Znakomity przykład kolekcji mostów weneckich – „Most Westchnień” – cieszy się ogromną popularnością wśród podróżników. Nawet osoba, która nigdy nie była we Włoszech, mogła go zobaczyć na licznych zdjęciach migających w Internecie. A jeśli zdarzy ci się odwiedzić słynne miasto na wodzie, to nie uchwycenie siebie i swoich bliskich na tle wybitnego zabytku architektury lub nie przepłynięcie pod nim na gondoli jest największym zaniedbaniem.
Historia budowy mostu
Słynny barokowy most został zaprojektowany i wzniesiony pod ścisłym kierownictwem architekta Antonio Contino. Młody twórca był siostrzeńcem swojego najwybitniejszego wuja Antonio da Ponte, który zaprojektował most Rialto łączący brzegi Canal Grande. Równie uzdolnieni pomagali sobie nawzajem w projektowaniu swoich arcydzieł. Realizacja ambitnego projektu Contino trwała dwa lata, począwszy od 1600 roku. Piękny budynek na zewnątrz został zbudowany w celu praktycznym - połączyć pałac Dożów i stare więzienie z nowymi lochami po drugiej stronie kanału.
Legendy Mostu Westchnień w Wenecji
Istnieje wiele legend o tym, jak znany na całym świecie budynek otrzymał tak wysublimowaną i „smaczną” nazwę z turystycznego punktu widzenia, ale najczęściej wśród miejscowej ludności słychać dwie.
Według pierwszej legendy tytułowe westchnienia należą do beznadziejnych przestępców skazanych na śmierć. Mały kryty most łączy wspaniałe Komnaty Dożów, siedzibę władców miasta i miejsce sprawiedliwości, z wilgotnym, ciemnym i brudnym lochem po drugiej stronie kanału, zwanym „nowym więzieniem”. Przestępcy i zdrajcy Włoch przed uwięzieniem trafili do pałacu Dożów, gdzie skazano na nich bezwzględny wyrok. Następnie eskortowano ich na drugą stronę kanału, wpuszczając ostatni oddech świeżego powietrza przez maleńkie okienka, zanim znaleźli się w okropnym i ponurym miejscu, gdzie tylko nieliczni mogli przetrwać do dnia egzekucji, nie złapawszy straszliwego infekcja i zachowanie zdrowia psychicznego.
Przechodząc przez mostek, więźniowie westchnęli leniwie, zwracając wzrok na swoje ukochane miasto, wiedząc, że nie wolno im już dłużej podziwiać jego pięknych widoków. Legendę tę nieco podważa dobrze znany fakt historyczny, że kara śmierci została zniesiona przed wybudowaniem mostu, a w lochach trzymano tylko drobnych złodziei i złodziei, którzy nie musieli dramatycznie wzdychać przed wysłaniem do więzienie.
Druga legenda jest znacznie jaśniejsza i przyjemniejsza. Opowiada historię zakochanych par i ich leniwe westchnienia pod mostem. W końcu Wenecja to słynna siedziba miłości. I właśnie dlatego „Most Westchnień” nieuchronnie przyciąga setki romantycznych gości. A może to dziwaczny projekt, który z daleka wygląda trochę jak tort weselny. Uważa się, że jeśli zakochani przepłyną pod mostem w gondoli o zachodzie słońca do dźwięku dzwonów katedry św. Marka i pocałują się w tym momencie, mają zagwarantowane wieczne szczęście i wielką miłość. Nie jest tak łatwo wdrożyć wszystkie punkty, ponieważ prawie niemożliwe jest złapanie magicznego dzwonka, dlatego miłosne pary po prostu jeżdżą i całują się do piosenek gondolierów, ciesząc się przyjemnym spacerem.
Ciekawostka - słynny miłośnik bohaterów Giacomo Casanova został schwytany przez władze weneckie, a także doznał wątpliwej radości przejścia przez most. Ale jego pożegnalne westchnienie nie wyszło tak na pożegnanie - po 15 miesiącach więzienia znajomy mnich pomógł namiętnemu kochankowi płci pięknej opuścić ciemne lochy.
Nowoczesny Most Westchnień
Najpiękniejszy „Most Westchnień” wznosi się wysoko nad kanałem „Rio di Palazzo”, będąc wybitnym przedstawicielem „barokowego” stylu architektonicznego. Wykonany jest z białego kamienia naturalnego i wznosi się aż na 11 metrów. Jeśli przyjrzysz się bliżej, zobaczysz niesamowite szczegóły projektu, w tym dwadzieścia rzeźbionych twarzy (maskaron) znajdujących się na dole łuku. W XVII-wiecznych Włoszech maszkaronami często używano do ozdabiania fasad. W przeciwieństwie do przerażających gargulców mogą być komiczne, smutne lub neutralne. Tak więc na „moście westchnień” przedstawione są smutne, zły i jedna uśmiechnięta twarz.
Ci, którzy mieli okazję podziwiać wspaniały most tylko na zdjęciach, będą musieli doświadczyć sporego zaskoczenia, gdy znajdą się w środku. Budynek z zewnątrz jest bardzo skromny i ponury. A ponieważ od dawna przeszło przez niego dziesiątki więźniów, na moście znajdują się dwa oddzielne przejścia, które zostały wykonane tak, aby przestępcy i szanowani obywatele nie krzyżowali się ze sobą.
Mały most, który zyskał sławę wśród trafionych strzałą Kupidyna, przyciągnął uwagę architektów na całym świecie. Podróżując do miast w Ameryce, Anglii czy Kanadzie, łatwo zauważysz znajome cechy lokalnych budynków. Nawet w rosyjskim Sankt Petersburgu istnieje podobna struktura architektoniczna - nienazwany most przez Kanał Kryukowa. Niesamowity most zainspirował nie tylko architektów i budowniczych, ale także innych twórców. Na przykład ponury pisarz Edgar Poe wspomniał o nim w swoim opowiadaniu, a Michaił Aleksandrowicz Vrubel przedstawił miejsce pamięci na jednym z płócien. Po tak barwną wenecką kreację zwracają się również współcześni artyści. Gitarzysta i wokalista Robin Trover nazwał cały album na cześć mostu, w którym zadedykował mu piosenkę o tym samym tytule. A film „Mały romans” z 1979 roku jest w całości poświęcony testowaniu romantycznej legendy o pocałunku na gondoli.
Najlepsze zdjęcia uzyskano z dwóch punktów: Ponte de la Canonica od strony północnej i Ponte della Paglia od południa.
Gdzie jest most i jak się do niego dostać?
Adres: Piazza San Marco 1, 30100
Nie jest trudno dotrzeć do niego pieszo, jeśli spacerujesz po słynnym placu lub korzystasz z tramwaju wodnego (vaporetto) z przystanków San Zaccaria lub Vallaresso. Najlepiej by było podziwiać most z zewnątrz, gdyż turyści mogą wejść do środka tylko po wcześniejszej rezerwacji w uzgodnionym terminie lub w ramach grupy turystycznej, w ramach programu wycieczki.
