Adres: Kreml moskiewski, między wieżami Zwiastowania i Borowickiej
Data budowy: 1488 rok
Wysokość wieży: z gwiazdą 61,25 m.
Na wieży znajduje się rubinowa gwiazda
Współrzędne: 55 ° 44'53,3 "N 37 ° 36'49,4" E
Zawartość:
Krótka historia
Wieża Vodovzvodnaya swój wygląd zawdzięcza talentowi Antonio Geraldiego, znanego w ogromie państwa rosyjskiego jako Anton Fryazin-novy. Prace budowlane przy jej budowie prowadzono przed Ogrodem Aleksandra, a w 1488 roku, po ich ukończeniu, na wystawie mieszczan pojawiła się piękna wieża.
Widok na wieżę z rzeki Moskwy
Wieża otrzymała nazwę „Vodovzvodnaya” później - po tym, jak została wyposażona w pierwszy system zaopatrzenia w wodę w stolicy Rosji. A wcześniej nazywano ją Wieżą Sviblova, ponieważ bojarzy Sviblov mieszkali na terenie Ogrodu Aleksandra. Jeśli chodzi o cel Vodovzvodnaya, czyli Sviblova Tower, nie była to tylko wieża wojskowa.
Dzięki wodociągowi służył również jako budynek gospodarczy, ponieważ posiadał pomieszczenia do mycia, a sam wodociąg w pełni zaspokajał potrzeby wszystkich pałaców i ogrodów królewskich w zakresie zaopatrzenia w wodę. Taka maszyna do podnoszenia wody pojawiła się w wieży w 1633 roku, a prace nad jej produkcją kierował Christopher Galovey. Według pomysłu mistrza wodociąg zbudowano ze zbiorników, które zainstalowano w górnych kondygnacjach wieży. W ten sposób woda była dostarczana najpierw do „pałacu suwerena”, a następnie do ogrodów.
Do płukania bielizny w rzece Moskwie rzemieślnicy zbudowali portową tratwę do mycia w pobliżu wieży Vodovzvodnaya, a na brzegu wielkiej rzeki zbudowali myjnię portową, która była rodzajem magazynu na akcesoria do tej tratwy. W sąsiednim murze Kremla moskiewskiego ustawiono małą bramę do mycia portu, aby ludzie mogli przez nie przenosić bieliznę (poprzednio - spodnie).
Widok na wieżę z mostu Bolszoj Kamenny
Rozwiązanie architektoniczne wieży Vodovzvodnaya
Projekt wieży Vodovzvodnaya stał się ucieleśnieniem klasycznego stylu. Jego całkowita wysokość to 61,25 m², ale do połowy mistrzowie ułożyli go tak, aby pasy murowane (wystające i tonące) przeplatały się ze sobą. Niejako wąski biały kamienny pasek otacza pośrodku wieżę Vodovzvodnaya Kremla moskiewskiego i nazywa się go pasem łukowym. Całość dopełniają ciekawe zęby, przypominające ogony jaskółek, oraz szczeliny do strzelania. Tak niezwykłą koncepcję architektoniczną zrealizowano po raz pierwszy – do 1488 r. rosyjskie fortyfikacje nie były w ten sposób dekorowane. Namiot nad wieżą wzniesiono dopiero pod koniec XVII wieku.
Zmiany w architekturze wieży Vodovzvodnaya
Do 1805 roku wieża Vodovzvodnaya była zrujnowana, więc została rozebrana i odbudowana. Ale w 1812 r., podczas odwrotu wojsk napoleońskich ze stolicy, smutny los spotkał wieżę – została wysadzona w powietrze wraz z innymi wieżami Moskiewskiego Kremla. Prace nad jego restauracją, prowadzone pod kierunkiem architekta Bove OI, przypadają na lata 1817 - 1819. W kierunku Osipa Iwanowicza ściany wieży pokryto rustykalnym kamieniem, a strzelnice zastąpiono okrągłymi i półokrągłymi oknami. Okna lukarn zdobiły antyczne toskańskie portyki, ozdobione kolumnami i naczółkami.
Widok wieży z nabrzeża Kremla
Jeśli chodzi o szczyt wieży Vodovzvodnaya, nie był on ozdobiony rubinową gwiazdą, jak inne wieże moskiewskiego Kremla. Dopełnieniem tego projektu był orzeł. I dopiero w 1937 roku zaczęła się na nim afiszować gwiazda, osiągając średnicę trzech metrów. Mimo tak solidnych rozmiarów gwiazda ta jest uważana za najmniejszą spośród wszystkich gwiazd Kremla.
W południowo-zachodniej części Kremla, między wieżami Blagoveshchenskaya i Borowitskaya, znajduje się wieża Vodovzvodnaya, kawałek rosyjskiej historii, znajdująca się na rogu nabrzeża Kremla.
