Kościół Kazański znajduje się na Placu Handlowym w Suzdal, kilka metrów od letniego Kościoła Zmartwychwstania Pańskiego, tworząc z nim jeden zespół „sparowanych” świątyń.
Krótka historia
W księdze pisarza Suzdala z 1628 r. kazańska świątynia jest określana jako „kaplica Najczystszej Matki Bożej Kazańskiej z posiłkiem, drewniane knedle w imię Leonty Rostowa Cudotwórcy”... Pożar w 1719 r. zniszczył oba drewniane kościoły, a zamiast nich wzniesiono istniejące kamienne: „zimny” na cześć Zmartwychwstania Chrystusa (1720) i „ciepły” pod wezwaniem kazańskiej ikony św. Matki Bożej (1739), przeznaczonej do nabożeństw zimowych.
Nie przywrócili tronu Leontiefa, ale do kościoła Zmartwychwstania dołączono kaplicę św. Archanioła Bożego Michała. Od końca XVII wieku do lat 20. XX wieku w kościele parafialnym Zmartwychwstania Pańskiego przechowywana była Kazańsko-Suzdalska Ikona Matki Bożej. Ta ikona została namalowana przez mnicha Joachima, mnicha z klasztoru Nikolo-Shartom, znajdującego się w pobliżu miasta Shuya (region Iwanowo). Na rozkaz Najświętszego Theotokosa, który ukazał mu się we śnie, Joachim wyszedł z odosobnienia i osiadł w Suzdal niedaleko kościoła kazańskiego w małej chacie. Na ikonie Suzdal Joachim przedstawił obraz Matki Bożej na podobieństwo objawionej w Kazaniu. W latach porewolucyjnych, po zamknięciu wielu kościołów suzdalskich, ikona kazańsko-suzdalska zaginęła, a jej dalsze losy pozostają nieznane. Dziś relikwie św. Joachim, malarz ikon, został pochowany pod zachodnią ścianą kazańskiej świątyni w Suzdal. Również istnieje przypuszczenie, że w budynku cerkwi kazańskiej pochowany jest proboszcz klasztoru Narodzenia Pańskiego Anani Fiodorow., który w latach 70. XVIII wieku napisał „Zbiór historyczny o zbawionym przez Boga mieście Suzdal”.
Widok na Kościół Zmartwychwstania Pańskiego (po lewej) i Kościół Kazański (po prawej)
Architektura kościoła kazańskiego
Kościół kazański jest typowym typem trzyczęściowej świątyni Suzdal. Fundamentem kościoła jest czworobok bez filarów, zakończony metalowym dachem z niewielką kopułą. Od wschodu do głównej bryły przylega boczna kaplica z półkolistą absydą i baniastym hełmem, a od zachodu przedsionek. Ołtarz boczny zdobi portal, na który składają się okrągłe kolumny wsparte na masywnym trójkątnym naczółku. W surowym, lakonicznym wystroju kościoła wyróżnia się charakterystyczna dla sztuki ludowej metalowa kalenica na kalenicy dachu.
Ocena atrakcji:
