10 głównych atrakcji Tarusa

Cicha prowincjonalna Tarusa to małe miasteczko w regionie Kaługi, śpiewane w wierszach niezrównanej Mariny Cwietajewej. Wzmiankowany jest w starożytnych kronikach z XIII wieku, ale jego wizerunek jest zamrożonym obrazem XIX wieku z kamiennymi świątyniami, posiadłościami miejskimi arystokratów i kupców oraz małymi przytulnymi uliczkami.

Tarusa znajduje się na liście historycznych osad w Rosji. Z miastem związane jest życie i twórczość wielu postaci kultury - poetki M. I. Cwietajewy, pisarzy K. G. Paustowskiego i N. A. Zabolotskiego, artysty V. D. Polenova. Całe terytorium Tarusy można ominąć w zaledwie kilka godzin, ale jeśli zajrzysz do lokalnych muzeów i dokładnie przestudiujesz ekspozycje, kilka dni może nie wystarczyć.

Co zobaczyć i gdzie się wybrać w Tarusie?

Najciekawsze i najpiękniejsze miejsca na spacery. Zdjęcia i krótki opis.

Katedra Piotra i Pawła

Przed pożarem z 1779 r., po którym w Tarusie pozostały tylko 23 domy, konieczna stała się przebudowa miasta i budowa nowego kościoła, gdyż drewniany kościół św. Spłonął także Mikołaj Cudotwórca. Dekretem Katarzyny II budowę katedry św. Piotra i Pawła rozpoczęto w 1785 r., a zakończono w 1790 r. Później dobudowano refektarz i dwie dodatkowe kaplice. W czasach sowieckich rozebrano dzwonnicę, a na głównym placu miasta spalono wszystkie cenne mienie kościelne. Pod koniec lat 90. budynek zaczął być przywracany do pierwotnego wyglądu.

Kościół Zmartwychwstania Chrystusa

XVII-wieczna świątynia, która przetrwała kilka pożarów dzięki temu, że została zbudowana z kamienia na Wzgórzu Voskresenskaya, oddzielonej od centrum miasta głębokim wąwozem. W XVIII wieku budowlę przebudowano dodając dodatkową boczną kaplicę, na początku XX wieku w trakcie przebudowy kościół ponownie rozbudowano, a jego fasadę udekorowano w stylu rosyjsko-bizantyjskim. Mimo zniszczeń w czasach sowieckich zachowały się elementy dekoracyjne.

Pomnik Mariny Cwietajewej

M. Cwietajewa uwielbiał odwiedzać Tarusę. Poświęciła miastu wiele wierszy poetyckich. Co więcej, pisarz chciał tu zostać pochowany, ale okoliczności były inne. W 2006 roku na jej cześć postawiono w Tarusie pomnik. Rzeźba stoi na wysokim brzegu rzeki Oka pośrodku tarasu widokowego parku miejskiego. Obok brązowej postaci Mariny rośnie jarzębina – jeden z twórczych obrazów jej poezji.

Pomnik K. Paustowskiego

K. Paustovsky mieszka w Tarusie od ponad 20 lat. W 1967 otrzymał tytuł honorowego obywatela miasta. W 2012 roku nad brzegiem Oki wzniesiono pomnik pisarza. Rzeźbiarz uosabiał w brązie swojski i prosty wizerunek Paustowskiego: głaszcze swojego wiernego psa o imieniu Straszny, opierając się o płot. Przed wykonaniem rzeźby autor pomnika dokładnie przestudiował fotografię, na której pisarz został przedstawiony z psem.

Muzeum rodziny Cwietajewów

Dziadek M. Cwietajewej nabył pod koniec XIX wieku małą drewnianą posiadłość. Tu urodził się ojciec pisarza, Marina i jej siostra często przyjeżdżały tu na wakacje. Muzeum zostało otwarte w 1992 roku. Posiada niewielką kolekcję rzeczy osobistych rodziny Cwietajewów, mebli, artykułów gospodarstwa domowego i książek. Często odbywają się tu różne imprezy poświęcone twórczości poetki.

Dom-Muzeum Paustowskiego

Ekspozycja znajduje się na terenie niewielkiego, skromnego domu, w którym kiedyś mieszkał pisarz. Muzeum zostało otwarte w 2012 roku, stało się pierwszym i jedynym w Rosji poświęconym życiu i twórczości K. Paustowskiego. Wewnątrz odtworzono atmosferę lat 50. i 60., zgromadzono rzeczy osobiste i zrekonstruowano gabinet, w którym znajduje się maszyna do pisania i biurko autora oraz jego ulubione książki.

Prywatne Muzeum Siergieja Żarowa

Kolekcja muzeum składa się z mebli i wnętrz, rzeźb i przedmiotów artystycznych wykonanych ze złomu przez utalentowanego mieszkańca S. Żarowa. Zobaczyć można także stare żelazka, fotografie, płyty, sprzęty gospodarstwa domowego i maszyny do szycia. W 2012 roku uruchomiono niezwykłą ekspozycję, której pierwszym gościem został Gubernator Obwodu Kałuskiego. Część eksponatów znajduje się w domu, część na podwórku (ich liczba stale rośnie).

Cenotaf Mariny Cwietajewej

W miejscu, gdzie zgodnie z jej wolą miała być pochowana M. Cwietajewa, zainstalowano kamień pamiątkowy. Znajduje się pod jarzębiną nad brzegiem rzeki Oka. Pierwsza bryła pojawiła się w 1962 roku, wykonał ją na własne stypendium student Wydziału Filologicznego - żarliwy wielbiciel twórczości poetki, ale za wolą jej córki Mariny Ariadny kamień został usunięty tydzień później. Drugi został dostarczony dopiero w 1988 roku.

Galeria sztuki Tarusa

Muzeum sztuki powstało w latach 60. z inicjatywy lokalnych pasjonatów sztuki. Początkowo sala wystawowa mieściła się w refektarzu katedry Piotra i Pawła, następnie zbiory przeniesiono w inne miejsce. Ekspozycja składa się z obrazów malarzy wędrownych: P. A. Sukhodolsky'ego, I. K. Aivazovsky'ego, V. D. Polenova, G. G. Gagarina i innych. Istnieje również dział grafiki i rzeźby, gdzie prezentowane są prace V. Vatagin.

Dobra rzeka

Oka to duży dopływ Wołgi. Przepływa przez terytorium kilku regionów Rosji Centralnej, w tym Kaługi. Tarusa po prostu stoi na malowniczych brzegach, porośniętych lasem i usianych ustronnymi piaszczystymi mierzejami. Również kanał drogi wodnej przechodzi przez Kaługę, Oryol, Kashirę, Kolomnę, Riazań i inne miasta. Latem przyjemnie jest odpoczywać na zielonych wysokich brzegach, łowić ryby lub pływać łódką.