Pałac Kensington w Londynie

Pałac Kensington służył przez krótki czas jako oficjalna rezydencja królewska za panowania Jerzego II (XVIII wiek). Jego historia jest mniej znana niż inne apartamenty brytyjskich monarchów – Wieża Fortecy, Pałac Buckingham, Zamek Windsor.

Historia budowy

Terytorium w zachodniej części Londynu było w posiadaniu hrabiego Nottingham, który na swoje potrzeby wybudował w 1605 roku niewielki pałacyk wiejski w formie trzypiętrowego budynku. Wilhelmowi III podobała się lokalizacja pałacu, z dala od hałaśliwego centrum stolicy. Ponadto król cierpiał na astmę, a świeże powietrze sprzyjało jego zdrowiu. W wyniku transakcji Pałac Kensington przeszedł w ręce rodziny królewskiej.

Z rozkazu Wilhelma w urządzanie rezydencji na potrzeby dworu królewskiego zaangażował się słynny architekt Christopher Wren, twórca katedry św. Pawła. Architekt postanowił nie przebudowywać budynku, ale rozbudować go o galerie, oficyny, schody. Pod jego kierownictwem powstały: apartamenty królewskie, główna klatka schodowa, wieża zegarowa, kaplica. Jednym z pierwszych gości wysokiej rangi, którzy odwiedzili Kensington, był rosyjski car Piotr I. W jego pamięci pozostał portret autorstwa Gottfrieda Knellera, który zdobi galerię.

Jednak królowi i królowej nie udało się w pełni cieszyć przyjemności życia w nowej rezydencji. Zmarli wkrótce po przeprowadzce. Pałac okazał się również pechowym miejscem dla królowej Anny. Całe 17 potomków rodziny królewskiej zginęło w jego murach. Od tego czasu Kensington zyskało reputację przeklętego miejsca.

Panowanie Anny naznaczone jest powstaniem parku i szklarni. W ich załamanie zaangażował się słynny zwolennik stylu barokowego, architekt John Vanbruh. Znaczące ulepszenia na terenie pałacu zostały wykonane z rozkazu Jerzego I. Prace nadzorował William Benson. Zgodnie z jego projektem budynek został wyremontowany, zbudowano tajną komnatę i królewski salon.

Nowy monarcha Jerzy I uczynił swoją główną siedzibę w Pałacu Kensington. Był jedynym władcą Anglii, który przez długi czas mieszkał w Kensington. 24 maja 1819 r. urodziła się tu córka księcia Kentu Aleksandrina Wiktoria, która do brytyjskiej historii przeszła pod imieniem królowej Wiktorii. Pomnik w ogrodzie i ekspozycja „Nieznana Wiktoria”, znajdująca się w części wystawowej zamku, przypominają o ważnym wydarzeniu w historii pałacu.

Po koronacji Victoria opuściła pałac. Zaczął gnić i popadać w pustkę. Aby zaradzić tej sytuacji, królowa zarządziła otwarcie mieszkania do publicznego wglądu. Tak więc od końca XIX wieku. Pałac Kensington jest częściowo muzeum.

Połowa terytorium pozostaje mieszkalna. Tutaj w latach 80. i 90. dwuletnia W XX wieku książę Karol mieszkał z żoną księżną Dianą i dziećmi. Po tragicznej śmierci Lady Dee jej mieszkanie uległo zmianie. Postanowiono całkowicie je wyposażyć, aby wykluczyć kradzież przedmiotów wystawionych na sprzedaż na aukcjach.

Obecnie kompleks budowli Pałacu Kensington jest warunkowo podzielony na 2 części:

1. Wystawa, na której działają wycieczki z przewodnikiem i wystawy stałe.
2. Rezydencja, w której mieszkają młodsi członkowie rodziny królewskiej.

Mały, skromny Pałac Kensington służy jako stałe miejsce zamieszkania dla:

• rodziny księcia i księżnej Gloucester
• rodziny księcia i księżnej Kentu
• dla rodziny księcia i księżnej Cambridge

Prywatne pokoje zajmowane są przez księcia Harry'ego.

Recepcja

Za króla Jerzego II główną siedzibą pałacu była sala recepcyjna. Odbywały się w nim uroczyste spotkania monarchy z jego poddanymi, a także audiencje z przedstawicielami obcych mocarstw.

W 1734 roku w tej sali odbyła się prezentacja na brytyjskim dworze królewskim wodza indyjskiego Yamacraw. Pochodził z angielskiej kolonii Gruzji w Nowym Świecie.

W holu recepcyjnym w widocznym miejscu znajduje się pokryty złoceniami fotel syna Jerzego II – Fryderyka.

Apartament królowej

Apartamenty królewskie składają się z amfilady sal, pasaży, galerii. Pomieszczenia są bogato zdobione dziełami sztuki. Niektóre z nich zachowały historyczne artefakty, które należały do ​​brytyjskich monarchów w XVIII-XIX wieku:

• Galeria - kolekcja porcelany, haftu, dywanów tureckich;
• Jadalnia - drewniane rzeźbione panele ścienne;
• Sypialnia to kołyska dziecięca w złocie królowej Wiktorii;
• Czerwony Salon jest miejscem obrad I Rady Państwa po wstąpieniu Wiktorii na tron.

Apartament Królowej zawiera również buduar, salon, schody do ogrodu.

Szafa królów

Szafa królewska powstała pod koniec XVII wieku. z rozkazu królowej Anny. Pomieszczenie przeznaczone do przechowywania ubrań i akcesoriów nie powinno być widoczne dla zwiedzających. Dlatego wejście do niej zostało zamaskowane wśród malowideł na ścianach sali.

Salon

Wśród innych lokali należących do króla Jerzego II wyróżnia się salon. Służyła jako magnes przyciągający dworzan i szlachtę, którzy starali się zasłużyć na osobiste spotkanie z monarchą.

W pokoju nie ma mebli, ponieważ król miał być witany na stojąco. Główną ozdobą sali są zdjęcia. Najsłynniejszym obrazem jest Wenus i Kupidyn włoskiego malarza Giorgio Vasariego.

Królewskie schody

Droga do Sali Recepcyjnej wiedzie po marmurowych Schodach Królewskich. To jedno z najbardziej niezwykłych miejsc w Pałacu Kensington. Początkowo ściany wzdłuż stopni pokryte były boazerią wykonaną w 1724 roku według projektów Christophera Wrena.

W XVIII wieku zostały zastąpione obrazami Williama Kenta. Artysta przedstawił życie pałacowe na płótnach i uchwycił wiele prawdziwych postaci. Pomysł udekorowania przejścia malarstwem, Kent zapożyczył od Włochów. Na ścianach znajdują się również rzeźby - kopie prawdziwych posągów z czasów starożytnych. Tak więc na szczycie schodów odtworzono posąg Diany. Jego oryginał jest wystawiony w Holkham Hall w Norfolk.

Ogród botaniczny

Początkowo na miejscu obecnych ogrodów Kensington rósł gęsty las. Bliskość stolicy i obfitość dzikich zwierząt przyciągnęły uwagę królów. Terytorium otrzymało status królewskich terenów łowieckich. Był ogrodzony i zakazany dla ogółu społeczeństwa.

Po tym, jak Wilhelm III kupił Pałac Kensington pod koniec XVII wieku, postanowiono zbudować z nim ogród. Planowaniem krajobrazu parku zajął się Christopher Wren. W epoce Annensky'ego ogrody zostały rozbudowane kosztem części Hyde Parku. Postanowiono również zbudować szklarnię dla roślin egzotycznych.

Kolejnym etapem rozwoju ogrodów był okres gruziński. Małżonka Jerzego II, Caroline, poświęciła wiele uwagi poprawie terytorium parku. Zgodnie z jej rozkazami w ogrodach pojawiła się kaskada sztucznych zbiorników: Jezioro Dolgoe, Jezioro Serpentin, Okrągły Staw. Dla relaksu wśród zieleni wzniesiono 2 drewniane altany. Jedna z nich, zwana „Świątynią Królowej”, przetrwała do dziś.

W 1860 r. angielski układ ogrodów uzupełniono o nowy ciekawy narożnik, zwany Ogrodami Włoskimi. Obejmuje misy 4 basenów otoczonych licznymi rzeźbami. Królowa Wiktoria przyczyniła się do zaprojektowania Ogrodów Kensington. Po śmierci męża kazała uwiecznić jego pamięć gigantycznym pomnikiem (54 m wysokości). Budowa konstrukcji trwała 10 lat. Otwarcie pomnika nastąpiło w 1872 roku.

Ważne miejsca w Kensington Gardens to:

• Albert Hall - sala koncertowa
• Ogrody dachowe Kensington – Restauracja
• Rzeźba chłopca autorstwa Piotra Pana
• Plac zabaw z 900-letnim dębem.

W 1909 r. na prośbę Edwarda VII narożnik parku zamieniono na Tajemniczy Ogród, przypominający ogrody holenderskie z XVII wieku. Na spacery dla szerokiej publiczności park otworzył swoje bramy w 1728 roku. Wejście na terytorium jest bezpłatne i otwarte przez cały rok.

Bilet Coca-Cola London Eye – 24,30 £
Bilet na wystawę Tower of London i Royal Treasure - 26,80 £
Bilet na Tower Bridge - £9,80
Bilet wstępu do Opactwa Westminsterskiego i audioprzewodnik - £20
Bilet do Madame Tussauds - 29 £
Bilet szybkiego wstępu do katedry św. Pawła — 16 £
Wieżowiec „Shard” - bilet wstępu i szampan - 24,95 £

Przeprowadzka księcia Williama i Kate Middleton

Pałac Kensington wywołał nowy wzrost zainteresowania publiczności po tym, jak książę William wraz z żoną i dziećmi zdecydowali się w nim osiedlić. Para wybrała dawne pokoje księżnej Małgorzaty, które po jej śmierci w 2002 roku były zamknięte. Aby odnowić komnaty, trzeba było poświęcić św. 1 milion funtów. Wydatki zostały opłacone z budżetu państwa, gdyż pałac jest wpisany do rejestru zabytków.

Meble i wyposażenie książąt Cambridge, za zgodą Elżbiety II, zostały wybrane z królewskiej kolekcji. Przeprowadzka miała miejsce w 2013 roku.

Para i ich dzieci mają do dyspozycji:

• 5 sypialni
• 3 salony
• Powierzchnia biurowa
• kuchnia
• ogród róż

Pałac Kensington jest otwarty dla publiczności przez cały rok (z wyjątkiem 24.12-26.12), ale godziny otwarcia różnią się w zależności od sezonu.

Aby zobaczyć apartamenty i okolicę, należy zakupić bilety. Są 3 rodzaje:

• Dzieci: od 5 do 15 lat. Dzieci są przyjmowane tylko pod opieką osoby dorosłej
• Dorosły: powyżej 16 lat
• Preferowane: studenci studiów stacjonarnych, seniorzy (60 lat)

Cena biletu, na życzenie gościa, może zawierać dopłatę 10%. Jest to dobrowolna darowizna na potrzeby muzeum.

Karta HRP daje również prawo do wejścia do pałacu. Jest płatna jednorazowo i zapewnia nieograniczony dostęp do 6 Pałaców Królewskich w Londynie. Ceny członkostwa od 01.03.2018: Indywidualny (1 osoba dorosła) - 52,00 £, Wspólny (2 osoby dorosłe) - 80,00 £, Rodzinny (1 osoba dorosła i do 6 dzieci) - 74,00 £, Grupa rodzinna (2 osoby dorosłe i do 6 dzieci) ) - 105,00 £.

Wokół pałacu nie ma audioprzewodnika, dlatego zwiedzający przeprowadzają oględziny samodzielnie, oprowadzani z przewodnikiem lub wspólnie z zamówionym przewodnikiem. Historia jest po angielsku.

Gdzie się znajduje i jak się tam dostać

Współrzędne Pałacu Kensington to London W8 4PX UK.

Podróż można odbyć metrem lub autobusem.

Stacje metra:

1. Queensway - linia centralna (10-15 minut pieszo)
2. High Street Kensington – ronda i linie dzielnicowe (10-15 minut pieszo)
3. Notting Hill Gate – linie Center, Circle & District (20-25 minut pieszo)

Linie autobusowe:

• do Bayswater Road - 70, 94, 148, 390
• na Kensington High Street - 9, 10, 49, 52, 70, 452

Latem rower to wygodny sposób poruszania się.

Pałac Kensington na mapie