Wołgograd słynie z imponującej postaci „The Motherland Calls!” na Mamaev Kurgan i kompleksy zabytków poświęconych epizodom Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. To miasto-bohater, które dzielnie wzięło na siebie potężny atak niemieckich najeźdźców i zostało prawie doszczętnie zniszczone. Zwycięstwo w bitwie pod Stalingradem miało dla ZSRR kluczowe znaczenie, gdyż obróciło cały przebieg kampanii kosztem życia niezliczonych dzielnych żołnierzy.
Wiele pomników wojennych przypomina mieszkańcom i turystom te trudne czasy: Muzeum Panorama „Bitwa pod Stalingradem”, Aleja Bohaterów, Dom Pawłowa, Młyn Gergardta opowie o wydarzeniach straszliwej wojny. Miasto wydaje się być przepojone duchem heroizmu, który unosi się w muzeach, na ulicach i placach.
Najlepsze hotele i hotele w przystępnych cenach.
od 500 rubli / dzień
Co zobaczyć i gdzie iść w Wołgogradzie?
Najciekawsze i najpiękniejsze miejsca na spacery. Zdjęcia i krótki opis.
Mamaev Kurgan i rzeźba „Ojczyzna wzywa!”
Monumentalna rzeźba kobiety z mieczem w dłoni na Mamayev Kurgan jest centralną kompozycją kompleksu pamięci „Bohaterom bitwy o Stalingrad”. Powstał w 1967 roku według projektu E.V. Vutechicha. Całkowita wysokość pomnika to 85 metrów. Został zainstalowany 200 metrów od legendarnej 102. wysokości, nad którą przez 140 dni toczyły się zacięte bitwy podczas bitwy pod Stalingradem.
Panorama-muzeum „Bitwa pod Stalingradem”
Kompleks muzealny, otwarty w 1985 roku i składający się z dwóch poziomów. W pierwszej mieści się sama ekspozycja i magazyn środków pieniężnych. Na drugim - płótno panoramiczne „Klęska wojsk nazistowskich pod Stalingradem”. Część eksponatów znajduje się na wolnym powietrzu: sprzęt wojskowy, kilka zabytków i wieża czołgowa. Rocznie do muzeum przyjeżdża około pół miliona osób.
Młyn Gerhardta
Młyn parowy z początku XX wieku, zniszczony podczas bitwy pod Stalingradem. Budynek nie został odbudowany na pamiątkę strasznych wydarzeń wojny. Jego ruiny są częścią Muzeum-Rezerwatu Bitwy pod Stalingradem. W pierwszych latach po zakończeniu walk część pomieszczeń młyna wykorzystywana była jako mieszkania, co widać wyraźnie z zapieczętowanych okien na starych fotografiach.
Nasyp centralny
Nasyp miejski uważany jest za jeden z najlepszych nad Wołgą. Składa się z dwóch poziomów: pierwszy przylega bezpośrednio do rzeki, drugi biegnie w pobliżu budynków mieszkalnych. Swój nowoczesny wygląd miejsce zyskało w latach 50. XX wieku. Przed wojną nasyp służył do przyjmowania statków towarowych, znajdowała się tu również rzeczna stacja pasażerska. Dziś jest ozdobą Wołgogradu i główną bramą do miasta.
Plac Poległych Bojowników
Centralny plac miejski, na którym przed rewolucją 1917 r. znajdowały się sklepy kupieckie i tawerny. Podczas bitwy pod Stalingradem stał się miejscem krwawych bitew. Na cześć poległych żołnierzy, aby uhonorować ich odwagę i bohaterstwo, w 1963 roku zapalono tu Wieczny Płomień. Na placu znajdują się dwa masowe groby. Dziś otaczają go zabytki, budynki administracyjne, hotele i budynki mieszkalne.
Aleja Bohaterów
Jeden z centralnych bulwarów Wołgogradu, składający się z trzech równoległych ulic. Pochodzi z nabrzeża Wołgi. Aleję pamiątkową zaczęto układać po wojnie, podczas odbudowy miasta z ruin. Postanowiono poświęcić go obrońcom Ojczyzny, którzy bohatersko zginęli w bitwach. Wzdłuż bulwaru znajdują się stele, na których wyryte są imiona 127 żołnierzy, którzy bronili Stalingradu do ostatniego tchu.
Dom Pawłowa
Budynek mieszkalny przy pl. Lenin, słynący z tego, że podczas bitwy pod Stalingradem grupa bojowników broniła się przez 58 dni, ukrywając się w jej murach. Żołnierzom dowodził starszy sierżant J. F. Pawłow, stąd współczesna nazwa budynku. Dla narodu radzieckiego dom stał się symbolem odporności, niesamowitej odwagi i bohaterstwa, które ludzie mogą pokazać tylko w obronie ojczyzny.
Muzeum Sztuk Pięknych. I. Maszkowa
Ekspozycja otwarta dla zwiedzających w 1963 roku. Dziś jest to jedyna galeria sztuki w Wołgogradzie. Kolekcja jest zbiorem dzieł z XIX – XX wieku. Opiera się na eksponatach przekazanych z Państwowego Ermitażu, Państwowego Muzeum Historycznego i Galerii Trietiakowskiej. Oddzielna część muzeum poświęcona jest twórczości malarzy wołgogradzkich.
Muzeum Historii Pamięci
Kolekcja mieści się w rezydencji z 1903 r., która należała niegdyś do kupieckiej rodziny Repnikowów. Sam budynek jest cennym zabytkiem architektury początku XX wieku, wzniesionym w nowym rosyjskim stylu z jasnoczerwonej cegły. Ekspozycja składa się z sześciu działów prezentujących obrazy, grafikę, fotografię, dokumenty i inne przedmioty z okresu wojny domowej i Wielkiej Ojczyźnianej.
Rezerwat muzealny „Stara Sarepta”
Skansen o powierzchni 5 hektarów. Został zorganizowany w celu zachowania dziedzictwa architektonicznego XVIII – XIX wieku, a także ożywienia tradycji narodów regionu Wołgogradu. W Starej Sareptie działają narodowe ośrodki rosyjskie, tatarskie, niemieckie, kałmuckie, ukraińskie i białoruskie. Kolekcja muzealna składa się z eksponatów etnograficznych, archeologicznych i artystycznych.
Planetarium Wołgogradgrad
Planetarium zostało otwarte w 1954 roku i dziś jest jedynym teatrem kosmicznym w regionie i okolicach. Został wzniesiony przez inżynierów i budowniczych z NRD jako prezent od ZSRR z okazji zbliżających się 70. urodzin I. Stalina. Architektura budynku przypomina zarysy neoklasycznej monumentalnej świątyni z masywnymi frontowymi kolumnami i wysoką kopułą.
Budynek carskiej straży pożarnej
Regionalny zabytek architektury z XIX wieku, który pełnił funkcję wieży przeciwpożarowej. Zabytkowy budynek został wzniesiony w 1897 r., ale został zniszczony w latach 30. (według innej wersji podczas bitwy pod Stalingradem). Nowoczesny budynek pojawił się w 1995 roku, został odtworzony zgodnie z jego pierwotnym wyglądem. Obecnie w dawnej wieży pożarowej mieści się władza administracyjna.
Sobór Kazański
Świątynia została wzniesiona pod koniec XIX wieku na cześć ikony Matki Bożej Kazańskiej. Wcześniej miejsce to zajmował kościół z początku XVIII wieku, później – drewniana kaplica. Budynek został zbudowany w stylu eklektycznym, łączącym obyczaje architektoniczne różnych epok. Być może dlatego wygląda tak odświętnie i elegancko. Katedra została odbudowana po wielu latach spustoszenia w okresie sowieckim.
Kościół Wszystkich Świętych na Mamayev Kurgan
Świątynia przyjęła pierwszych parafian w 2005 roku, ale miejsce jej budowy zostało konsekrowane w 1993 roku przez patriarchę Aleksego II. Budynek został wzniesiony niedaleko masowego grobu na Kurganie Mamajewa, a ten gest miał dość głębokie znaczenie. Dziś jego złote kopuły lśniące w słońcu zdają się uzupełniać pamiątkową kompozycję poświęconą bohaterom Wielkiej Wojny Ojczyźnianej.
Fontanna "Sztuka"
Kompozycja zdobi środkowy wał miejski. Mieszkańcy miasta znają ją również pod nazwą fontanny „Przyjaźni Narodów”. Rzeźba to grupa trzech dziewcząt w strojach ludowych wykonujących rodzaj tańca ludowego. Postacie są umocowane na wysokim postumencie, wokół którego biją strumienie wody. To miejsce jest poszukiwane podczas imprez towarzyskich i festiwali.
Fontanna "Barmaley"
Historyczny Barmaley zdobił niegdyś centrum sowieckiego Stalingradu. Po raz pierwszy powstał w 1930 roku.Na pamiątkę tej fontanny w 2013 roku zainstalowano dwie kopie. Jeden znajduje się w pobliżu młyna Gergardta, drugi na placu przy stacji. Kompozycja składa się z postaci tańczących dzieci, które tańczą wokół ogromnego krokodyla. Grupa rzeźbiarska powstała na podstawie bajki K. Czukowskiego „Barmaley”.
Pomnik Panikakha
Rzeźba jest dedykowana Michaiłowi Panikakha, bohaterowi Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Podczas obrony 102. wysokości rzucił się z koktajlem Mołotowa na jeden z niemieckich czołgów i wysadził go, uniemożliwiając wrogowi zdobycie przyczółka na Kurgan Mamayev. Pomnik wykonany jest w formie 6-metrowej figury, zastygłej w zdecydowanej pozie iw każdej chwili gotowej do skoku. Tak właśnie rzeźbiarze widzieli bohatera podczas jego śmiertelnego rzutu.
Pomnik Lenina
Przy samym wejściu do Kanału Wołga-Don znajduje się 27-metrowy pomnik Lenina na 30-metrowym granitowym cokole. Został wykonany przy użyciu tej samej technologii, co Motherland Calls! Pomnik zbudowano w 1973 r., wcześniej na jego miejscu stał pomnik I. Stalina, który został rozebrany w 1969 r. Dziś zabytek jest miejscem dziedzictwa kulturowego Federacji Rosyjskiej.
Winda w Wołgogradzie
Niezwykły budynek przemysłowy wybudowany w 1940 roku jest dziś ważnym zabytkiem historycznym ze względu na rolę, jaką odegrał podczas bitwy pod Stalingradem. W latach 1942 i 1943 o obiekt toczyły się zacięte walki, w wyniku których konstrukcja została poważnie uszkodzona. W 1977 r. wzniesiono tu pomnik ku czci obrońców miasta.
Budynek dworca kolejowego
Stacja na odgałęzieniu linii kolejowej Wołga, która jest uważana za zabytek architektury. Nowoczesny budynek został wzniesiony w 1954 roku w miejsce starej ceglanej konstrukcji z końca XIX wieku, całkowicie zniszczonej podczas bitwy pod Stalingradem. Stacja została zbudowana w klasycznym stylu epoki stalinowskiej z nieodłączną powagą i monumentalnością. Do dekoracji hojnie użyto marmuru i granitu.
Metrotram
Miejski system szybkich tramwajów z elementami metra, składający się z 22 przystanków. Całkowita długość linii to ponad 17 km. Jej historia rozpoczęła się wraz z otwarciem zajezdni tramwajowej w 1971 roku. Według niektórych zachodnich magazynów Metro jest jedną z najciekawszych tras tramwajowych na świecie ze względu na to, że wiele jego odcinków przebiega podziemnymi tunelami.
Stacja rzeczna
Stacja rzeczna Wołgograd jest uważana za największą nie tylko w Rosji, ale w całej Europie. Został zbudowany w drugiej połowie XX wieku. Jej molo jest przeznaczone na 6 statków, wewnątrz znajduje się przestronna sala koncertowa na 1000 widzów. Stąd można wybrać się na przyjemny spacer wzdłuż Wołgi na wygodnym statku motorowym. Dziś stacja jest bardziej centrum rozrywki niż pełnoprawnym węzłem komunikacyjnym.
Kanał Wołga-Don
Kanał łączy dwie duże drogi wodne europejskiej części Rosji - Wołgę i Don, ma długość 101 km. W budowie brali udział niemieccy jeńcy wojenni, więźniowie, zdemobilizowani żołnierze i studenci cywilnych uczelni – łącznie przy pracach zatrudnionych było około miliona osób. Być może dlatego kanał wykopano w rekordowym czasie 4,5 roku.
Wołżskaja HPP
Największa elektrownia wodna w europejskiej Rosji. Powstał w 1961 roku w ramach kaskady Wołga-Kama. Działalność przedsiębiorstwa przynosi korzyści ludziom, ale szkodzi środowisku, ponieważ utrudnia tarło bieługi, jesiotra i innych ras rzecznych. Wspaniała konstrukcja można podziwiać tylko z brzegu, ponieważ przejście i filmowanie na terenie elektrowni wodnej jest zabronione.
Wołga
Największa droga wodna w Europie (i jedna z największych na całej planecie), ciągnąca się na długości 3,5 tys. km. od regionu Tweru po Morze Kaspijskie. Na jego brzegach znajdują się liczne miasta, w tym ponadmilionowe. Nadmorskie krajobrazy Wołgi są śpiewane w wielu dziełach rosyjskiej klasyki i są przedstawiane na płótnach artystów, ponieważ ludzie od dawna podziwiają wielkość i moc tej rzeki.
