Adres: Rosja, Moskwa, Park Woroncowski (stacje metra Prospekt Vernadsky i Novye Cheryomushki)
Główne atrakcje: Wartownie z wieżami, skrzydła północne, Kościół Trójcy Życiodajnej, Wielki Staw Woronowski
Współrzędne: 55 ° 39'59,6 "N 37 ° 31'53.8" E
Miejsce dziedzictwa kulturowego Federacji Rosyjskiej
Zawartość:
W południowo-zachodniej części Moskwy znajduje się posiadłość znana od XIV wieku. W całej swojej historii Woroncowo doświadczało okresów upadku i prosperity. Posiadłość została mocno spustoszona w czasie Ucisków i Wojny Ojczyźnianej w 1812 r., jednak troskliwi właściciele za każdym razem odbudowywali ją na nowo. Woroncowo pozostało w historii jako miejsce, w którym w 1812 roku próbowano zbudować tajną broń przeciwko wojskom Napoleona - pierwszy rosyjski balon.
Widok na most garbaty i wartownie z wieżami
Jaki był majątek w XIV-XVIII wieku?
W XIV wieku ziemia, na której później przebudowano posiadłość, należała do żony wielkiego księcia moskiewskiego Wasilija - Zofii. Byli częścią rozległej posiadłości książęcej, której centrum stanowiła wieś Worobiewo pod Moskwą, położona na Wzgórzach Worobiowych. Z zachowanych dokumentów wiadomo, że pierwszym właścicielem majątku położonego na południowy zachód od Moskwy został wybitny bojar Fiodor Wasiljewicz Woronec. Pod jego nazwiskiem wieś zaczęła nazywać się „Vorontsovskoe”, a później - „Vorontsovoe”.
W połowie XV wieku majątek objął książę Jurij Wasiljewicz Dmitrowski, wnuk księżniczki Zofii. Przez kolejne dwa stulecia majątek przechodził od jednego królewskiego krewnego do drugiego. Na początku XVII wieku, w czasach kłopotów, Woroncowo zostało spustoszone i stało się pustkowiem. W tym trudnym okresie rosyjskiej historii większość posiadłości i wsi pod Moskwą wyglądała dokładnie tak samo.
Zmiany w życiu majątku nastąpiły za panowania cara Michaiła Fiodorowicza. Osada została podarowana faworytowi cara - księciu Borysowi Aleksandrowiczowi Repninowi. Zrobił zawrotną karierę na dworze, a ze stolnika został wzniesiony na mocy suwerennego prawa w bojarze. Repnin został przekazany Woroncowo jako dziedzictwo, czyli stał się jego stałą własnością.
Główna brama osiedla
Od XVII wieku na terenie posiadłości pojawiły się pierwsze zabudowania, które determinowały jego wygląd. Repnin wybudował kamienny dwór, budynki gospodarcze oraz luksusowe „gotyckie” wejście na posesję. Według jednej wersji w Woroncowie urodził się jeden z najsłynniejszych rosyjskich portrecistów Fiodor Stiepanowicz Rokotow (1735-1808). W młodości słynny artysta był poddanym właściciela majątku Piotra Iwanowicza Repnina.
Budowa balonu wojskowego w Woroncowie
Na początku XIX wieku Woroncowo zaczęło należeć do następcy Repninów, Aleksandry Nikołajewnej Wołkońskiej. Wiosną 1812 r. wydzierżawiła majątek gubernatorowi cywilnemu Moskwy N.V. Obrezkov. Z tym wiąże się jedna z najbardziej niezwykłych kart w historii posiadłości Woroncowa.
Na początku 1812 roku do Napoleona przybył wynalazca z Niemiec Franz Leppich z pomysłem zbudowania sterowanego balonu. Jednak Bonaparte nie poparł go i wyrzucił z kraju. Bez wahania Leppich zwrócił się ze swoim planem do rosyjskiego cara Aleksandra I. Ewentualny atak Napoleona na Rosję nie był dla nikogo tajemnicą, a rosyjski car dołożył wszelkich starań, aby znaleźć skuteczne środki przeciwstawienia się armii francuskiej.
Pomysł zbudowania balonu, który mógłby unieść do 40 żołnierzy i około pięciu ton pudeł wypełnionych prochem w powietrze, wzbudził ogromne zainteresowanie suwerena. Polecił Obrezkovowi umieścić Leppicha i jego asystentów pod Moskwą i rozpocząć tajną produkcję broni przeciwko Bonapartemu. Woroncowo zostało wybrane na miejsce budowy przyszłego „latającego statku”.
Kościół Trójcy Życiodajnej na terenie majątku
Aby nikt nie dowiedział się o tajnym balonie, pracę w osiedlu nazwano albo „fabryką do przygotowania ładunków armatnich”, albo „przedsiębiorstwem produkującym maszyny lądowe”. Na zakup opiłków żelaza i kwasu siarkowego, niezbędnych do produkcji wodoru, skarbiec przeznaczył wówczas fantastyczne pieniądze - 100 tysięcy rubli.
Balon wykonało około 150 pracowników - kowali, mechaników, szwaczek i stolarzy. Tajną produkcję odwiedził car Aleksander I. Na początku lipca wojska Napoleona były już w ofensywie w Rosji, ale balon nie był jeszcze gotowy.
Kiedy Bonaparte zbliżył się do Moskwy, rozpoczęła się ewakuacja. Przedsiębiorstwo Leppikha załadowano na 150 wozów i przewieziono do Niżnego Nowogrodu, a części pozostałe w Woroncowie i korpus „gondolki powietrznej” zostały spalone. W 1813 r. wynalazca kontynuował budowę balonu, najpierw w Niżnym Nowogrodzie, a następnie w Petersburgu, ale nigdy nie udało mu się wznieść swojego pomysłu w niebo.
Historia posiadłości w XIX-XX wieku
Wojska Napoleona splądrowały majątek. Francuzi zniszczyli przechowywaną tu galerię sztuki i część budynków. Ale w latach 20. XIX wieku Woroncowo zostało przywrócone. W tym czasie majątek należał do księżniczki Zinaidy Aleksandrownej Wołkońskiej. Była słynną pisarką i gospodynią popularnego świeckiego salonu, który odwiedzało wiele celebrytów.
W 1837 r. właścicielem Woroncowa został Siergiej Muchanow. Pod nim przebudowano park dworski i założono sad. Ponadto na osiedlu pojawiło się wiele nowych budynków.
Skrzydła północne
Do początku XX wieku Woroncowo zostało zastąpione przez kilku właścicieli. W 1911 r. majątek przeszedł na własność adwokata Jewgienija Adamowicza Grünbauma. W nowej własności wybudował szklarnię, pomieszczenia dla robotników, biuro, kuchnię i cegielnię. Wiele dworów zaczęto wynajmować bogatym Moskwianom na letnie domki.
W 1918 r. nowe władze zaczęły wykorzystywać Woroncowo na siedzibę państwowego gospodarstwa rolnego. Wyposażenie dworu i daczy zostało splądrowane, a żołnierze Armii Czerwonej osiedlili się na terenie Woroncowa. Po Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej przechowywano tu stację biologiczną. Posiadłość uzyskała status pomnika sztuki ogrodniczej dopiero w 1979 roku.
Co można dziś zobaczyć w Woroncowie?
Dziś chroniony przez państwo teren dworsko-parkowy zajmuje 40,7 ha. Jego najważniejszą częścią jest kaskada pięciu stawów wykopanych w XVIII wieku na dopływie rzeki Ramenki.
W połowie 2000 roku wszystkie stawy Woroncowa zostały osuszone i dokładnie oczyszczone. Robotnicy ufortyfikowali wybrzeże i odbudowali rośliny w pobliżu wody. Tak więc w dzisiejszych czasach sztuczne zbiorniki witają gości Woroncowa odnowionymi. O każdej porze roku na ich brzegach można spotkać ludzi lubiących łowić ryby, a latem każdy może popływać łódką po dużym stawie.
Duży staw Voronovsky
Zagroda od dawna stała się ulubionym miejscem wypoczynku mieszkańców pobliskich dzielnic. Około połowa jego terytorium porośnięta jest krzewami i drzewami. W pozostałych gatunkach dominuje dąb i lipa. Większość tutejszych dębów wyrosła naturalnie, aw parku można zobaczyć wiele drzew w wieku ponad 110-120 lat. Na północy osiedla widoczne są rzędy dębowych gajów. Są to ślady nasadzeń, które zostały wykonane na terenie posiadłości w XIX wieku. Przy wejściu do osiedla od strony ulicy Akademika Pilyugin zachowały się dwa ponad 250-letnie dęby.
W zaroślach starego parku rośnie dużo leszczyny, a zwinne wiewiórki nieustannie ucztują na orzechach. Ptaki znalazły schronienie w gęstych koronach drzew. Odwiedzający park uwielbiają karmić ptaki i wiewiórki i stale wieszają karmniki na całym terytorium.
Niektóre budynki dworskie w Woroncowie zostały dobrze odrestaurowane. Wśród nich szczególne miejsce zajmuje różowo-białe północne skrzydło usługowe (lub szklarnia). Parterowy budynek w stylu klasycystycznym został wzniesiony przez Vokońskich-Repninów po splądrowaniu majątku przez wojska napoleońskie.
W Parku Woroncowskim znajduje się świątynia poświęcona na cześć Trójcy Życiodajnej. Pojawił się tu w 1807 roku z przebudowanego pawilonu parkowego. W 1812 r. Francuzi, którzy odwiedzili Woroncowo, zbezcześcili kościół, więc właściciele majątku musieli go odnowić i ponownie poświęcić.
Park Woronowski
W 1838 r. zrekonstruowano kościół Woroncowa. Budowniczowie przebudowali dzwonnicę i wznieśli nową ciepłą boczną kaplicę ku czci Sergiusza z Radoneża. Sto lat później, podczas antyreligijnej kampanii, którą przeprowadził rząd sowiecki, kościół został zamknięty, a wewnątrz znajdowały się warsztaty, magazyn, sklep, a następnie fabryka zabawek. Sanktuarium zostało odrestaurowane w latach 90. dzięki staraniom parafian.
Niedaleko świątyni znajduje się krzyż kultu. Został wzniesiony na cześć mieszkańców południowo-zachodnich dzielnic stolicy, którzy oddali życie, eliminując skutki katastrofy w Czarnobylu. W centralnej części parku w 2004 roku wzniesiono obelisk poświęcony żołnierzom-obrońcom ziemi rosyjskiej. Wzniesiono go ku pamięci wszystkich właścicieli majątku, którzy na polu bitwy oddali swój dług wobec Ojczyzny.
Woroncowo do rekreacji i rozrywki
Osiedle posiada kilka placów zabaw dla dzieci w różnym wieku. Ponadto park rozrywki Aleja Gier jest czynny tutaj w dni powszednie od 12.00 do 19.00 oraz w soboty i niedziele od 11.00 do 20.00. W północno-zachodniej części posiadłości można odwiedzić zielone labirynty, które były niezwykle popularne w XVIII-wiecznych parkach.
Na wschód od trzeciego stawu znajduje się stylizowany narożnik – Ogród Chiński. Jest to mały park krajobrazowy w stylu chińskim. A pomiędzy dużym stawem a skrzydłem wschodnim znajduje się pawilon szachowy, w którym zawsze można spotkać miłośników antycznej gry pochylając się nad planszami.
Chiński ogród
Główne wejścia na teren parku otwarte są codziennie od 8.00 do 22.00. Innym razem na teren posiadłości wchodzi się przez bramy znajdujące się na jego obwodzie. Dozwolone jest poruszanie się po parku pieszo lub rowerem. Wjazd pojazdów do Woroncowa jest zabroniony.
Jak się tam dostać
Ze stacji moskiewskiego metra „Prospekt Vernadsky” i „Novye Cheryomushki” można dostać się do osiedla autobusami (przystanek „Vorontsovsky Park”). Ze stacji Kaluzhskaya wygodnie jest chodzić na terytorium posiadłości. Ta podróż trwa około 15 minut.
