Muzeum Thyssen-Bornemisza w Madrycie to wyjątkowa kolekcja prawdziwych arcydzieł malarstwa z prywatnej kolekcji rodziny barona Thyssen-Bornemisza. Tutaj można zobaczyć płótna wielkich artystów różnych szkół i nurtów, tworzone na przestrzeni ośmiuset lat.
Historia
W tworzeniu ekspozycji muzealnej brały udział trzy pokolenia rodziny Thyssen-Bornemisso. Początek położył odnoszący sukcesy niemiecki biznesmen, magnat stalowy August Thyssen. W 1910 roku na jego zamówienie Auguste Rodin tworzy kilka kompozycji rzeźbiarskich. Do tej pory w kolekcji współczesnej honorowe miejsce zajmują cztery postacie, spotykające się z gośćmi przy wejściu do muzeum.
Kierownictwo rodzinnej firmy i zamiłowanie do kolekcjonowania dzieł sztuki przeszły od sierpnia na jednego z jego synów, Heinricha. Zaczął kolekcjonować obrazy dawnych europejskich mistrzów, kupować je w Ameryce podczas Wielkiego Kryzysu i zwracać do ich historycznej ojczyzny. Do czasu jego śmierci w 1947 r. było ponad 500 dzieł. Pod jego rządami dzieła sztuki zostały po raz pierwszy wystawione publicznie. Stało się to w 1930 roku w Monachium, od 1936 ekspozycja eksponowana jest w specjalnie wybudowanej galerii w Willi Heinricha w Lugano (Szwajcaria). Oprócz obrazów kolekcjonował gobeliny, antyczne meble, rzeźby, biżuterię i wiele innych.
Po śmierci Henryka kolekcja została podzielona pomiędzy spadkobierców. Jego najmłodszy syn Hans poszedł w jego ślady i włożył wiele wysiłku w zjednoczenie kolekcji. Ponadto uzupełniał ją dziełami współczesnych mistrzów malarstwa: kupował obrazy impresjonistów, awangardy, hiperrealistów i tak dalej. Podobnie jak jego ojciec, Hans uważał, że arcydzieła powinno być widoczne dla jak największej liczby osób. Dlatego stale organizował wystawy zwiedzające we wszystkich krajach świata.
Wraz ze wzrostem kolekcji pojawiło się pytanie o wybór stałego miejsca, ponieważ galeria w prywatnej willi nie zawierała wszystkich prac, a warunki nie mogły zapewnić właściwego zachowania. Spośród wielu otrzymanych propozycji wybór padł na Pałac Villahermosa (1771).
Znajduje się w samym sercu Madrytu, obok słynnego Muzeum Prado. Hiszpański rząd zagwarantował, że ekspozycja otrzyma status muzeum państwowego. To było ważne, bo pozwoliło na zachowanie całej kolekcji jako całości. Kolejnym powodem, który wpłynął na wybór, było hiszpańskie pochodzenie żony Hansa - słynnej w przeszłości modelki Carmen Cervera, która była zainteresowana umieszczeniem wystawy w swojej ojczyźnie.
Umowa została podpisana w 1988 roku. Kilka lat poświęcono na remonty, przekształcenie pałacu w muzeum, aw październiku 1992 roku został otwarty dla zwiedzających. Do 2004 roku kolekcja poszerzyła się o obrazy należące do Carmen Cervera. Ponadto członkowie rodziny Thyssen-Bornemisza kupowali cenne płótna i wystawiali je w salach muzeum. Dlatego konieczne stało się tworzenie nowych obszarów.
Oprócz głównego trzykondygnacyjnego budynku, obok dobudowano nowy w nowoczesnym stylu. Teraz w muzeum, oprócz pokazywania stałej kolekcji, odbywają się różne wystawy czasowe, seminaria i inne wydarzenia.
Ekspozycja
Ekspozycja stała obejmuje dwie odrębne kolekcje: barona i jego żony. Pierwsza, składająca się z 775 dzieł należących wcześniej do barona, została kupiona przez państwo hiszpańskie za 350 mln dolarów, druga, będąca własnością wdowy po nim Carmen Cervera, obejmująca 304 płótna, była przez długi czas wynajmowana. Jest wystawiony w nowym budynku.
Lista niektórych artystów pokrywa się, są to wybitni mistrzowie XIII - XX wieku. Aranżacja obrazów przebiega według daty: od starszej do współczesnej. . Większość płócien malowana jest olejem, są też akwarele, pastele, prace wykonane temperą i złotem.
Tradycyjnie ekspozycję można podzielić na cztery części. Pierwsza łączy obrazy artystów włoskich, niemieckich, holenderskich, flamandzkich z XIII-XV wieku. Są to pejzaże, portrety, obrazy o tematyce religijnej i mistycznej: Niccolo di Tommaso „Dziewica z Dzieciątkiem”, Marco Zoppo „Święty Hieronim na pustyni”, Francesco Botticini „Święta Cecylia”, Jan van Eyck „Zwiastowanie” i inni.
Druga część zawiera dzieła renesansu, baroku, rokoka, klasycyzmu, obejmujące XVI-XVIII wiek. Tutaj można zobaczyć prace takich znanych malarzy jak: Tintoretto „Spotkanie Tamar z Judaszem”, Tycjan „Dziewczyna z Dzieciątkiem”, Rubens „Oślepiający Samson”, Veronese „Portret kobiety z psem”, Caravaggio „Święta Katarzyna Aleksandrii”, El Greco „Zwiastowanie” itp.
Trzecia część łączy obrazy z XIX - XX wieku. Reprezentują je takie nurty jak: impresjonizm, awangarda, surrealizm, symbolika, kubizm. Są to obrazy Claude'a Moneta, Paula Cezanne'a, Auguste'a Renoira, Henri de Toulouse-Lautreca, Paula Gauguina, Pabla Picassa, Wassily'ego Kandinsky'ego, Marca Chagalla. Słynne płótna pojawiają się przed zachwyconymi widzami: Van Gogh „Jedzący kartofle”, Edgar Degas „Taniec w zieleni”, „Sen spowodowany lotem pszczoły” Salvadora Dali, Pablo Picasso „Człowiek z klarnetem” i wiele innych.
Czwarta część składa się z ciekawych i mało znanych w Europie płócien malarzy północnoamerykańskich XIX-XX wieku. Są to na przykład prace artysty abstrakcyjnego D. Pollocka „Brown and Silver I”, przedstawiciela pop-artu R. Lichtensteina „Kobieta w łazience” i tak dalej. Prace artystów amerykańskich zajmują cztery sale muzeum.
Godziny otwarcia i ceny biletów
Wystawa stała działa:
- od wtorku do niedzieli: od 10.00 do 19.00. Cena biletu 12 €, dla seniorów 8 €, dzieci do lat 12 wstęp wolny. Wypożyczenie audioprzewodnika - 1 € (dostępny w języku rosyjskim).
- Poniedziałek: od 12.00 do 16.00 (wstęp wolny).
Muzeum jest zamknięte 1 stycznia, 1 maja i 25 grudnia. Ostatnie wejście na godzinę przed zamknięciem. Bilety na wystawy czasowe sprzedawane są osobno.
Gdzie to jest i jak się tam dostać
Muzeum znajduje się w centrum Madrytu przy Paseo del Prado 8.
Najbliższa stacja metra: Banco de Espana, linia 2,
Autobusy nr 1, 2, 5, 9, 10, 14, 15, 20, 27, 34, 37, 41, 51, 52, 53, 74, 146, 150.
