Kościół św. Piotra w Rzymie uważany jest za największy kościół na świecie o świętym znaczeniu dla chrześcijaństwa. Luksusowa dekoracja dekoracji katedry jest hołdem złożonym Apostołowi Piotrowi, którego prochy spoczywają w kościele. Katedra składa się z licznych kaplic ozdobionych rzeźbami i relikwiami religijnymi.
Historia budowy
W I wieku ne Neron był cesarzem państwa rzymskiego. Jego panowanie naznaczone było wysokim rozwojem gospodarki i dobrobytu obywateli, a także przejawem okrutnego usposobienia. W Rzymie powstały nowe dzielnice mieszkalne plebejuszy, luksusowe pałace dla arystokratów, łaźnie i cyrki. Na wysokim wzgórzu po drugiej stronie Tybru znajdował się tylko nietknięty kawałek ziemi. Miejsce to służyło do wykonywania egzekucji osób skazanych zgodnie z prawami starożytnego Rzymu.
W 64 r. Rzym pochłonął niszczycielski pożar. Nero oskarżył o to chrześcijan, których poddał straszliwym prześladowaniom. W tym czasie stolicę wielkiego imperium odwiedza niejaki wędrowiec z prowincji judzkiej, który nosił imię Szymon. Był uczniem Jezusa, od którego otrzymał przydomek „kamień” (po grecku – petros). Zaczęli nazywać go Piotrem. Naśladowca Chrystusa został oskarżony o głoszenie nowej wiary, za co władze rzymskie skazały apostoła na ukrzyżowanie do góry nogami. Skazany został stracony na szczycie wzgórza, gdzie pochowano ciało. Następnie chrześcijanie wznieśli w miejscu pochówku mur pamiątkowy.
W IV wieku cesarz Konstantyn zalegalizował chrześcijaństwo. Na grobie Piotra położono małą bazylikę. W 1500 roku świątynia Konstantyna została zburzona z powodu zniszczonych murów. Papież Juliusz II podjął się budowy nowej bazyliki. Architektem został Donato Bramante. Według jego projektu miał wznieść okazały budynek zwieńczony masywną kopułą. Przedwczesna śmierć architekta wstrzymała budowę. Kolejni architekci nie byli w stanie ostatecznie określić wyglądu katedry.
W 1546 r. budową bazyliki kierował Michał Anioł, chcąc zrealizować ideę Bramantego. Świątynię należy przedstawić jako grecki krzyż równoboczny. Cała konstrukcja katedry od stóp do szczytu kopuły musi spoczywać na wysokim bębnie, który jest otoczony smukłymi kolumnami. Nadchodząca epoka baroku odcisnęła swoje piętno na architekturze świątyni. Aby pomieścić dużą rzeszę wierzących, potrzebna była duża przestrzeń. Postanowiono wydłużyć nawę bazyliki i dodać kilka kaplic. W 1626 papież Urban VIII uroczyście konsekrował katedrę św. Piotra.
Opis i architektura
Eliptyczny plac, otoczony wdzięcznymi szesnastometrowymi kolumnami, prowadzi do Bazyliki Świętego Piotra. W jego centralnej części znajduje się obelisk o wysokości 240 metrów. Imponująca jest również wielkość świątyni. Jej długość to 211 metrów, a wysokość kopuły to 136 metrów. Katedra może pomieścić 60 tysięcy osób. Centralnym elementem konstrukcji kościoła jest kopuła z krzyżem na szczycie. To ogromne dzieło architektoniczne uważane jest za symbol Watykanu. Kopuła z szesnastoma żebrami spoczywa na masywnym bębnie ozdobionym korynckimi kolumnami. Na półkuli znajduje się szesnaście okien.
Fasada katedry, zbudowana w XVII wieku przez architekta Karla Modernę, ozdobiona jest pilastrami i składa się z dwóch kondygnacji z attyką. W dolnej części znajduje się pięć bram z brązu, których panele ozdobione są wizerunkami poddanych Starego Testamentu. Każdy portal ma swoją nazwę: Wrota Dobra i Zła, Śmierć, Tajemnice, Filaret i Święte Wrota. Nad nimi widocznych jest dziewięć okien, z których trzy posiadają balkony. Attyka otoczona jest balustradą i zwieńczona ogromnymi pięciometrowymi figurami Chrystusa i Apostołów. Po bokach fasady znajdują się rzeźby świętych Piotra i Pawła. Piotr trzyma w swoich rękach klucze do Królestwa Niebieskiego, dane mu przez Pana. Apostoł Paweł trzyma w rękach wyciągnięty miecz.
Wnętrze
Sale katedry uderzają bogatą dekoracją i ogromnym rozmiarem. Ściany i sufity zdobią płaskorzeźby i rzeźby. Dwudziestometrowe sklepienia łukowe prowadzą do licznych kaplic i cennych reliktów kościelnych. Katedra jest miejscem pochówku papieży, których groby znajdują się wzdłuż naw. Jednym z arcydzieł znajdujących się w Bazylice św. Piotra jest dzieło rzeźbiarskie Michała Anioła - Pieta. Mistrz przedstawił Matkę Boską płaczącą nad ciałem Chrystusa. Kobieta trzyma Jezusa na kolanach. Artysta podkreślał nierozerwalną jedność matki i syna. Rzeźbiarz wyrzeźbił figurki z jednego bloku marmuru. Rzeźba jest chroniona szkłem kuloodpornym.
W niszach ogromnych pilastrów pod kopułą znajdują się posągi przypominające mękę Chrystusa. Widać tam św. Longina trzymającego włócznię, którą przebił pierś Jezusa. W pobliżu św. Weronika pokazuje chusteczkę z wizerunkiem twarzy Chrystusa. W pobliżu znajduje się Św. Helena z masywnym krzyżem. Wewnętrzną powierzchnię kopuły zdobią wizerunki apostołów z ich symbolami: Marek z lwem, Jan z orłem, Mateusz z aniołem, Łukasz z wołem.
Na fryzie złocona łacińska fraza mówi o pożegnalnych słowach Chrystusa skierowanych do jego ucznia Piotra. Rzeźba z brązu siedzącego na tronie świętego Piotra jest rzeźbą wielce szanowaną przez parafian. Apostoł trzyma klucz w lewej ręce, a prawa ręka uniesiona w geście błogosławieństwa. Stopa Piotra jest lekko wysunięta do przodu u podstawy piedestału, aby przechodzący obok wierzący mogli ją pocałować.
W katedrze znajdują się wspaniałe mauzolea rzeźbiarza Berniniego, obramowane kolumnami i reliefowymi ornamentami. Jeden z nagrobków poświęcony jest papieżowi Urbanowi VIII, którego rzeźbę ukazano z prawą ręką do góry. Mistrz stworzył drugi grób dla papieża Aleksandra VII. Jego rzeźbiarski wizerunek modli się w otoczeniu alegorycznych figur młodych dziewic, symbolizujących prawdę, sprawiedliwość, miłosierdzie i roztropność. Kolorowy ołtarz Przemienienia Pańskiego robi niezatarte wrażenie. Składa się ze wspaniałego panelu opartego na słynnym dziele Rafaela Santi. Obraz przedstawia Jezusa wznoszącego się w górę w otoczeniu swoich uczniów.
W głębi absydy świątyni znajduje się gigantyczny magazyn zbudowany na cenne relikwie. Można tu zobaczyć złożoną kompozycję rzeźbiarską. Jest to drewniana mównica, nad którą dosłownie unosi się stare krzesło. Według legendy podczas kazania usiadł na nim apostoł Piotr. Tron otaczają posągi teologów - nauczycieli kościołów łacińskiego i greckiego. Nad amboną gołębica Ducha Świętego otoczona aniołami na tle chmur i promieni słonecznych.
W jednej z kaplic katedry spoczywają relikwie papieża Leona I Wielkiego. Nad świątynią wznosi się płaskorzeźba z białego marmuru. Panel opisuje legendarną scenę, w której papież Leon, wychodząc na spotkanie armii Hunów, z tylko jednym krzyżem w dłoniach, zamienił barbarzyńców w panikę. Na szczególną uwagę zasługuje kaplica św. Sebastiana. Oto obraz otoczony marmurowymi pilastrami. Panel wykonany jest według szkiców słynnego malarza Dominichino. Dzieło opisuje męczeństwo rzymskiego legionisty Sebastiana, oskarżonego o praktykowanie chrześcijaństwa.
Konfesjonał (grób) św. Piotra
Główną wartością katedry jest grób wielkiego męczennika Piotra. W centrum świątyni znajduje się ołtarz z niegasliwymi lampami. Poniżej znajduje się grób apostoła, do którego prowadzą dwie półokrągłe marmurowe schody. Schodzą do poziomu starożytnej bazyliki Konstantyna, która wcześniej stała w tym miejscu.W 1939 r. rozpoczęto tu wykopaliska archeologiczne, zainicjowane przez papieża Piusa XII. Podczas badań odkryto nekropolię, w której znaleziono szczątki ciała apostoła Piotra. Teraz są przechowywane w grobowcu zwanym „konfesjonałem św. Piotra”. Ołtarz zdobi baldachim wykonany przez rzeźbiarza Berniniego w 1624 roku. Jest zainstalowany na czterech skręconych kolumnach z brązu o wysokości 29 metrów. Na szczycie konstrukcji znajdują się rzeźby aniołów.
Gdzie się znajduje i jak się tam dostać
Bazylika św. Piotra znajduje się na placu o tej samej nazwie w Watykanie. Można do niego dojechać metrem (stacja Ottaviano). Kilka metrów od placu znajduje się przystanek autobusowy i tramwajowy.
