagrożonych gatunków. Niektóre zwierzęta na terenie zoo są przystosowane do wypuszczenia.
Oceanarium w Lizbonie
Oceanarium uważane jest za największe w Europie, jest domem dla ponad 450 gatunków życia morskiego (16 tys. osobników). Akwarium główne zajmuje powierzchnię 1000 metrów kwadratowych i osiąga głębokość 7 metrów. Akwarium zawiera dość rzadkie gatunki morskie: rybę księżycową, bóbr morski, pająk krabowy i inne. W osobnych akwariach mieszkają mieszkańcy Oceanu Atlantyckiego, Indyjskiego i Pacyfiku.
Winda Santa Justa
Wyciąg miejski łączący Rua do Ouro i plac Largo do Carmo. Został zbudowany na początku XX wieku, aby pomóc pieszym wspinać się po wystarczająco stromym zboczu, aby dostać się z Baixa do Chiado. Winda została zaprojektowana w wdzięcznym neogotyckim stylu. Początkowo napędzany był silnikami parowymi, później zastąpiono je elektrycznymi. Wyciąg jest popularną atrakcją turystyczną.
Pomnik Odkrywców
Pomnik wzniesiony na cześć przywódców epoki wielkich odkryć geograficznych. Ten imponujący pomnik został zbudowany za panowania dyktatora Salazara. Wyróżnia się majestatycznym stylem i ogromnymi rozmiarami, pomnik ma 50 metrów wysokości. W ten sposób architekt chciał podkreślić wagę odkryć dokonanych przez portugalskich żeglarzy. Na szczycie pomnika znajduje się panoramiczny taras widokowy.
Akwedukt Aguas Librish
Akwedukt został zbudowany w pierwszej połowie XVII wieku i przetrwał trzęsienie ziemi w 1755 roku. Nadal jest włączony do istniejącego systemu wodociągowego miasta. Łuki akweduktu mają 60 metrów wysokości. Można było po nim chodzić do połowy XIX wieku, ale postanowiono zamknąć przejście z powodu częstych samobójstw. Obecnie można wybrać się na wycieczkę po akwedukcie w ramach zorganizowanej grupy.
Most nazwany 25 kwietnia
Żelazny most wiszący z lat 60. XX wieku, przerzucony przez rzekę Tag i łączący dwie dzielnice miejskie. Na długości konstrukcja rozciągała się na 2,22 km. Jest uważany za jeden z najdłuższych mostów wiszących na świecie. Do 1974 roku budowla nosiła imię Antonio Salazara, ale po rewolucji czerwonych goździków 25 kwietnia została przemianowana na cześć tego ważnego dla Portugalii dnia.
Most Vasco da Gamy
Najbardziej imponujący i najdłuższy europejski most na rzece Tag, ciągnący się na 17 km. Wspaniała konstrukcja została ukończona w zaledwie 3 lata, pomimo niesamowitej skali projektu. Most został uruchomiony 29 marca 1998 roku. Data ta nie została wybrana przypadkowo, ponieważ to właśnie w 1498 roku Vasco da Gama wypłynął na drogę morską z Europy do Indii. Most został zbudowany dzięki funduszom prywatnej firmy Lusoponte.
Żółty tramwaj lizboński
Na wąskich i nierównych uliczkach centralnej Lizbony znajdują się linie tramwajowe, które działają od ponad wieku. Słynne żółte tramwaje należą do sieci tramwajowej Lizbony. Szczególnie popularna jest trasa 28. Przejeżdża przez wszystkie zabytkowe dzielnice miasta, robi wiele ostrych zakrętów i zawija w bardzo malownicze miejsca. Tramwaj numer 28 jest stale wypełniony turystami, ponieważ wiele osób woli poznać miasto poprzez wycieczkę.
Platformy obserwacyjne
Lizbona rozłożona jest na wzgórzach, często aby dostać się z jednej części miasta do drugiej, trzeba wykonać niezwykły wysiłek fizyczny i pokonać wiele schodów i wzniesień. Punkty widokowe są rozsiane po całym mieście, oferując wspaniałe widoki na Lizbonę, rzekę Tag, wiszące mosty i wybrzeże oceanu. Najlepsze są miejsca Santa Lucia, Senhora do Monte, Graça, Brama Słońca, a także ta położona na Przylądku Roca.
