20 głównych atrakcji Bakczysaraju

Bakczysaraj można uznać za jedno z najciekawszych miejsc na „wycieczce” na Krymie. Położona wśród malowniczych górskich płaskowyżów i dolin, otoczona starożytnymi miastami jaskiniowymi, dawna stolica Chanatu Krymskiego w pełni zachowała urok minionych epok.

Najważniejszym obiektem kulturalnym Bakczysaraju jest pałac chana, do którego spieszą liczne wycieczki, aby zapoznać się z historią i kulturą Tatarów Krymskich. Na ulicach staromiejskich kwartałów, wśród porośniętych zielenią tarasów kryją się przytulne restauracje, w których na gości czekają wyśmienite dania kuchni narodowej. W pobliżu znajduje się kilka opuszczonych miast jaskiniowych, które niegdyś były zamożne i ludne.

Atmosfera Bachczysaraju jest przesiąknięta klimatem Chanatu Krymskiego, który przeszedł do historii. Szczególnie odczuwalne jest to w ogrodzie pałacowym, w pobliżu murów miejskich meczetów i na wąskich, kamiennych uliczkach zabytkowej dzielnicy.

Co zobaczyć i gdzie się udać w Bakczysaraju?

Najciekawsze i najpiękniejsze miejsca na spacery. Zdjęcia i krótki opis.

Pałac Khana

Unikatowy i jedyny na świecie zabytek architektury pałacowej Chanatu Krymskiego. Budowa kompleksu rozpoczęła się w XVI wieku za panowania Sahiba I Gerai (Girey). Następnie każdy władca dokonywał własnych zmian w wyglądzie pałacu. W 1736 r. po zdobyciu stolicy przez wojska Imperium Rosyjskiego spalona została rezydencja chana. Później pałac został odrestaurowany według zachowanego opisu. W XVIII-XX wieku. przeprowadzono kilka rekonstrukcji. Dziś budynek jest częścią Rezerwatu Historyczno-Kulturalnego Bakczysaraju.

Fontanna łez

Fontanna-selsebil z XVIII wieku na terenie pałacu chana, która stała się sławna na całym świecie dzięki słynnemu wierszowi A.S. „Fontanna Bakczysaraju” Puszkina. Legenda głosi, że okrutny chan Kyrym Girej (Girey) zakochał się w młodej niewolnicy Dilyarze i uczynił ją swoją żoną. Ale wkrótce zmarła w jego haremie z tęsknoty. Chan tak bardzo wycierpiał po jej śmierci, że wezwał mistrza i kazał postawić pomnik - „kamień łez”, który miał uosabiać cały ból jego utraty. Tak powstała Fontanna Łez.

Katarzyna mila

Zespół kamiennych znaków drogowych zainstalowanych w latach 1784-1787. na trasie cesarzowej Katarzyny II z Petersburga na Krym. Na terenie półwyspu zachowało się pięć takich zabytków. Jeden z nich znajduje się obok pałacu chana w Bakczysaraju w pobliżu mostu na rzece Churuk-Su. Podczas jej wizyty władca przebywał w komnatach pałacu, specjalnie wyremontowanych na jej przybycie.

„Krym w miniaturze w dłoni”

Park miniatur położony na powierzchni 2,5 ha niedaleko pałacu Chana. Został otwarty w 2013 roku w celu popularyzacji Bakczysaraju jako miejsca turystycznego. Wszystkie główne zabytki Krymu prezentowane są tutaj w pomniejszonych rozmiarach: pałace, katedry, obeliski i inne zabytki architektury. W sumie w parku znajdują się 53 miniatury, wykonane w skali 1:25.

Kompleks muzealny Devlet-Saray

Kompleks archeologiczny, znajdujący się na miejscu pierwszej stolicy Chanatu Krymskiego we wsi. Staroselie, które znajduje się niedaleko Bachczysaraju. Devlet-Saray był wcześniej pełnoprawnym pałacem chana. Do dziś zachowało się jedynie sklepienie mauzoleum-pogrzebowe i budynek medresy. Od 2011 roku na terenie kompleksu działa Muzeum Larishes, które prezentuje ciekawą ekspozycję z artefaktami z okresu Chanatu Krymskiego: rycinami, mapami, rękopisami i książkami, a także dziełami współczesnych artystów krymskich.

Klasztor w jaskini Wniebowzięcia

Klasztor prawosławny w ciągu Mariam-Dere, założony w VIII wieku przez mnichów z Bizancjum. W wiekach XIII-XIV. klasztor popadł w ruinę, ale potem odrodził się ponownie. Podczas podboju osmańskiego udało mu się uniknąć zniszczenia. Do XVIII wieku klasztor był głównym ośrodkiem religijnym wszystkich chrześcijan krymskich. W XVIII-XIX wieku. jego terytorium zostało znacznie rozszerzone, pojawiło się kilka nowych budynków. W 1921 roku klasztor został zlikwidowany. Jego odrodzenie rozpoczęło się w 1993 roku.

Klasztor Zwiastowania NMP

Funkcjonujący męski klasztor, który znajduje się w sztucznych grotach z VI wieku na płaskowyżu Mangup na zboczach stromych skał. Klasztor został założony w XIV wieku, ale po podboju Krymu przez Turków osmańskich na długo zaprzestał swojej działalności. Klasztor został odrestaurowany dopiero pod koniec XX wieku. Z platform przed grotami otwiera się wspaniała panorama okolicy.

Meczet Ismi Khan Jami

Świątynia muzułmańska z XVI-XVIII wieku na terytorium Bakczysaraju, zbudowany z darowizn od krewnego jednego z chanów krymskich. Budynek zbudowany jest w stylu mieszanego klasycyzmu i baroku. Meczet jest niewielki, brakuje mu tradycyjnych wież minaretowych. W XX wieku w budynku przez długi czas znajdowały się magazyny. W tej chwili meczet nie został jeszcze odrestaurowany.

Meczet Tahtali-Jami

Świątynia została wzniesiona w 1707 roku na polecenie córki chana Selima I Gireja (Gireya). Wysoki minaret meczetu dominuje nad architektoniczną zabudową starej dzielnicy Bakczysaraju. Nazwa budynku, przetłumaczona z języka tatarów krymskich, oznacza „meczet z desek”, ponieważ do budowy i układania ścian wykorzystano drewniane belki. Takhtali-Jami to funkcjonujący meczet piątkowy.

Kościół Fiodorowskiej Ikony Matki Bożej

Świątynia z początku XX wieku, wzniesiona na 300. rocznicę wstąpienia dynastii Romanowów na tron ​​rosyjski. Podobnie jak wiele innych instytucji religijnych kościół został zamknięty w latach 30. XX wieku. Obiekt przez długi czas służył jako spichlerz i stajnia, w latach powojennych działało tu kino. Na przełomie lat 90. i 2000. odbudowę przeprowadzono dzięki datkom gminy chrześcijańskiej.

Skete św. Anastazji

Starożytny klasztor jaskiniowy, założony w przybliżeniu w VIII wieku (według poszlak) przez greckich mnichów. Znajduje się około 8 km od Bakczysaraju na terenie jaskiniowego miasta Kachi-Kalion. W ciągu minionych stuleci przeżyła kilka okresów spustoszenia i odrodzenia. Niewielka liczba mnichów mieszkała tu do lat 30. XX wieku. W 2005 roku skete został odrestaurowany po długiej przerwie dzięki wysiłkom braci z Klasztoru Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny.

Chufut-Kale

Miasto-twierdza z V-VI wieku, założone na samej granicy posiadłości bizantyjskich. Alans początkowo mieszkał w Chufut-Kale, potem został schwytany przez Kipchaków. Po przejściu półwyspu pod kontrolę chanów Hordy twierdza zamieniła się w centrum małego księstwa - wasala Złotej Ordy. W XIV wieku w mieście zaczęli osiedlać się Karaimi, którzy opuścili Chufut-Kale w XIX wieku po zniesieniu restrykcji na miejsce zamieszkania tej grupy etnicznej.

Cmentarz karaimski Balta Tiimez

Opuszczona nekropolia w pobliżu Chufut-Kale z 7 tysiącami kamiennych nagrobków. Miejsce to uznano za święte, ponieważ znajduje się na terenie stuletniego gaju dębowego. Dęby uważane były przez Karaimów za święte drzewa. Pochówki na cmentarzu odbywały się nawet po opuszczeniu Chufut-Kale przez przedstawicieli tej grupy etnicznej. Najnowsze groby pochodzą z początku XX wieku.

Eski-Kermen

Miasto jaskiniowe w pobliżu Bakczysaraju, założone w VI wieku jako graniczna fortyfikacja obronna. Rozwój Eski-Kermenów rozpoczął się w X wieku, a apogeum osiągnął w XII-XIII wieku. W tym czasie na jego terenie mieszkało ponad 2000 osób. W 1299 i 1399 roku. miasto było dwukrotnie spustoszone przez Tatarów-Mongołów, po czym nie było już odbudowywane. Do dziś zachowały się budowle z VI-XII wieku.

Tepe-Kermen

Kolejne miasto jaskiniowe w pobliżu Bakczysaraju, którego historia sięga VI wieku. Na jego terenie odkryto ponad 230 jaskiń. Według niektórych źródeł Tepe-Kermen służyło jako twierdza obronna, według innych był to klasztor. Miasto istniało do XIV wieku, dopóki nie zostało spustoszone przez kolejną kampanię Złotej Ordy. Do dziś zachowały się tylko ruiny.

Mangup-Kale

Twierdza Mangup-Kale znajduje się w pobliżu wsi Zalesnoye na wysokości 583 metrów nad poziomem morza. Uważa się, że pierwsze osady scytyjskie pojawiły się na tym miejscu już w III-IV wieku, od VII wieku miasto weszło do Kaganatu Chazarskiego. Później Mangup-Kale odwiedził stolicę późnego bizantyjskiego księstwa Theodoro i turecki fort. W XVIII wieku osada została opuszczona przez ostatnich mieszkańców - społeczność karaimską. Od tego czasu został opuszczony.

Kachi-Kalion

Klasztor jaskiniowy w dolinie rzeki Kaczi, położony na terenie regionu Bakczysaraju. W starożytności stał na skrzyżowaniu szlaków handlowych łączących stepową część Krymu z wybrzeżem morskim. Mieszkańcy Kachi-Kalion zajmowali się produkcją wina, o czym świadczą ocalałe winiarnie i warsztaty, w których przygotowywano naczynia do przechowywania tego napoju.

Sfinksy Churuk-Su

Rzeźby z kamienia naturalnego o wysokości do 20 metrów, położone w dolinie rzeki Churuk-Su (w tłumaczeniu z Tatarów Krymskich, ta nazwa oznacza „zgniłą wodę”). Olbrzymy powstały naturalnie w wyniku wieków wietrzenia skał, składających się głównie ze skał wapiennych. W latach 60. obszar ten został uznany za pomnik przyrody o znaczeniu regionalnym.

Sfinksy z Doliny Caralez

Głazy na wzgórzu Uzun-Tarla, położone w pobliżu wsi Zalesnoje, niedaleko Bachczysaraju. Wysokość formacji sięga 10-15 metrów. Wraz ze skałą ich rozmiar sięga 300 metrów nad poziomem morza. W zależności od pory dnia posągi „zmieniają” swój wygląd i przypominają kamienne figury z Wyspy Wielkanocnej lub zamrożone postacie z bajek. Wszystko zależy od wyobraźni patrzącego i od oświetlenia.

Góra Besz-Kosz

Besh-Kosh to niski skalisty grzbiet zbudowany ze skał wapiennych, który znajduje się na wschodnich obrzeżach Bakczysaraju. Za ostatnimi kamienicami otwiera się widok na płaskowyż. W wyniku wykopalisk archeologicznych w rejonie Besz-Kosz odkryto ślady osadnictwa Byka, który żył na półwyspie w VIII-VII wieku. PNE. Grzbiet jest naturalną granicą malowniczej doliny Biyuk-Ashlama-Dere.