Podobnie jak reszta klasztoru, klasztorna dzwonnica przeżywała okresy prosperity i spustoszenia. Obecnie został całkowicie odrestaurowany i cieszy gości Optiny Hermitage grzmiącym dźwiękiem dzwonów i pięknymi klasycznymi formami.
Historia dzwonnicy
Nowoczesną dzwonnicę poprzedziła niewielka kamienna dzwonnica. Na początku XIX wieku w klasztorze wyremontowano katedrę Wwiedeńskiego i postanowiono wymienić starą dzwonnicę na nową.
Wysoka dzwonnica została zbudowana w latach 1801-1804 dzięki datkom zebranym przez mnichów z Pustelni Optina. W okresie rozkwitu klasycyzmu budynek wzniesiono w najlepszych tradycjach tego stylu architektonicznego. Do 1811 roku do dzwonnicy dobudowano dwa skrzydła braterskie.
Dzwonnica kończyła się wdzięczną kondygnacją poddasza i wysoką iglicą. Na trzecim piętrze znajdowało się dziewięć dzwonów różnej wielkości, ozdobionych inskrypcjami i świętymi wizerunkami. Od 1826 r. na budynku mocowano uderzający zegar, a w 1845 r. wyposażono je w mechanizm bijący co kwadrans.
Widok na dzwonnicę z kościoła Kazańskiej Ikony Matki Bożej
Przed rewolucją w dolnej kondygnacji dzwonnicy znajdowało się przejście. Pielgrzymi wjeżdżali na teren klasztoru od wschodu - przez Bramę Świętą w wieży z kościołem bramnym Włodzimierskiej Ikony Matki Bożej. Następnie weszli po dużych schodach do drewnianej, wyłożonej boazerią bramy dzwonnicy i dotarli do Soboru Wwiedeńskiego. Po zachodniej stronie przejścia na dzwonnicy wisiała ikona Zbawiciela, a na wschodzie - Znak Najświętszej Bogurodzicy.
W latach władzy radzieckiej większość budynków sakralnych klasztoru została zniszczona. Stara dzwonnica nie uniknęła smutnego losu. Jego górna część została uszkodzona podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Do 1987 roku, kiedy pusta działka Optina została zwrócona cerkwi prawosławnej, z budynku pozostała tylko dolna kondygnacja, zniekształcona w wyniku przebudowy.
Widok na dzwonnicę z kościoła Przemienienia Pańskiego
Odbudowa dzwonnicy trwała kilka lat. Został odrestaurowany do 1999 roku bez ścisłego przestrzegania pierwotnych form.
Cechy architektoniczne
Naprzeciw wejścia do głównej świątyni Ermitażu Optina wznosi się smukła dzwonnica - Sobór Wwedeński. Dzwonnica jest najwyższym budynkiem monasteru prawosławnego. Wznosi się do 64 m i dlatego jest widoczny z daleka. Pomimo różnych stylów architektonicznych dzwonnica i kościół katedralny tworzą harmonijny zespół. Oba budynki są pomalowane na stonowaną zieleń, z elementami dekoracyjnymi podkreślonymi na biało.
Dzwonnica podzielona jest na trzy poziomy. Od północy i od południa przylegają do niego dwukondygnacyjne budynki braterskie. Niższy poziom to sześcian, a górny to cylindry. W tradycji klasycyzmu budowlę zdobią zgrabne wysunięte naczółki z podwójnymi kolumnami, a jej górną część – surowymi gzymsami, płycinami, półkolumnami i lakonicznymi listwami. Dzwonnicę uzupełnia błękitna półkula dachu, na którą wznosi się złocona kopuła z krzyżem.
Dzwonnica dzisiaj
Stara dzwonnica została całkowicie odrestaurowana. Dzwony na nim rozbrzmiewają codziennie i podczas świąt kościelnych. Każdy, kto przybył do Optiny Pustyn, może zobaczyć dzwonnicę i okoliczne zabudowania braterskie. Ale turyści nie mają wstępu do budynków.
Ocena atrakcji:
