Adres: Peterhof
Rozpoczęcie budowy: 1747 rok
Zakończenie budowy: 1752 rok
Architekt: Bartolomeo Francesco Rastrelli
Miejsce dziedzictwa kulturowego Federacji Rosyjskiej
Współrzędne: 59 ° 53'04,5 "N 29 ° 54'31.7" E
Zawartość:
Majestatyczny budynek Wielkiego Pałacu stoi na wysokim tarasie pomiędzy Górnym Ogrodem a Dolnym Parkiem Peterhof. Dominuje nad innymi budynkami i jest centrum kompozycyjnym całego zespołu architektonicznego. Pałac ten został zbudowany ponad półtora wieku, a jego projektowaniem zajmowali się najlepsi architekci swoich czasów.
Wielki Pałac Peterhof z lotu ptaka
Historia budowy pałacu
Kiedy Piotr I wybrał miejsce na główny pałac, powierzył realizację swojego marzenia doświadczonym architektom Johann Friedrich Braunstein, Jean-Baptiste Leblond i Nicolo Michetti. W czasach Piotra budynek pałacowy miał tylko dwie kondygnacje i nie przekraczał wielkością Wielkiej Kaskady. Ponieważ pałac stał na wzgórzu i wznosił się 16 m ponad zielone parki, nazywano go Wyżyną lub Górnymi Komnatami.
W 1732 roku architekt Michaił Grigorievich Zemtsov dodał do budynku dwie galerie, ale wymagania rosyjskiego dworu wzrosły i postanowiono całkowicie zrekonstruować główny pałac Peterhof. Projekt luksusowej rezydencji królewskiej przygotował genialny architekt i mistrz elżbietańskiego baroku Bartolomeo Francesco Rastrelli. Wykonał świetną robotę - zachował stary budynek Piotra i nadał mu majestatyczny barokowy wygląd. Architekt wzniósł dodatkową kondygnację, powiększył przestrzeń w centrum pałacu i dodał dwa budynki po bokach, do których można było wejść przez parterowe empory.
Widok pałacu z górnego ogrodu z fontanny Neptuna
Czym był pałac w XVIII-XX wieku
W latach 60. i 70. XX wieku luksusowe wnętrza barokowe zaczęły wychodzić z mody, dlatego pomieszczenia pałacowe urządzono w bardziej powściągliwym stylu klasycystycznym. Z rozkazu Katarzyny II w budynku pojawiły się dwa oryginalne chińskie biura, a sale ozdobiono sztukaterią.
Petrodvorets był kochany w rodzinie cesarskiej. W małym kościele spadkobiercy zostali ochrzczeni i pobrani. W głównym budynku odbywały się wystawne przyjęcia i malownicze maskarady, które przyciągnęły nawet 3000 gości. Budynki pałacowe ulegały ciągłym przebudowom, a za każdym razem architekci dostosowywali je do nowych potrzeb dworu rosyjskiego. W połowie XIX wieku córka Mikołaja I Olga wyszła za mąż za niemieckiego księcia. Z tej okazji we wschodnim skrzydle pałacu urządzono osiem nowych pomieszczeń, a samą rozbudowę nazwano połową Olgińską.
Widok pałacu z dolnego parku z fontanny Samsona
W czasie okupacji niemieckiej 1941-1944 pałac został poważnie uszkodzony. Wycofujący się faszyści spalili i wysadzili budynek. Skala zniszczeń była tak wielka, że niewielu wierzyło, że duma Peterhofu kiedykolwiek zostanie przywrócona. Jednak dzięki mozolnej pracy budowniczych i konserwatorów zdarzył się cud. Pierwsze odnowione sale pałacu mogły przyjmować zwiedzających już w 1964 roku.
Pałac dzisiaj
Pomimo śladów różnych stylów architektonicznych Wielki Pałac prezentuje się bardzo harmonijnie. Integralność artystyczna budynku była wynikiem pracy utalentowanych architektów, którzy tu pracowali. Dziś budynek jest otwarty dla turystów. Podróżni mogą podziwiać piękne wnętrza, zabytkowe meble, kolekcje sztuki dekoracyjnej i obrazy.
Widok pałacu z kanału morskiego
Fasada od strony Zatoki Fińskiej rozciąga się na 268 m. Robi wrażenie, ale w rzeczywistości pałac jest raczej wąski i nie tak duży, jak wygląda z Kanału Morskiego. Znajduje się w nim około 30 sal i pokoi.
Zwiedzający rozpoczynają poznawanie pałacu od Schodów Głównych, znajdujących się w skrzydle zachodnim. Śnieżnobiałe ściany wokół schodów są bogato zdobione złotem i umiejętnie pomalowane temperą, więc nie ma wątpliwości, że biegi schodów prowadzą do cesarskiej rezydencji. Rzeźbione płaskorzeźby, wazony i kartusze błyszczą i tworzą świąteczny nastrój. Sufit nad schodami zdobi malowany prostokątny plafon przedstawiający alegorię wiosny.
Sala taneczna
Całe skrzydło zachodnie zajmuje Sala Balowa - najwspanialsza w pałacu. Według legendy Elizaveta Petrovna, która go zbudowała, nakazała nie oszczędzać złotej biżuterii na tę salę, ponieważ służyła ona do przyjmowania kupców bardzo stronniczych w stosunku do złota. Punktem kulminacyjnym Sali Balowej są spektakularne lustra trompe l'oeil na północnej i zachodniej ścianie. Te same lustra umieszczone są w otworach międzyokiennych, a ich obfitość daje efekt zwielokrotnienia przestrzeni.
Niebieski pokój został nazwany na cześć koloru ścian pokrytych opalizującą niebieską tkaniną. Od XVIII wieku to niewielkie pomieszczenie pełniło funkcję gabinetu pałacowego. Dziś w Niebieskim Pokoju można zobaczyć rzadkie XIX-wieczne meble, piękne przedmioty z brązu i wazony. Sala Chesme została stworzona, aby gloryfikować słynną bitwę pod Chesme (1770), a epizody bitwy znajdują odzwierciedlenie w obrazach zdobiących ściany sali.
Sala tronowa
Największym pomieszczeniem w pałacu jest Sala Tronowa, która zajmuje 330 m2. m. Szlachetny biały kolor i sztukaterie nadają mu szczególnej powagi. W Sali Tronowej znajduje się wiele obrazów i 12 przepięknych żyrandoli. Widownia jest znacznie mniejsza i dawniej służyła do przyjmowania gości. Jej ściany zdobią fałszywe lustrzane okna, wyraziste rzeźbione kapitele i pilastry, a sklepienie zdobi duży malowniczy plafon.
Obok Sali Audiencyjnej znajduje się jadalnia White, utrzymana w matowych kolorach. W przeciwieństwie do większości pomieszczeń pałacu nie ma w nim malowideł, a ściany wykończone są jedynie sztukaterią gipsową. Obecnie w jadalni znajduje się stary serwis na 30 gości i składający się ze 196 pozycji.
Sala zdjęciowa
Ze starych Komnat Wyżynnych zachowała się dwuwysokowa Sala Obrazowa, na ścianach której znajduje się wiele portretów w gobelinie. Kobieca część pałacu zaczyna się salonem Kuropatwy, nazwanym tak, ponieważ jego ściany pokryte są delikatną jedwabną tkaniną przedstawiającą ornamenty roślinne i kuropatwy. Za nią jest Garderoba, Sofa i Gabinet Cesarzowej.
Szafka dębowa
W połowie XVIII wieku, kiedy pałac był odbudowywany, postanowiono zachować osobisty gabinet Piotra I. Sala pamięci ozdobiona jest wdzięcznymi dębowymi panelami, wyrzeźbionymi za życia cesarza przez zręcznego francuskiego rzeźbiarza Nicolasa Pinaulta . Zanim wojska nazistowskie zajęły przedmieścia Petersburga, personelowi muzeum udało się przenieść osiem dębowych paneli w bezpieczne miejsce, dzięki czemu dziś odwiedzający Peterhof mogą zobaczyć oryginalną atmosferę czasów Peterhof.
Szafka dębowa
Ciepłe odcienie drewna na ścianach i parkiet sprawiają, że kwadratowe pomieszczenie jest bardzo przytulne. Ma niski sufit i cztery okna, które przesłonięte zostały masywnymi dębowymi okiennicami. W gabinecie znajduje się marmurowy kominek i dwa lustra o rzeźbionych ramach, a krzesła posiadają wygodne wiklinowe siedziska.
Tutaj przechowywane są rzeczy związane z Piotrem I. Jest to budzik wykonany przez mistrza z Augsburga Johannesa Brennera. Na półkach znajdują się książki z osobistej biblioteki cesarza. Umiejętni rzemieślnicy z Włoch wykonali go z brązu i szlachetnego drewna oraz inkrustowany kolorowym marmurem, kawałkami jaspisu i lapis lazuli.
Duży niebieski salon
Informacje dla turystów
Wielki Pałac znajduje się w Dolnym Parku Peterhof, którego terytorium jest otwarte codziennie od 9.00 do 20.00. Kasy biletowe parku czynne są od 8.45 do 19.00. Pałac przyjmuje turystów w każdy dzień oprócz poniedziałku i ostatniego wtorku miesiąca w godzinach od 10.30 do 19.00 oraz w soboty do 21.00.Należy pamiętać, że kasa zamykana jest na 1 godzinę 15 minut przed zamknięciem. Latem chętnych do zwiedzania pałacu jest tak dużo, że sale i sale są otwarte tylko dla grup wycieczkowych.
Jak się tam dostać
Od końca maja do połowy września szybkie statki pływają z nabrzeża w pobliżu Ermitażu, Senatu i Nabrzeża Uniwersyteckiego w Petersburgu do molo Peterhof. Molo Peterhof oddalone jest od pałacu o 850 m.
Sala Chesme
Minibusy do Peterhof kursują z dworca kolejowego Bałtyckiego i stacji metra Prospekt Veterans, Avtovo i Leninsky Prospekt. Ponadto do rezerwatu-muzeum łatwo dostać się pociągiem. Ze stacji bałtyckiej należy dostać się do stacji „Nowy Peterhof”, a stamtąd autobusami dojechać do Petrodvorets.
