Niedaleko miasta Matamata znajduje się jedna z najsłynniejszych wiosek na świecie - Hobbiton. To miejsce jest święte dla fanów Johna Tolkiena i jego trylogii Władca Pierścieni - przyjeżdżają tu z całego świata. Ale nawet ci, którzy nigdy nie czytali tych książek, z reguły nie odmawiają sobie przyjemności zwiedzania bajkowego świata hobbitów. W końcu bez względu na to, jak próbują sklonować go w innych krajach, oryginał, w którym kręcono filmy, jest nadal taki sam.
Jak to się wszystko zaczeło
Nowa Zelandia to kraj pięknych krajobrazów, do których cywilizacja nie dotarła. Tutaj owce pasą się okazale na bezkresnych polach, a prywatne gospodarstwa znajdują się w odległości kilkudziesięciu kilometrów od siebie. Jeden z nich w zasadzie nijaki, został zauważony przez słynnego reżysera Petera Jacksona, który postanowił nakręcić film oparty na trylogii Johna Tolkiena w tych częściach, z dala od miejskiego zgiełku.
Bardzo uważnie szukał miejsca, badając otoczenie z helikoptera. Jego uwagę przyciągnęły ziemie rodziny Aleksandrów, rozrzucone wśród malowniczych zielonych wzgórz. Taki pejzaż, zdaniem reżysera, doskonale korespondował z tym, co zostało opisane w książkach. Nie wcześniej powiedziane, niż zrobione. Wkrótce duża część własności prywatnej została sprzedana Hollywood i rozpoczęła się długa żmudna praca ...
Budowa Hobbitonu
Najważniejsze, od czego Peter Jackson nie chciał się wycofywać i nie cofał się o krok - cała sceneria do filmu musiała być naturalna, a nie wykonana z kartonu czy sklejki. Dlatego bajeczna wioska Hobbiton została dosłownie odbudowana od podstaw, od podstaw.
Rząd kraju natychmiast zdał sobie sprawę, że taki projekt może przynieść Nowej Zelandii nie tylko popularność, ale także korzyści ekonomiczne - w końcu strzelanina się skończy, a wioska pozostanie. Dlatego bez żadnych pytań i skarg przyłączono do pracy rezerwę wojskową: ludzi i sprzęt. 1,5 kilometra drogi, półfabrykaty do okrągłych dziur, z których niektóre mają sześć metrów głębokości, most i pagórkowaty teren - stworzenie tego wszystkiego zajęło prawie rok. Po ciężkiej pracy projektanci zabrali się do pracy.
Szczególną uwagę zwrócono na rysunek detali. Każdy drobiazg ze scenerii musiał wyglądać naturalnie. A jeśli doniczki z kwiatami lub stare beczki nie są tak trudne do znalezienia, to z czasem pojawiło się wiele problemów. Jednym z głównych jest sposób starzenia się w domu. W tym celu porost, który bardzo długo rośnie w naturze, został nasączony specjalnym roztworem. Pobudzony przez nią zakorzenił się i bardzo dobrze się rozprzestrzenił.
Jednak w wiosce Hobbiton są też „fikcje”. Przede wszystkim jest to dąb, pod którym znajdowała się nora Bilbo Bagginsa. W Nowej Zelandii praktycznie nie ma dużych drzew, więc były one „zbierane” kawałek po kawałku: pień wykonany jest z naturalnego drewna, a liście z włókna światłowodowego.
Innym manekinem w wiosce Hobbiton jest ogród ich karłowatych jabłoni. Nie mogli ich znaleźć przed filmowaniem i zostały zastąpione śliwkami, a do dekoracji trzeba było użyć sztucznych owoców.
Polecamy jeszcze kilka ciekawych miejsc w Nowej Zelandii:
- 11 najlepszych atrakcji w Auckland
- Jezioro Pukaki
- Most donikąd
- Jaskinia świetlików Waitomo
Czym jest dzisiaj Hobbiton?
Od czasu kręcenia filmu w Hobbiton Village nic się nie zmieniło. Domy postaci z bajek wciąż wyglądają bardzo realistycznie, ubrania wiszą na linach, a na podwórkach rozłożono ogródki warzywne. Czasami wydaje się, że mieszkańcy siwiejących nigdzie nie odeszli - po prostu czas dla nich jest spokojny.
Turyści mogą zwiedzać dziedzińce każdego z domów, ale nie mogą wejść do środka. Pomimo tego, że niektóre z „dziur” zachowały hollywoodzką scenerię, a nawet drzwi są uchylone (swoją drogą, całe „wnętrze” filmowania odbywało się w studiu, a nie w Hobbitonie). To dziwactwo twórców wsi-muzeum. Być może w ten sposób chcieli zachować iluzję tajemnicy świata hobbitów, nie ujawniając do końca wszystkich jego tajemnic. To prawda, że niektóre bramy prowadzą donikąd – w końcu większość otworów wykopano niecały metr i nigdy nie wykorzystano ich do filmowania wewnątrz.
Ale zajrzenie do tawerny Zielonego Smoka i wypicie kieliszka cydru jest całkiem realne. Niektóre dania w menu oparte są na produktach z hodowli hobbitów. Przechadzając się ulicami wioski często można zaobserwować następujący obraz: pracownik restauracji wychodzi, podnosi świeżą sałatkę, cukinię lub coś innego i znów chowa się za drzwiami kuchni.
I oczywiście spacerując po wiosce Hobbiton nie można przejść obok legendarnego dębu, którego stworzenie kosztowało ponad milion dolarów. Wygląda naprawdę bardzo realistycznie i prawie niemożliwe jest zrozumienie z daleka, że drzewo to tylko fikcja.
Jak dostać się do wioski Hobbiton?
Fani wycieczek z przewodnikiem będą zawiedzeni – do Hobbitonu można dostać się tylko w ramach grupy lub wykupując wycieczkę indywidualną. Podróż do magicznej wioski zaczyna się od centrum informacyjnego znajdującego się w centrum miasta Matamata. Nie ma dokładnego adresu, ale nie można się zgubić ani przejść obok. Prowadzą tu nie tylko wszystkie drogi, ale także liczne znaki. Po zakupie biletu turyści są wsadzani do „markowego” transportu i zabierani bezpośrednio do wioski.
Jeśli planujesz podróż z Auckland, możesz od razu wykupić wycieczkę (są one oferowane przez prawie wszystkie lokalne biura podróży) lub możesz pojechać do Matamata na własną rękę. Jednak do tego trzeba będzie wynająć samochód lub skorzystać z taksówki – z komunikacją miejską w Nowej Zelandii jest źle.
Koszt wizyty
Bilet do magicznego świata hobbitów nie jest tani, będzie kosztował 75 nowozelandzkich dolarów. Dla dzieci obowiązuje zniżka – mali goście w wieku 11-14 lat mogą wejść do wioski za 37,5 dolara nowozelandzkiego, od 5 do 10 lat – za 10 USD, do 5 lat i zupełnie za darmo.
Godziny pracy
Centrum turystyczne w Matamata jest otwarte od 9-00 do 16-30. W szczycie sezonu harmonogram może ulec zmianie, dzień pracy wydłuża się o kilka godzin (lepiej wcześniej sprawdzić ten punkt. Zwiedzanie wioski Hobbiton trwa około 3 godzin, ostatni goście opuszczają teren po 19 -00.
